ห้องเพลง**คนรากหญ้า** พักยกการเมือง มุมเสียงเพลง มุมนี้ไม่มีสี ไม่มีกลุ่ม....มีแต่เสียง 25/9/2016.../sao..เหลือ..noi

มุมนี้เพิ่งเคยรู้เลย ยุคเสียกรุงครั้งที่ 2

Credit : Worapong Keddit Facebook


บทความนี้น่าจะช่วยตอบคำถามในระดับนึงว่า เหตุใดพม่าที่ล้อมกรุงศรีอยุธยามาตั้งปีกว่า อยู่ๆถึงเร่งระดมกำลังตีเมืองโดยฉับพลัน จากนั้นก็เผาเมืองแล้วก็ทิ้งทหารเฝ้าไว้แค่สามพัน ให้แม่ทัพปลายแถวอย่างสุกี้พระนายกองคุมทัพเฝ้าไว้ที่โพธิ์สามต้น จนทำให้พระเจ้าตากสินสามารถไล่พม่าออกไปได้ภายในเวลาไม่กี่เดือน และมีเวลาเตรียมตัวนานกว่าพม่าจะยกทัพมาตีกรุงธนบุรีจริงๆจังๆ ไม่ใช่แค่ "เห็นเมืองไทยอ่อนแอก็เลยยกทัพมาปล้น" ดังที่กรมพระยาดำรงทรงสัณนิษฐานแน่ๆ(แต่ก็ต้องเห็นใจว่าเพราะพระองค์ไม่มีความรู้ด้านภาษาจีน พระองค์ไม่เคยอ่านชิงสือลู่กับชิงสือเก่า ย่อมไม่ทรงทราบว่าเกิดเหตุการณ์เหล่านี้ขึ้นในขณะนั้น)

-----------------------

"สงครามต้าชิง - คองบอง (สงครามจีน - พม่า) ตอนที่สาม : ชาวฮั่นไม่ได้เรื่อง ถึงคราวแมนจูออกศึกเอง"

หลังความพ่ายแพ้ของต้าชิงถึงสองครั้ง จักรพรรดิเฉียนหลงและราชสำนักชิงได้สรุปประสบการณ์จากความพ่ายแพ้สองครั้งว่า เป็นเพราะลำพังอาศัยทัพกองธงเขียวซึ่งประกอบด้วยชาวฮั่นที่ไร้ฝีมือและศักยภาพในการรบเป็นกำลังหลัก และอาศัยเพียงขุนนางชาวฮั่นที่ไม่มีฝีมือการรบเป็นแม่ทัพบัญชาการรบอย่างเดียว ต้าชิงจึงต้องปราชัยย่อยยับ เป็นที่ขายหน้าเช่นนี้ ดังนั้นจึงจำเป็นที่จะต้องให้นักรบผู้กล้าแห่งแมนจูออกศึกเองแล้ว24 กันยายน 2014 ·
ดังนั้นแล้ว จักรพรรดิเฉียนหลงจึงทรงมีพระบัญชาให้ราชบุตรเขยชาวแมนจู "หมิงรุ่ย" นายพลผู้เคยมีประสบการณ์สู้รบกับพวกเติร์กในเอเชียกลางมาแล้ว รับตำแหน่งข้าหลวงอวิ๋นกุ้ย และแม่ทัพพิชิตพม่าในคราวนี้ หมิงรุ่ยเดินทางถึงยูนนาน พร้อมด้วยกองทหารทีค่ประกอบด้วยทหารแปดกองธงและทหารมองโกล ซึ่งถือเป็นกำลังหลักของกองทัพราชวงศ์ชิง จำนวนสามหมื่นนาย และมีทหารกองธงเขียวเป็นกองหนุนอีกหนึ่งหมื่นสองพันนาย มาสมทบกับกองทัพพันธมิตรเจ้าฟ้าไทใหญ่ ในเดือนเมษายน ค.ศ.1767

สภาพการณ์ของกองทัพต้าชิงในครั้งนี้ แม้จะได้ชื่อว่าประกอบด้วยกองทหารที่เข้มแข็งที่สุดอย่างนักรบแปดกองธงแมนจู และนักรบมองโกลก็ตาม แต่ทว่าเมื่อจะต้องมารบในสมรภูมิที่เต็มไปด้วยภูสูงป่าทึบอย่างแดนพม่านี้ ก็ทำให้นักรบมองโกลและแมนจูซึ่งจะเปล่งอานุภาพไร้ผู้ต้านได้ก็ต่อเมื่ออยู่บนหลังม้า จำต้องสละม้ามาเป็นเดินรบเป็นทหารราบแทน นี่จึงทำให้ศักยภาพที่แท้จริงของนักรบเหล่านี้ต้องลดน้อยถอยลงไป

