เค้าโครงใหญ่ๆ 3 อย่างที่ว่าคือ :
1. เหตุการณ์สมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 ที่มีส่วนสำคัญต่อการเดินเรื่อง เช่น แม่นิ่มและคุณย่าย้ายไปหัวหินทำให้ห่างจากกระถินกับคุณพระและพุดกรอง ; ท่านชายบรรณเป็นสายของขบวนการเสรีไทย ; กระถินเป็นสายให้ท่านชายและทำให้รามเข้าใจผิด ; นิธีกับสร้อยสนมีโอกาสกลับมาผูกพันกันผ่านการร่วมช่วยคนเจ็บ
2. ความสัมพันธ์ในครอบครัวที่ซับซ้อน คือ เสือกาจกับพุดกรองกับกระถินและสร้อยสน (ตรงนี้เรียกได้ว่าเป็นแกนหลักของเรื่อง โดยเฉพาะกระถินกับพุดกรองที่ความเลวของพุดกรองทำให้กระถินรังเกียจ แต่สุดท้ายก็ต้องรักเพราะความเป็นลูกแม่ร่วมสายโลหิตให้กำเนิดมา) ; พุดกรองกับคุณพระและแม่นิ่ม ; รามกับปูเป้และพ่อของปูเป้
3. ความสัมพันธ์ฉันท์ชายหญิง (ที่เป็นแกนหลักของละครแทบทุกเรื่องของไทย) ระหว่างกระถินกับราม ; แม่นิ่มกับคุณพระ ; พุดกรองกับคุณพระ ; ปูเป้กับท่านชายบรรณ ; ปูเป้กับราม ; นิธิกับสร้อยสน ; ทนายทดกับพุดกรอง ; ปูเป้กับทหารญี่ปุ่น ... เฮ้อ เยอะดีแฮะ
และความสัมพันธ์เชื่อมโยงระหว่างเค้าโครงใหญ่ทั้ง 3 เช่น การชิงมรดกระหว่างราม, พุดกรอง, สร้อยสน และกระถิน (ตอนที่กระถินช่วยรามในการชิงมรดกกับแม่ตัวเองด้วยการปลอมเป็นเจ้าสาวแทนสร้อยสนถือเป็นตอนที่ฮือฮาที่สุดของเรื่อง เมื่อเป็นการพลิกบทนางเอกไปโดยสิ้นเชิง) ; การขโมยน้ำมันที่พ่อปูเป้ให้รามดำเนินการขนส่งโดยเสือกาจที่รับงานมาจากท่านชายบรรณ ; ฉากรามตัดรอนความสัมพันธ์กับกระถินผ่านฉากทิ้งระเบิด ฯลฯ
อาจเป็นเพราะความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนเหล่านี้ ทำให้บางเรื่องบทก็ไม่สมเหตุสมผลไปบ้าง เช่น :
แม่อย่างพุดกรองจะเกลียดกระถินได้ถึงขนาดอยากฆ่าให้ตายเชียวหรือ - คลอดแล้วทิ้งหรือทำแท้งนี่เห็นข่าวบ่อยแต่ลูกโตเป็นสาวแล้วยังอยากฆ่านี่ไม่เคยเห็นมาก่อน
สร้อยสนรู้เรื่องการเปลี่ยนยาให้คุณพระของพุดกรองดีกว่ากระถิน - คหสต.คิดว่ามีเหตุผล เพราะกระถินกังวลอยู่กับอาการบาดเจ็บของคุณพระ ที่ภาษิตจีนกำลังภายในบอกว่า 'คนนอกแจ่มใส คนในงมงาย' และสร้อยสนได้มีโอกาสเห็นเหตุการณ์ให้สงสัยได้ว่าพุดกรองแอบเปลี่ยนยา
กระถินที่ไม่พาคุณพระไปโรงพยาบาลทั้งที่ป่วยอาการหนัก - ตรงนี้น่าจะเป็นตอนที่บทพลาดที่สุด แม้จะให้เหตุผลพอได้ว่า อยู่ในช่วงสงครามและสมัยนั้นที่เรียกรถพยาบาลลำบาก และขาดคนรับใช้ที่ตามแม่นิ่มไปหัวหิน แต่เชื่อว่า ละครต้องการให้ต่อเนื่องกับรามที่เพิ่งกลับมาจากอังกฤษเพื่อเดินเรื่องต่อ
