สวัสดีค่ะ กระทู้นี้เป็นกระทู้ระบายอารมณ์ล้วนๆ มีการบิดเบือนสถานที่ ตัวละครด้วยเหตุผลบางประการแต่รับรองว่าเนื้อความที่จะสื่อไม่เพี้ยนแน่นอน
เริ่มเลยนะคะ
ลูกของเราและพี่สาวสามีอายุเท่าๆ กัน (เป็นเด็กทารก) เราอยู่กับลูก สามี ในบ้านเดียวกันตั้งแต่ต้นเดือนที่แล้วสามีต้องไปทำงานต่างที่เป็นเวลาเดือนครึ่ง จึงไม่ได้อยู่บ้านเลย เราไม่เคยเจอพี่สาวของสามีคนนี้ตัวเป็นๆ เคยแต่คุยกันผ่านโทรศัพท์ก็ไม่มีอะไรสบายๆ
เรื่องมีอยู่ว่า พี่สาวของสามีต้องพาลูกน้อยที่อายุพอๆ กับลูกเรามาหาหมอบ้าง ฉีดวัคซีนบ้าง แล้วเค้าย้าย รพ มาเป็นเมืองที่เราอยู่ เพราะใหญ่กว่า เวลามาก็จะพาลูกมาค้างที่บ้านของเรา ซึ่งเวลาพี่สาวมา ลุง ป้า แม่ของสามีก็จะแวะเวียนมาหาบ่อยขึ้นเพราะอยากเล่นกับหลานพร้อมๆ กัน
(ปกติก็จะผลัดเปลี่ยนกันมาแทบทุกวัน)
ครั้งแรกที่เราเจอพี่สาวกับหลาน ก็คุยกันดี หลานมีโยเยบ้างเพราะแปลกที่ทางและด้วยพื้นเดิมแกร้องไห้ง่าย คนอื่นอุ้มไม่ค่อยได้ ลุงของสามีเลยว่าจะพาครอบครัวไปกินข้าวนอกบ้านกัน เราก็เตรียมของๆ ลูกเรา มีทั้งหมด 7-8 คน เอารถไป 2 คัน เราขับรถไม่เป็นเลยนั่งไปกับลุงซึ่งเป็นคันเล็กกว่า รถเข็นลูกเราจึงอยู่ในรถของพี่สามี ระหว่างทางลูกเราก็หลับ พอถึงที่หมาย ป้า(แฟนลุง)ก็อุ้มลูกเราออกจากรถ แล้วยืนรอที่หน้าร้าน เราก็เดินไปเอารถเข็นลง ประกอบรถเรียบร้อยกำลังจะเข็นมารับลูกที่หลับ พี่สาวสามีที่อุ้มลูกอยู่(ไม่หลับ) พูดว่า 'ลองนอนในรถไฟมลูก เผื่อจะชอบ เผื่อไม่งอแง' เราก็เหวอ อ้าวลูกฉันหลับอยู่ตรงนั้น แต่เราไม่กล้าพูด พูดไม่ออก ปากหนัก แล้วพี่เค้าก็ถามเราให้ปรับเบาะรถเข็นชันขึ้นกึ่งนั่ง.. เราปรับเสร็จ เค้าก็เอาลูกเค้านอน เราเลยเดินหนีไปหาลูกเราเลย เซ็งมาก
พอถึงที่ร้าน คนในรถคันเราเข้าไปนั่งกันก่อน ที่เหลือตามมาทีหลัง พอเรานั่งเรียบร้อย(ป้ายังอุ้มลูกเราอยู่ แต่ตื่นแล้ว) พี่สาวก็เข็นรถเปล่ามาเพราะลูกเค้าร้องไม่ยอมน่ง พร้อมบอกให้เราปรับนอนให้ เราก็ทำ เค้าก็เอาลูกเค้านอน เอาขวดนมวาง แล้วควานไปเจอของเล่นลูกเราที่อยู่ในรถเข็น ก็หยิบขึ้นมาเอาให้ลูกเองเล่น แล้วมันเป็นยางกัดอ่ะค่ะเรางงมาก ทำไมให้ใช้ของคนอื่น มันใช้ร่วมกันได้หรอ จะดีหรอ เราไม่พอใจนะ แต่ไม่กล้าพูดอะไร ได้แต่เหวอ
พอเริ่มกินข้าว คุณลุงอาสาอุ้มลูกเราเพื่อให้เรากินก่อน เราก็รีบกินจะได้ผลัดกันอุ้ม แต่พี่สาว(ตัวดี)บอกเราว่า เอานมให้หลานหน่อยได้ไหม พร้อมชี้ที่ขวดนมในใจเรานี่โมโหมาก ด่าไปแล้วค่ะ แต่ก็แบบเดิม.. ป้อนนมกันไป เวทนาตัวเอง สงสารลุง เบื่อนังพี่สาว
