สวัสดีค่ะ ยอม log in พี่ที่ทำงานมาใช้นะคะ (แท๊คผิดห้องของอภัย) เรื่องมีอยู่ว่า....เราเป็นผู้หญิงธรรมดาๆที่มีความรักแบบธรรมดาๆเหมือนทุกคน แต่จะเรียกว่าเป็นคนอับโชคหน่อยนึงก็ได้มั้ง เพราะความรักไม่ค่อยจะเวิร์คสักเท่าไหร่ แต่เรื่องเรียน งาน ครอบครัวหรือเพื่อนฝูงค่อนข้างดีนะคะ เรามีความรักผ่านเข้ามาอยู่บ้างแต่ทุกครั้งก็จะจบลง (โดนเทก่อนตลอดดดด เอื้อออ)
ครั้งแรกเลิกกันด้วยเหตุผลที่ว่าเราเด็กเกินไป คือขี้หึงและชอบแสดงความเป็นเจ้าของ พอมีความรักครั้งที่สองเราก็คิดแล้วว่าเราจะไม่ขี้หึงอะไรทั้งนั้น เราคุยกับคนๆนึงมาสองปีโดยเป็นแบบไม่มีสถานะอะไร (จริงๆเคยขอเราคบแต่เราบอกว่า คุยกันไปก่อนนะ...ด้วยเราไม่อยากไปเป็นเจ้าของเค้าหรือไปหึงเค้า) เราอยู่แบบไม่ก้าวก่ายอะไรเค้าเลย อยู่แบบเพื่อนสนิทที่รู้ใจ พยายามคุยให้ได้ทุกเรื่อง วางตัวไม่ให้เค้าอึดอัด แต่ก็จากกันไปด้วยเหตุผลที่ว่าเราไม่ชัดเจนกับเค้า
มาคนล่าสุดเราก็คิดแล้วว่านอกจากไม่ขี้หึงแล้วเราต้องทำทุกอย่างให้ชัดเจน ในตอนแรกที่เค้าเข้ามาจีบ เราตัดสินใจคุยแบบเปิดใจว่าตอนนี้เราคุยเพื่อที่จะคบกันนะ แล้วจะหึงแบบมีลิมิตที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ สรุปคือเราตกลงคบกับเค้าทั้งที่ยังไม่ได้รัก ประมาณว่าถ้าไม่ใช่ก็เลิกกัน ไม่ต้องมาพูดว่าดูๆกันไปก่อนหรืออะไร แต่ก็อีกนั่นแหละ ก็ดูเหมือนจะไม่ค่อยเวิร์ค ตอนแรกๆก็ดี แต่ไปๆมาๆเหมือนทัศนคติหลายๆอย่างไม่ค่อยตรงกัน กลายเป็นเค้ารู้สึกว่าความสัมพันธ์ของพวกเราเป็นไปไวเกินไป ตอนนี้ยังไม่สรุปว่าจะเอายังไงแต่ก็คิดว่าน่าจะโดนเท 555555555555555555555555555555555
จริงๆเราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าแก่นสารของเรื่องนี้มันคืออะไร แค่มีความรู้สึกว่าพยายามเอาบทเรียนครั้งก่อนๆมาปรับใช้แล้วนะ แต่ทำไมมันก็ยังไม่เวิร์คอีกอยู่ดี หรือความรักที่มันต้องพยายามมันไม่เวิร์คแต่แรกอยู่แล้ว หรือเพราะคนแบบเราอจเกิดมาเพื่อนเรียนๆ ทำงานๆ แล้วก็ตายไป 555555555555
สุดท้ายก็เป็นกระทู้ระบายไปซะได้ 55555555 ขอบคุณที่รับฟังนะคะ ใครมีประสบการณ์ความรักอะไรอยากแนะนำเรา ก็ขอความกรุณาด้วยค่ะ
ทำไมพยายามเอาบทเรียนจากรักครั้งเก่ามาใช้กับรักครั้งใหม่ ความรักก็ยังไม่เวิร์คอีกอยู่ดี (ให้ตายสิพับผ่า)
ครั้งแรกเลิกกันด้วยเหตุผลที่ว่าเราเด็กเกินไป คือขี้หึงและชอบแสดงความเป็นเจ้าของ พอมีความรักครั้งที่สองเราก็คิดแล้วว่าเราจะไม่ขี้หึงอะไรทั้งนั้น เราคุยกับคนๆนึงมาสองปีโดยเป็นแบบไม่มีสถานะอะไร (จริงๆเคยขอเราคบแต่เราบอกว่า คุยกันไปก่อนนะ...ด้วยเราไม่อยากไปเป็นเจ้าของเค้าหรือไปหึงเค้า) เราอยู่แบบไม่ก้าวก่ายอะไรเค้าเลย อยู่แบบเพื่อนสนิทที่รู้ใจ พยายามคุยให้ได้ทุกเรื่อง วางตัวไม่ให้เค้าอึดอัด แต่ก็จากกันไปด้วยเหตุผลที่ว่าเราไม่ชัดเจนกับเค้า
มาคนล่าสุดเราก็คิดแล้วว่านอกจากไม่ขี้หึงแล้วเราต้องทำทุกอย่างให้ชัดเจน ในตอนแรกที่เค้าเข้ามาจีบ เราตัดสินใจคุยแบบเปิดใจว่าตอนนี้เราคุยเพื่อที่จะคบกันนะ แล้วจะหึงแบบมีลิมิตที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ สรุปคือเราตกลงคบกับเค้าทั้งที่ยังไม่ได้รัก ประมาณว่าถ้าไม่ใช่ก็เลิกกัน ไม่ต้องมาพูดว่าดูๆกันไปก่อนหรืออะไร แต่ก็อีกนั่นแหละ ก็ดูเหมือนจะไม่ค่อยเวิร์ค ตอนแรกๆก็ดี แต่ไปๆมาๆเหมือนทัศนคติหลายๆอย่างไม่ค่อยตรงกัน กลายเป็นเค้ารู้สึกว่าความสัมพันธ์ของพวกเราเป็นไปไวเกินไป ตอนนี้ยังไม่สรุปว่าจะเอายังไงแต่ก็คิดว่าน่าจะโดนเท 555555555555555555555555555555555
จริงๆเราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าแก่นสารของเรื่องนี้มันคืออะไร แค่มีความรู้สึกว่าพยายามเอาบทเรียนครั้งก่อนๆมาปรับใช้แล้วนะ แต่ทำไมมันก็ยังไม่เวิร์คอีกอยู่ดี หรือความรักที่มันต้องพยายามมันไม่เวิร์คแต่แรกอยู่แล้ว หรือเพราะคนแบบเราอจเกิดมาเพื่อนเรียนๆ ทำงานๆ แล้วก็ตายไป 555555555555
สุดท้ายก็เป็นกระทู้ระบายไปซะได้ 55555555 ขอบคุณที่รับฟังนะคะ ใครมีประสบการณ์ความรักอะไรอยากแนะนำเรา ก็ขอความกรุณาด้วยค่ะ