ขอระบายหน่อยนะคะ เครียดกับแม่ค่ะ
บ้านเราอยู่กันหลายคนค่ะ มีพ่อแม่พี่ชายเรา แล้วก็มีตัวเราสามีและลูก (9 ขวบ) บ้านหลังนี้เป็นของพ่อกับแม่เรา
เราและสามีพยายามทำทุกอย่างให้เพื่อไม่ให้เป็นภาระของที่บ้าน เราและสามีทำงานประจำทั้งคู่ค่ะ รายได้ไม่เยอะนะคะ เนื่องจากเรามีลูกที่ฝากให้พ่อแม่เราช่วยดูแลหลังจากกลับจากโรงเรียน ในส่วนค่าใช้จ่ายในบ้านทั้งหมด เราเป็นคนจัดการ ไม่ว่าจะเป็น ค่าไฟ ค่ากับข้าว จิปาถะอื่นๆ วันจันทร์ถึงศุกร์ตอนเย็นแม่เราจะเป็นคนทำกับข้าวเย็นไว้ให้ทุกคนในบ้าน ที่เหลืออื่นๆ พ่อเราจะเป็นคนดูแลลูกเราให้ช่วงหลังเลิกเรียนค่ะ
แม่เราเป็นคนโกรธง่าย ทำอะไรใครไม่ได้ ก็มาลงกับเรากับพ่อเราตลอด สำหรับแม่เรา พี่ชายเราดีทุกอย่าง งานบ้านไม่เคยทำ ช่วยค่าใช้จ่ายส่วนรวมในบ้านเราเดือนละพัน ซึ่งก่อนหน้านี่แม่บอกพี่ชายเราให้ช่วยค่าซื้อของเข้าบ้านเดือนละ 200 บาท หลังๆเราเลยขอให้เค้าช่วยเพิ่มค่ะ
วันนี้แม่ก็หงุดหงิด ทำอะไรก็กระแทกปึงปังๆใส่เรา เราก็ถามว่าเป็นอะไร เย็นนี้จะกินอะไร เค้าก็ตวาดใส่ว่า ไม่ทำ เหนื่อย ซึ่งปกติเสา-อา. เราเป็นคนทำ ทีนี้เราก็เลยถามว่า แล้วมาโกรธอะไรเรา แม่ก็บอกว่า เบื่อที่จะมานั่งคิด เบื่อที่จะหาให้กินแล้ว เราก็เลยบอกเค้าว่า ทำไมต้องมาลงทุกอย่างกับเรา ทีกับพี่ชายแม่ดีกับเค้าทุกอย่าง ไม่เคยด่าว่าให้เสียน้ำใจกัน แม่บอกเราว่า พี่ชายเราไม่มีภาระมาให้เค้า เลยไม่มีอะไรให้ว่า โกรธเราทีไร ขึ้นกูกับเราตลอด ยังพูดอีกว่าบ้านหลังนี้จะยกให้พี่ชายเรา เราไม่เข้าใจว่าจะพูดทำไม ทั้งๆที่เราไม่เคยเอ่ยปากคุยเรื่องนี้กันเลย ไม่เคยขอบ้านหลังนี้เค้าเลย คือคำพูดวันนี้ทะเลากันมากมายค่ะ
มีอยู่ครั้งนึงเราไป ตจว.หลายวัน ไม่มีใครกวาดหน้าบ้าน พอเรากลับมา ก็ออกไปกวาดประชดเรา หาวันๆไม่ทำอะไร กวาดไปด่าเราไปอยู่ที่หน้าบ้าน ด่าแต่คำหยาบคาย โวยวายเหมือนเราผิดมากทั้งๆที่เราเพิ่งกลับมา คนที่อยู่ไม่ทำ กลับไม่โกรธ บอกว่าพี่เราเป็นผู้ชาย ไม่ทำงานบ้านก็ไม่ผิด แต่เราเป็นผู้หญิงต้องทำ แม่เราเป็นเอามากถึงขั้นซักผ้า เปลี่ยนผ้าปูที่นอน ทำความสะอาดห้องนอนให้พี่ชายเราเลย บางทีไป ตจว.