เวลาเพื่อนในกลุ่มคุยกัน เราก็อยากเข้าไปคุยด้วย
พอเข้าไปคุยด้วย ก็เหมือนไม่ค่อยอยากฟังเราเท่าไหร่
พอเพื่อนอีกคนพูดมีแต่คนอยากฟัง
คือ เราก็ไม่ได้พูดอะไรไร้สาระน่ะ พูดเรื่องทั่วไปๆเหมือนพวกเขาคุยกันนั่นแหละ
แต่ทำไม เขาถึงฟังอีกคนมากกว่าเรา เวลาเดินไปด้วยกัน
เราต้องเดินท้ายกลุ่มตลอด แบบนี้คืออะไร เราคิดไปเองเฉยๆ หรือ เราเป็นส่วนเกินของกลุ่มหรือเปล่า
แอบร้องไห้บ่อยน่ะ เหมือนเราไม่สำคัญเลยอ่ะ เราอยากเม้ากับเพื่อน อยากคุย
แต่พอเพื่อนเป็นแบบนี้ เราเลยได้แต่เงียบ ตอนเพื่อนอีกคนในกลุ่มร้องไห้
เพื่อนก็เข้าไปปลอบกันใหญ่ เราก็เข้าไปปลอบเหมือนกัน
พอเราร้องไห้กลับไม่มีใครพูดอะไร จะว่าเราอิจฉาก็ได้น่ะ มันน่าอิจฉาจริงๆนั้นแหละ เราก็อยากให้เพื่อนสนใจเราบ้าง
เราผิดหรือเปล่า.....เราทำให้เพื่อนได้ทุกอย่าง งานไหนที่เพื่อนไม่เสร็จ เราก็ให้ลอก ช่วยสอน ช่วยทำ
คือเราไม่เข้าใจเพื่อนจริงๆ
เราเป็นส่วนเกินของเพื่อนในกลุ่มหรือเปล่า
พอเข้าไปคุยด้วย ก็เหมือนไม่ค่อยอยากฟังเราเท่าไหร่
พอเพื่อนอีกคนพูดมีแต่คนอยากฟัง
คือ เราก็ไม่ได้พูดอะไรไร้สาระน่ะ พูดเรื่องทั่วไปๆเหมือนพวกเขาคุยกันนั่นแหละ
แต่ทำไม เขาถึงฟังอีกคนมากกว่าเรา เวลาเดินไปด้วยกัน
เราต้องเดินท้ายกลุ่มตลอด แบบนี้คืออะไร เราคิดไปเองเฉยๆ หรือ เราเป็นส่วนเกินของกลุ่มหรือเปล่า
แอบร้องไห้บ่อยน่ะ เหมือนเราไม่สำคัญเลยอ่ะ เราอยากเม้ากับเพื่อน อยากคุย
แต่พอเพื่อนเป็นแบบนี้ เราเลยได้แต่เงียบ ตอนเพื่อนอีกคนในกลุ่มร้องไห้
เพื่อนก็เข้าไปปลอบกันใหญ่ เราก็เข้าไปปลอบเหมือนกัน
พอเราร้องไห้กลับไม่มีใครพูดอะไร จะว่าเราอิจฉาก็ได้น่ะ มันน่าอิจฉาจริงๆนั้นแหละ เราก็อยากให้เพื่อนสนใจเราบ้าง
เราผิดหรือเปล่า.....เราทำให้เพื่อนได้ทุกอย่าง งานไหนที่เพื่อนไม่เสร็จ เราก็ให้ลอก ช่วยสอน ช่วยทำ
คือเราไม่เข้าใจเพื่อนจริงๆ