สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 10
จริงครับ
เพราะว่าเกม Final Fantasy ในสมัยก่อนๆ จะเป็นลักษณะ Dialogue คุยกันระหว่างคน จะไม่มี Cutscene ให้ดูเหมือนภาคใหม่เช่นภาค X ++ เราจะไม่สามารถเข้าใจเนื้อเรื่องได้เลยถ้าเราไม่ได้อ่านที่มันคุยกัน แล้วเราก็ไม่รู้จะเดินไปทางไหนต่อด้วย (ผมเจอปัญหานี้ตอนภาค 1 เดินวนรอบเกาะตั้งนาน สรุปว่าให้ไปที่ถ้ำด้านตะวันตกเฉียงใต้ของเมือง) เกม FF ในสมัยก่อนจึงจำเป็นต้องนั่งอ่าน Dialogue เพื่อไปต่อแล้วก็ให้เข้าใจเนื้อเรื่อง ผมเล่นไปก็เปิดพจนานุกรมไป ตอนสมัยนั้นก็เรียงประโยคไม่เป็นหรอก Subject + Verb อะไรก็ไม่รู้ เพราะยังเด็กอยู่ รู้แต่ว่า You แปลว่าคุณ must แปลว่าต้อง go แปลว่าไป cave แปลว่าถ้ำ พอเจอบ่อยๆเข้าก็จะเริ่มจำศัพท์ได้ แล้วพอเราไปเรียนในโรงเรียน ไปเรียนการเรียงรูปประโยค ด้วยความคุ้นที่เราเคยเจอคำพวกนี้ในเกมมาก่อน ทำให้เราเข้าใจได้เร็วขึ้น พอเกมยุคหลังๆจะมีการพากย์เสียง ผมก็ได้สำเนียงการพูด การคุ้นกับสำเนียงของคนหลายๆคน เพราะเวลาเรียนในห้องเรียน เราก็จะเจออาจารย์ซ้ำๆ สำเนียงซ้ำๆ มาเล่นเกมนี่เจอเยอะมากตามสไตล์ของตัวละคร เมื่อเราเข้าใจสิ่งที่ตัวละครพูด เราก็จะไม่กลัวเวลาที่ฝรั่งพูด ช่วงแรกๆอาจจะฟังออกบ้างไม่ออกบ้าง ก็ถูๆไถๆไป จนขึ้นมหาวิทยาลัยผมก็ไปเรียนการเขียนแบบจริงจัง academic writing คือการเอาสิ่งที่เราพูดมาแปลงเป็นภาษาเขียน เรียงรูปให้สละสลวย ตกแต่งคำพูดใช้ฟุ่มเฟือยให้น้อยลง ก็จะง่ายขึ้นกับการเข้าใจ ถ้าเราเล่นเกมแนวไหนมา คำศัพท์สูงๆในแนวนั้นเราจะรู้เยอะมาก ผมชอบเล่นแนว FF กับพวก Action ศัพท์พวกเวทย์มนต์ ต่อสู้ สงครามนี่จะรู้เยอะหน่อย แต่พอไปอ่านโคนันภาษาอังกฤษนี่แทบต้องเปิดพจนานุกรมรัวๆ
ก็สรุปว่า เล่นเกมทำให้เราคุ้นเคยกับภาษาอังกฤษ แต่ก็ยังต้องอาศัยการศึกษาเพิ่มเติ่ม เพื่อให้เข้าใจที่มา การเรียงให้ถูกต้อง แกรมม่า เหมือนกับเวลาที่เราไปถามพวกที่เก่งๆว่ารู้ได้ไงว่าต้องตอบแบบนี้ พวกนั้นก็จะตอบว่า feeling ล้วนๆ ก็คือความเคยชินของภาษาอังกฤษนั่นเอง เป็นที่มาของคำว่า ภาษาอังกฤษ by Feeling
