[หนังโรงเรื่องที่ 154] Don't Breathe - มหกรรมฟักอัพครั้งใหญ่ประจำปี ; (Fede Alvarez, 2016)
by ตั๋วหนังมันแพง
คะแนนความชอบ : A (จากสเกล D-A)
**ไม่มีการสปอยล์เนื้อเรื่องสำคัญ
เรื่องย่อ : เหตุเกิดเมื่อวัยรุ่นนักย่องเบาสามคน เกิดไปหมายตาหวังจะขโมยเงินสดจากชายชราตาบอดที่อาศัยอยู่คนเดียวในภายบ้านท่ามกลางละแวกที่ถูกทอดทิ้งของรัฐดีทรอยต์ โดยหารู้ไม่ว่าชายคนนี้คือทหารผ่านศึกที่มีความอันตรายเกิดกว่าที่พวกเขาคาดไว้นัก...
เออดี สิ่งแรกที่ชอบของหนังเรื่องนี้ก็คือเรื่องย่อที่มันกระชับตัดตอนดีนี่แหละ คือหนังฉลาดมากที่ตีกรอบพล็อตของตัวเองไว้ในพื้นที่แคบๆไม่ฟุ้งเฟ้อวุ่นวาย เพื่อที่จะเบนความสนใจไปให้ความเป็น 'ทริลเลอร์' ของตัวมันเองได้แบบเต็มเม็ดเต็มหน่วย ซึ่งขอบอกเลยว่าหนังคุมบรรยากาศในโรงได้อยู่หมัดมากกกกกกกกกกก คือรอบที่ผู้เขียนไปดูเป็นโรงเซนทรัลเวิลด์ขนาดใหญ่ที่มีคนดูเต็มราวๆ 80% ... แต่ความเป็นจริงคือโรง 'เงียบ' มาก (เงียบจนเราได้ยินเสียงแอร์น่ะ) ราวกับว่าทุกคนในโรงพร้อมใจกัน 'กลั้นหายใจ' ตามตัวละครบนจอกันเลยทีเดียว
อย่างที่กล่าวด้านบนไว้เรื่องการคุมบรรยากาศของหนังนั้น ก็ต้องชื่นชมว่าหนังเลือกใช้องค์ประกอบต่างๆ (elements) ที่ตัวเองมีได้อย่างชาญฉลาดมาก คือในความหวาดกลัว/หวาดระแวงที่เราจะได้รับจากหนังเนี่ยส่วนใหญ่จะเกิดมาจาก 'ความเงียบ' ของหนังเนื่องจากมันเป็นสงครามระหว่างทหารตาบอดมากประสบการณ์ที่มีประสาทสัมผัสเสียงที่ดีเยี่ยม กับวัยรุ่นที่มีวิสัยการมองเห็นที่ครบถ้วนแต่ด้อยประสบการณ์, ดังนั้นสิ่งที่จะทำให้เกิดการได้เปรียบเสียเปรียบก็คือ 'การช่วงชิงแสงสว่าง' ซึ่งกันและกันนี่แหละ
อย่างเช่นฉากนึงที่ผู้เขียนชอบที่สุดในเรื่อง ก็คือการไล่ล่าในโถงใต้ดินขนาดใหญ่ที่ชายชราเลือกที่จะสับคัทเอาท์ไฟลงจนทำให้เกิดภาวะมืดสนิท-ซึ่งเป็นชัยภูมิที่เขาจะได้เปรียบที่สุดนั่นเอง และแน่นอนว่านี่คือฝันร้ายของอิพวกวัยรุ่นชัดๆที่จะต้องคลำหัวคลำหางหาทางหนีในความมืดแบบนี้ สำหรับผู้เขียนมันเป็นช่วงสั้นๆที่บีบหัวใจเอามากๆ แถมยังมีรายละเอียดเล็กๆน้อยๆที่ตาดำของพวกเด็กวัยรุ่นมันเบิกโพลงสุดๆจนแทบจะไม่มีตาขาว อันเนื่องมาจากการเพ่งใช้สายตาอย่างหนักในห้องใต้ดินที่มืดสนิท ก็เลยเดาว่าฉากนี้น่าจะถ่ายกันทั้งมืดๆจริงนั่นแหละ (คงไม่ได้เอาไข่มุกไปแปะลูกตาเป็นปาหี่หรอกมั้ง -*-)
