ผมก้เลยจะเสริมสรรนะครับพวกผมมีคนที่เก่งด้านต่างๆเเละจะช่วยกัน เเนวการ์ตุนที่จะเเต่งก้คือ เเนว ความรับ ดาร่าม่า โหด ตลก โรมันติก อยากไห้พิจรณาดูกับการเริ่มต้นของพวกเรานะครับ
ก้คือเเนวการสู้รบเเบบ รักๆอ่ะครับ
ไดอารีรักซัมเมอร์
บทที่ 0
ตั้งแต่คืนนั้นผมยังจำได้ดีเรยละ วันที่........ "ทาเคชิตื่นได้แล้วได้เวลาไปโรงเรียนแล้วนะ!!!!?" "ค่าบๆแม่ละก็"[ผมลุหขึ้นมาจากเตียงทันที] (อาสึโนะ ทาเคชิ อายุ16 ม.ปลายปี1) "วันประถมนิเทศทั้งทีแต่ดันตื่นสาย จิงจิงเรยยยยย~~" ".....หว๋าาาาา!!!!สายแล้วสายแล้วววว!!!!!ไปก่อนนะคับแม่"ร้องไห้วิ่งออกจากบ้านแต่ก้ชงักก่อน)
"เดี๋ยวก่อนทาเคชินี่ปิ่นโต"ร้องไห้แม่ยื่นปิ่นโตให้ที่หน้าบ้าน)
"คราฟๆไปก่อนนะคับ." "ไปดีมาดีนะตั้งใจเรียนเข้าละ"ร้องไห้แม่โบกมือให้)
ที่โรงเรียน
"อาสึโนะคุงงงงงง!!!!!"ร้องไห้เสียงของหญิงสาวดังขึ้นก่อนที่เทอจะกระโดดก่อนคอผมเหมือนไม่ได้เจอมาเป็นชาติ) "หว๋าาาาา¡?ทำอะไรของเธอเนี้ยงะกุริจัง" "ก็คิดถึงนิหน่านึกว่าจะอยู่คนละโรงเรียนซะอีก -3-"[กระโดดลงมาจากคอขอทาเคชิ] (งะกุริ ฮาเร เพื่อนร่วมชั้นสมัย ม.ต้น) ปิ้งป่อง~ "เอ่อได้เวลาประถมนิเทศแล้ว" "แหม่...อุสาได้เจอกันทั้งทีไม่มีอะไรจะพูดเรยเหรอห๊า!!!เจ้าทึ่มนิ!!!!" "แฮะๆขอโตดก้าปปปป" ตึกตึก(เสียงร้องท้าว) "นี่พวกเทอสองคนน่ะพิธีประถมนิเทศเริ่มแล้วนะ รีบไปได้แล้ว"ร้องไห้เสียงรุ่นพี่สาวคนนหนึ่งพูด)
"คับ/ค่ะ"
ตึกตึกตึก~(แล้วรุ่นพี่คนนั้นก้เดินไป)
หลังพิธีจบลง
"ขอให้นักเรียนทุกคนแยกย้ายกันเข้าห้องเรียนนะค่ะ"ร้องไห้คุณครูหญิงหุ่นท้วมยืนประกาศอยู่บนเวที)
"อาสึโนะคุงงงงง~"ร้องไห้เสียงของงะกุริ)[เทอเดินมาที่โต้ะเรียนของผม] "งะกุริจังนี่เธอก็อยู่ห้อง3หรอ" "ป่าวน่ะ ฉันแค่มาหา" "งั้นก็กลับไปซะ!!!! "ร้องไห้ผมว่าพลางอุ้มเทอไปโยนออกจากห้อง) "อาสึโนะคุงโหดร้ายอะไม่เห็นต้องโยนออกมาเรยโกรธแร้ว!!!! ไปละ แบร่!!! "ร้องไห้ว่าจบเทอก้วิ่งไปห้องเรียนของตัวเอง) #นักเรียนทุกคนนั่งที่ได้แล้วเราจะเริ่มคาบโฮมรูมกัน แต่ก่อนอื่น?ครูมีนักเรียนใหม่จะแนะนำอาจจะกระทันหันไปหน่อยเอาละเข้ามาได้!!!!!"ร้องไห้ผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามา) "สวัสดีค่ะชื่อ ฮานาโกะ โยสิเน่ะค่ะ"//โค้ง// "อะเอ๋แค่นั้นหรอจ้ะ"
งั้นนั่งตรงข้างคุณคายะก้แล้วกันนะจ้ะ"
"นี่ๆอาสึโนะ"ร้องไห้เด็กผุ้ชายที่นั้งข้างๆทักมา) "ดูนักเรียนใหม่สิหน้ารักโคตรๆ"ร้องไห้เดกผุ้ชายชี้ไปที่นักเรียนใหม่)
"ห๊าไหนไหน ....ฮานาโกะจัง...?"