แต่กระนั้น การมาของกองทัพต้าชิงในครานี้ ก็สร้างแรงกดดันอันใหญ่หลวงให้แก่ราชสำนักคองบองของพม่ามากกว่าครั้งก่อนๆ เนื่องจากการมาของกองทัพต้าชิงในครั้งนี้ นอกจากจะมาด้วยกองทัพที่ใหญ่และแข็งแกร่งกว่าครั้งก่อนๆแล้ว ยังมาช่วงในจังหวะเวลาที่ฝ่ายพม่าขาดแคลนกำลังพล อันเนื่องมาจากกำลังพลส่วนใหญ่ของพม่ายังติดพันสงครามกับล้านช้าง(ลาว) และอยุธยา (สยาม - สงครามเสียกรุงครั้งที่สอง) และโดยเฉพาะยังขาดแม่ทัพคนสำคัญอย่างเนเมียวสีหปติ ซึ่งต้องไปทำศึกกับอยุธยา ไม่อาจปลีกตัวมารับศึกต้าชิงเหมือนครั้งก่อนได้ ครั้งนี้ภาระหนักจึงตกกับมหาสีตู ผู้เคยร่วมทำศึกพิชิตทัพต้าชิงในสงครามต้าชิง - คองบอง ครั้งที่สอง มาแล้ว ร่วมกับพลามินดินที่ถูกเรียกตัวให้ไปรับศึกป้องกันเมืองปูเตาอีกครั้งหนึ่ง

ในการศึกครั้งนี้ แม่ทัพหมิงรุ่ยแห่งแมนจูวางแผนแบ่งกำลังเป็นสองทัพ กำหนดให้บุกโจมตีหลังฤดูฝน โดยทัพที่หนึ่ง ซึ่งหมิงรุ่ยนำทัพเอง จะเข้าโจมตีทางแสนหวี หล่าโชว สีป่อ จากนั้นล่องลงใต้ตามลำน้ำนัมตู มุ่งสู่เมืองอังวะ(ซึ่งเป็นเส้นทางเดียวกับที่อู๋ซานกุ้ยเคยใช้บุกพม่าเพื่อบีบบังคับให้พระเจ้าตองอูส่งตัวฮ่องเต้หย่งลี่แห่งหมิงใต้ให้แก่ตน) ส่วนทัพที่สองจะรุกไปตามเส้นทางเมืองภามอ ปูเตา ล่องใต้ตามลำน้ำอิระวดี วึ่งเป็นเส้นทางเดียวกับที่แม่ทัพหยางอิงจวี่เคยใช้ ส่วนฝ่ายพม้ากำหนดให้เนเมียวสีตูไปรับศึกทัพที่สองของต้าชิงที่ภามอ ส่วนทัพที่หนึ่งของต้าชิงนั้นให้มหาตีหตุระและมหาสีตูจัดการสงครามต้าชิง - คองบอง ครั้งที่สามระเบิดขึ้นในช่วงเดือนพฤศจิกายน ค.ศ.1767 โดยทัพที่สองของต้าชิงบุกเข้าโจมตีเมืองภามอแตก หลังสู้รบกันอยู่แปดวัน ส่วนทัพที่หนึ่งซึ่งแม่ทัพใหญ่หมิงรุ่ยนำทัพเองได้เข้ายึดเมืองแสนหวีเป็นฐานที่มั่น โดยทิ้งทหารรักษาการณ์ไว้ห้าพันนาย และระดมกำลังอีกหนึ่งหมื่นห้าพันนายบุกอังวะต่อไปปลายเดือนธันวาคม ค.ศ.1767 ทัพใหญ่ของหมิงรุ่ยและมหาสีตูหเผชิญหน้ากันที่
Goteik Gorge ทางตอนใต้ของเมืองสีป่อ ศึกครานี้ มหาสีตูเป็นฝ่ายเสียเปรียบ มหาตีหตุระก็มิอาจเข้าช่วยเหลือได้ เพราะถูกดึงเอาไว้ที่แสนหวี ขยับไปไหนไม่ได้ พระเจ้ามังระเมื่อทราบข่าวว่ากองทัพของมหาสีตูและมหาตีหตุระอาจต้านทานทัพแปดกองธงของแมนจูไม่อยู่ ก็ทรงหวั่นวิตกยิ่ง ในที่สุดพระองค์จึงจำต้องมีราชโองการเร่งให้กองทัพของเนเมียวสีหปติที่ไปตีกรุงศรีอยุธยาอยู่นั้น ให้เร่งกลับมารับศึกทัพแปดกองธงของแมนจูโดยเร็วฝ่ายแม่ทัพใหญ่หมิงรุ่ยก็ฉวยจังหวะที่ฝ่ายตนได้เปรียบนี้เร่งรุดบุกหนัก จนสามารถเข้าถึงเมืองจิงกู ซึ่งอยู่ห่างกรุงอังวะเพียงสามสิบไมล์ได้ในช่วงต้นปี ค.ศ.1768เมื่อข้าศึกเข้าประชิดประตูบ้านเช่นนี้แล้ว ในที่สุด สายเลือดแห่งกษัตริย์นักรบราชวงศ์อลองพญาก็สูบฉีดพล่าน ให้พระเจ้ามังระนำทัพออกศึก เผชิญหน้ากับหมิงรุ่ยด้วยพระองค์เองโอ้ อนิจจา เหมือนเทพชัยชนะจะเข้าข้างพม่าอีกคำรบหนึ่ง เนื่องเพราะการที่หมิงรุ่ยยกทัพรุกลึกเข้ามาในดินแดนพม่าไกลเกินไป จากแสนหวีซึ่งเป็นฉานที่มั่นหลัก มาถึงเมืองจิงกู ระยะทางห่างกันหลายร้อยไมล์ เส้นทางการส่งกำลังบำรุงแสนยาวไกลและยากลำบากยิ่ง นี่จึงกลายเป็นโอกาสทองของมหาตีหตุระในการตอบโต้ จึงให้รองแม่ทัพของตนนำกำลังคอยซุ่มโจมตีกองลำเลียงของต้าชิงไม่หยุดหย่อน สถานการณ์ของฝ่ายหมิงรุ่ยย่ำแย่หนัก ขณะเดียวกันกองทัพที่สองของต้าชิงเองซึ่งเคลื่อนพลมาทางลำน้ำอิระวดี ก็เผชิญกับการต่อต้านที่เมืองปูเตาอย่างหนัก จนแม่ทัพกองทัพที่สองสั่งถอยทัพกลับยูนนานโดยพลการเอาดื้อๆ