กัน แต่พี่ชายเราอยู่บ้าน ก็เอาเงินค่ากับข้าวให้พี่ชายไว้ใช้ กลัวลูกชายจะอด แต่ถ้าให้พี่ชายพาไปไหนก็จะออกค่าน้ำมันรถให้ เพราะกลัวเค้าไม่พาไป
เรารู้สึกว่า แม่ทำไมถึงสอนให้พี่เอาเปรียบน้องมาตลอด ทำเหมือนเราและครอบครัวเรามาอยู่ให้เป็นภาระเค้า น้อยใจ เสียใจค่ะ เป็นแบบนี้ทุกครั้งที่ทะเลาะกันจริงๆ
พอปรึกษาสามี สามีก็บอกให้ทน เพราะลูกก็ยังต้องฝากเค้าไว้ช่วงหลังเลิกเรียน เราบอกตรงๆ เราอึดอัดกับแม่ค่ะ คือแม่เราแสดงออกมากว่ารักพี่ชายมาก ซึ่งพ่อเราเองก็ยังบ่นเลยว่า แม่เราเป็นเอามาก เราน้อยใจ เสียใจ ที่แม่เป็นแบบนี้ค่ะ บางทีเหมือนจะชิน แต่ก็ไม่ชินค่ะ ยิ่งได้ยินเค้าพูดเปรียบเทียบว่า พี่ชายเราไม่เคยมีภาระมาให้เค้า นี่เราเสียใจกับคำนี้จริงๆค่ะ ยังพูดอีกว่าเราไม่เคยช่วยอะไรเค้าเลย เค้าเหนื่อย เจอแบบนี้เราก็เหนื่อยค่ะ
ขอระบายค่ะ มีปัญหากับแม่ ทำอะไรก็ผิดอยู่คนเดียว
บ้านเราอยู่กันหลายคนค่ะ มีพ่อแม่พี่ชายเรา แล้วก็มีตัวเราสามีและลูก (9 ขวบ) บ้านหลังนี้เป็นของพ่อกับแม่เรา
เราและสามีพยายามทำทุกอย่างให้เพื่อไม่ให้เป็นภาระของที่บ้าน เราและสามีทำงานประจำทั้งคู่ค่ะ รายได้ไม่เยอะนะคะ เนื่องจากเรามีลูกที่ฝากให้พ่อแม่เราช่วยดูแลหลังจากกลับจากโรงเรียน ในส่วนค่าใช้จ่ายในบ้านทั้งหมด เราเป็นคนจัดการ ไม่ว่าจะเป็น ค่าไฟ ค่ากับข้าว จิปาถะอื่นๆ วันจันทร์ถึงศุกร์ตอนเย็นแม่เราจะเป็นคนทำกับข้าวเย็นไว้ให้ทุกคนในบ้าน ที่เหลืออื่นๆ พ่อเราจะเป็นคนดูแลลูกเราให้ช่วงหลังเลิกเรียนค่ะ
แม่เราเป็นคนโกรธง่าย ทำอะไรใครไม่ได้ ก็มาลงกับเรากับพ่อเราตลอด สำหรับแม่เรา พี่ชายเราดีทุกอย่าง งานบ้านไม่เคยทำ ช่วยค่าใช้จ่ายส่วนรวมในบ้านเราเดือนละพัน ซึ่งก่อนหน้านี่แม่บอกพี่ชายเราให้ช่วยค่าซื้อของเข้าบ้านเดือนละ 200 บาท หลังๆเราเลยขอให้เค้าช่วยเพิ่มค่ะ
