รักใสๆ พี่ใหญ่เคมี

และนี่ก็เป็นชีวิตจริงของเรา กระทู้นี้ตั้งขึ้นมาเพื่อ ถ่ายทอดความรู้สึกผ่านตัวหนังสือผ่านตัวอักษรผ่านสำนวน ผ่านบทกลอน ช่วงที่เราเป็นชีวิตของวัยรุ่นเรารู้สึกว่าเราเป็นคนที่ Popular ในห้องเรียนเราเรียนเคมีที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในสกลนคร ตอนนี้เราก็อยู่ปีสี่แล้ว ซึ่งเราเรียน ค.บ. ห้าปี และในช่วงนี้ก้อมีกิจกรรมมากมายทำหั้ยเจอผู้คนหลากหลายและมีอยู่วันนึงเราได้ไปทำกิจกรรม กิจกรรมหนึ่งซึ่งค่ายวิทยาศาสตร์เราได้เป็นผู้ช่วยวิทยากรในทางของวิชาเคมี และก็เป็นพี่สันทนาการด้วยในช่วงที่เราเป็นเพื่อนมีเด็กผู้ชายคนหนึ่งซึ่งอยู่ในสีน้ำเงิน น้องเค้าเป็นเด็กนักเรียนชั้นมอหกจากโรงเรียนแห่งหนึ่งจังหวัดกาฬสินธุ์ น้องเค้าเป็นเด็กที่น่ารักและกวนตีนนิดหน่อย เรารู้สึกประทับใจน้องเค้ามากให้แต่หยอกเเซวเล่นเฉยเฉยแต่ก็ไม่กล้าทำอะไรเพราะเราเป็นรุ่นพี่ในค่าย เราก็นั่งแอบมองน้องเค้าทุกชั่วโมง ทุกนาที ทุกวินาที การกระทำของน้องเขาเราก็ได้แค่นั่งห่างห่างและแอบปลื้มน้องเขา และเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อกิจกรรมของเราถึงเวลาที่ต้องจากกันมีกิจกรรมที่ต้องถ่ายรูปร่วมกัน เรานั่งรอถ่ายรูปอยู่คนเดียวและน้องผู้ชายคนนั้นเดินมาได้ตรงมาที่เราแต่น้องเค้าก็หยิบขนมขึ้นมาชิ้นหนึ่ง น้องเค้าก็กัดกินไปครึ่งหนึ่งแล้วยื่นมาที่เราแล้วบอกเราว่า พี่ครับผมป้อนไหมครับแล้วก็ส่งตาอันยืมเปรียบไปด้วยความรักและรอยยิ้มที่น่าพิศวง ตัวเราก็ทำอะไรไม่ถูกได้แต่นั่งยิ้มแล้วก็เคลิ้มที่น้องเค้ามาทำแบบนี้เราก็แค่คิดในใจว่าทำไมน้องเค้าไม่ขอเฟสเราสักที จากนั้นน้องเค้าก็ไม่กล้าทำอะไรได้แต่กินมองแล้วก็ยิ้มเฉยเฉย จนน้องเค้ากลับบ้านเราก็ได้แต่นอนเผลอแอบคิดถึงรอวันที่เขาจะกลับมา