อยากจะเล่าประสบการณ์ชีวิตของลูกผู้ชาย
สวัสดีครับผมชื่อ เฟรมตอนนี้ยุม.5 ของโรงเรียนสหแห่งหนึ่งของจังหวัดทางตอนเหนือของไทย ผมรุ้สึกชอบคนๆนึง.คนที่ผมไม่สามารถที่จะคู่ควรกับเขาเพราะเรามันแตกต่างกันเกินไป ไม่ใช่ร่างกายเพศหรือฐานะอะไร แต่เป็นเพียงหัวใจ ที่มันไม่เหมือนกัน อีกทั้งยังมีคอบครัวของผมที่ยังแอนตี้ในเรื่องของรักในรูปแบบนี้ ใช่แล้วครับ ผมชอบเดกผู้ชายเช่นเดียวกัน. มันเปนเพื่อนผมเอง มันชื่อก้อง ขอย้อนเล่าเรื่องราวกลับไปเมื่อแปดปีที่แล้วตอนนั้น ผมอยู่ป.4 เปนวันแรกของเปิดเทอม ผมเจอมันครั้งแรกตอนเข้าแถวในตอนเช้า ผมก็ไม่ได้รู้สึกอะไร แค่คิดว่ามันคงเป็นเด็กใหม่ที่พึ่งย้ายเข้ามา ก็ไม่ได้สนใจอะไร จนพอเลิกแถวขึ้นห้องเรียน มันนั่งยุข้างหลังของผม. หน้าตามันหล่อครับ หล่อออกแบบแนวตี๋ๆ ตัวไม่ได้ขาวมากมาย. ไม่รู้ว่าทำไม พอฟังพูดคุยด้วยทีไรรู้สึกเคลิ้ม และก็มีความสุขอย่างบอกไม่ถูก จากวันนั้น เจอมันทีไรเป็นต้องใจเต้นแรงทุกที ตอนนั้นผมยังไม่รุ้จักคำว่ารัก หรือชอบหรอกครับ แต่แค่รู้สึกว่า คิดกับมันมากกว่าเพื่อนซะแล้ว หลังจากวันนั้นไม่กี่วัน ผมก็ได้รูว่า มันเป็นญาติกับผม ซึ่งผมก็รู้สึกดีใจอย่างบิไม่ถูก. หลังจากนั้น มันก้คอยแวะเวียนมาหาป้าของมันที่ข้างๆบ้านผม ขออธิบายว่า มันเป็นหลานของป้าข้างบ้ในซึ่งป้าเป็นภรรยาของน้าชายผมเอง ครับหลังจากนนั้นเราสนิทกันขึ้นเรื่อยๆ. จากผมเป็นเด็กที่ชอบเล่นคนเดียว ก้เริ่มที่จะไปเล่นกับมันในตอนหลังเลิกเรียนเรื่อยๆ จากคำว่าเพื่อน ผมไม่รู้ว่ามันล้ำเส้นไปมากขนาดไหน จนเวลาผ่านไป จนผมอยู่ม.3 จากคำว่าเพื่อนกลับกลายเป็นคำว่ารัก ผมพูดได้อย่างเต็มปากเลยว่าผมรักมัน ไม่รู้ผมคิดไปเองคนเดียวรึปล่าว เพราะในตอนที่เราอยู่ด้วยกันสองคน ผมจะขอกอดมัน มันก้ให้กอด จากกอดกลายเป็นสัมพันธ์ที่ล้ำไปกว่านั้น. แต่ว่าพออยูร
ร.ผมกับมันก้คุยกันเฉยๆ เป็นเพื่อนธรรมดาไม่มีอะไรพิเศษ เพื่อนคนอื่นก็ไม่รู้ จนเวลาผ่านไปนานนับปี ทุกอย่างมัน ล้ำเส้นเกินไป ผมบอกว่ารักมัน ชอบมัน เพื่อหวังว่า มันจะตอบกลับมาบ้าง แต่มันก็เฉยๆ ไม่พูด แต่ความสัมพันธ์ก็ทวีคูนไปอีก เพราะ ผมชอบหึงใันในเวลาที่มันไปคุยกะคนอื่น. ส่วนมันก็ไม่ได้แสดงหึงแบบออกหน้าออกตา ยกตัวอย่างเช่นตอนยุร.