สวัสดีค่ะ ครั้งก่อนเราเคยตั้งกระทู้เป็นกระทู้สนทนาเกี่ยวกับเรื่องของแฟนคนนี้ วันนี้เราจะมาเล่าถึงข้อสรุปเป็นอุทาหรณ์ ของความรักที่ต่างคนต่างแรง ต่างคนต่างมีทิฐิต่อกัน รวมไปถึงพื้นฐานครอบครัวที่ต่างกัน
เรากับแฟนคบกันมาด้วยคำว่านอกใจ คำว่าน้องใจในที่นี้ไม่ได้หมายความว่าเรานอกใจเขา หรือ เขานอกใจเรานะค่ะ แต่เราทั้งคู่นอกใจแฟนเก่าที่มีอยู่แล้วเพื่อมาคบกัน ระยะแรกๆเราก็แค่คุยๆกัน จนไปถึงขั้นหลับนอนด้วยกัน ก็อย่างที่ว่าค่ะ เรื่องการนอกใจ กรรมมันติดUFO จริงๆ ทั้งแฟนเก่าเขาและของเราจับได้ เราก็ต้องทะเลาะกัน โกหกแฟนเก่า แฟนใหม่ไปมา จนสุดท้ายก็เลือกที่จะคบกัน เราก็ตัดใจเลิกกับแฟนเก่าของทั้งคู่และย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกันทันที ตอนนั้นก็ไม่รู้หรอกค่ะ ว่าแฟนเก่าของเราทั้งคู่เขาจะทรมานแค่ไหน เสียใจแค่ไหน ด้วยความเห็นแก่ตัวขอแค่ให้ได้คบกันก็พอ
ตลอดเวลาที่เราคบกันเราทะเลาะกันมาตลอด ดีกัน2วันทะเลาะกัน3วัน จนเกือบครบปี และสุดท้ายเราก็ตัดสินใจซื้อบ้านด้วยกัน เราเป็นผู้กู้หลักเขากู้ร่วม เราเป็นคนที่ถ้าอยากได้อะไรก็จะต้องขวานขวายมาให้ได้เลยไม่ได้คิดว่าจะมีปัญหาในอนาคต จนสุท้ายวันที่เราไม่อยากให้เกิดขึ้นก็มาถึง เราทะเลาะกันจากเรื่องเบาๆไปจนถึงขั้นใหญ่โต เรื่องที่ทะเลาะกันบ่อยๆก็จะเป็นเรื่องครอบครัวเขา เราจะมีทิฐิกับน้องสาวเขา (อันนี้ยอมรับ) เพราะเรามักจะคิดว่าน้องสาวเขาก็อายุเยอะแล้วเยอะกว่าเราด้วยซ้ำแต่ดูแลตัวเองไม่ได้ ยังต้องคอยมาลำบากเราและพี่เขา ตอนนั้นเรามองแค่ว่าเราเป็นครอบครัวแล้วและเราต้องการความเป็นส่วนตัวบ้าง (ส่วนเรื่องที่น้องสาวเขารบกวนเราไม่ขอพูดดีกว่าค่ะ เอาเป็นว่าเราก็มีน้องสาวน้องชาย เรารู้ว่าลิมิทที่จะต้องดูแลกันและกันมันแค่ไหน แต่นี่มันเกินลิมิทไปจริงๆ) ส่วนเขาก็จะมีทิฐิกับเรา ว่าเราไม่ชอบน้องเขา ครอบครัวเขา เพื่อนๆและคนรอบข้างของเขา คือเอาจริงๆนะค่ะ คนบ้าอะไรจะเกลียดทุกอย่างขนาดนั้น เขาคิดไปเอง เพราะเราสนิทกับเพื่อนเขาทุกคน
นอกเรื่องไปไกลเลย วกกลับเข้ามาค่ะ เราทะเลาะกันปรกติ แต่ครั้งนี้เขาเอาพ่อกับแม่เราเข้ามามีส่วนร่วมในการทะเลาะด้วย ซึ่งครั้งนี้เราก็ตั้งท้องได้3เดือนจะ4เดือนแล้ว ทั้งที่เราก็บอกแฟนเสมอนะค่ะว่า เราท้องอารมณ์เราจากที่เคยขี้หงุดหงิดจะมากขึ้นกว่าเดิม ขอให้เขาเข้าใจ แต่ก็ยังทะเลาะกันเหมือนเดิมทะเลาะกันทุกวัน สุดท้ายก็จบด้วยเลิกกัน เขาก็ออกจากบ้าน เราก็เล่าเรื่องที่ทะเลาะกันครั้งนี้ให้กับพ่อแม่เราฟัง เขาเองก็เล่าให้แม่เขาฟังเช่นกัน
