ป้อง ณวัฒน์ คือ พระอรรคและอัคนีที่สมบูรณ์แบบที่สุดในความรู้สึกเรา และพิษสวาทเป็นผลงานที่ดีที่สุดจนถึงตอนนี้ของพี่ป้อง

http://pantip.com/topic/35613393

เราได้ไปอ่านกระทู้นี้ชอบมาก และก็เห็นด้วยว่า คุณนุ่นทำให้บทอุบลชนะ แล้วก็ทำให้ละครเรื่องนี้เป็นมาสเตอร์พีซของคุณนุ่น แต่เราคิดว่าบทพระอรรคและอัคนีโดยพี่ป้อง แม้จะเป็นผู้กระทำสิ่งที่เลวร้ายจนไม่น่าให้อภัย แต่ท้ายที่สุดแล้วก็กลับมากู้ศักดิ์ศรีคืนได้อย่างสง่างาม หมดจดทุกประการ และเราคิดว่ามันก็เป็นละครที่ดีที่สุดของพี่ป้องเหมือนกัน

เราคิดว่านุ่นคืออุบลที่เป็นคนจริงๆ มีเลือดเนื้อชีวิตจริงๆที่ไม่ใช่แค่ตัวละคร คุณนุ่นถ่ายทอดความเป็นอุบลออกมาได้อย่างหมดจดไร้ที่ติในทุกแง่มุม แต่พอหันกลับมามองพี่ป้อง เราก็ว่าพี่ป้องก็ทำได้ดีมากเหมือนกันนะคะ อาจจะไม่เท่าคุณนุ่น แต่ก็ไม่แพ้ค่ะ

ในความรู้สึกเราบทของพี่ป้องเล่นยากกว่ามาก บทของคุณนุ่นนั้นมันตรงไปตรงมา มีเหตุผลสนับสนุนความรู้สึกตัวละครที่ดีมากแบบที่คงไม่มีใครมาแย้งได้ จะโกรธแค้นมากเท่าไหร่ไม่มีใครสักคนเดียวที่จะไม่เข้าใจ ตัวละครนี้พัฒนาความรู้สึกขึ้นมาแบบไต่ระดับ จากความประทับใจในชายหนุ่มที่ห้าวหาญคนนั้น มาเป็นรัก และรักมากขึ้นเมื่อแต่งงาน ต่อมาผิดหวังไม่เข้าใจ จนมาเจอเรื่องที่ทำให้จากรักกลายเป็นแค้น ต่อมาเมื่อกลับมาเจอกันใหม่ ความแค้นถูกเจือด้วยความรัก กลายเป็นรักปนแค้น สุดท้ายจึงให้อภัย

ส่วนบทพระอรรคกับอัคนีนั้น หาเหตุผลให้การกระทำของตัวละครยากเต็มที่ ตัวละครมีความขัดแย้งในตัวเองไปทุกจุด ตั้งแต่เริ่มเรื่องเลยทีเดียว คือ รักในสองสิ่งที่ต้องเลือก จึงต้องฆ่าเมียทั้งๆที่รักมาก เมื่อยามครองรักกันก็เป็นผู้ชายที่ชอบทำไม่ชอบพูด วาจากับการกระทำสวนทางกันตลอด ต้องเล่นเป็นคนที่แข็งนอกอ่อนใน บทรักแสดงออกได้ด้วยสายตาเท่านั้น เป็นบทที่เล่นยากค่ะ แต่พี่ป้องก็ทำได้ดีและต่างจากทุกเรื่องที่เคยเล่นมา สายตาที่มองอุบลเป็นการมองด้วยวิธีของพระอรรค คือ มั่นคง แน่วแน่ ไม่หลบ มองให้รู้สึกถึงหัวใจว่ารัก มันไม่ได้ให้ความรู้สึกวาบหวาม หวานๆ เหมือนเรื่องอื่น แต่ให้ความรู้สึกหนักแน่นไม่ผันแปรค่ะ