กระถินที่ปิดบังการตายของคุณพระ โดยให้เหตุผลกับแม่นิ่มว่า เพราะไม่มีหลักฐาน - แต่เรื่องแบบนี้ไม่ต้องมีหลักฐานหรอก อยู่ที่ความเชื่อใจกันระหว่างแม่ (นม) กับลูกมากกว่า ตรงนี้กระถินยังเด็กเกินไปและพลาดด้วยเหตุผลที่แม่นิ่มบอกจริงๆ
กระถินพยายามฆ่าตัวตายเพราะรามต้องการให้รับผิดชอบที่มีส่วนทำให้คุณพระพ่อของเขาตาย - ตรงนี้ต้องบอกว่าด้วยวัยของกระถินทำให้น้อยใจที่พยายามทำดีแค่ไหนแต่รามก็ไม่เห็นซะที (ที่มีหลายคนรวมทั้งผมที่ post ว่า รามนี่ช่างโง่เสียนี่กระไร)
การที่พุดกรองกระโดดชิงกระเป๋าใส่สมบัติที่เสือกาจโยนลงมาจากชั้นบนจนบาดเจ็บสาหัส - พอจะบอกได้ว่าความโลภบังตา เพราะมีหลายครั้งก่อนหน้าที่พุดกรองยอมเสี่ยงกับระเบิดเพราะอยากได้สมบัติ
การที่ละมุดพลิกบทจากคนที่กลัวในการทำบาปมาพยายามฆ่าทนายทด ขณะที่พุดกรองกลับมีอาการหวาดกลัว - ข้อนี้ไม่ค่อยสมเหตุสมผล แต่บทคงจะปูทางมาให้ละมุดเป็นตัวการที่แท้จริงที่ฆ่าพุดกรองในตอนจบ
แม้ว่าจะมีบทบางจุดไม่สมเหตุสมผลอย่างที่ว่ามาข้างต้น แต่ละครเรื่องนี้ก็มีบทที่เข้มข้น
และหากนำตอนก่อนจบ (ที่มีบทส่งให้กระถินมากไป) กับตอนจบมารวมกัน บทไม่พันกันให้วุ่นวาย
ละครเรื่องนี้จะน่าประทับใจและประสานกันต่อเนื่องเป็นละครในระดับยอดเยี่ยม
แต่เท่านี้ก็ถือได้ว่าเป็นละครที่มีคุณภาพระดับดีทีเดียว
"เลือดรักทระนง" เป็นละครไทยเพียงไม่กี่เรื่องที่มีเค้าโครงใหญ่ถึง 3 เรื่องที่ประสานกัน (เกือบ) ลงตัว
1. เหตุการณ์สมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 ที่มีส่วนสำคัญต่อการเดินเรื่อง เช่น แม่นิ่มและคุณย่าย้ายไปหัวหินทำให้ห่างจากกระถินกับคุณพระและพุดกรอง ; ท่านชายบรรณเป็นสายของขบวนการเสรีไทย ; กระถินเป็นสายให้ท่านชายและทำให้รามเข้าใจผิด ; นิธีกับสร้อยสนมีโอกาสกลับมาผูกพันกันผ่านการร่วมช่วยคนเจ็บ
2. ความสัมพันธ์ในครอบครัวที่ซับซ้อน คือ เสือกาจกับพุดกรองกับกระถินและสร้อยสน (ตรงนี้เรียกได้ว่าเป็นแกนหลักของเรื่อง โดยเฉพาะกระถินกับพุดกรองที่ความเลวของพุดกรองทำให้กระถินรังเกียจ แต่สุดท้ายก็ต้องรักเพราะความเป็นลูกแม่ร่วมสายโลหิตให้กำเนิดมา) ; พุดกรองกับคุณพระและแม่นิ่ม ; รามกับปูเป้และพ่อของปูเป้
3. ความสัมพันธ์ฉันท์ชายหญิง (ที่เป็นแกนหลักของละครแทบทุกเรื่องของไทย) ระหว่างกระถินกับราม ; แม่นิ่มกับคุณพระ ; พุดกรองกับคุณพระ ; ปูเป้กับท่านชายบรรณ ; ปูเป้กับราม ; นิธิกับสร้อยสน ; ทนายทดกับพุดกรอง ; ปูเป้กับทหารญี่ปุ่น ... เฮ้อ เยอะดีแฮะ