//เงยมองขึ้น//
ตั้งเเต่วันนั้น ผมก้.....
พวกเราดูนะครับ พวกเรา มีพร้อมทุกอย่าง คนเเต่ง คนวาด คนวิเคราะ ก้จะเเบ่งหน้าที่กันไป ก้เพื่อนผมคนหนึ่ง เขามีฝันนะครับ พวก
ก้คือเเนวการสู้รบเเบบ รักๆอ่ะครับ
ไดอารีรักซัมเมอร์
บทที่ 0
ตั้งแต่คืนนั้นผมยังจำได้ดีเรยละ วันที่........ "ทาเคชิตื่นได้แล้วได้เวลาไปโรงเรียนแล้วนะ!!!!?" "ค่าบๆแม่ละก็"[ผมลุหขึ้นมาจากเตียงทันที] (อาสึโนะ ทาเคชิ อายุ16 ม.ปลายปี1) "วันประถมนิเทศทั้งทีแต่ดันตื่นสาย จิงจิงเรยยยยย~~" ".....หว๋าาาาา!!!!สายแล้วสายแล้วววว!!!!!ไปก่อนนะคับแม่"ร้องไห้วิ่งออกจากบ้านแต่ก้ชงักก่อน)
"เดี๋ยวก่อนทาเคชินี่ปิ่นโต"ร้องไห้แม่ยื่นปิ่นโตให้ที่หน้าบ้าน)
"คราฟๆไปก่อนนะคับ." "ไปดีมาดีนะตั้งใจเรียนเข้าละ"ร้องไห้แม่โบกมือให้)
ที่โรงเรียน
"อาสึโนะคุงงงงงง!!!!!"ร้องไห้เสียงของหญิงสาวดังขึ้นก่อนที่เทอจะกระโดดก่อนคอผมเหมือนไม่ได้เจอมาเป็นชาติ) "หว๋าาาาา¡?ทำอะไรของเธอเนี้ยงะกุริจัง" "ก็คิดถึงนิหน่านึกว่าจะอยู่คนละโรงเรียนซะอีก -3-"[กระโดดลงมาจากคอขอทาเคชิ] (งะกุริ ฮาเร เพื่อนร่วมชั้นสมัย ม.ต้น) ปิ้งป่อง~ "เอ่อได้เวลาประถมนิเทศแล้ว" "แหม่...อุสาได้เจอกันทั้งทีไม่มีอะไรจะพูดเรยเหรอห๊า!!!เจ้าทึ่มนิ!!!!" "แฮะๆขอโตดก้าปปปป" ตึกตึก(เสียงร้องท้าว) "นี่พวกเทอสองคนน่ะพิธีประถมนิเทศเริ่มแล้วนะ รีบไปได้แล้ว"ร้องไห้เสียงรุ่นพี่สาวคนนหนึ่งพูด)
"คับ/ค่ะ"
ตึกตึกตึก~(แล้วรุ่นพี่คนนั้นก้เดินไป)
หลังพิธีจบลง
"ขอให้นักเรียนทุกคนแยกย้ายกันเข้าห้องเรียนนะค่ะ"ร้องไห้คุณครูหญิงหุ่นท้วมยืนประกาศอยู่บนเวที)
"อาสึโนะคุงงงงง~"ร้องไห้เสียงของงะกุริ)[เทอเดินมาที่โต้ะเรียนของผม] "งะกุริจังนี่เธอก็อยู่ห้อง3หรอ" "ป่าวน่ะ ฉันแค่มาหา" "งั้นก็กลับไปซะ!!!! "ร้องไห้ผมว่าพลางอุ้มเทอไปโยนออกจากห้อง) "อาสึโนะคุงโหดร้ายอะไม่เห็นต้องโยนออกมาเรยโกรธแร้ว!!!! ไปละ แบร่!!! "ร้องไห้ว่าจบเทอก้วิ่งไปห้องเรียนของตัวเอง) #นักเรียนทุกคนนั่งที่ได้แล้วเราจะเริ่มคาบโฮมรูมกัน แต่ก่อนอื่น?ครูมีนักเรียนใหม่จะแนะนำอาจจะกระทันหันไปหน่อยเอาละเข้ามาได้!!!!!"ร้องไห้ผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามา) "สวัสดีค่ะชื่อ ฮานาโกะ โยสิเน่ะค่ะ"//โค้ง// "อะเอ๋แค่นั้นหรอจ้ะ"
งั้นนั่งตรงข้างคุณคายะก้แล้วกันนะจ้ะ"
"นี่ๆอาสึโนะ"ร้องไห้เด็กผุ้ชายที่นั้งข้างๆทักมา) "ดูนักเรียนใหม่สิหน้ารักโคตรๆ"ร้องไห้เดกผุ้ชายชี้ไปที่นักเรียนใหม่)
"ห๊าไหนไหน ....ฮานาโกะจัง...?"
//เงยมองขึ้น//
ตั้งเเต่วันนั้น ผมก้.....