เรื่องมีอยู่ว่า เราพักอยู่หอในซอยข้างมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่ง
ปล. เราไม่ขอเปิดเผยชื่อสถานที่พักแล้วกันนะ
ก่อนเราจะเข้าไปอยู่หอนี้ เราเคยโทรสอบถามหอแทบทุกหอในซอย ว่าหอไหนเลี้ยงสุนัขได้บ้าง หรือไม่ได้
เราก็โทรปกติ สอบถามข้อมูล พอมาถึงหอนี่ เราก็โทรไปถามเหมือนเดิม แต่เราพอรู้มาจากเพื่อนที่เคยอยู่ว่าที่นี่เลี้ยงสุนัขได้
ประโยคสนทนาตามด้านล่าง;
เรา : นี่ใช่หอ ..... ตึก .... ใช่ไม๊ครับ
หอ : ใช่ค่ะ
เรา : จะสอบถามว่าที่นี่มีห้องว่างไม๊ครับ แล้วเลี้ยงสุนัขได้รึเปล่า
หอ : ตอนนี้ไม่มีเลยค่ะ เต็มหมด จะว่างอีกทีช่วงกันยายน เรื่องเลี้ยงสุนัข ตัวใหญ่มากไม๊คะ ?
เรา : ไม่ใหญ่ครับ ตัวเล็ก
หอ : ถ้าไม่สร้างความเดือดร้อนให้ทางหอ ก็ไม่มีปัญหาค่ะ
นี่คือประโยคสนทนาแรกและเราก็ฝากชื่อพร้อมเบอร์โทรให้ติดต่อกลับถ้าหากมีห้องว่าง
แต่เหมือนโชคดีของเรา ผ่านไปเกือบเดือนน้องสาวเราที่อยู่หอนี่จะขายประกัน น้องเรารู้ว่าเราอยากอยู่ที่นี่จึงทักเรามาและขายสัญญาให้
วันขนของเราขนของปกติ พนักงานหอไม่เคยมาคุยอะไรกับเรา หรือแจ้งอะไรเลย
เราเลี้ยงสุนัข 2 ตัวพันธุ์ชิสุกับชิวาวายังไม่ถึงหนึ่งปีทั้งคู่ เลี้ยงมาได้สักพัก ช่วงเย็นเรามักจะพาน้องไปวิ่งในมหาลัย
อาศัยช่วงเวลาตอนเย็นมากๆ ไม่ค่อยมีคน เพราะเราเองไม่อยากให้ทางหอมองว่าประเจิดประเจ้อ
ซึ่งในช่วงเวลาเอากลับเข้ามาในหอ ก็จะมีพนักงานท่านนึงคอยดูแลในช่วงกลางคืน เขาเห็นก็ไม่เคยพูดหรือทักอะไรเราเลยยิ้มให้ตลอดด้วยซ้ำ
แต่ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น มีวันนึง เราก็พาน้องหมาลงไปปกติ เวลาปกติ แต่ช่วงตอนขากลับเข้ามาในหอมีพนักงานท่านนึงซึ่งเราไม่เคยเห็นหน้านั่งอยู่
ตอนนั้นเราก็ไม่คิดอะไร อุ้มพาเข้าไปปกติ แต่พนักงานท่านนั้นมอง แต่ย้ำว่า มองเฉยๆ ผ่านคืนนั้นไปเช้าอีกวัน
มีคนมาเคาะห้องเราดังมาก ย้ำว่าดังมาก ไม่ยอมหยุด เคาะตั้งแต่ 8 โมงเช้า เรางัวเงียรีบไปเปิดประตู ..
