สวัสดีครับ ผมชื่อ โอ ของพูดชื่อเลย เผื่อสักวันเธอจะเข้ามาเห็นครับ เรื่องราวมันมีอยู่ว่า ผมรักผู้หญิงคนนึง มันเริ่มต้นมาจากการชอบ ผมก็แสดงความรุ้สึกดีๆให้เทอเห็นมาตลอด เทอเองก็รู้ แต่ช่วงนั่นเทอไม่สนใจผมเลย ผมต้องเห็นทนเทอไปคุยกับคนนุ้นคนนี้ ยอมรับว่าเจ็บครับ (เจ็บเพราะเทอเคยพุดให้ความหวัง) แต่ก็ต้องยอมรับคับผมแฟร์ๆ ไม่เลือกผมก็ไม่เป็นไร แต่ไอ่ใจผมนี่สิคับ มันไม่แฟร์ มันดันเปลี่ยนไปเป็นรักสะงั้น 1ปี 2ปี ผ่านไปกับการรอผู้หญิงหนึ่งคนที่จะมาเห็นค่าในตัวผม จนผมรุ้สึกว่ารอไปไร้ประโยชน์ ปิดตัวเองทำไม จนผมได้ไปเจอผู้หญิงคนนึงเทอน่ารัก ผมเข้าไปจีบเทอครับ ยอมรับว่าตอนแรกเทอปฎิเสทผม เพราะเวลาไม่ตรงกันไม่เจอกันเลยปิดเทอมด้วย (ผม เรียน มหาวิยลัยนะคับ) พอเปิดเทอมผมเลยเข้าหาเทออีกรอบ แต่ยอมรับนะ ผมชอบเทอจิงๆ เพราะผมชอบดูแลคนแต่ยังไม่รุ้สึกรัก แต่เวลาต่อมาเหมือน โชคชะตาดันกวนตีนกลับมาวัดใจเฉย ผญ ที่ผมรักที่ผมพูดไว้แต่แรกเขาดันมาสนใจผมเฉยเลยเขาทักมาหาผมถามว่าตอนนี้รู้สึกอย่างไรกับเขา เขาพร้อมที่จะเปิดใจรับ เท่านั่นแหละครับ ผมตอบตกลงทันทีทันใดเลย ผมดีใจมากในที่สุดวันที่รอ มานาน จนเข้าปีที่ 3 ก็มาถึง ส่วนน้องอีกคนที่ผมเข้าหา ผมก็เลยคิดไปว่า เค้าก็ปฎิเสทผมไม่แล้วนี่คงไม่คิดอะไรกะผมหรอก (สารภาพคับ ว่าเป็นการเห็นแก่ตัวมากๆ จิงๆเหมือนหาเหตุผลมาหลอกตัวเองเพื่อจะไปเอง) ผมเลยหายจากเค้าไปเลยคับ
ผมเลยกลับมาทุ่มสุดตัวเลย กะคนที่ผมรักเลย ผมดูแลเทอทุกอย่าง ทำทุกอย่างให้เทอสบายใจ อะไรที่เทอขอ ผมทำให้ เป็นอะไรที่แฮปปี้มากครับ แต่แล้ววันนึง น้องคนที่เค้าปฎิเสทผมแล้วผมหายจากเค้ามา เค้าทักผมมาคับ เค้ามาถามว่า ผมหายไปไหน คิดถึงผมจังเลย เค้าชอบผมแล้ว ขอโทษที่เคยปฎิเสท เท่านั้นแหละคับ ผมนี่รุ้สึกผิดมาก ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ วันรุ่งขึ้นผมไปหาน้องเค้าที่คณะเค้าเลย ผมสารภาพผิดหมดทุกอย่างคับ บอกเค้าทุกอย่างว่าผม เจออะไรมา เค้าบอกว่า เค้าเขาใจผมทุกอย่างเค้าไม่โกรธ แต่เป็นเหตุการที่ผมเตือนตัวเองไว้ว่า จะไม่ทำแบบนี้กับใครอีกน่าสงสารมากคับ ผญ คนนึงต้องมาเจอแบบนี้
