SOTUS the series (กึ่งวิเคราะห์) : ก้องภพ ... Now I've got you under my skin แด่เธอนะปีหนึ่งสาย gentleman

สายเกินไปแล้วที่จะถอนตัว และ คงสายเกินไปอีกเหมือนกันที่จะระวังใจ จากความสงสัยใคร่รู้วันนั้น กลายเป็นอารมณ์ลึกซึ้งแบบว่า "ประทับใจ" และ จากความประทับใจกลายเป็นอารมณ์หลากหลายที่ตั้งชื่อไม่ได้ รู้แต่ว่าเป็นห่วง รู้แต่ว่าอยากอยู่ใกล้ เพราะว่าเป็นคนที่ซื่อตรงกับความต้องการของตัวเองมาแต่ไหนแต่ไร ปฏิบัติการคว่ำไร่อ้อยจึงกำเนิดขึ้นมา และ มันก็ได้ผลนะ เมื่อ "เป้าหมาย" เริ่มมี "เสียงสอง" และ บางครั้งก็ "เสียงสาม" กับเขาด้วยเหมือนกัน อย่างน้อยก็สำหรับปีหนึ่ง .... ก็คงมีแต่ "เขา" เท่านั้นที่รู้มากกว่าใคร เรื่องนี้มันอาจจะเป็นแค่เรื่องเล็กน้อย แต่ก็ทำให้สายตาของรุ่นน้องคนนี้วิบวับ และ วาววาม ถ้าดูไม่ผิดเขาคิดว่าพี่อาทิตย์ก็แอบ ... จะเขิน ๆ เหมือนกัน ... "น่ารัก" สายตาของก้องภพดูเหมือนจะสื่อความในใจออกไปแบบนั้น

กลางสายฝนต่อหน้า "น้อง" ต่อหน้า "เพื่อน" และ ต่อหน้า "เขา" Spirit รอบสุดท้าย ในการจบเชียร์ทำให้เขาร็ว่า "ความกดดันเหล่านั้น" ทำให้พวกเขาตระหนักถึง "หน้าที่" หน้าที่ของแต่ละคน และ ความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันของ "ครอบครัววิศวะ" ซึ่งบัดนี้ "เขา" กำลังจะเป็นส่วนหนึ่งในนั้น ครอบครัวของเขาตอนนี้คือ "ปีหนึ่ง" ที่รวมเป็นกลุ่มก้อน และ ในวันชิงธง ... วันนั้นก็จะเป็นวันที่วิศวะทั้งหมดจะรับ "น้องใหม่" เข้าเป็นหนึ่งเดียวกัน แต่ก่อนจะถึงวันนั้น ใครเล่าจะคิดว่าอะไรในใจของเขามันจะสำแดงฤทธิ์ได้ขนาดนี้



เขาควรจะรู้ เขาควรจะห้ามใจถูกไหม ควรจะสำนึกได้ว่าสิ่งที่เขารู้สึกมันน่าจะไปได้ไม่ถึงไหน แต่เขาก็ยังคงมุ่งหน้าไปตามใจต้องการ มีหรือที่เขาจะไม่คิดว่าสิ่งที่กำลังเป็นมีแนวโน้มที่จะพังทลายและเป็นไปไม่ได้ หยุดสิก้องภพเผชิญความจริงสินาย แต่ก็นั่นแหละ .... เมื่อไหร่ที่คิดถึง "เขา" คนนั้นความคิด "เลิกล้ม" ก็สลายไปตามสายลม ก็ "รับ" เขาเข้ามาเต็มอ้อมแล้วนี่ทำไงได้นอกจากทำอย่างที่ก้องภพเคยทำเสมอมา ตั้งแต่แรกไม่ว่าจะเจอปัญหาอะไรก็ไม่เคยหนี ถึงจะไล่ยังไงก็ไม่ไป สิ่งที่เขายึดถือตลอดมา คือ "เหตุ" และ "ผล"



ก้องภพจึงยื่นมือออกไป ก้าวออกไปหาเพื่อทำความรู้จัก คนที่เข้ามามีอิทธิพลต่อจิตใจ อาจจะกลัวบ้างในความไม่แน่นอน อาจจะไม่แน่ใจ แต่ก้องภพก็คือก้องภพ คนที่ยืนอยู่บนเหตุผล สติ และ แผนการที่ซับซ้อน แวบเดียวก็มองสถานการณ์ออกอย่างไม่ยากเย็น จริง ๆ แล้วรุ่นพี่ที่นอนแอ้งแม้งอยู่ตรงหน้า ก็เด็กผู้ชายวัยรุ่นคนนึงนั่นแหละ "แหย่" แค่แป๊บเดียว อะไร ๆ ที่เพียรปิดบังซ่อนไว้ก็หลุดออกมาหมด ทั้งความชอบ ทั้งเรื่องส่วนตัว นี่ยังรุกได้ไม่ถึง 50% ที่เจ้าตัวเคยทำก็ดูเหมือน "ใจ" ของพี่อาทิตย์จะอ่อนยวบยาบเสียแล้ว อากัปกริยาเหล่านี้นี่แหละกระทบใจคนที่อยู่ในฐานะน้องเป็นที่สุด กระทบมากจนกระทั่งอดไม่ได้ที่จะรุกหนักขึ้น ... สายตาแวววับจับจ้อง และ ความละมุนของน้ำเสียง ที่ทำให้คนเป็นพี่ ... ก็อดจะมีเสียงสามให้ไม่ได้เหมือนกัน














ป.ล. เพลงอาจจะเก่าไปหน่อย น้อง ๆ หนู ๆ บางคนอาจจะไม่รู้จัก แต่ลุคละมุนแบบน้องก้องคิดถึงสาย jazz crooner แบบเพลงท่านแฟรงค์นี่แหละ