ในความยูนี้คอีกอย่างก็คือ 'ความชอบธรรม' ที่ต่างฝ่ายต่างก็ไม่มีกันทั้งคู่ ไม่ว่าจะเป็นโจรวัยรุ่นที่ผิดเต็มประตูอยู่แล้วกับการย่องเบาบ้านคนอื่น แต่ในขณะเดียวกับชายชราเองก็มีความลับของตัวเองซ่อนอยู่ในบ้านหลังนั้นเหมือนกัน ... ดังนั้นการมาพบกันของคนสองกลุ่มนี้มันก็เลยกลายเป็น 'มหกรรมฟักอัพ' ครั้งใหญ่ที่ต่างคนต่างซวยอย่างเสียไม่ได้ ข้อดีคือด้วยความเสมอภาคอันนี้ความรู้สึกของเราจะไม่ค่อยเอนเอียงไปทางฝั่งใดฝั่งหนึ่งเป็นพิเศษ
โดยสรุปแล้วสิ่งที่ดีที่สุดของหนังคือความลุ้นความเสียวจากบรรยากาศที่เงียบสงัด กับจังหวะที่รวดเร็วและต่อเนื่องแบบไม่ให้พัก (ย้ำว่าไม่ได้หยุดลุ้นเลยจริงๆ) แถมด้วยความเก๋าของผู้กำกับที่สามารถปล่อยของได้รัวๆไม่มีอั้นจนนาทีสุดท้าย ถึงแม้หนังจะมีความยาวถึงชั่วโมงครึ่งก็ตาม และต้องยกข้อดีอีกอย่างให้กับพล็อตเรื่องที่ต้องบอกว่าทำถูกแล้วที่ keep it simple เข้าไว้ ทุกๆประเด็นในหนังเคลียร์มากจนเราไม่ต้องนั่งวิเคราะห์ให้ปวดหัว คือเอาตัวเองเข้าไปทรมาณในโรงอย่างเดียว จบ!
อย่าลืมไปดูในโรงกันนะจ๊ะ
หากชื่นชอบรีวิวสามารถติดตามเพจได้ที่
https://www.facebook.com/expensivemovie หรือค้นหาคำว่า "ตั๋วหนังมันแพง" ได้ที่หน้า Facebook ครับ ..
[Movie Review] Don't Breathe - มหกรรรมฟักอัพครั้งใหญ่ประจำปี by ตั๋วหนังมันแพง
[หนังโรงเรื่องที่ 154] Don't Breathe - มหกรรมฟักอัพครั้งใหญ่ประจำปี ; (Fede Alvarez, 2016)
by ตั๋วหนังมันแพง
คะแนนความชอบ : A (จากสเกล D-A)
**ไม่มีการสปอยล์เนื้อเรื่องสำคัญ
เรื่องย่อ : เหตุเกิดเมื่อวัยรุ่นนักย่องเบาสามคน เกิดไปหมายตาหวังจะขโมยเงินสดจากชายชราตาบอดที่อาศัยอยู่คนเดียวในภายบ้านท่ามกลางละแวกที่ถูกทอดทิ้งของรัฐดีทรอยต์ โดยหารู้ไม่ว่าชายคนนี้คือทหารผ่านศึกที่มีความอันตรายเกิดกว่าที่พวกเขาคาดไว้นัก...