วันนี้แม่ก็หงุดหงิด ทำอะไรก็กระแทกปึงปังๆใส่เรา เราก็ถามว่าเป็นอะไร เย็นนี้จะกินอะไร เค้าก็ตวาดใส่ว่า ไม่ทำ เหนื่อย ซึ่งปกติเสา-อา. เราเป็นคนทำ ทีนี้เราก็เลยถามว่า แล้วมาโกรธอะไรเรา แม่ก็บอกว่า เบื่อที่จะมานั่งคิด เบื่อที่จะหาให้กินแล้ว เราก็เลยบอกเค้าว่า ทำไมต้องมาลงทุกอย่างกับเรา ทีกับพี่ชายแม่ดีกับเค้าทุกอย่าง ไม่เคยด่าว่าให้เสียน้ำใจกัน แม่บอกเราว่า พี่ชายเราไม่มีภาระมาให้เค้า เลยไม่มีอะไรให้ว่า โกรธเราทีไร ขึ้นกูกับเราตลอด ยังพูดอีกว่าบ้านหลังนี้จะยกให้พี่ชายเรา เราไม่เข้าใจว่าจะพูดทำไม ทั้งๆที่เราไม่เคยเอ่ยปากคุยเรื่องนี้กันเลย ไม่เคยขอบ้านหลังนี้เค้าเลย คือคำพูดวันนี้ทะเลากันมากมายค่ะ
มีอยู่ครั้งนึงเราไป ตจว.หลายวัน ไม่มีใครกวาดหน้าบ้าน พอเรากลับมา ก็ออกไปกวาดประชดเรา หาวันๆไม่ทำอะไร กวาดไปด่าเราไปอยู่ที่หน้าบ้าน ด่าแต่คำหยาบคาย โวยวายเหมือนเราผิดมากทั้งๆที่เราเพิ่งกลับมา คนที่อยู่ไม่ทำ กลับไม่โกรธ บอกว่าพี่เราเป็นผู้ชาย ไม่ทำงานบ้านก็ไม่ผิด แต่เราเป็นผู้หญิงต้องทำ แม่เราเป็นเอามากถึงขั้นซักผ้า เปลี่ยนผ้าปูที่นอน ทำความสะอาดห้องนอนให้พี่ชายเราเลย บางทีไป ตจว.กัน แต่พี่ชายเราอยู่บ้าน ก็เอาเงินค่ากับข้าวให้พี่ชายไว้ใช้ กลัวลูกชายจะอด แต่ถ้าให้พี่ชายพาไปไหนก็จะออกค่าน้ำมันรถให้ เพราะกลัวเค้าไม่พาไป
เรารู้สึกว่า แม่ทำไมถึงสอนให้พี่เอาเปรียบน้องมาตลอด ทำเหมือนเราและครอบครัวเรามาอยู่ให้เป็นภาระเค้า น้อยใจ เสียใจค่ะ เป็นแบบนี้ทุกครั้งที่ทะเลาะกันจริงๆ
พอปรึกษาสามี สามีก็บอกให้ทน เพราะลูกก็ยังต้องฝากเค้าไว้ช่วงหลังเลิกเรียน เราบอกตรงๆ เราอึดอัดกับแม่ค่ะ คือแม่เราแสดงออกมากว่ารักพี่ชายมาก ซึ่งพ่อเราเองก็ยังบ่นเลยว่า แม่เราเป็นเอามาก เราน้อยใจ เสียใจ ที่แม่เป็นแบบนี้ค่ะ บางทีเหมือนจะชิน แต่ก็ไม่ชินค่ะ ยิ่งได้ยินเค้าพูดเปรียบเทียบว่า พี่ชายเราไม่เคยมีภาระมาให้เค้า นี่เราเสียใจกับคำนี้จริงๆค่ะ ยังพูดอีกว่าเราไม่เคยช่วยอะไรเค้าเลย เค้าเหนื่อย เจอแบบนี้เราก็เหนื่อยค่ะ