ในช่วงต้นปี ค.ศ.1768 นี้เอง กองทัพที่แข็งแกร่งของพม่าที่นำโดยเนเมียวสีหปติ ที่ยกไปตีกรุงศรีอยุธยา ก็กลับมาถึงอังวะพอดิบพอดี สถานการณ์ของพม่าพลิกกลับมาเป็นต่อ เป็นโอกาสให้เนเมียวสีตูและมหาตีหตุระสามารถรวมกำลังกันเข้าโจมตีชิงเมืองแสนหวีคืนจากต้าชิงได้สำเร็จ นายพลต้าชิงผู้รักษาเมืองแสนหวีหมดปัญญาต้านทานจึงฆ่าตัวตาย ทัพของหมิงรุ่ยถูกตัดทางถอยไปโดยปริยาย พอเข้าสู่เดือนมีนาคม ทัพหมิงรุ่ยซึ่งไร้ทางกลับ ก็ต้องเผชิญหน้ากับโรคมาลาเรียระบาดอีก หมิงรุ่ยผู้เคยวาดฝันจะกรีธาทัพเข้าสู่เมืองอังวะอย่างสวยหรู มาบัดนี้ขนาดจะกลับยูนนานก็ยังมิรู้ที่จะทำประการใด

ในที่สุดฝ่ายพม่าก็ทำการตอบโต้โดยระดมกำลังกว่าหมื่นคน เข้าปิดล้อมทัพของหมิงรุ่ยทุกด้าน สองฝ่ายเปิดศึกแตกหักกันที่เมย์เมียว ห่างจากกรุงอังวะห้าสิบไมล์ การสู้รบครั้งนี้ดุเดือดรุนแรงยิ่ง "เลือดไหลนองเป็นท้องธาร ศพดารดาษดั่งขอนไม้" ในที่สุดกองทัพผสมแมนจูและมองโกลของหมิงรุ่ยก็พ่ายแพ้โดยสิ้นเชิง

หมิงรุ่ยในฐานะแม่ทัพใหญ่และราชบุตรเขยผู้มีเกียรติภูมิและผลงานในการศึกมาไม่น้อย ทั้งก่อนหน้านี้ก็สามารถสร้างผลงานในศึกพม่าได้ยิ่งหว่าแม่ทัพคนก่อนๆ เพราะสามารถบุกเข้ามาจนเกือบประชิดหรุงอังวะของพม่าได้แล้ว ย่อมไม่มีหน้าที่จะกลับไปยังแผ่นดินต้าชิงอีก ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจผูกคอตายล้างความอัปยศในครั้งนี้ที่แดนพม่านั่นเอง

สงครามต้าชิง - คองบอง ครั้งที่สาม ก็จบลงด้วยความพ่ายแพ้ของต้าชิงอีกคำรบหนึ่ง


กำลังดู the voice 😎😎😎😎