สรุปเป็นพนักงานประจำหอช่วงเช้า ประโยคสนทนาตามด้านล่าง
หอ : เมื่อวานน้องอุ้มหมาเข้ามาสองตัวใช่ไม๊คะ
เรา : ใช่ **ทำหน้างง**
หอ : พี่บอกแล้วใช่ไม๊ว่าห้ามเลี้ยงหมา น้องเอาออกไปเลยนะเย็นนี้
เรา : แต่โทรมาสอบถามก่อนย้ายเข้าแล้วนะว่าเลี้ยงได้
หอ : ไม่นะ ไม่เคยบอกว่าเลี้ยงได้ เอาออกไปเลยนะเย็นนี้
แล้วนางก็เดินจากไป ... เราก็ งง งง งง และก็ งง เลยโทรไปถามเพื่อน ถามหอตึกอื่นที่เป็นเครือเดียวกัน ทุกคนแนะนำให้เราคุยกับพนักงานที่หออีกครั้ง เราจึงโทรไปคุยและได้ข้อสรุปว่า เราจะพาน้องกลับบ้าน แต่ .. เราต้องเสียค่าปรับจำนวนหนึ่งและเซ็นใบเตือนว่าเราทำผิด
เราโทรคุยกับเพื่อนหลายคนมาก ทุกคนก็งงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น พยายามอธิบายหอว่าเราได้ข้อมูลมาแบบนี้
ถ้าเราต้องการจะแอบเลี้ยงจริงๆ เราคงไม่กล้าอุ้มน้องเดินขึ้นลงแบบไม่มีอะไรปกปิด แต่เขาก็ไม่ฟัง เราก็เข้าใจทุกหอมันมีกฎ เราเคารพนะ
แต่เราแค่รู้สึกว่ามันไม่แฟร์สำหรับเราเลย เราทำใจที่จะเอาน้องหมากลับบ้านนะ แต่เราก็คิดว่าอย่างน้อยไหนๆเราก็ต้องเสียเงินแล้ว
เราขอลองคุยกับทางหอดูดีกว่า ซึ่งมีทั้งเพื่อนและพี่ที่เคยอยู่ให้คำแนะนำว่า ให้ปรึกษากับทางผู้จัดการหอเลยถ้ามีปัญหาอะไร
นี่คือบทสนทนาสุดท้ายที่เราโทรคุยและเราก็ไม่คิดจะคุยอีกเลย!!!! ..
เรา : พี่ครับ จำผมได้ไม๊ ห้อง xxx ที่เรื่องน้องหมา
หอ : อ่อจำได้คะ น้องโทรไปหาตึกอื่นมาเรื่องนี้ใช่ไม๊ และจะคุยกับผู้จัดการหรอ พี่บอกเลยนะว่าผู้จัดการเขาไม่คุยกับน้องหรอกคะ เขาให้พี่มาคุย
เขาฝากพี่มาบอกว่า ที่น้องเสนอให้เก็บเงินเพิ่ม เขาไม่เอานะคะ เพราะหอพี่จะต้องมีการตรวจอนามัยทุกปี ถ้ากรมอนามัยมาตรวจแล้วไม่ผ่านน้องจะรับผิดชอบไหวไม๊ละคะถ้าหอพี่ต้องปิด "แต่ถ้าน้องไม่พอใจน้องจะออกไปพร้อมกับหมาก็ได้นะ น้องก็ไม่เดือดร้อนอะไรอยู่แล้วนี่คะ"
เราอึ้งไปเลยดิ คือแบบยอมรับและวางสายไปเลย แบบไม่คุยแล้วโว้ยยยยยยยยยย
ไม่เดือดร้อนกะผีอะไร ค่ามัดจำคุณก็ยึดสิครับถ้างั้น แล้วใครจะยอมให้ยึดง่ายๆเงินเป็นหมื่น
คือเราแค่ไม่เข้าใจนะ อยากระบายเพราะอึดอัดแล้วก็พยายามนิ่งๆเพราะไม่อยากมีปัญหากับหอ
แต่คือ พนักงานมีสิทธิ์จะพูดกับเราขนาดนี้เลยหรอ ?
ไม่ใช่ว่าเราไม่เข้าใจเขานะ ว่ากฎต้องเป็นกฎ แต่เราผิดหรอ ก็พนักงานคุณเองเป็นคนให้ข้อมูลเราแบบนั้นตั้งแต่ต้น
เราบอกเขาตรงๆว่าเราอาจจะสะเพร่านะที่ไม่ได้ถามชื่อ แต่เรายืนยันว่าเราระบุหอพักและตึกชัดเจน!
