เรื่องมีอยู่ว่าผมอารมณ์ไม่ดี พ่อก็อารมณ์ไม่ดีผมเลยเงียบๆเพราะต้องควบคุมอารมณ์ตัวเองเลย ไม่อยากตอบ พ่อเลยบอกว่าประมาณว่าหยิ่ง โตแล้วหนิ และพ่อคงไม่ค่อยชอบผมด้วยผมรู้ตัวเองดี โดยเฉพาะการเรียนที่ผมพยายามโดยเฉพาะวิชาสำคัญๆ แต่มันก็ไม่สามารถทำให้พ่อพอใจ ทุกวันนี้ผมสอบก็เพื่อเกรดแค่นั้นแหละครับ. ในขณะที่คนอื่นเกรดต่ำกว่าเค้าก็ดูชิวๆไม่เห็นเครียดเลย
ทุกวันนี้ก็อยู่แบบไปวันๆ ไร้จุดหมายพยายามทำตัวดีไปก็เท่านั้น เวลาโกรธก็ได้แต่ร้องไห้ ทำร้ายตัวเอง พยายามยิ้มกลบเกลื่อน
อยากตายก็ตายไม่ได้ จะเถียงพ่อก็ไม่ได้ พยายามเอาธรรมมะเข้า พยายามไม่คิดก็ไม่ได้ จะหนีออกจากบ้านก็ไม่ได้ พึ่งใครก็ไม่ได้
ผมควรทำไงดีครับ??
ผิดไหมครับเวลาที่อารมณ์ไม่ดีแล้วไม่คุยกับพ่อแม่
ทุกวันนี้ก็อยู่แบบไปวันๆ ไร้จุดหมายพยายามทำตัวดีไปก็เท่านั้น เวลาโกรธก็ได้แต่ร้องไห้ ทำร้ายตัวเอง พยายามยิ้มกลบเกลื่อน
อยากตายก็ตายไม่ได้ จะเถียงพ่อก็ไม่ได้ พยายามเอาธรรมมะเข้า พยายามไม่คิดก็ไม่ได้ จะหนีออกจากบ้านก็ไม่ได้ พึ่งใครก็ไม่ได้
ผมควรทำไงดีครับ??