ผมคือผู้ชายที่รักกับผู้หญิงคนหนึ่งมาก
ผมขอใช้นามสมุมุติ ว่าผมชื่อ เอ ละกัน ส่วนเทอคนนั้นชื่อ บี
ผมเป็นคนที่ชอบทำกิจกรรมมากๆ และเทอคนนั้นก็เป็นเด็กกิจกรรมเช่นกัน
อยู่ไปมาวันหนึ่งผมไปบอกชอบเค้า .... เค้าก็บอกว่าเค้าก็ชอบผม ... เราคุยกันมาซักพัก ผมก็ทำเซอร์ไพรส์ขอเธอเป็นแฟน หลังจากนั้น เธอก็ตกลงที่จะเป็นแฟนกัน (วันนั้นจบวันนี้ก็ปีหนึ่งล่ะ) 30/08/2558
ต่างฝ่ายต่างมีความสุข เราก้ต่างเรียนรู้กันไป จนรู้ใจกันเป็นอย่างดี ช่วงไหนสุขก็สุขไปด้วยกันช่วงไหนทุกข์ก็ทุกข์ไปด้วยกัน
แล้ววันหนึ่งเราโดนกล่าวหาว่าผมทำเค้าทำเธอท้อง ทั้งๆที่เราไม่เคยมีอะไรกันเลย ผมรักเธอมากไม่เคยคิดจะทำไรแบบนั้น เพราะจะทำให้เธอเสียอนาคต
แต่โชคดีที่พ่อแม่ของผมและพ่อแม่ฝ่ายเค้าเป็นคนที่คุยด้วยเหตุผล เป็นครั้งแรกที่พ่อแม่เราทั้งคู่มานั่งคุยกัน ในเรื่องร้ายๆก็มีเรื่องดีอยู่ด้วย ทำให้เราสองครอบครัวรู้จักกันมากขึ้น ทำให้ผมจะไปไหนกับเธอก็ขอพ่อแม่เค้าได้เพราะเค้าเชื่อใจในตัวเราทั้งคู่
ตอนนั้นผมก็ยังอยู่ม.ปลาย ก็ต้องอ่านหนังสือสอบ ไปสอบนั่นนี้ไม่ค่อยมีเวลาให้แต่เธอเข้าใจผม และคอยให้กำลังใจผมอยู่เสมอ แถมบางที ในบางครั้งเธอยังติวอังกฤษให้ผมด้วย เพราะผมโง่มากๆวิชาอังกฤษ!! ลืมบอกไป ว่าเธออะ เรียนอยู่ ม.ต้น ห้องพิเศษ อังกฤษ ส่วนผมเรียนอยู่ ม.ปลาย เด็กวิทย์โง่ๆติดเกมติดเพื่อน
แล้ววันหนึ่งก็มาถึงวันที่ผมสอบติด ดีใจอะก็ดีใจ เสียใจก็เสียใจอยู่ช่วงนึง ช่วงนั้นแฟนผมไม่สบายหนักมาก เค้าก็ยังหาข้อมูลเตรียมเอกสารให้ผมครบ พอผมสอบติดผมก็เอาแต่สนุกกับเพื่อนเลี้ยงสังสรรค์จนลืมเธอไปเลยก็ว่าได้ แล้วเธอก็นอยด์ๆผมจนเราเลิกกันไปครั้งนึง แต่ผมก็ไปง้อ และได้เธอกลับมาจนได้และผมสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ทำให้เค้าเสียใจอีก วันเวลาก็ผ่านไป
มันก็มาถึงวันที่ผมมาเรียนปรับพื้นฐาน มจพ. ช่วงนั้นไม่ค่อยโอเลยจากเคยได้ไปรับไปส่ง ทำได้แค่คุยกัน หลังจากเรียนปรับพื้นฐานเสร็จ ทาง มจพ.ก็ปิดให้เกือบเดือนผมก็กลับบ้าน อยู่บ้านได้ไปรับไปส่งช่วงนนั้นมีความสุขมาก วันหนึ่งเธอรู้สึกว่าผมไม่ค่อยเหมือนเดิมเธอพยายามลองใจผมโดย "การโกหกเรื่องบางเรื่อง" ขอไม่เล่านะ แต่ผมไม่ชอบคนโกหก ผมเลยบอกเลิกเธอไป แล้วเทอก็ตามง้อทุกๆวัน เป็นเดือน จนวันหนึ่งผมก็ใจอ่อนยอมดีด้วยเค้าสัญญาว่าจะไม่ทำอีก
เราก็มีความสุขมาได้อีกสักพักมีทะเลาะกันบ้าง
