มีใครเคยอิจฉาพี่น้องตัวเองมั้ยครับ

ผมเป็นพี่คนโตต้องรับผิดชอบทุกๆอย่างของครอบครัว ตั้งแต่เรียนจบก็ไม่ได้พักเริ่มทำงานที่ต่างจังหวัดทันที เพื่อใช้หนี้ให้ที่บ้านและส่งน้องเรียน  
ภาระทุกอย่างตกอยู่ที่ผมคนเดียว ถือว่ายังโชคดีที่ได้โอกาสเปลี่ยนงานและเงินเดือนเพิ่มพอใช้จ่าย ก็เป็นแบบนี้เรื่อยมาจนน้องเรียนจบ

น้องชายเป็นคนเรียนไม่เก่ง ที่บ้านไม่ได้คาดหวังอะไรกับเค้า จบมาเค้าก็ว่างงานเลยไปเป็นทหาร พอออกจากทหารมา
ก็ได้งานทำแถวบ้านเงินเดือนหมื่นนิดๆ

ทีนี้พอน้องมีงานทำ ผมก็อยากให้ช่วยแบ่งเบาภาระบ้าง  น้องกลับบอกว่า เงินไม่พอใช้ จะเก็บเงินแต่งงานด้วย พี่เงินเดือนเยอะก็ช่วยที่บ้านไปสิ ที่บ้านก็ไม่ว่าอะไร กลับบอกผมว่าน้องมันเอาตัวรอดได้ก็ดีถมไปแล้ว ทีแรกคิดว่าจะเรียนไม่จบด้วยซ้ำ  ภาระทุกอย่างเลยตกอยู่ที่ผมเหมือนเดิม

ตอนนี้รู้สึกน้อยใจมากครับ ผมต้องอยู่ตัวคนเดียวไกลบ้าน ตั้งแต่เรียนจบ ต้องไปไหนคนเดียว กินข้าวคนเดียว ประหยัดทุกอย่างเพื่อครอบครัว
แต่น้องกลับไม่เคยอยู่ในสถาณการณ์แบบนี้เลย อยู่กับครอบครัวกินข้าวพร้อมหน้าตลอด บางทีก็คิดอยากย้ายไปทำงานแถวบ้านเงินเดือนน้อยๆบ้าง แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะหนี้สินยังไม่หมด

แค่อยากระบายครับ รู้สึกน้อยใจในโชคชะตา เหงา เศร้า บอกไม่ถูก T_T
ขอบคุณที่รับฟังครับ