เพราะว่าเกม Final Fantasy ในสมัยก่อนๆ จะเป็นลักษณะ Dialogue คุยกันระหว่างคน จะไม่มี Cutscene ให้ดูเหมือนภาคใหม่เช่นภาค X ++ เราจะไม่สามารถเข้าใจเนื้อเรื่องได้เลยถ้าเราไม่ได้อ่านที่มันคุยกัน แล้วเราก็ไม่รู้จะเดินไปทางไหนต่อด้วย (ผมเจอปัญหานี้ตอนภาค 1 เดินวนรอบเกาะตั้งนาน สรุปว่าให้ไปที่ถ้ำด้านตะวันตกเฉียงใต้ของเมือง) เกม FF ในสมัยก่อนจึงจำเป็นต้องนั่งอ่าน Dialogue เพื่อไปต่อแล้วก็ให้เข้าใจเนื้อเรื่อง ผมเล่นไปก็เปิดพจนานุกรมไป ตอนสมัยนั้นก็เรียงประโยคไม่เป็นหรอก Subject + Verb อะไรก็ไม่รู้ เพราะยังเด็กอยู่ รู้แต่ว่า You แปลว่าคุณ must แปลว่าต้อง go แปลว่าไป cave แปลว่าถ้ำ พอเจอบ่อยๆเข้าก็จะเริ่มจำศัพท์ได้ แล้วพอเราไปเรียนในโรงเรียน ไปเรียนการเรียงรูปประโยค ด้วยความคุ้นที่เราเคยเจอคำพวกนี้ในเกมมาก่อน ทำให้เราเข้าใจได้เร็วขึ้น พอเกมยุคหลังๆจะมีการพากย์เสียง ผมก็ได้สำเนียงการพูด การคุ้นกับสำเนียงของคนหลายๆคน เพราะเวลาเรียนในห้องเรียน เราก็จะเจออาจารย์ซ้ำๆ สำเนียงซ้ำๆ มาเล่นเกมนี่เจอเยอะมากตามสไตล์ของตัวละคร เมื่อเราเข้าใจสิ่งที่ตัวละครพูด เราก็จะไม่กลัวเวลาที่ฝรั่งพูด ช่วงแรกๆอาจจะฟังออกบ้างไม่ออกบ้าง ก็ถูๆไถๆไป จนขึ้นมหาวิทยาลัยผมก็ไปเรียนการเขียนแบบจริงจัง academic writing คือการเอาสิ่งที่เราพูดมาแปลงเป็นภาษาเขียน เรียงรูปให้สละสลวย ตกแต่งคำพูดใช้ฟุ่มเฟือยให้น้อยลง ก็จะง่ายขึ้นกับการเข้าใจ ถ้าเราเล่นเกมแนวไหนมา คำศัพท์สูงๆในแนวนั้นเราจะรู้เยอะมาก ผมชอบเล่นแนว FF กับพวก Action ศัพท์พวกเวทย์มนต์ ต่อสู้ สงครามนี่จะรู้เยอะหน่อย แต่พอไปอ่านโคนันภาษาอังกฤษนี่แทบต้องเปิดพจนานุกรมรัวๆ
ก็สรุปว่า เล่นเกมทำให้เราคุ้นเคยกับภาษาอังกฤษ แต่ก็ยังต้องอาศัยการศึกษาเพิ่มเติ่ม เพื่อให้เข้าใจที่มา การเรียงให้ถูกต้อง แกรมม่า เหมือนกับเวลาที่เราไปถามพวกที่เก่งๆว่ารู้ได้ไงว่าต้องตอบแบบนี้ พวกนั้นก็จะตอบว่า feeling ล้วนๆ ก็คือความเคยชินของภาษาอังกฤษนั่นเอง เป็นที่มาของคำว่า ภาษาอังกฤษ by Feeling
พยัคฆ์ขาว เต่าคะนอง หลงรัก, สมาชิกหมายเลข 3284698 ถูกใจ, a-zz ถูกใจ, แยมมี่น่ารัก ถูกใจ, Tung2002 ถูกใจ, SpringTime ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1357849 หลงรัก, สมาชิกหมายเลข 2231640 ถูกใจ, BokSoongA Style ถูกใจ, harukaze ถูกใจรวมถึงอีก 20 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
เด็กยุค 90 เก่งภาษาอังกฤษเพราะเล่นเกม คุณคิดว่าจริงไหมครับ ?