ควรพอแค่นี้หรือไปต่อ
เราคบกับแฟนมาเกือบ 5 แล้วคะ
แฟนเราชื่อ นา
เราชื่อ ยุ้ย
ผู้หญิงอีกคน ชื่อ เมย์
เรากับแฟนคบกันมาเกือบจะ 5 ปีแล้ว ครัเงแรกที่เรารู้จักกันเรารู้จักดคเาที่ทำงานของพี่สาวที่เรารู้จัก
ช่วงนั้นก็เป็ช่วงสอบเข้ามหาลัย เราเลยต้องเดินทางบ่อย จากนั้นผ่านไปช่วงนึงเราก็ไก้ติดต่อกันคุยๆกันไปเรื่อยๆสักพักนึง เราก้อกลับมา กทม.
เราเข้ามหาลัยที่ กทม. เราก็เขอกันบ่อยขึ้น นาทำงานเสร็จตอนเช้าก็นั่งรถไปส่งเราที่มหาลัย
ตอนเย็นก้อนั่งรถไปรับเป็นปีๆ แต่ตอนนั้นทางบ้านเรารับไม่ได้ที่เราคบกับนา(ทอม) จนต้องมานั่งคุยกับทางบ้านว่าจะเอายังไง ในเมื่อเราเปลี่ยนตัวเองไม่ได้
เราเป็นแบบนี้เราผิดมากไหม ทางบ้านทนไม่ไหวยื่นคำขาดกับเราว่าจะตัดเราออกจากทางบ้าน แต่เราก็ไม่ยอมนะ เราก็พยายามทำมุกอย่างเพื่อให้ทางบ้านเรายอมรับเรากับนา แต่ก็มีคนเตือนเรา ห้ามเราว่าคบกับนา นานิสัยไม่ดี(แย่มากๆ)เราก็ไม่เชื่อนะ เราคิดว่าคนเรามันเปลี่ยนกันได้ผ่านไปเกือบ 2 ปี ทางบ้านของเราก้อยอมรับเรากับนาได้ ตอนนั้นเราก็คบกันเปิดตัว เราดีใจมากที่ทางบ้านเรายอมรับและเปิดโอกาสให้ ตอนวันวาเลนไทน์นาซื้อนาฬิกาให้เรา ผ่านไป ตอนวันเกินเรานาก็ซื้อแหวนทองให้เรา เราเก็บมันไว้อย่างดี เรากับนาคบกันมีทั้งทุกข์ ทั้งสุขด้วยกัน ผ่านอะไรมาด้วยกันก็มากมาย กว่าจะได้รักกัน ก็ต่อสู้ ดิ้นรนมามาก มีก็มีด้วยกัน กินก็กินด้วยกัน อะไรที่เราไม่เคยทำ อะไรที่เราไม่เคยกินเราก็พยายามเปลี่ยนเพื่อไม่เค้ารู้สึกว่าตัวเองต่ำต้อย(เราพอมีฐานะอยู่บ้าง) แต่พอเวลาผ่านไปก็มีเรื่องเข้าหูเราว่าเค้าแอบกิ๊กกับเพื่อนที่ทำงาน(ทำงานที่เดียวกับพี่สาวคนที่เรารู้จัก) พอดวลาผ่านไปเราก็ได้เข้าไปฝึกงานที่เดียวกับนา วันแรกที่เราเห็นหน้าเมย์เรารู้เลยว่ามันต้องมีปัญหา เราพยายามห้ามนา แต่นาไม่ฟังเราเลย จนผ่านไปเพื่อนนาชื่อบี ได้ขอร้องใฟ้บีเป็นพ่อสื่อจับเมย์ให้หน่อย ต่อหน้าเรา เราก้อเอ่ยปากห้ามนาว่าอย่างยุ่ง ถ้าบีจะจีบก้อไปจีบเอง มีปันหาขึ้นมาใครจะรับผิดชอบ นาก็บอกเราว่าไม่มีอะไรหรอก เชื่อใจนานะ
ตอนนั้นเรารู้เลยว่าอีกไม่นานเรื่องที่เราไม่อยากให้เกิดมันต้องเกิด