จากนั้นผมก็มาโฟกัสกับคนที่ผมรักคับ ผมไม่สนใจว่าเทอให้โอกาสผมแบบสายฟ้าแลบแบบนี้ทำไม แต่ผมจะทำหน้าที่ให้ดีที่สุดคับ เราอยู่กันแบบแฟนเลย ไปรับ ส่ง จนผมเองก็คิดว่าแฟนไปแล้ว แต่แปลกเทอดันบอกว่า ยังไม่ใช่แฟน แต่การกระทำมันแฟนไปแล้วว แต่ผมไม่สนใจคับ ขอให้มีเทออยู่ผมดีใจมากแล้ว แต่เมื่อเวลาผ่านไป ผมเริ่มสังเกตุพฤติกรรมที่เปลี่ยนไปจากเทอคับ หงุดหงิดง่ายมาก อะไรนิดๆหน่อยเป็นเรื่อง ผมเป็นฝ่ายนิ่งคับ ไม่เถียงไม่พูด ยื่นเหตุผลไปด้วยซ้ำ แต่มันก็หนักขึ้นเรีอยๆคับ จนในที่สุดมันก็วันที่ผมไม่ต้องการ เทอมาบอกว่า เป็นเพื่อนกันเถอะ เทอเบื่อ เทอว่าผมดีเกินไป ผมนี่งงเป็นไก่ตาแตกเลยคับ ดีเกินไป? คือยังไง คือสำหรับผมอะไรที่มันทำให้ได้ไม่เหนื่อบ่ากว่าแรงผมก็ยินดีทำ อะไรที่เคยขอ เคยตกลง ผมทำให้หมด ผมเลิกสูบบุหรี่ได้ก็เพราะเทอ ขัดใจไปก็โดนว่า แต่มาวันนี้เทอดันมาเป็นแบบนี่ เอาแล้วไงล่ะ งานเข้าผมอีกแล้ว ผมนึงถึงหน้าน้องคนนั่นเลย เวรกรรมกุแน่ๆ นี้กุยอมหายจากคนๆนึงมาเพื่อเจอเรื่องแบบนี่นี่นะ น้ำตามาสิคับ เสียใจอย่างบอกไม่ถูก กลับเข้าสู่โหมดรออีกแล้ว คราวนี่รอ1ปีคับ แต่ระหว่างนี่ผมก็ได้คุยกับเทอบ้าง แต่โอโห้ เหมือนผมเป็นขยะเลยคับ คำพุด คำจา ด่าว่า ไม่เห็นคุนค่าอะไรเลย ไล่บ้าง สารพัด ผมอ่อนแอมากคับ เป็นปี จนมาวันนึงผมยอมรับสภาพคับ ไม่ใช่หมดรักนะ แต่รับสภาพในเมื่อเป็นแบบนี้ ก็เก็บรักไว้เถอะ ไม่เอาก็แล้วแต่แล้วล่ะ จนใจผมเริ่มเข้มแข็งแล้ว คิดว่าเปิดโอกาสให้ตัวเองบ้าง จนผมไปเจอ ผญ คนนึงครับ เทอน่ารัก เรียบร้อย มารยาทดี เป็นรุ่นน้องผม ผมบอกเค้าคับว่าผมชอบเค้า ผมขอโอกาสให้ผมพิสูทได้ไหม ไม่ต้องรีบร้อน น้องเค้ายินดีคับ เค้าให้โอกาสผมที่จะลองคุยกัน ผมก็แสดงอาการให้เค้ามั่นใจคับ คุยได้ประมาน 5 วัน มีเหตุการณ์ ซ้ำรอยอีกแล้วว จำคนที่ผมบอกว่ารักได้ไหมครับ กลับเข้ามา!!! มาถามผมว่าอยากกลับมาไหม ยังรักอยู่หรือปล่าว
โอโห ผมนี่บ่อน้ำตาแตกเลยคับ ผมบอกไปคับว่า อยากกลับและรักเทอ แต่ผมไม่สามารถกลับไปได้ ผมคุยกับน้องคนนีอยู่ น้องเค้าให้โอกาสผม ผมก็ต้องให้เกียรติเค้า ถึงดูเค้าอาจจะยังไม่คิดอะไรกับผม แต่ผมจะไม่หายจากคัยมาดื้อๆอีกแล้ว ผมนึงถึงน้องคนแรกภาพนี่ขึ้นมาเลย ผมเลยปฎิเสทเทอไป เพราะถ้าเป็นคุณๆจะทำอย่างไรคนที่ด่า ว่า ไล่เราทุกอย่างวันนึงมาบอกว่ารักเราแล้วแบบฟ้าแลบแบบนี้ ยอมรับคับเสียใจมาก เทอเข้ามาวัดใจผมได้แสบจิงๆ จากคนที่เข้มแข็งแล้ว กลับมาร้องไห้อีกครั้ง แต่ยังไงผมก็ต้องเดินต่อไปครับ น้องที่ผมคุยอยู่ตอนนี้ ผมเองก็ชอบเค้า ผมไม่ได้เอาเค้ามาขั้นเวลา แต่อย่าว่าพอเกิดเหตุการนี่ ผมรุ้สึกเหมือนเดินหน้า พะวงหลัง คือยังไงผมจะไม่ทิ้งน้องคนปัจจุบันยุแล้ว ผมต้องรับผมชอบสิ่งที่พูดไป แต่ผมก็อดห่วงอีกคนไม่ได้ ก็มีไปถามเพื่อนๆเทอบ้าง เพื่อนบอกว่าเทอร้องไห้ทุกวัน เพ้อต่างนาๆ ว่ารู้สึกผิด ตอนนี้เทอรักผมเข้าแล้ว ยิ่งเจอคำพุดแบบนี้เข้าไป คนที่ร้องไห้อีก ก็ผมสิคับ เกิดคำถามในหัวว่า ผมตัดสินใจแบบไหนถึงจะถูกบ้าง ผมก็มีทักเทอไปบ้างคับ ไปให้กำลังใจบอกเหตุผลทุกอย่าง ทำไมผมต้องทำแบบนี้ หวังว่าเทอจะเข้าใจ แต่ผมก็ยินดีไม่ได้ที่วันนึงผมได้ยินคำว่ารักจากปากเทอสักที แต่มันเจ็บใจตรงที่ว่ารักกันแต่ไม่ได้อยู่ด้วยกันนี่แหละ
แต่หลังจากนั้นเวลาผ่านไปแค่นิดเดียว 2 อาทิตหน่อยๆ ผมไปเห็นเทอไปเที่ยวกะ ผช คับกระหนุงกระหนิงมากก ลงรุป สวีทสัสๆ ตอนแรก งง คับ หัวร้อนเฉย รุ้ว่าไม่ควรยุ่งคับแต่ เกิดคำถาม เห้ยย!! ไวไปป่ะว่ะ เอาเวลาไหนไปคุย ผมทักเทอไปเลยคับ เทอบอกว่าอ่อนแอกะเรื่องผมพอมีคนทำดีเลยอ่อไหว ห่ะ! ผมอ่อนแอเป็นปี ผมรุ้อารมย์เลยว่าไม่พร้อมมีคัยมันเป็นยังไง แล้วนี่อะไร!! ไม่ถึงเดือน แล้วที่บอกว่ารัก? คืออ.. จิงๆผมไม่ได้ทวงนะ แต่ผมรุ้สึกว่า สวนทางมากๆๆๆ ยอมรับคับว่าสิทธิของเค้า แต่โดยภาพรวม อะไรว่ะ ไวไปไหมเนี้ย นี่หรอที่บอกว่ารัก ร้องบอกอ่อนแอ ผมนี่อ่อนจิงเป็นปีเลย นี่ไม่ทันไร ไปเพ้อพรรนาๆ ถึงคนนั้นล่ะ เลยคิดคับว่านี่หรอ รักที่มอบให้ ที่ร้องห่มร้องไห้ นี่หรอแบบนี่หรอ ไม่เสียใจคับ เพราะผมจะเดินหน้ากะคนปัจจุบันยุแล้ว แต่ เสียความรุ้สึกเหมือนกันยอมรับว่านี่คืออะไรเนี้ย ลมปากมาก ไอ่ความรุ้สึกรักมันก็มีจะใหตัดง่ายๆก็ยากอยู่เพราะฝังใจกับเทอ แต่ตอนนี้ มันดันแค้นผสมด้วยล่ะสิ พยายามห้ามใจอยู่ เลยอยากถามว่าแปลกไหมคับ ที่ ผช จะเกิดอารมย์แบบนี้ ดูใจไม่นักเลงเลย
แปลกไหมคับที่ ผช จะมีอารมย์แบบ ทั้งรักทั้งแค้น
ผมเลยกลับมาทุ่มสุดตัวเลย กะคนที่ผมรักเลย ผมดูแลเทอทุกอย่าง ทำทุกอย่างให้เทอสบายใจ อะไรที่เทอขอ ผมทำให้ เป็นอะไรที่แฮปปี้มากครับ แต่แล้ววันนึง น้องคนที่เค้าปฎิเสทผมแล้วผมหายจากเค้ามา เค้าทักผมมาคับ เค้ามาถามว่า ผมหายไปไหน คิดถึงผมจังเลย เค้าชอบผมแล้ว ขอโทษที่เคยปฎิเสท เท่านั้นแหละคับ ผมนี่รุ้สึกผิดมาก ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ วันรุ่งขึ้นผมไปหาน้องเค้าที่คณะเค้าเลย ผมสารภาพผิดหมดทุกอย่างคับ บอกเค้าทุกอย่างว่าผม เจออะไรมา เค้าบอกว่า เค้าเขาใจผมทุกอย่างเค้าไม่โกรธ แต่เป็นเหตุการที่ผมเตือนตัวเองไว้ว่า จะไม่ทำแบบนี้กับใครอีกน่าสงสารมากคับ ผญ คนนึงต้องมาเจอแบบนี้