ร. มีรุ่นพี่คนนึงเขามาคอยป้วนเปี้ยน คอย มาคุยกับผม. ทั้งวันมันก็ไม่คุยกับผมมิงหน้าผมแบบขวางๆ ตลอดทั้งวัน จนตอนเยนมันหน้าบึ้งตึงถามผมเบาๆ (ยุกันสองคนที่บ้าน) ว่าเป็นแฟนกับพี่ครีมหรอ (รุ่นพี่ที่ร.ร) กล่าวผมตอบ มันก็ยิ้ม แล้วมากิดผม ผมถามมันว่าหึงหรออ มันก้ไม่ตอบเงียบไปเลย. จนตอนนี้ผมยุม.5 แร้วๆ ความสัมพันธ์ที่ผมคิดว่าจะเพิ่มขึ้นหวังว่ามันจะบอกรักผมซักครั้งแต่ไม่เลย มันไปมีเเฟนผู้หญิงคนนึง ซึ่งผมก้โกรธมากแต่ไม่รู้ทำไงต้องเก็บไว้คนเดียว จากที่มันมาเล่นกับผมในตอนเยน ก้เริ่มห่างเหิน เฟสก้ไม่ตอบ หน้าที่เจอกันมันก็หนีไม่ค่ิยมาเรียน ถ่ายรูปกับแฟนมันลงเฟส ผมทำอะไรได้ ทำได้เพียงนึกโกรธยุในใจ ว่าที่ผมกับมัน กอดกัน หอมแก้มกัน มันคืออะไร ผมไม่รู้ว่ามันรักผมรึปล่าว แต่ผมอยากบอกใันว่า ผมรักมันในอีกซักครั้ง แต่คงทำไม่ได้แล้ว เพราะเราห่างกันเกินไปกลัวว่าถ้าบอกมันไปแล้วมันจะรเกียจแล้วไม่คุยด้วย กลัวมันเข้าใจผิดกับแฟนของมัน. ผมไม่รุ้ว่าจะทำอย่างไรดี ตอนนี้ผมทำได้เพียงแค่ อยู่เฉยๆ (เดวมาต่อน้ะครับ)
ความรักของผมคืออะไร
สวัสดีครับผมชื่อ เฟรมตอนนี้ยุม.5 ของโรงเรียนสหแห่งหนึ่งของจังหวัดทางตอนเหนือของไทย ผมรุ้สึกชอบคนๆนึง.คนที่ผมไม่สามารถที่จะคู่ควรกับเขาเพราะเรามันแตกต่างกันเกินไป ไม่ใช่ร่างกายเพศหรือฐานะอะไร แต่เป็นเพียงหัวใจ ที่มันไม่เหมือนกัน อีกทั้งยังมีคอบครัวของผมที่ยังแอนตี้ในเรื่องของรักในรูปแบบนี้ ใช่แล้วครับ ผมชอบเดกผู้ชายเช่นเดียวกัน. มันเปนเพื่อนผมเอง มันชื่อก้อง ขอย้อนเล่าเรื่องราวกลับไปเมื่อแปดปีที่แล้วตอนนั้น ผมอยู่ป.4 เปนวันแรกของเปิดเทอม ผมเจอมันครั้งแรกตอนเข้าแถวในตอนเช้า ผมก็ไม่ได้รู้สึกอะไร แค่คิดว่ามันคงเป็นเด็กใหม่ที่พึ่งย้ายเข้ามา ก็ไม่ได้สนใจอะไร จนพอเลิกแถวขึ้นห้องเรียน มันนั่งยุข้างหลังของผม. หน้าตามันหล่อครับ หล่อออกแบบแนวตี๋ๆ ตัวไม่ได้ขาวมากมาย. ไม่รู้ว่าทำไม พอฟังพูดคุยด้วยทีไรรู้สึกเคลิ้ม และก็มีความสุขอย่างบอกไม่ถูก จากวันนั้น เจอมันทีไรเป็นต้องใจเต้นแรงทุกที ตอนนั้นผมยังไม่รุ้จักคำว่ารัก หรือชอบหรอกครับ แต่แค่รู้สึกว่า คิดกับมันมากกว่าเพื่อนซะแล้ว