พ่อแม่เราได้ยินเรื่องนี้ก็บอกกับเราว่า โกรธนะที่เขาเอาพ่อแม่มาเกี่ยว และโกรธที่เขาแช่งให้พ่อแม่เราตายทั้งๆที่ท่านทั้งสองไม่ได้เกี่ยวอะไรด้วย แต่พอมานึกถึงหลานที่อยู่ในท้อง เขาก็บอกเราว่าให้ใจเย็นๆ คิดให้ดีถ้ายังอยากให้ลูกมีพ่อก็กลับไปคุยกัน แต่ถ้าคิดแล้วว่าพ่อเขาไม่เหมาะจะเป็นพ่อ ก็ให้เราเลิกและถอยออกมาซะ
ส่วนเขาก็เล่าให้พ่อแม่เขาฟัง แต่เล่าอะไรหน่ะเราไม่รู้ แล้วแม่เขาก็โทรมา บอกกับเราว่าลูกเขาอยากจะเลิกกับเรา
เราเลยถามไปแค่ประโยคเดียวค่ะ เชิงว่า แล้วถ้าเลิกกันเขาจะไม่รับผิดชอบลูกในท้องใช่ไหม
แม่เขาตอบมาทันทีเลยค่ะว่า “ถ้าเลิกกันแล้วก็ไม่จำเป็นต้องมารับผิดชอบลูก”คำนั้นตรึงใจมากค่ะ นี่สินะที่เขาเรียกว่าแม่ไม่ว่าจะยังไงก็จะเข้าข้างลูกตัวเอง แต่มันจะเข้าข้างแบบไม่ลืมหูลืมตาไปไหมว่ะ
เราเลยถามไปอีกว่า แล้วค่าเลี้ยงดูล่ะ
แม่เขาก็ตอบว่า ไม่มีหรอกค่าเลี้ยงดูหนะ
ได้ยินแค่นั้นตัดสินใจได้เลยค่ะ พอกันทีกับครอบครัวนี้ ทั้งที่แม่เขาก็เป็นแม่ ทั้งที่ก็มีลูกสาวเหมือนกัน เป็นผู้หญิงเหมือนกันแต่ทำไมไม่เห็นใจกันเลย ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ ก็จะโทรมาบอกลูกชายให้รักน้องนะ ดูแลน้องนะ ไปหาน้องนะ ทำนู่นนี่ให้น้อง เขาก็รักลูกสาวเขานะ แต่นี่ลูกที่อยู่ในท้องเราเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาครึ่งหนึ่งเหมือนกัน แต่กลับตอบทุกคำถามของเราได้ชุ่ยมาก
สุดท้ายเราตัดสินใจเลยค่ะ จากคำพูดแม่เขานี่แหละ ไม่เลือกอยู่กับครอบครัวเขา และคนแบบเขา เพราะเราไม่อยากให้เขาโตมาแบบรักแต่พวกพ้องตัวเอง แต่ไม่รักคนอื่น ไม่รักสมาชิกใหม่ที่มาจากครอบครัวอื่น
เราไม่ได้ว่าครอบครัวเราดีนะค่ะ แต่พ่อแม่เราจะสอนตลอดว่า ถ้าเรามี 10 เราจะต้องแบ่งให้คนรอบข้าง3 และพ่อแม่เราจะคอยบอกให้อภัยเขาเพราะพ่อแม่รู้ว่าเราเลิกกับเขาไม่ได้
แต่วันนี้เลือกได้แล้วค่ะ เลือกที่จะรักตัวเองรักลูก ไม่อยากให้เขาเกิดมาต้องมาเจออะไรเดิมๆต้องมาเห็นพ่อกับแม่ทะเลาะกัน
ยิ่งไปกว่านั้น พอได้ยินที่แม่ฝ่ายชายพูด ตัดสินใจครั้งนี้ง่ายกว่าทุกครั้งค่ะ มันมีความรู้สึกว่า เขาไม่ได้ต้องการลูกเราเลย ลูกชายเขาเองก็เชื่อและทำตามที่แม่พูด ก็ดีค่ะเชื่อฟังพ่อแม่(แต่ภาวนาขอให้เขาเชื่อและเข้าข้างเราหรือแฟนใหม่เขาด้วย เพราะเขาเหล่านี้ถึงจะมาทีหลังแต่เขาก็คือครอบครัว)