พอกลับถึงบ้าน เราก็ปูแมทให้เด็กๆ นอนเล่นกัน ลูกเราก็เล่นของเล่นของแกไป เล่นกับหลานบ้าง เอามือจับๆ กัน เราก็ไปหยิบของเล่นชิ้นโปรดของลูกเรามา และมีอันอื่นอีกสามสี่อัน อีพี่สาวก็หยิบของๆ ลูกเราไปให้ลูกตัวเอง แล้วเด็กวัยนี้อ่ะค่ะ อะไรก็อม อะไรก็เอาเข้าปาก เรานี่ได้แต่เหวอ พูดไม่ออก อยากด่า แต่ทำไม่ได้ น้ำลายยืด ดูดของเล่นลูกเราสนุกสนาน เราก็ได้แต่บอกลูกว่าอย่าแย่งพี่เค้า เดี๋ยวพี่เค้างอนนะลูก พยายามเบนความสนใจไปอย่างอื่น ผ้ามั่ง อะไรมั่ง คือไม่อยากให้ลูกเอามาอมต่อ(ทั้งๆที่เป็นของลูกเราเอง) หนักสุดคือลูกเราเล่นของอยู่ในมือ หลานเราจ้องที่มือลูกเรา แล้วก็หวีด เบะๆ เหมือนจะร้อง พี่สาวก็บอก อะไรลูก จะเอาอันนี้หรอ.. อ่ะก็หยิบที่ลูกเราเล่นอยู่ให้ลูกเค้า แล้วเอาอันอื่นมาใส่มือ ชิ้นที่สองก็เบะอีก จะเอาอีก พี่สาวก็ทำแบบเดิม ชิ้นที่สามนี่หนัก คือแย่งออกจากมือจากปากลูกเราเลย เราโมโหเลยเอาขวดน้ำให้ลูกเล่นซะเลย คิดว่าถ้ายังจะเอาอีก เราจะเดินไปกรอกให้สักสามขวด แล้วเวลาลูกเราโดนแย่งของไป เค้าก็มองตาม ตาละห้อย โดนเฉพาะเป็นของโปรดของเค้า เราสงสารลูกมาก แต่ไม่รู้จะทำไงจริงๆ โกรธตัวเอง โกรธสถานการณ์ แล้ววันต่อมาเป็นวะนที่เค้าจะกลับบ้าน ลูกพี่สาวก็นอนเล่นของเล่น(ชิ้นโปรด) ของลูกสาวเราอยู่ พี่สาวพูดว่า โอ๊ยยยถูกใจจังเลย ไม่เคยเล่นไรนานขนาดนี้ เดี๋ยวขอคุณน้ากลับบ้านเนอะ!! เรากรี๊ดในใจ พร้อมด่าโอ๊ยอี5
ประสาทจะกินกับพี่สามี!
เริ่มเลยนะคะ
ลูกของเราและพี่สาวสามีอายุเท่าๆ กัน (เป็นเด็กทารก) เราอยู่กับลูก สามี ในบ้านเดียวกันตั้งแต่ต้นเดือนที่แล้วสามีต้องไปทำงานต่างที่เป็นเวลาเดือนครึ่ง จึงไม่ได้อยู่บ้านเลย เราไม่เคยเจอพี่สาวของสามีคนนี้ตัวเป็นๆ เคยแต่คุยกันผ่านโทรศัพท์ก็ไม่มีอะไรสบายๆ
เรื่องมีอยู่ว่า พี่สาวของสามีต้องพาลูกน้อยที่อายุพอๆ กับลูกเรามาหาหมอบ้าง ฉีดวัคซีนบ้าง แล้วเค้าย้าย รพ มาเป็นเมืองที่เราอยู่ เพราะใหญ่กว่า เวลามาก็จะพาลูกมาค้างที่บ้านของเรา ซึ่งเวลาพี่สาวมา ลุง ป้า แม่ของสามีก็จะแวะเวียนมาหาบ่อยขึ้นเพราะอยากเล่นกับหลานพร้อมๆ กัน
(ปกติก็จะผลัดเปลี่ยนกันมาแทบทุกวัน)
ครั้งแรกที่เราเจอพี่สาวกับหลาน ก็คุยกันดี หลานมีโยเยบ้างเพราะแปลกที่ทางและด้วยพื้นเดิมแกร้องไห้ง่าย คนอื่นอุ้มไม่ค่อยได้ ลุงของสามีเลยว่าจะพาครอบครัวไปกินข้าวนอกบ้านกัน เราก็เตรียมของๆ ลูกเรา มีทั้งหมด 7-8 คน เอารถไป 2 คัน เราขับรถไม่เป็นเลยนั่งไปกับลุงซึ่งเป็นคันเล็กกว่า รถเข็นลูกเราจึงอยู่ในรถของพี่สามี ระหว่างทางลูกเราก็หลับ พอถึงที่หมาย ป้า(แฟนลุง)ก็อุ้มลูกเราออกจากรถ แล้วยืนรอที่หน้าร้าน เราก็เดินไปเอารถเข็นลง ประกอบรถเรียบร้อยกำลังจะเข็นมารับลูกที่หลับ พี่สาวสามีที่อุ้มลูกอยู่(ไม่หลับ) พูดว่า 'ลองนอนในรถไฟมลูก เผื่อจะชอบ เผื่อไม่งอแง' เราก็เหวอ อ้าวลูกฉันหลับอยู่ตรงนั้น แต่เราไม่กล้าพูด พูดไม่ออก ปากหนัก แล้วพี่เค้าก็ถามเราให้ปรับเบาะรถเข็นชันขึ้นกึ่งนั่ง.. เราปรับเสร็จ เค้าก็เอาลูกเค้านอน เราเลยเดินหนีไปหาลูกเราเลย เซ็งมาก
