สุดท้ายชีวิตคู่ก็พังไม่มีชิ้นดีค่ะ สามีเลือกมือที่สาม เลิกกับเราแล้วบอกว่า  "อยู่กับเรา ไม่มีความสุข"  เรายินดีปล่อยเค้าไป และเราพร้อมที่จะเลี้ยงลูกคนเดียว แต่ไม่รู้ว่าต้องทำใจนานแค่ไหน ถึงจะลืมอดีต ความทรงจำ และ อนาคตที่เราหวังไว้ของ คำว่า "ครอบครัวอบอุ่น พ่อ แม่ ลูก" ในเมื่อต้องร่วมมือกันจึงจะเป็นได้ พอมันพัง ก็ช๊อค ร้องไห้เสียใจ กว่าจะดึงสติ เพียงคำว่า "อยากเห็นรอยยิ้มของลูก" เราต้องทำแม้ฝืนค่ะ มีใครมีคำแนะนำดีๆ เพื่อเป็นวิทยาทานบ้างมั๊ยค่ะ