สวัสดีครับ นี่เป็นกระทู้แรกของผม หากเขียนผิดพลาดอะไรก็ขออะภัยด้วยครับ
ผมอยากจะระบาย เกี่ยวกับหน้าตาของผม ก่อนอื่นผมจะบอกไว้นะว่าผมเป็นเกย์
แต่หน้าตาไม่ควรเป็นเกย์กะเทยเลยสักนิด หน้าผมจะโหดๆ หน้าดำ เป็นคนผิวดำแต่กำเนิด ผมหยิก ตัดได้ทรงเดียวคือสกินเฮด ตัดทรงอื่นไม่ได้เลย เฮ้อออ
หน้าก็บาน สิวก็เยอะ ตาจะเหมือนคนเศร้าตลอดเพราะหนังตาตก ปากก็ดำ ขนาดไม่เคยสูบยานะ คิ้วก็ไม่มี เฮ้อออ
หน้าอะจะโทรมมาก ไม่รู้เพราะอะไร ผมชอบแต่งหน้านะ แต่แต่งแล้วก็ไม่เห็นดูดีขึ้นเท่าไร แต่พอล้างหน้าออกนี่ หน้าเหมือนศพมาก คนในบ้านก็ทักว่าเหมือนผี เหมือนศพบ้าง จะโทรมและดำมาก เวลาส่องกะจกนี่จิตตกเลยอ่ะ
แล้วผมจะเป็นคนคิดมากอยู่แล้ว เพื่อนที่ รร จะชอบล้อ ว่าขี้เหร่ หน้าปลวก หน้าผี เงาะป่า นิเชา สารพัดคำด่า บ้าง จนบางทีก็น้อยใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมไม่เกิดมาหล่อ ดูดีเหมือนคตอื่น อายุ18ปีแล้ว ไม่เคยมีใครมาจีบ มาสนใจเลย เพราะหน้าตาเรามันขี้เหร่ น่าเกลียด น่ากลัวจนไม่มีใครอยากมาคุยด้วยหรอก ผมร้องไห้บ่อยมาก บอกแม่ บอกใครไป ก็แค่ปลอบใจเท่านั้นล่ะ
ผมควรทำไงดี ตอนนี้เหมือนจะเป็นโรคซึมเศร้าอะ เพราะส่องกระจกทีไรจะคิดมากตลอด เวลาเพื่อนชวนไปไหนก็จะปฎิเสธเพราะไม่มั่นใจหน้าต
าตัวเองเลย ไม่อยากออกไปพบใครเลย ขนาดอาบน้ำเสร็จก็จะรีบวิ่งขึ้นบนบ้านอ่ะไม่อยากไห้คนในครอบครัวเห็นหน้าสดผมเลย ผมอาย ไม่มั่นใจเลย
เฮ้อออ เหนื่อยกับชีวิตT_T ใครไม่เป็นผมไม่เข้าใจหรอก
ถ้าเลือกเกิดได้ไม่อยากเกิดมาหน้าตาอย่างนี้หรอก..
ท้อแท้กับหน้าตา กับชีวิตที่เป็นอยู่
ผมอยากจะระบาย เกี่ยวกับหน้าตาของผม ก่อนอื่นผมจะบอกไว้นะว่าผมเป็นเกย์
แต่หน้าตาไม่ควรเป็นเกย์กะเทยเลยสักนิด หน้าผมจะโหดๆ หน้าดำ เป็นคนผิวดำแต่กำเนิด ผมหยิก ตัดได้ทรงเดียวคือสกินเฮด ตัดทรงอื่นไม่ได้เลย เฮ้อออ
หน้าก็บาน สิวก็เยอะ ตาจะเหมือนคนเศร้าตลอดเพราะหนังตาตก ปากก็ดำ ขนาดไม่เคยสูบยานะ คิ้วก็ไม่มี เฮ้อออ
หน้าอะจะโทรมมาก ไม่รู้เพราะอะไร ผมชอบแต่งหน้านะ แต่แต่งแล้วก็ไม่เห็นดูดีขึ้นเท่าไร แต่พอล้างหน้าออกนี่ หน้าเหมือนศพมาก คนในบ้านก็ทักว่าเหมือนผี เหมือนศพบ้าง จะโทรมและดำมาก เวลาส่องกะจกนี่จิตตกเลยอ่ะ
แล้วผมจะเป็นคนคิดมากอยู่แล้ว เพื่อนที่ รร จะชอบล้อ ว่าขี้เหร่ หน้าปลวก หน้าผี เงาะป่า นิเชา สารพัดคำด่า บ้าง จนบางทีก็น้อยใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมไม่เกิดมาหล่อ ดูดีเหมือนคตอื่น อายุ18ปีแล้ว ไม่เคยมีใครมาจีบ มาสนใจเลย เพราะหน้าตาเรามันขี้เหร่ น่าเกลียด น่ากลัวจนไม่มีใครอยากมาคุยด้วยหรอก ผมร้องไห้บ่อยมาก บอกแม่ บอกใครไป ก็แค่ปลอบใจเท่านั้นล่ะ
ผมควรทำไงดี ตอนนี้เหมือนจะเป็นโรคซึมเศร้าอะ เพราะส่องกระจกทีไรจะคิดมากตลอด เวลาเพื่อนชวนไปไหนก็จะปฎิเสธเพราะไม่มั่นใจหน้าต
าตัวเองเลย ไม่อยากออกไปพบใครเลย ขนาดอาบน้ำเสร็จก็จะรีบวิ่งขึ้นบนบ้านอ่ะไม่อยากไห้คนในครอบครัวเห็นหน้าสดผมเลย ผมอาย ไม่มั่นใจเลย
เฮ้อออ เหนื่อยกับชีวิตT_T ใครไม่เป็นผมไม่เข้าใจหรอก
ถ้าเลือกเกิดได้ไม่อยากเกิดมาหน้าตาอย่างนี้หรอก..