และความสัมพันธ์เชื่อมโยงระหว่างเค้าโครงใหญ่ทั้ง 3 เช่น การชิงมรดกระหว่างราม, พุดกรอง, สร้อยสน และกระถิน (ตอนที่กระถินช่วยรามในการชิงมรดกกับแม่ตัวเองด้วยการปลอมเป็นเจ้าสาวแทนสร้อยสนถือเป็นตอนที่ฮือฮาที่สุดของเรื่อง เมื่อเป็นการพลิกบทนางเอกไปโดยสิ้นเชิง) ; การขโมยน้ำมันที่พ่อปูเป้ให้รามดำเนินการขนส่งโดยเสือกาจที่รับงานมาจากท่านชายบรรณ ; ฉากรามตัดรอนความสัมพันธ์กับกระถินผ่านฉากทิ้งระเบิด ฯลฯ
อาจเป็นเพราะความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนเหล่านี้ ทำให้บางเรื่องบทก็ไม่สมเหตุสมผลไปบ้าง เช่น :
แม่อย่างพุดกรองจะเกลียดกระถินได้ถึงขนาดอยากฆ่าให้ตายเชียวหรือ - คลอดแล้วทิ้งหรือทำแท้งนี่เห็นข่าวบ่อยแต่ลูกโตเป็นสาวแล้วยังอยากฆ่านี่ไม่เคยเห็นมาก่อน
สร้อยสนรู้เรื่องการเปลี่ยนยาให้คุณพระของพุดกรองดีกว่ากระถิน - คหสต.คิดว่ามีเหตุผล เพราะกระถินกังวลอยู่กับอาการบาดเจ็บของคุณพระ ที่ภาษิตจีนกำลังภายในบอกว่า 'คนนอกแจ่มใส คนในงมงาย' และสร้อยสนได้มีโอกาสเห็นเหตุการณ์ให้สงสัยได้ว่าพุดกรองแอบเปลี่ยนยา
กระถินที่ไม่พาคุณพระไปโรงพยาบาลทั้งที่ป่วยอาการหนัก - ตรงนี้น่าจะเป็นตอนที่บทพลาดที่สุด แม้จะให้เหตุผลพอได้ว่า อยู่ในช่วงสงครามและสมัยนั้นที่เรียกรถพยาบาลลำบาก และขาดคนรับใช้ที่ตามแม่นิ่มไปหัวหิน แต่เชื่อว่า ละครต้องการให้ต่อเนื่องกับรามที่เพิ่งกลับมาจากอังกฤษเพื่อเดินเรื่องต่อ
กระถินที่ปิดบังการตายของคุณพระ โดยให้เหตุผลกับแม่นิ่มว่า เพราะไม่มีหลักฐาน - แต่เรื่องแบบนี้ไม่ต้องมีหลักฐานหรอก อยู่ที่ความเชื่อใจกันระหว่างแม่ (นม) กับลูกมากกว่า ตรงนี้กระถินยังเด็กเกินไปและพลาดด้วยเหตุผลที่แม่นิ่มบอกจริงๆ
กระถินพยายามฆ่าตัวตายเพราะรามต้องการให้รับผิดชอบที่มีส่วนทำให้คุณพระพ่อของเขาตาย - ตรงนี้ต้องบอกว่าด้วยวัยของกระถินทำให้น้อยใจที่พยายามทำดีแค่ไหนแต่รามก็ไม่เห็นซะที (ที่มีหลายคนรวมทั้งผมที่ post ว่า รามนี่ช่างโง่เสียนี่กระไร)
การที่พุดกรองกระโดดชิงกระเป๋าใส่สมบัติที่เสือกาจโยนลงมาจากชั้นบนจนบาดเจ็บสาหัส - พอจะบอกได้ว่าความโลภบังตา เพราะมีหลายครั้งก่อนหน้าที่พุดกรองยอมเสี่ยงกับระเบิดเพราะอยากได้สมบัติ
การที่ละมุดพลิกบทจากคนที่กลัวในการทำบาปมาพยายามฆ่าทนายทด ขณะที่พุดกรองกลับมีอาการหวาดกลัว - ข้อนี้ไม่ค่อยสมเหตุสมผล แต่บทคงจะปูทางมาให้ละมุดเป็นตัวการที่แท้จริงที่ฆ่าพุดกรองในตอนจบ
แม้ว่าจะมีบทบางจุดไม่สมเหตุสมผลอย่างที่ว่ามาข้างต้น แต่ละครเรื่องนี้ก็มีบทที่เข้มข้น
และหากนำตอนก่อนจบ (ที่มีบทส่งให้กระถินมากไป) กับตอนจบมารวมกัน บทไม่พันกันให้วุ่นวาย ละครเรื่องนี้จะน่าประทับใจและประสานกันต่อเนื่องเป็นละครในระดับยอดเยี่ยม
แต่เท่านี้ก็ถือได้ว่าเป็นละครที่มีคุณภาพระดับดีทีเดียว