เคยรู้สึกชีวิตมืดแปดด้านจนไม่รู้จะทำยังไงไหม ลองอ่านเรื่องนี้ดู อาจจะรู้สึกโชคดีขึ้นก็ได้

เคยได้ยินคำพูดที่ว่า เลือกผิดชีวิตเปลี่ยนไหม???
    ชีวิตคนเราไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ เห็นจะเป็นอย่างนั้น  ด้วยความที่เป็นลูกชาวไร่โตมากับดินกับอ้อย คือเห็นพ่อแม่ลำบากมาตั้งแต่เด็ก ตากแดดตากฝนทนทำงาน ก็คิดว่าไม่เอาละชีวิตนี้ขอไม่ทำงานเกษตรเงินคุ้มก็จริงแต่ผลผลิตกว่าจะออกมาต้องรอปีนึง บวกลบคูณหารไปก็ไม่ได้กำไรมากมายแต่ถือว่าพอพยุงตัวเองและครอบครัวได้ แต่บอกไว้ก่อนนะ บ้านเราไม่ได้จนขนาดนั้นก็มีกินมีใช้ พ่อแม่เราไม่เคยปล่อยให้อดให้อยาก หรือว่าขาดอะไร เราเป็นลูกสาวคนโต มีน้องอีกสามคน ผู้หญิงสามใบเถาและน้องชายคนสุดท้าย บ้านเราเลี้ยงเป็นคู่ๆ แบบหัวปีท้ายปี เรากับน้องสาวคนโต และพักไปเจ็ดปี อีกคู่คือน้องสาวคนรองและน้องชาย ชีวิตของเราและน้องสาวคนโต มักจะถูกพี่น้องของพ่อเปรียบเทียบเสมอซึ่งก็ไม่เข้าใจว่ามันธุระอะไรของเรา เราจะออกเป็นแนวเด็กดื้อเด็กซน มีความคิดเป็นของตัวเองและไม่ค่อยฟังใคร แต่น้องสาวเหมือนผ้าพับไว้ เรียนเก่ง และพูดง่ายฟังง่าย และมันก็เหมือนจะเป็นปมเล็กๆ ตั้งแต่เด็กอีกทั้งเราย้ายไปเรียนโรงเรียนกินนอน ซึ่งก็พอจะเข้าใจว่าหนึ่งอาทิดกลับบ้านที หรือหลายๆอาทิด เราก็เรียนมั่งไม่เรียนตามประสาเด็กที่ติดเพื่อน เราก็รู้ตัวนะว่าเราเป็นคนหัวไว ถ้าเรียนแล้วเข้าใจก็เป็นอันว่าเข้าใจเลย แต่เพราะติดเพื่อนและชอบทำตัวแหวกแนว จึงทำให้เกรดเฉลี่ยในตอนมอต้นไม่ดีเท่าไหร่จนโรงเรียนตัดโควต้า แน่นอนเกรดไม่ถึง2.00ด้วยซ้ำ สุดท้ายก็ต้องกลับมาเรียนโรงเรียนประจำอำเภอจากโรงเรียนหญิงล้วนย้ายมาเรียนโรงเรียนที่เป็นตัวเลือกสุดท้ายที่ใครๆต่างไม่เลือกกัน