แล้วมหาลัยก็เปิดเทอมเราก็ต้องห่างกันอีกละก่อนผมจะกลับไปเรียน เราทั้งสองน้ำตาไหลร้องไห้โฮกันเลยทั้งคู่ อยากขอเวลาให้มันนานกว่านี้เลยก้ว่าได้ พอกลับมาเรียนมหาลัยกิจกรรมก็เยอะ ผมก็ไม่มีเวลาให้เธออีกตามเคยไม่ดีเลยเนอะมันต้องทำอะเลือกไม่ได้ ไม่มีเวลาให้ แม้กระทั้งคุยกันยังไม่มีเลยแย่จังนะ มันก็ผ่านไปได้ด้วยดี พอผ่านก็มีไปกินเหล้า หลงไปกับแสงสีไปสักพัก ก็เด็กบ้านนอกมาอยู่เมืองใหญ่ แต่พอกลับมาคิดได้อีกทีผมก็เสียคนที่ผมรักไปละ ผมทั้งผิดสัญญาไม่สนใจเธอเลย
ทำให้ผมได้บทเรียนว่าช่วงที่เราไม่อยู่อาจจะมีคนอื่นมาดูแลแฟนเรา แทนเราก็ได้ ช่วงนั้นแฟนผมก็เป็นไข้หวัดอยู่ แล้ววันหนึ่งเทอก็บอกเลิกผมไปคบกับใครคนนั้น
ผมไม่โกรธเธอหรอก ที่เธอทำแบบนั้น เพราะผมเข้าใจ ถ้าหากเป็นผมก็หวั่นไหว ก็คิดดูละกัน เธอไม่สบายผมเอาแต่เมา ส่วนคนนั้นคอยดูแลคอยบอกฝันดีคอยไล่ไปนอน เป็นแทนผมได้หมดทุกอย่าง
#ผมเคยขอโอกาสเทออีกครั้งเธอบอกถ้าอยากได้โอกาสอีกครั้งอย่าทำแบบนี้อีกแล้วในวันที่เธอไม่มีใคร วันที่ใจเธอว่าง วันที่เธอเปิดใจ เธอบอกผมให้ผมลองเข้าไปจีบเธอใหม่อีกครั้ง เผื่อผมจะได้โอกาสครั้งนี้
#ผมควรรอเธอดีมั้ย....แต่ผมไม่อยากมีใครใหม่แล้ว ผมเลยจะรอเธอกี่เดือนกี่ปีก้จะรอ รออย่างมีความหวังจากคนรู้ใจกลายเป็นคนรู้จัก
แต่ถึงยังไงก็เถอะ คนเราก็ต้องเป็นคนรู้จักก็ที่จะกลายเป็นคนรู้ใจใช่มั้ยล่ะ ก็ต้องมีสักวันสินะ ที่จะเปลี่ยนจากคนรู้จักกลายเป็นคนรู้ใจเหมือนเดิม เอ้ะ!! ไม่ใช่สิ ครั้งนี้ต้องดีกว่าเดิมครับ 🙂
ผมเข้าปี1 เรื่องราวความรักของผมก็เปลี่ยนไป🙂
ผมขอใช้นามสมุมุติ ว่าผมชื่อ เอ ละกัน ส่วนเทอคนนั้นชื่อ บี
ผมเป็นคนที่ชอบทำกิจกรรมมากๆ และเทอคนนั้นก็เป็นเด็กกิจกรรมเช่นกัน
อยู่ไปมาวันหนึ่งผมไปบอกชอบเค้า .... เค้าก็บอกว่าเค้าก็ชอบผม ... เราคุยกันมาซักพัก ผมก็ทำเซอร์ไพรส์ขอเธอเป็นแฟน หลังจากนั้น เธอก็ตกลงที่จะเป็นแฟนกัน (วันนั้นจบวันนี้ก็ปีหนึ่งล่ะ) 30/08/2558
ต่างฝ่ายต่างมีความสุข เราก้ต่างเรียนรู้กันไป จนรู้ใจกันเป็นอย่างดี ช่วงไหนสุขก็สุขไปด้วยกันช่วงไหนทุกข์ก็ทุกข์ไปด้วยกัน
แล้ววันหนึ่งเราโดนกล่าวหาว่าผมทำเค้าทำเธอท้อง ทั้งๆที่เราไม่เคยมีอะไรกันเลย ผมรักเธอมากไม่เคยคิดจะทำไรแบบนั้น เพราะจะทำให้เธอเสียอนาคต
แต่โชคดีที่พ่อแม่ของผมและพ่อแม่ฝ่ายเค้าเป็นคนที่คุยด้วยเหตุผล เป็นครั้งแรกที่พ่อแม่เราทั้งคู่มานั่งคุยกัน ในเรื่องร้ายๆก็มีเรื่องดีอยู่ด้วย ทำให้เราสองครอบครัวรู้จักกันมากขึ้น ทำให้ผมจะไปไหนกับเธอก็ขอพ่อแม่เค้าได้เพราะเค้าเชื่อใจในตัวเราทั้งคู่
ตอนนั้นผมก็ยังอยู่ม.ปลาย ก็ต้องอ่านหนังสือสอบ ไปสอบนั่นนี้ไม่ค่อยมีเวลาให้แต่เธอเข้าใจผม และคอยให้กำลังใจผมอยู่เสมอ แถมบางที ในบางครั้งเธอยังติวอังกฤษให้ผมด้วย เพราะผมโง่มากๆวิชาอังกฤษ!! ลืมบอกไป ว่าเธออะ เรียนอยู่ ม.ต้น ห้องพิเศษ อังกฤษ ส่วนผมเรียนอยู่ ม.ปลาย เด็กวิทย์โง่ๆติดเกมติดเพื่อน