บทสรุปความรักที่มาพร้อมคำว่าทิฐิ
เรากับแฟนคบกันมาด้วยคำว่านอกใจ คำว่าน้องใจในที่นี้ไม่ได้หมายความว่าเรานอกใจเขา หรือ เขานอกใจเรานะค่ะ แต่เราทั้งคู่นอกใจแฟนเก่าที่มีอยู่แล้วเพื่อมาคบกัน ระยะแรกๆเราก็แค่คุยๆกัน จนไปถึงขั้นหลับนอนด้วยกัน ก็อย่างที่ว่าค่ะ เรื่องการนอกใจ กรรมมันติดUFO จริงๆ ทั้งแฟนเก่าเขาและของเราจับได้ เราก็ต้องทะเลาะกัน โกหกแฟนเก่า แฟนใหม่ไปมา จนสุดท้ายก็เลือกที่จะคบกัน เราก็ตัดใจเลิกกับแฟนเก่าของทั้งคู่และย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกันทันที ตอนนั้นก็ไม่รู้หรอกค่ะ ว่าแฟนเก่าของเราทั้งคู่เขาจะทรมานแค่ไหน เสียใจแค่ไหน ด้วยความเห็นแก่ตัวขอแค่ให้ได้คบกันก็พอ
ตลอดเวลาที่เราคบกันเราทะเลาะกันมาตลอด ดีกัน2วันทะเลาะกัน3วัน จนเกือบครบปี และสุดท้ายเราก็ตัดสินใจซื้อบ้านด้วยกัน เราเป็นผู้กู้หลักเขากู้ร่วม เราเป็นคนที่ถ้าอยากได้อะไรก็จะต้องขวานขวายมาให้ได้เลยไม่ได้คิดว่าจะมีปัญหาในอนาคต จนสุท้ายวันที่เราไม่อยากให้เกิดขึ้นก็มาถึง เราทะเลาะกันจากเรื่องเบาๆไปจนถึงขั้นใหญ่โต เรื่องที่ทะเลาะกันบ่อยๆก็จะเป็นเรื่องครอบครัวเขา เราจะมีทิฐิกับน้องสาวเขา (อันนี้ยอมรับ) เพราะเรามักจะคิดว่าน้องสาวเขาก็อายุเยอะแล้วเยอะกว่าเราด้วยซ้ำแต่ดูแลตัวเองไม่ได้ ยังต้องคอยมาลำบากเราและพี่เขา ตอนนั้นเรามองแค่ว่าเราเป็นครอบครัวแล้วและเราต้องการความเป็นส่วนตัวบ้าง (ส่วนเรื่องที่น้องสาวเขารบกวนเราไม่ขอพูดดีกว่าค่ะ เอาเป็นว่าเราก็มีน้องสาวน้องชาย เรารู้ว่าลิมิทที่จะต้องดูแลกันและกันมันแค่ไหน แต่นี่มันเกินลิมิทไปจริงๆ) ส่วนเขาก็จะมีทิฐิกับเรา ว่าเราไม่ชอบน้องเขา ครอบครัวเขา เพื่อนๆและคนรอบข้างของเขา คือเอาจริงๆนะค่ะ คนบ้าอะไรจะเกลียดทุกอย่างขนาดนั้น เขาคิดไปเอง เพราะเราสนิทกับเพื่อนเขาทุกคน
นอกเรื่องไปไกลเลย วกกลับเข้ามาค่ะ เราทะเลาะกันปรกติ แต่ครั้งนี้เขาเอาพ่อกับแม่เราเข้ามามีส่วนร่วมในการทะเลาะด้วย ซึ่งครั้งนี้เราก็ตั้งท้องได้3เดือนจะ4เดือนแล้ว ทั้งที่เราก็บอกแฟนเสมอนะค่ะว่า เราท้องอารมณ์เราจากที่เคยขี้หงุดหงิดจะมากขึ้นกว่าเดิม ขอให้เขาเข้าใจ แต่ก็ยังทะเลาะกันเหมือนเดิมทะเลาะกันทุกวัน สุดท้ายก็จบด้วยเลิกกัน เขาก็ออกจากบ้าน เราก็เล่าเรื่องที่ทะเลาะกันครั้งนี้ให้กับพ่อแม่เราฟัง เขาเองก็เล่าให้แม่เขาฟังเช่นกัน