จากนั้นผมก็มาโฟกัสกับคนที่ผมรักคับ ผมไม่สนใจว่าเทอให้โอกาสผมแบบสายฟ้าแลบแบบนี้ทำไม แต่ผมจะทำหน้าที่ให้ดีที่สุดคับ เราอยู่กันแบบแฟนเลย ไปรับ ส่ง จนผมเองก็คิดว่าแฟนไปแล้ว แต่แปลกเทอดันบอกว่า ยังไม่ใช่แฟน แต่การกระทำมันแฟนไปแล้วว แต่ผมไม่สนใจคับ ขอให้มีเทออยู่ผมดีใจมากแล้ว แต่เมื่อเวลาผ่านไป ผมเริ่มสังเกตุพฤติกรรมที่เปลี่ยนไปจากเทอคับ หงุดหงิดง่ายมาก อะไรนิดๆหน่อยเป็นเรื่อง ผมเป็นฝ่ายนิ่งคับ ไม่เถียงไม่พูด ยื่นเหตุผลไปด้วยซ้ำ แต่มันก็หนักขึ้นเรีอยๆคับ จนในที่สุดมันก็วันที่ผมไม่ต้องการ เทอมาบอกว่า เป็นเพื่อนกันเถอะ เทอเบื่อ เทอว่าผมดีเกินไป ผมนี่งงเป็นไก่ตาแตกเลยคับ ดีเกินไป? คือยังไง คือสำหรับผมอะไรที่มันทำให้ได้ไม่เหนื่อบ่ากว่าแรงผมก็ยินดีทำ อะไรที่เคยขอ เคยตกลง ผมทำให้หมด ผมเลิกสูบบุหรี่ได้ก็เพราะเทอ ขัดใจไปก็โดนว่า แต่มาวันนี้เทอดันมาเป็นแบบนี่ เอาแล้วไงล่ะ งานเข้าผมอีกแล้ว ผมนึงถึงหน้าน้องคนนั่นเลย เวรกรรมกุแน่ๆ นี้กุยอมหายจากคนๆนึงมาเพื่อเจอเรื่องแบบนี่นี่นะ น้ำตามาสิคับ เสียใจอย่างบอกไม่ถูก กลับเข้าสู่โหมดรออีกแล้ว คราวนี่รอ1ปีคับ แต่ระหว่างนี่ผมก็ได้คุยกับเทอบ้าง แต่โอโห้ เหมือนผมเป็นขยะเลยคับ คำพุด คำจา ด่าว่า ไม่เห็นคุนค่าอะไรเลย ไล่บ้าง สารพัด ผมอ่อนแอมากคับ เป็นปี จนมาวันนึงผมยอมรับสภาพคับ ไม่ใช่หมดรักนะ แต่รับสภาพในเมื่อเป็นแบบนี้ ก็เก็บรักไว้เถอะ ไม่เอาก็แล้วแต่แล้วล่ะ จนใจผมเริ่มเข้มแข็งแล้ว คิดว่าเปิดโอกาสให้ตัวเองบ้าง จนผมไปเจอ ผญ คนนึงครับ เทอน่ารัก เรียบร้อย มารยาทดี เป็นรุ่นน้องผม ผมบอกเค้าคับว่าผมชอบเค้า ผมขอโอกาสให้ผมพิสูทได้ไหม ไม่ต้องรีบร้อน น้องเค้ายินดีคับ เค้าให้โอกาสผมที่จะลองคุยกัน ผมก็แสดงอาการให้เค้ามั่นใจคับ คุยได้ประมาน 5 วัน มีเหตุการณ์ ซ้ำรอยอีกแล้วว จำคนที่ผมบอกว่ารักได้ไหมครับ กลับเข้ามา!!! มาถามผมว่าอยากกลับมาไหม ยังรักอยู่หรือปล่าว