พอถึงที่ร้าน คนในรถคันเราเข้าไปนั่งกันก่อน ที่เหลือตามมาทีหลัง พอเรานั่งเรียบร้อย(ป้ายังอุ้มลูกเราอยู่ แต่ตื่นแล้ว) พี่สาวก็เข็นรถเปล่ามาเพราะลูกเค้าร้องไม่ยอมน่ง พร้อมบอกให้เราปรับนอนให้ เราก็ทำ เค้าก็เอาลูกเค้านอน เอาขวดนมวาง แล้วควานไปเจอของเล่นลูกเราที่อยู่ในรถเข็น ก็หยิบขึ้นมาเอาให้ลูกเองเล่น แล้วมันเป็นยางกัดอ่ะค่ะเรางงมาก ทำไมให้ใช้ของคนอื่น มันใช้ร่วมกันได้หรอ จะดีหรอ เราไม่พอใจนะ แต่ไม่กล้าพูดอะไร ได้แต่เหวอ
พอเริ่มกินข้าว คุณลุงอาสาอุ้มลูกเราเพื่อให้เรากินก่อน เราก็รีบกินจะได้ผลัดกันอุ้ม แต่พี่สาว(ตัวดี)บอกเราว่า เอานมให้หลานหน่อยได้ไหม พร้อมชี้ที่ขวดนมในใจเรานี่โมโหมาก ด่าไปแล้วค่ะ แต่ก็แบบเดิม.. ป้อนนมกันไป เวทนาตัวเอง สงสารลุง เบื่อนังพี่สาว
พอกลับถึงบ้าน เราก็ปูแมทให้เด็กๆ นอนเล่นกัน ลูกเราก็เล่นของเล่นของแกไป เล่นกับหลานบ้าง เอามือจับๆ กัน เราก็ไปหยิบของเล่นชิ้นโปรดของลูกเรามา และมีอันอื่นอีกสามสี่อัน อีพี่สาวก็หยิบของๆ ลูกเราไปให้ลูกตัวเอง แล้วเด็กวัยนี้อ่ะค่ะ อะไรก็อม อะไรก็เอาเข้าปาก เรานี่ได้แต่เหวอ พูดไม่ออก อยากด่า แต่ทำไม่ได้ น้ำลายยืด ดูดของเล่นลูกเราสนุกสนาน เราก็ได้แต่บอกลูกว่าอย่าแย่งพี่เค้า เดี๋ยวพี่เค้างอนนะลูก พยายามเบนความสนใจไปอย่างอื่น ผ้ามั่ง อะไรมั่ง คือไม่อยากให้ลูกเอามาอมต่อ(ทั้งๆที่เป็นของลูกเราเอง) หนักสุดคือลูกเราเล่นของอยู่ในมือ หลานเราจ้องที่มือลูกเรา แล้วก็หวีด เบะๆ เหมือนจะร้อง พี่สาวก็บอก อะไรลูก จะเอาอันนี้หรอ.. อ่ะก็หยิบที่ลูกเราเล่นอยู่ให้ลูกเค้า แล้วเอาอันอื่นมาใส่มือ ชิ้นที่สองก็เบะอีก จะเอาอีก พี่สาวก็ทำแบบเดิม ชิ้นที่สามนี่หนัก คือแย่งออกจากมือจากปากลูกเราเลย เราโมโหเลยเอาขวดน้ำให้ลูกเล่นซะเลย คิดว่าถ้ายังจะเอาอีก เราจะเดินไปกรอกให้สักสามขวด แล้วเวลาลูกเราโดนแย่งของไป เค้าก็มองตาม ตาละห้อย โดนเฉพาะเป็นของโปรดของเค้า เราสงสารลูกมาก แต่ไม่รู้จะทำไงจริงๆ โกรธตัวเอง โกรธสถานการณ์ แล้ววันต่อมาเป็นวะนที่เค้าจะกลับบ้าน ลูกพี่สาวก็นอนเล่นของเล่น(ชิ้นโปรด) ของลูกสาวเราอยู่ พี่สาวพูดว่า โอ๊ยยยถูกใจจังเลย ไม่เคยเล่นไรนานขนาดนี้ เดี๋ยวขอคุณน้ากลับบ้านเนอะ!! เรากรี๊ดในใจ พร้อมด่าโอ๊ยอี5