หลังจากนั้นไม่ถึง 2 อาทิต นาเริมเปลี่ยนไป เราพยายามจะไม่คิด แต่พอเราไปที่ทำงาน แค่เราเดินเข้าประตูที่ทำงานเรารู้สึกได้ถึงสายตาที่มองมา เราก็เริ่มไม่แน่ใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น เราก้อเริ่มสังเกต เราก็รู้ว่าสิ่งที่เรากลัวมันเริ่มเกิดขึ้นแล้ว พอเข้าปีที่สามต้นปี นาเริ่มเปลี่ยนไป เรื่อยๆ หนักข้อขึ้นเรื่อยๆ จนมาสงกราน เรากับนาออกไปทานข้าวนอกบ้านกัน แล้วอยู่ๆเพื่แนนาที่ทำงานก็โทมาว่าไปเที่ยวพับกันไม๊ เมย์มันก้อไป นารีบตอบรับแล้วลากเรากลับบ้าน ทั้งๆที่อาหารพึ่งมา แล้วคืนนั้นก็เกิดเรื่องขึ้น เราโทหานา 1 สายแรก ไม่รับ เว้นไป ชั่วโมงนึง โทรอีก ไม่รับ เราก้อโทรไปเรื่อยๆ จนสายที่ 47 ตี 1.47 นาทีรับ แล้วก้อเสียงเหมือนคนกำลัง..... 2 วิแล้วก้อตัดสายเราทิ้ง เราก้อโทรอีก สายที่ เท่าไรเราก้อจำไม่ได้ รับเราเลยตัดสินใจถามไปว่า เอากับใครคนชื่อเมย์ใช่ไม๊ นามันก็ตกใจ เราก็ตัดสายทิ้ง ก็ไม่โทรกลับ เราก็ตัดสินฝจโทไปอีก ประมาณ 2-3 ร้อย สาย เราบอกให้กลับ ก็บอกเดี๋ยวกลับๆ จนตี 3 ก็ยังไม่กลับ เราเสียใจมาก ความเชื่อใจที่เรามีให้ มันหายไปหมด แขนขาเราไม่มีแม้แต่แรงจะยืน ผ่านไปอาทิตนึง นาก้อมาขอโอกาส มาคุยกับที่บ้านเรา เราก็ให้โอกาส ที่บเานถามว่าทำไมถึฃทำแบบนั้น บอกว่าเางี่เง่าเช็คทุกอย่าง ไม่มีพื้นที่ส่วนตัว เราก็คิดว่าคงจะจริง( ทำตัวน่าสงสัยใครก็เช็คถูกป้ะ) พอคุยกันเราก้ตกลงกันว่าเราจะเปลี่ยนตัวเอง จะไม่ทำเหมือนที่เคยทำ แล้วนาเปลี่ยนตัวเองได้ไม๊? ดค้าก็ตอบตกลง ผ่านไปมันก็มีพิรุธตลอดปต่เราไม่มีหลักฐาน เราก้อยอใๆไป คิดว่าเราคงทำเกินไป ก็ปล่อยไป หลังๆมาใช้ข้ออ้างว่าเราไม่ยอมให้ไผไหนมากับเพื่อน เราก็คิดว่าสงสัยจริงเพราะคนเราอยุาโดยๆม่มีเพื่อนไม่ได้ เราก็ยอม พอเข้าปีที่ 4 จะปีที่ 5 เค้าก็ทำตัวปกตินะดีกับเราเหมือนเดิม ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย ตอนต้นปีเราก็รู้สึกแล้วว่ามันไม่เหมือนเดิม พ่านไปเดือน พ.ค. ที่ผ่านมา เค้า line มาบอกเราว่าจะไปเที่ยวกับเพื่อนนะ ไปด้วยรึป่าว ตอนนั้นเช้า 8.00 ได้ เราสะดุ้งตื่นเห็น line ผ่านไปไม่ถึง10 นาที เราเลยโทไปถามว่าอยุไหน ก้อไม่ยอมบอก บอกไปหาอะไรกินกับเพื่อน โน้นนี่นั้น
ควรพอแค่นี้หรือไปต่อ (ถ้ายาวไปต้องขอโทษด้วย)
เราคบกับแฟนมาเกือบ 5 แล้วคะ
แฟนเราชื่อ นา
เราชื่อ ยุ้ย
ผู้หญิงอีกคน ชื่อ เมย์
เรากับแฟนคบกันมาเกือบจะ 5 ปีแล้ว ครัเงแรกที่เรารู้จักกันเรารู้จักดคเาที่ทำงานของพี่สาวที่เรารู้จัก
ช่วงนั้นก็เป็ช่วงสอบเข้ามหาลัย เราเลยต้องเดินทางบ่อย จากนั้นผ่านไปช่วงนึงเราก็ไก้ติดต่อกันคุยๆกันไปเรื่อยๆสักพักนึง เราก้อกลับมา กทม.