พอละบ่นเยอะ เครียด T_T
เดี๋ยวนี้เจ้าหน้าที่ของหอพักจะพูดแบบไหนกับผู้อยู่อาศัยก็ได้หรอ ?
ปล. เราไม่ขอเปิดเผยชื่อสถานที่พักแล้วกันนะ
ก่อนเราจะเข้าไปอยู่หอนี้ เราเคยโทรสอบถามหอแทบทุกหอในซอย ว่าหอไหนเลี้ยงสุนัขได้บ้าง หรือไม่ได้
เราก็โทรปกติ สอบถามข้อมูล พอมาถึงหอนี่ เราก็โทรไปถามเหมือนเดิม แต่เราพอรู้มาจากเพื่อนที่เคยอยู่ว่าที่นี่เลี้ยงสุนัขได้
ประโยคสนทนาตามด้านล่าง;
เรา : นี่ใช่หอ ..... ตึก .... ใช่ไม๊ครับ
หอ : ใช่ค่ะ
เรา : จะสอบถามว่าที่นี่มีห้องว่างไม๊ครับ แล้วเลี้ยงสุนัขได้รึเปล่า
หอ : ตอนนี้ไม่มีเลยค่ะ เต็มหมด จะว่างอีกทีช่วงกันยายน เรื่องเลี้ยงสุนัข ตัวใหญ่มากไม๊คะ ?
เรา : ไม่ใหญ่ครับ ตัวเล็ก
หอ : ถ้าไม่สร้างความเดือดร้อนให้ทางหอ ก็ไม่มีปัญหาค่ะ
นี่คือประโยคสนทนาแรกและเราก็ฝากชื่อพร้อมเบอร์โทรให้ติดต่อกลับถ้าหากมีห้องว่าง
แต่เหมือนโชคดีของเรา ผ่านไปเกือบเดือนน้องสาวเราที่อยู่หอนี่จะขายประกัน น้องเรารู้ว่าเราอยากอยู่ที่นี่จึงทักเรามาและขายสัญญาให้
วันขนของเราขนของปกติ พนักงานหอไม่เคยมาคุยอะไรกับเรา หรือแจ้งอะไรเลย
เราเลี้ยงสุนัข 2 ตัวพันธุ์ชิสุกับชิวาวายังไม่ถึงหนึ่งปีทั้งคู่ เลี้ยงมาได้สักพัก ช่วงเย็นเรามักจะพาน้องไปวิ่งในมหาลัย
อาศัยช่วงเวลาตอนเย็นมากๆ ไม่ค่อยมีคน เพราะเราเองไม่อยากให้ทางหอมองว่าประเจิดประเจ้อ
ซึ่งในช่วงเวลาเอากลับเข้ามาในหอ ก็จะมีพนักงานท่านนึงคอยดูแลในช่วงกลางคืน เขาเห็นก็ไม่เคยพูดหรือทักอะไรเราเลยยิ้มให้ตลอดด้วยซ้ำ
แต่ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น มีวันนึง เราก็พาน้องหมาลงไปปกติ เวลาปกติ แต่ช่วงตอนขากลับเข้ามาในหอมีพนักงานท่านนึงซึ่งเราไม่เคยเห็นหน้านั่งอยู่
ตอนนั้นเราก็ไม่คิดอะไร อุ้มพาเข้าไปปกติ แต่พนักงานท่านนั้นมอง แต่ย้ำว่า มองเฉยๆ ผ่านคืนนั้นไปเช้าอีกวัน
มีคนมาเคาะห้องเราดังมาก ย้ำว่าดังมาก ไม่ยอมหยุด เคาะตั้งแต่ 8 โมงเช้า เรางัวเงียรีบไปเปิดประตู ..