อีกทั้งบทที่ต้องเป็นเจ้าชีวิตของคนในเรือนตัวเอง ที่เด็ดขาด สั่งต้องเป็นสั่ง บังคับบัญชาคนใต้ปกครอง ใครทำผิดต่อชาติ คุณพระจัดการโดยไม่ลังเล รวมทั้งฉากรบที่ฆ่าศัตรูอย่างเข้มแข็งคนแล้วคนเล่า ต้องเอาอินเนอร์ของทหารที่รักชาติยิ่งชีพมาใส่ไว้ในตัวเองให้ได้ ทั้งที่มันเป็นเรื่องไกลตัวมาก พี่ป้องทำให้เราเชื่อได้จริงๆว่าเขาคือขุนศึกทั้งกายและใจ แม้ว่าท่าทางการรบจะยังไม่แข็งแรงมาก แต่เห็นถึงความพยายามที่สุดแล้วของพี่ป้อง เราชื่นชมมากค่ะ รวมถึงฉากร้องไห้หลังจากที่ฆ่าอุบล ฉากนั้นเราฟูมฟายยิ่งกว่าพี่ป้องอีก เพราะเราสัมผัสได้จริงๆเลยว่าพระอรรคเสียใจมาก ชายชาติทหารจะไม่ร้องไห้ให้ใครเห็น แต่นี่เขาฆ่าหัวใจตัวเองทิ้งไป มันเป็นความเสียใจอย่างที่สุด เหมือนกับจะแตกสลาย แต่ก็มีเวลาเสียใจแค่แป๊บเดียว เพราะหน้าที่ยังไม่จบ ต้องรวบรวมกำลังพาร่างที่ยังไม่ตายแต่ปราศจากหัวใจออกไปทำหน้าที่เพื่อแผ่นดินต่อ จนถึงวาระสุดท้ายของชีวิต ฉากที่โดนรุมแทงตาย แล้วพระอรรคทิ้งคำพูดสุดท้ายว่า "แผ่นดินนี้ขอฝากไว้ให้ลูกหลาน หัวใจข้าให้แก่..." แล้วอัคนีมาต่อให้จบประโยคว่า "หัวใจข้าให้แก่อุบล" เราร้องไห้สะอึกสะอื้นเหมือนมีคนตายจริงๆเลยค่ะ เราถึงกับเดินไปล๊อคห้องอ่ะ กลัวพ่อแม่เข้ามาเจอแล้วตกใจ 555

พี่ป้องยังสามารถวางตัวพระอรรคแยกออกจากอัคนีได้อย่างเด็ดขาด แบบที่รู้เลยเวลาดูว่าคนไหนคือคุณพระ คนไหนคืออัคนี ฉากที่อัคนีหลุดไปในอดีตไปยืนมองพระอรรคทำสิ่งต่างๆในซีนเดียวกัน เห็นได้ชัดมากทุกฉาก และแม้จะไม่ได้อยู่ซีนเดียวกัน แต่พี่ป้องก็แสดงให้เห็นได้ว่าพระอรรคกับอัคนีคือคนๆละคนกัน ที่มีบุคลิกและนิสัยที่ต่างกันออกไปแล้วแม้จะมีวิญญาณเดียวกัน ความเด็ดขาดและอ่อนโยนในน้ำเสียง ท่าทางการเดิน การพูดการคิด ทำได้ต่างกันมากค่ะ

เท่านั้นยังไม่พอ บทยังต้องการให้พระอรรคกับอัคนีมีจุดร่วมกันในความรักชาติและรักอุบล ที่เป็นเจตนารมณ์ที่แน่วแน่ไม่ผันแปรไปตามกาลเวลา จุดนี้พี่ป้องก็ทำได้ดีมากค่ะในทุกฉากที่อัคนีหลุดความในใจของพระอรรคออกมา ไม่ว่าจะเป็นฉากริมบึง (ฉากนี้เรายกให้เป็นฉากไฮไลท์ของอัคนีเลย) หรือฉากที่กลับไปที่บ้านครั้งแรกและหลุดความเป็นพระอรรคออกมาหลายครั้ง เราเห็นพระอรรคในร่างของอัคนีจริงๆ

สุดท้ายนี้เราต้องขอชื่นชมพี่ป้องมาก ที่แสดงฝีมือออกมาได้ขนาดนี้ จากที่ตามผลงานพี่ป้องมานาน เราคิดว่าพิษสวาทเป็นผลงานที่ดีที่สุดของพี่ป้องในเวลานี้ค่ะ แต่เราคิดว่ามันจะไม่สิ้นสุดแค่นี้ เราเชื่อว่ามันจะมีเรื่องต่อไปที่พี่ป้องทำได้ดีกว่าเรื่องนี้อีก เพราะหลังจากที่ได้ดูเรื่องนี้แล้ว เราคิดว่าความสามารถและความพยายามของนักแสดงคนนี้ยังไม่สิ้นสุด และยังมีหนทางแห่งความสำเร็จที่ทอดยาวออกไปข้างหน้ารอเขาอยู่

                      


ปล. ใครที่ได้เจอพี่ป้องบ่อยๆ ฝากเอาให้เฮียอ่านหน่อยได้มั้ยคะ เราอยากให้กำลังใจพี่ป้องจริงๆ