เออดี สิ่งแรกที่ชอบของหนังเรื่องนี้ก็คือเรื่องย่อที่มันกระชับตัดตอนดีนี่แหละ คือหนังฉลาดมากที่ตีกรอบพล็อตของตัวเองไว้ในพื้นที่แคบๆไม่ฟุ้งเฟ้อวุ่นวาย เพื่อที่จะเบนความสนใจไปให้ความเป็น 'ทริลเลอร์' ของตัวมันเองได้แบบเต็มเม็ดเต็มหน่วย ซึ่งขอบอกเลยว่าหนังคุมบรรยากาศในโรงได้อยู่หมัดมากกกกกกกกกกก คือรอบที่ผู้เขียนไปดูเป็นโรงเซนทรัลเวิลด์ขนาดใหญ่ที่มีคนดูเต็มราวๆ 80% ... แต่ความเป็นจริงคือโรง 'เงียบ' มาก (เงียบจนเราได้ยินเสียงแอร์น่ะ) ราวกับว่าทุกคนในโรงพร้อมใจกัน 'กลั้นหายใจ' ตามตัวละครบนจอกันเลยทีเดียว
อย่างที่กล่าวด้านบนไว้เรื่องการคุมบรรยากาศของหนังนั้น ก็ต้องชื่นชมว่าหนังเลือกใช้องค์ประกอบต่างๆ (elements) ที่ตัวเองมีได้อย่างชาญฉลาดมาก คือในความหวาดกลัว/หวาดระแวงที่เราจะได้รับจากหนังเนี่ยส่วนใหญ่จะเกิดมาจาก 'ความเงียบ' ของหนังเนื่องจากมันเป็นสงครามระหว่างทหารตาบอดมากประสบการณ์ที่มีประสาทสัมผัสเสียงที่ดีเยี่ยม กับวัยรุ่นที่มีวิสัยการมองเห็นที่ครบถ้วนแต่ด้อยประสบการณ์, ดังนั้นสิ่งที่จะทำให้เกิดการได้เปรียบเสียเปรียบก็คือ 'การช่วงชิงแสงสว่าง' ซึ่งกันและกันนี่แหละ
อย่างเช่นฉากนึงที่ผู้เขียนชอบที่สุดในเรื่อง ก็คือการไล่ล่าในโถงใต้ดินขนาดใหญ่ที่ชายชราเลือกที่จะสับคัทเอาท์ไฟลงจนทำให้เกิดภาวะมืดสนิท-ซึ่งเป็นชัยภูมิที่เขาจะได้เปรียบที่สุดนั่นเอง และแน่นอนว่านี่คือฝันร้ายของอิพวกวัยรุ่นชัดๆที่จะต้องคลำหัวคลำหางหาทางหนีในความมืดแบบนี้ สำหรับผู้เขียนมันเป็นช่วงสั้นๆที่บีบหัวใจเอามากๆ แถมยังมีรายละเอียดเล็กๆน้อยๆที่ตาดำของพวกเด็กวัยรุ่นมันเบิกโพลงสุดๆจนแทบจะไม่มีตาขาว อันเนื่องมาจากการเพ่งใช้สายตาอย่างหนักในห้องใต้ดินที่มืดสนิท ก็เลยเดาว่าฉากนี้น่าจะถ่ายกันทั้งมืดๆจริงนั่นแหละ (คงไม่ได้เอาไข่มุกไปแปะลูกตาเป็นปาหี่หรอกมั้ง -*-)
ในความยูนี้คอีกอย่างก็คือ 'ความชอบธรรม' ที่ต่างฝ่ายต่างก็ไม่มีกันทั้งคู่ ไม่ว่าจะเป็นโจรวัยรุ่นที่ผิดเต็มประตูอยู่แล้วกับการย่องเบาบ้านคนอื่น แต่ในขณะเดียวกับชายชราเองก็มีความลับของตัวเองซ่อนอยู่ในบ้านหลังนั้นเหมือนกัน ... ดังนั้นการมาพบกันของคนสองกลุ่มนี้มันก็เลยกลายเป็น 'มหกรรมฟักอัพ' ครั้งใหญ่ที่ต่างคนต่างซวยอย่างเสียไม่ได้ ข้อดีคือด้วยความเสมอภาคอันนี้ความรู้สึกของเราจะไม่ค่อยเอนเอียงไปทางฝั่งใดฝั่งหนึ่งเป็นพิเศษ
โดยสรุปแล้วสิ่งที่ดีที่สุดของหนังคือความลุ้นความเสียวจากบรรยากาศที่เงียบสงัด กับจังหวะที่รวดเร็วและต่อเนื่องแบบไม่ให้พัก (ย้ำว่าไม่ได้หยุดลุ้นเลยจริงๆ) แถมด้วยความเก๋าของผู้กำกับที่สามารถปล่อยของได้รัวๆไม่มีอั้นจนนาทีสุดท้าย ถึงแม้หนังจะมีความยาวถึงชั่วโมงครึ่งก็ตาม และต้องยกข้อดีอีกอย่างให้กับพล็อตเรื่องที่ต้องบอกว่าทำถูกแล้วที่ keep it simple เข้าไว้ ทุกๆประเด็นในหนังเคลียร์มากจนเราไม่ต้องนั่งวิเคราะห์ให้ปวดหัว คือเอาตัวเองเข้าไปทรมาณในโรงอย่างเดียว จบ!
อย่าลืมไปดูในโรงกันนะจ๊ะ
หากชื่นชอบรีวิวสามารถติดตามเพจได้ที่ https://www.facebook.com/expensivemovie หรือค้นหาคำว่า "ตั๋วหนังมันแพง" ได้ที่หน้า Facebook ครับ ..