เราเข้ามหาลัยที่ กทม. เราก็เขอกันบ่อยขึ้น นาทำงานเสร็จตอนเช้าก็นั่งรถไปส่งเราที่มหาลัย
ตอนเย็นก้อนั่งรถไปรับเป็นปีๆ แต่ตอนนั้นทางบ้านเรารับไม่ได้ที่เราคบกับนา(ทอม) จนต้องมานั่งคุยกับทางบ้านว่าจะเอายังไง ในเมื่อเราเปลี่ยนตัวเองไม่ได้
เราเป็นแบบนี้เราผิดมากไหม ทางบ้านทนไม่ไหวยื่นคำขาดกับเราว่าจะตัดเราออกจากทางบ้าน แต่เราก็ไม่ยอมนะ เราก็พยายามทำมุกอย่างเพื่อให้ทางบ้านเรายอมรับเรากับนา แต่ก็มีคนเตือนเรา ห้ามเราว่าคบกับนา นานิสัยไม่ดี(แย่มากๆ)เราก็ไม่เชื่อนะ เราคิดว่าคนเรามันเปลี่ยนกันได้ผ่านไปเกือบ 2 ปี ทางบ้านของเราก้อยอมรับเรากับนาได้ ตอนนั้นเราก็คบกันเปิดตัว เราดีใจมากที่ทางบ้านเรายอมรับและเปิดโอกาสให้ ตอนวันวาเลนไทน์นาซื้อนาฬิกาให้เรา ผ่านไป ตอนวันเกินเรานาก็ซื้อแหวนทองให้เรา เราเก็บมันไว้อย่างดี เรากับนาคบกันมีทั้งทุกข์ ทั้งสุขด้วยกัน ผ่านอะไรมาด้วยกันก็มากมาย กว่าจะได้รักกัน ก็ต่อสู้ ดิ้นรนมามาก มีก็มีด้วยกัน กินก็กินด้วยกัน อะไรที่เราไม่เคยทำ อะไรที่เราไม่เคยกินเราก็พยายามเปลี่ยนเพื่อไม่เค้ารู้สึกว่าตัวเองต่ำต้อย(เราพอมีฐานะอยู่บ้าง) แต่พอเวลาผ่านไปก็มีเรื่องเข้าหูเราว่าเค้าแอบกิ๊กกับเพื่อนที่ทำงาน(ทำงานที่เดียวกับพี่สาวคนที่เรารู้จัก) พอดวลาผ่านไปเราก็ได้เข้าไปฝึกงานที่เดียวกับนา วันแรกที่เราเห็นหน้าเมย์เรารู้เลยว่ามันต้องมีปัญหา เราพยายามห้ามนา แต่นาไม่ฟังเราเลย จนผ่านไปเพื่อนนาชื่อบี ได้ขอร้องใฟ้บีเป็นพ่อสื่อจับเมย์ให้หน่อย ต่อหน้าเรา เราก้อเอ่ยปากห้ามนาว่าอย่างยุ่ง ถ้าบีจะจีบก้อไปจีบเอง มีปันหาขึ้นมาใครจะรับผิดชอบ นาก็บอกเราว่าไม่มีอะไรหรอก เชื่อใจนานะ
ตอนนั้นเรารู้เลยว่าอีกไม่นานเรื่องที่เราไม่อยากให้เกิดมันต้องเกิด