หลังจากวันนั้นไม่กี่วัน ผมก็ได้รูว่า มันเป็นญาติกับผม ซึ่งผมก็รู้สึกดีใจอย่างบิไม่ถูก. หลังจากนั้น มันก้คอยแวะเวียนมาหาป้าของมันที่ข้างๆบ้านผม ขออธิบายว่า มันเป็นหลานของป้าข้างบ้ในซึ่งป้าเป็นภรรยาของน้าชายผมเอง ครับหลังจากนนั้นเราสนิทกันขึ้นเรื่อยๆ. จากผมเป็นเด็กที่ชอบเล่นคนเดียว ก้เริ่มที่จะไปเล่นกับมันในตอนหลังเลิกเรียนเรื่อยๆ จากคำว่าเพื่อน ผมไม่รู้ว่ามันล้ำเส้นไปมากขนาดไหน จนเวลาผ่านไป จนผมอยู่ม.3 จากคำว่าเพื่อนกลับกลายเป็นคำว่ารัก ผมพูดได้อย่างเต็มปากเลยว่าผมรักมัน ไม่รู้ผมคิดไปเองคนเดียวรึปล่าว เพราะในตอนที่เราอยู่ด้วยกันสองคน ผมจะขอกอดมัน มันก้ให้กอด จากกอดกลายเป็นสัมพันธ์ที่ล้ำไปกว่านั้น. แต่ว่าพออยูร
ร.ผมกับมันก้คุยกันเฉยๆ เป็นเพื่อนธรรมดาไม่มีอะไรพิเศษ เพื่อนคนอื่นก็ไม่รู้ จนเวลาผ่านไปนานนับปี ทุกอย่างมัน ล้ำเส้นเกินไป ผมบอกว่ารักมัน ชอบมัน เพื่อหวังว่า มันจะตอบกลับมาบ้าง แต่มันก็เฉยๆ ไม่พูด แต่ความสัมพันธ์ก็ทวีคูนไปอีก เพราะ ผมชอบหึงใันในเวลาที่มันไปคุยกะคนอื่น. ส่วนมันก็ไม่ได้แสดงหึงแบบออกหน้าออกตา ยกตัวอย่างเช่นตอนยุร.ร. มีรุ่นพี่คนนึงเขามาคอยป้วนเปี้ยน คอย มาคุยกับผม. ทั้งวันมันก็ไม่คุยกับผมมิงหน้าผมแบบขวางๆ ตลอดทั้งวัน จนตอนเยนมันหน้าบึ้งตึงถามผมเบาๆ (ยุกันสองคนที่บ้าน) ว่าเป็นแฟนกับพี่ครีมหรอ (รุ่นพี่ที่ร.ร) กล่าวผมตอบ มันก็ยิ้ม แล้วมากิดผม ผมถามมันว่าหึงหรออ มันก้ไม่ตอบเงียบไปเลย. จนตอนนี้ผมยุม.5 แร้วๆ ความสัมพันธ์ที่ผมคิดว่าจะเพิ่มขึ้นหวังว่ามันจะบอกรักผมซักครั้งแต่ไม่เลย มันไปมีเเฟนผู้หญิงคนนึง ซึ่งผมก้โกรธมากแต่ไม่รู้ทำไงต้องเก็บไว้คนเดียว จากที่มันมาเล่นกับผมในตอนเยน ก้เริ่มห่างเหิน เฟสก้ไม่ตอบ หน้าที่เจอกันมันก็หนีไม่ค่ิยมาเรียน ถ่ายรูปกับแฟนมันลงเฟส ผมทำอะไรได้ ทำได้เพียงนึกโกรธยุในใจ ว่าที่ผมกับมัน กอดกัน หอมแก้มกัน มันคืออะไร ผมไม่รู้ว่ามันรักผมรึปล่าว แต่ผมอยากบอกใันว่า ผมรักมันในอีกซักครั้ง แต่คงทำไม่ได้แล้ว เพราะเราห่างกันเกินไปกลัวว่าถ้าบอกมันไปแล้วมันจะรเกียจแล้วไม่คุยด้วย กลัวมันเข้าใจผิดกับแฟนของมัน. ผมไม่รุ้ว่าจะทำอย่างไรดี ตอนนี้ผมทำได้เพียงแค่ อยู่เฉยๆ (เดวมาต่อน้ะครับ)