โอโห ผมนี่บ่อน้ำตาแตกเลยคับ ผมบอกไปคับว่า อยากกลับและรักเทอ แต่ผมไม่สามารถกลับไปได้ ผมคุยกับน้องคนนีอยู่ น้องเค้าให้โอกาสผม ผมก็ต้องให้เกียรติเค้า ถึงดูเค้าอาจจะยังไม่คิดอะไรกับผม แต่ผมจะไม่หายจากคัยมาดื้อๆอีกแล้ว ผมนึงถึงน้องคนแรกภาพนี่ขึ้นมาเลย ผมเลยปฎิเสทเทอไป เพราะถ้าเป็นคุณๆจะทำอย่างไรคนที่ด่า ว่า ไล่เราทุกอย่างวันนึงมาบอกว่ารักเราแล้วแบบฟ้าแลบแบบนี้ ยอมรับคับเสียใจมาก เทอเข้ามาวัดใจผมได้แสบจิงๆ จากคนที่เข้มแข็งแล้ว กลับมาร้องไห้อีกครั้ง แต่ยังไงผมก็ต้องเดินต่อไปครับ น้องที่ผมคุยอยู่ตอนนี้ ผมเองก็ชอบเค้า ผมไม่ได้เอาเค้ามาขั้นเวลา แต่อย่าว่าพอเกิดเหตุการนี่ ผมรุ้สึกเหมือนเดินหน้า พะวงหลัง คือยังไงผมจะไม่ทิ้งน้องคนปัจจุบันยุแล้ว ผมต้องรับผมชอบสิ่งที่พูดไป แต่ผมก็อดห่วงอีกคนไม่ได้ ก็มีไปถามเพื่อนๆเทอบ้าง เพื่อนบอกว่าเทอร้องไห้ทุกวัน เพ้อต่างนาๆ ว่ารู้สึกผิด ตอนนี้เทอรักผมเข้าแล้ว ยิ่งเจอคำพุดแบบนี้เข้าไป คนที่ร้องไห้อีก ก็ผมสิคับ เกิดคำถามในหัวว่า ผมตัดสินใจแบบไหนถึงจะถูกบ้าง ผมก็มีทักเทอไปบ้างคับ ไปให้กำลังใจบอกเหตุผลทุกอย่าง ทำไมผมต้องทำแบบนี้ หวังว่าเทอจะเข้าใจ แต่ผมก็ยินดีไม่ได้ที่วันนึงผมได้ยินคำว่ารักจากปากเทอสักที แต่มันเจ็บใจตรงที่ว่ารักกันแต่ไม่ได้อยู่ด้วยกันนี่แหละ
แต่หลังจากนั้นเวลาผ่านไปแค่นิดเดียว 2 อาทิตหน่อยๆ ผมไปเห็นเทอไปเที่ยวกะ ผช คับกระหนุงกระหนิงมากก ลงรุป สวีทสัสๆ ตอนแรก งง คับ หัวร้อนเฉย รุ้ว่าไม่ควรยุ่งคับแต่ เกิดคำถาม เห้ยย!! ไวไปป่ะว่ะ เอาเวลาไหนไปคุย ผมทักเทอไปเลยคับ เทอบอกว่าอ่อนแอกะเรื่องผมพอมีคนทำดีเลยอ่อไหว ห่ะ! ผมอ่อนแอเป็นปี ผมรุ้อารมย์เลยว่าไม่พร้อมมีคัยมันเป็นยังไง แล้วนี่อะไร!! ไม่ถึงเดือน แล้วที่บอกว่ารัก? คืออ.. จิงๆผมไม่ได้ทวงนะ แต่ผมรุ้สึกว่า สวนทางมากๆๆๆ ยอมรับคับว่าสิทธิของเค้า แต่โดยภาพรวม อะไรว่ะ ไวไปไหมเนี้ย นี่หรอที่บอกว่ารัก ร้องบอกอ่อนแอ ผมนี่อ่อนจิงเป็นปีเลย นี่ไม่ทันไร ไปเพ้อพรรนาๆ ถึงคนนั้นล่ะ เลยคิดคับว่านี่หรอ รักที่มอบให้ ที่ร้องห่มร้องไห้ นี่หรอแบบนี่หรอ ไม่เสียใจคับ เพราะผมจะเดินหน้ากะคนปัจจุบันยุแล้ว แต่ เสียความรุ้สึกเหมือนกันยอมรับว่านี่คืออะไรเนี้ย ลมปากมาก ไอ่ความรุ้สึกรักมันก็มีจะใหตัดง่ายๆก็ยากอยู่เพราะฝังใจกับเทอ แต่ตอนนี้ มันดันแค้นผสมด้วยล่ะสิ พยายามห้ามใจอยู่ เลยอยากถามว่าแปลกไหมคับ ที่ ผช จะเกิดอารมย์แบบนี้ ดูใจไม่นักเลงเลย