แล้ววันหนึ่งก็มาถึงวันที่ผมสอบติด ดีใจอะก็ดีใจ เสียใจก็เสียใจอยู่ช่วงนึง ช่วงนั้นแฟนผมไม่สบายหนักมาก เค้าก็ยังหาข้อมูลเตรียมเอกสารให้ผมครบ พอผมสอบติดผมก็เอาแต่สนุกกับเพื่อนเลี้ยงสังสรรค์จนลืมเธอไปเลยก็ว่าได้ แล้วเธอก็นอยด์ๆผมจนเราเลิกกันไปครั้งนึง แต่ผมก็ไปง้อ และได้เธอกลับมาจนได้และผมสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ทำให้เค้าเสียใจอีก วันเวลาก็ผ่านไป
มันก็มาถึงวันที่ผมมาเรียนปรับพื้นฐาน มจพ. ช่วงนั้นไม่ค่อยโอเลยจากเคยได้ไปรับไปส่ง ทำได้แค่คุยกัน หลังจากเรียนปรับพื้นฐานเสร็จ ทาง มจพ.ก็ปิดให้เกือบเดือนผมก็กลับบ้าน อยู่บ้านได้ไปรับไปส่งช่วงนนั้นมีความสุขมาก วันหนึ่งเธอรู้สึกว่าผมไม่ค่อยเหมือนเดิมเธอพยายามลองใจผมโดย "การโกหกเรื่องบางเรื่อง" ขอไม่เล่านะ แต่ผมไม่ชอบคนโกหก ผมเลยบอกเลิกเธอไป แล้วเทอก็ตามง้อทุกๆวัน เป็นเดือน จนวันหนึ่งผมก็ใจอ่อนยอมดีด้วยเค้าสัญญาว่าจะไม่ทำอีก
เราก็มีความสุขมาได้อีกสักพักมีทะเลาะกันบ้าง
แล้วมหาลัยก็เปิดเทอมเราก็ต้องห่างกันอีกละก่อนผมจะกลับไปเรียน เราทั้งสองน้ำตาไหลร้องไห้โฮกันเลยทั้งคู่ อยากขอเวลาให้มันนานกว่านี้เลยก้ว่าได้ พอกลับมาเรียนมหาลัยกิจกรรมก็เยอะ ผมก็ไม่มีเวลาให้เธออีกตามเคยไม่ดีเลยเนอะมันต้องทำอะเลือกไม่ได้ ไม่มีเวลาให้ แม้กระทั้งคุยกันยังไม่มีเลยแย่จังนะ มันก็ผ่านไปได้ด้วยดี พอผ่านก็มีไปกินเหล้า หลงไปกับแสงสีไปสักพัก ก็เด็กบ้านนอกมาอยู่เมืองใหญ่ แต่พอกลับมาคิดได้อีกทีผมก็เสียคนที่ผมรักไปละ ผมทั้งผิดสัญญาไม่สนใจเธอเลย
ทำให้ผมได้บทเรียนว่าช่วงที่เราไม่อยู่อาจจะมีคนอื่นมาดูแลแฟนเรา แทนเราก็ได้ ช่วงนั้นแฟนผมก็เป็นไข้หวัดอยู่ แล้ววันหนึ่งเทอก็บอกเลิกผมไปคบกับใครคนนั้น
ผมไม่โกรธเธอหรอก ที่เธอทำแบบนั้น เพราะผมเข้าใจ ถ้าหากเป็นผมก็หวั่นไหว ก็คิดดูละกัน เธอไม่สบายผมเอาแต่เมา ส่วนคนนั้นคอยดูแลคอยบอกฝันดีคอยไล่ไปนอน เป็นแทนผมได้หมดทุกอย่าง
#ผมเคยขอโอกาสเทออีกครั้งเธอบอกถ้าอยากได้โอกาสอีกครั้งอย่าทำแบบนี้อีกแล้วในวันที่เธอไม่มีใคร วันที่ใจเธอว่าง วันที่เธอเปิดใจ เธอบอกผมให้ผมลองเข้าไปจีบเธอใหม่อีกครั้ง เผื่อผมจะได้โอกาสครั้งนี้
#ผมควรรอเธอดีมั้ย....แต่ผมไม่อยากมีใครใหม่แล้ว ผมเลยจะรอเธอกี่เดือนกี่ปีก้จะรอ รออย่างมีความหวังจากคนรู้ใจกลายเป็นคนรู้จัก
แต่ถึงยังไงก็เถอะ คนเราก็ต้องเป็นคนรู้จักก็ที่จะกลายเป็นคนรู้ใจใช่มั้ยล่ะ ก็ต้องมีสักวันสินะ ที่จะเปลี่ยนจากคนรู้จักกลายเป็นคนรู้ใจเหมือนเดิม เอ้ะ!! ไม่ใช่สิ ครั้งนี้ต้องดีกว่าเดิมครับ 🙂