พ่อแม่เราได้ยินเรื่องนี้ก็บอกกับเราว่า โกรธนะที่เขาเอาพ่อแม่มาเกี่ยว และโกรธที่เขาแช่งให้พ่อแม่เราตายทั้งๆที่ท่านทั้งสองไม่ได้เกี่ยวอะไรด้วย แต่พอมานึกถึงหลานที่อยู่ในท้อง เขาก็บอกเราว่าให้ใจเย็นๆ คิดให้ดีถ้ายังอยากให้ลูกมีพ่อก็กลับไปคุยกัน แต่ถ้าคิดแล้วว่าพ่อเขาไม่เหมาะจะเป็นพ่อ ก็ให้เราเลิกและถอยออกมาซะ
ส่วนเขาก็เล่าให้พ่อแม่เขาฟัง แต่เล่าอะไรหน่ะเราไม่รู้ แล้วแม่เขาก็โทรมา บอกกับเราว่าลูกเขาอยากจะเลิกกับเรา
เราเลยถามไปแค่ประโยคเดียวค่ะ เชิงว่า แล้วถ้าเลิกกันเขาจะไม่รับผิดชอบลูกในท้องใช่ไหม
แม่เขาตอบมาทันทีเลยค่ะว่า “ถ้าเลิกกันแล้วก็ไม่จำเป็นต้องมารับผิดชอบลูก”คำนั้นตรึงใจมากค่ะ นี่สินะที่เขาเรียกว่าแม่ไม่ว่าจะยังไงก็จะเข้าข้างลูกตัวเอง แต่มันจะเข้าข้างแบบไม่ลืมหูลืมตาไปไหมว่ะ
เราเลยถามไปอีกว่า แล้วค่าเลี้ยงดูล่ะ
แม่เขาก็ตอบว่า ไม่มีหรอกค่าเลี้ยงดูหนะ
ได้ยินแค่นั้นตัดสินใจได้เลยค่ะ พอกันทีกับครอบครัวนี้ ทั้งที่แม่เขาก็เป็นแม่ ทั้งที่ก็มีลูกสาวเหมือนกัน เป็นผู้หญิงเหมือนกันแต่ทำไมไม่เห็นใจกันเลย ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ ก็จะโทรมาบอกลูกชายให้รักน้องนะ ดูแลน้องนะ ไปหาน้องนะ ทำนู่นนี่ให้น้อง เขาก็รักลูกสาวเขานะ แต่นี่ลูกที่อยู่ในท้องเราเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาครึ่งหนึ่งเหมือนกัน แต่กลับตอบทุกคำถามของเราได้ชุ่ยมาก
สุดท้ายเราตัดสินใจเลยค่ะ จากคำพูดแม่เขานี่แหละ ไม่เลือกอยู่กับครอบครัวเขา และคนแบบเขา เพราะเราไม่อยากให้เขาโตมาแบบรักแต่พวกพ้องตัวเอง แต่ไม่รักคนอื่น ไม่รักสมาชิกใหม่ที่มาจากครอบครัวอื่น
เราไม่ได้ว่าครอบครัวเราดีนะค่ะ แต่พ่อแม่เราจะสอนตลอดว่า ถ้าเรามี 10 เราจะต้องแบ่งให้คนรอบข้าง3 และพ่อแม่เราจะคอยบอกให้อภัยเขาเพราะพ่อแม่รู้ว่าเราเลิกกับเขาไม่ได้
แต่วันนี้เลือกได้แล้วค่ะ เลือกที่จะรักตัวเองรักลูก ไม่อยากให้เขาเกิดมาต้องมาเจออะไรเดิมๆต้องมาเห็นพ่อกับแม่ทะเลาะกัน
ยิ่งไปกว่านั้น พอได้ยินที่แม่ฝ่ายชายพูด ตัดสินใจครั้งนี้ง่ายกว่าทุกครั้งค่ะ มันมีความรู้สึกว่า เขาไม่ได้ต้องการลูกเราเลย ลูกชายเขาเองก็เชื่อและทำตามที่แม่พูด ก็ดีค่ะเชื่อฟังพ่อแม่(แต่ภาวนาขอให้เขาเชื่อและเข้าข้างเราหรือแฟนใหม่เขาด้วย เพราะเขาเหล่านี้ถึงจะมาทีหลังแต่เขาก็คือครอบครัว)