หลังจากนั้นไม่ถึง 2 อาทิต นาเริมเปลี่ยนไป เราพยายามจะไม่คิด แต่พอเราไปที่ทำงาน แค่เราเดินเข้าประตูที่ทำงานเรารู้สึกได้ถึงสายตาที่มองมา เราก็เริ่มไม่แน่ใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น เราก้อเริ่มสังเกต เราก็รู้ว่าสิ่งที่เรากลัวมันเริ่มเกิดขึ้นแล้ว พอเข้าปีที่สามต้นปี นาเริ่มเปลี่ยนไป เรื่อยๆ หนักข้อขึ้นเรื่อยๆ จนมาสงกราน เรากับนาออกไปทานข้าวนอกบ้านกัน แล้วอยู่ๆเพื่แนนาที่ทำงานก็โทมาว่าไปเที่ยวพับกันไม๊ เมย์มันก้อไป นารีบตอบรับแล้วลากเรากลับบ้าน ทั้งๆที่อาหารพึ่งมา แล้วคืนนั้นก็เกิดเรื่องขึ้น เราโทหานา 1 สายแรก ไม่รับ เว้นไป ชั่วโมงนึง โทรอีก ไม่รับ เราก้อโทรไปเรื่อยๆ จนสายที่ 47 ตี 1.47 นาทีรับ แล้วก้อเสียงเหมือนคนกำลัง..... 2 วิแล้วก้อตัดสายเราทิ้ง เราก้อโทรอีก สายที่ เท่าไรเราก้อจำไม่ได้ รับเราเลยตัดสินใจถามไปว่า เอากับใครคนชื่อเมย์ใช่ไม๊ นามันก็ตกใจ เราก็ตัดสายทิ้ง ก็ไม่โทรกลับ เราก็ตัดสินฝจโทไปอีก ประมาณ 2-3 ร้อย สาย เราบอกให้กลับ ก็บอกเดี๋ยวกลับๆ จนตี 3 ก็ยังไม่กลับ เราเสียใจมาก ความเชื่อใจที่เรามีให้ มันหายไปหมด แขนขาเราไม่มีแม้แต่แรงจะยืน ผ่านไปอาทิตนึง นาก้อมาขอโอกาส มาคุยกับที่บ้านเรา เราก็ให้โอกาส ที่บเานถามว่าทำไมถึฃทำแบบนั้น บอกว่าเางี่เง่าเช็คทุกอย่าง ไม่มีพื้นที่ส่วนตัว เราก็คิดว่าคงจะจริง( ทำตัวน่าสงสัยใครก็เช็คถูกป้ะ) พอคุยกันเราก้ตกลงกันว่าเราจะเปลี่ยนตัวเอง จะไม่ทำเหมือนที่เคยทำ แล้วนาเปลี่ยนตัวเองได้ไม๊? ดค้าก็ตอบตกลง ผ่านไปมันก็มีพิรุธตลอดปต่เราไม่มีหลักฐาน เราก้อยอใๆไป คิดว่าเราคงทำเกินไป ก็ปล่อยไป หลังๆมาใช้ข้ออ้างว่าเราไม่ยอมให้ไผไหนมากับเพื่อน เราก็คิดว่าสงสัยจริงเพราะคนเราอยุาโดยๆม่มีเพื่อนไม่ได้ เราก็ยอม พอเข้าปีที่ 4 จะปีที่ 5 เค้าก็ทำตัวปกตินะดีกับเราเหมือนเดิม ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย ตอนต้นปีเราก็รู้สึกแล้วว่ามันไม่เหมือนเดิม พ่านไปเดือน พ.ค. ที่ผ่านมา เค้า line มาบอกเราว่าจะไปเที่ยวกับเพื่อนนะ ไปด้วยรึป่าว ตอนนั้นเช้า 8.00 ได้ เราสะดุ้งตื่นเห็น line ผ่านไปไม่ถึง10 นาที เราเลยโทไปถามว่าอยุไหน ก้อไม่ยอมบอก บอกไปหาอะไรกินกับเพื่อน โน้นนี่นั้น