ไม่ไหวแล้ว ฉันอายุเพียง18 ทำไมต้องเจอปัญหาขนาดนี้

เคยเล่าระบายลงในพันทิป 3-4 รอบแล้วค่ะ แม่กับพ่อค้าขาย แต่แม่เคยเป็นเท้าแชร์แล้วโดนหนีไป ล้มละลาย สะสมมาหลายปี จนถึงปีนี้ไปไม่ไหว ถึงต้องจะขายสวนของตากับยาย แต่ก็ขายไม่ได้ แม่ก็มาคิดว่าดีแล้วที่ขายไม่ได้ แม่ไม่อยากรู้สึกผิดไปกว่านี้ แต่ปัญหาก็เพิ่มขึ้น บ้านและรถถูกยึดไปจนมาอยู่กับตายาย แต่เหตุผลคือตาไม่ค่อยชอบพ่อ
จึงเกิดปัญหาเยอะ ตาออกรถให้พ่อกับแม่ ในการไปขายของ แม่ขายของเช้าเย็น เรายอมรับผิดค่ะ ที่ทำอะไรไม่เป็น ตอนนี้เรียนอยู่ ปี1 ก็ไม่มีสมาธิอะไรเลย
ตาเป็นราชการที่เกษียณแล้วจึงมีเงินเดือนประมาณ 7 พัน ตาให้เงินเดือนแม่ในการผ่อนรถใหม่ ที่ใช้ขายของ แต่บางเดือนแม่ก็นำไปหมุนทำให้ขาดส่งรถ ไหนจะหนี้รายวันที่แม่กูเพื่อโปะแชร์
บางทีเราอยู่ในวิทยาลัยก็โดนเจ้าหนี้แม่ที่มาเก็บแชร์แม่ค้าในวิทลัยมองเขม่น น่ากลัวเลย
วันนี้เกิดปัญหาหนัก ตามีเรื่องหนักมากกับแม่ยายและพ่อ เขาบอกว่าทุกวันนี้ก็ไม่ได้ใช้เงินเดือน จนแม่นำบัญชีมาคืนตาแล้ว ทุกอย่างปล่อยไปตาทยถากรรม
เป็นห่วงแม่ว่าจะทำยังไงต่อไป เกลียดตัวเองนะที่เกิดมางี่เง่าไม่เอาไหน ขนาดพิมพ์อยู่ตอนนี้ น้ำตาก็เอ่อไปหมดเลยค่ะ
กลัวไปหมด ไม่ได้มีรอยยิ้มในครอบครัวมาเกือบปีแล้ว
นึกไม่ออกเลยว่าแม่จะเป็นยังไง ตอนนี้ยายก็นั่งเครียด ส่วนตาก็มีอาการโมโห (เรื่องเกิดเมื่อเช้า ที่ว่ากระทบกระทั่งกันว่าแม่เอาผลไม้มาขายทและคนส่งไว้ใจแม่ แต่ตาว่าแม่ไม่โปร่งใส เป็นหนี้เค้าเยอะแบบนี้ใครจะไว้ใจ)

ถ้าเลือกได้ เราคงไม่อยากเกิดมา เพื่อจะลดภาระแม่ได้ก็ยังดี