สรุปเป็นพนักงานประจำหอช่วงเช้า ประโยคสนทนาตามด้านล่าง
หอ : เมื่อวานน้องอุ้มหมาเข้ามาสองตัวใช่ไม๊คะ
เรา : ใช่ **ทำหน้างง**
หอ : พี่บอกแล้วใช่ไม๊ว่าห้ามเลี้ยงหมา น้องเอาออกไปเลยนะเย็นนี้
เรา : แต่โทรมาสอบถามก่อนย้ายเข้าแล้วนะว่าเลี้ยงได้
หอ : ไม่นะ ไม่เคยบอกว่าเลี้ยงได้ เอาออกไปเลยนะเย็นนี้
แล้วนางก็เดินจากไป ... เราก็ งง งง งง และก็ งง เลยโทรไปถามเพื่อน ถามหอตึกอื่นที่เป็นเครือเดียวกัน ทุกคนแนะนำให้เราคุยกับพนักงานที่หออีกครั้ง เราจึงโทรไปคุยและได้ข้อสรุปว่า เราจะพาน้องกลับบ้าน แต่ .. เราต้องเสียค่าปรับจำนวนหนึ่งและเซ็นใบเตือนว่าเราทำผิด
เราโทรคุยกับเพื่อนหลายคนมาก ทุกคนก็งงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น พยายามอธิบายหอว่าเราได้ข้อมูลมาแบบนี้
ถ้าเราต้องการจะแอบเลี้ยงจริงๆ เราคงไม่กล้าอุ้มน้องเดินขึ้นลงแบบไม่มีอะไรปกปิด แต่เขาก็ไม่ฟัง เราก็เข้าใจทุกหอมันมีกฎ เราเคารพนะ
แต่เราแค่รู้สึกว่ามันไม่แฟร์สำหรับเราเลย เราทำใจที่จะเอาน้องหมากลับบ้านนะ แต่เราก็คิดว่าอย่างน้อยไหนๆเราก็ต้องเสียเงินแล้ว
เราขอลองคุยกับทางหอดูดีกว่า ซึ่งมีทั้งเพื่อนและพี่ที่เคยอยู่ให้คำแนะนำว่า ให้ปรึกษากับทางผู้จัดการหอเลยถ้ามีปัญหาอะไร
นี่คือบทสนทนาสุดท้ายที่เราโทรคุยและเราก็ไม่คิดจะคุยอีกเลย!!!! ..
เรา : พี่ครับ จำผมได้ไม๊ ห้อง xxx ที่เรื่องน้องหมา
หอ : อ่อจำได้คะ น้องโทรไปหาตึกอื่นมาเรื่องนี้ใช่ไม๊ และจะคุยกับผู้จัดการหรอ พี่บอกเลยนะว่าผู้จัดการเขาไม่คุยกับน้องหรอกคะ เขาให้พี่มาคุย
เขาฝากพี่มาบอกว่า ที่น้องเสนอให้เก็บเงินเพิ่ม เขาไม่เอานะคะ เพราะหอพี่จะต้องมีการตรวจอนามัยทุกปี ถ้ากรมอนามัยมาตรวจแล้วไม่ผ่านน้องจะรับผิดชอบไหวไม๊ละคะถ้าหอพี่ต้องปิด "แต่ถ้าน้องไม่พอใจน้องจะออกไปพร้อมกับหมาก็ได้นะ น้องก็ไม่เดือดร้อนอะไรอยู่แล้วนี่คะ"
เราอึ้งไปเลยดิ คือแบบยอมรับและวางสายไปเลย แบบไม่คุยแล้วโว้ยยยยยยยยยย
ไม่เดือดร้อนกะผีอะไร ค่ามัดจำคุณก็ยึดสิครับถ้างั้น แล้วใครจะยอมให้ยึดง่ายๆเงินเป็นหมื่น
คือเราแค่ไม่เข้าใจนะ อยากระบายเพราะอึดอัดแล้วก็พยายามนิ่งๆเพราะไม่อยากมีปัญหากับหอ
แต่คือ พนักงานมีสิทธิ์จะพูดกับเราขนาดนี้เลยหรอ ?
ไม่ใช่ว่าเราไม่เข้าใจเขานะ ว่ากฎต้องเป็นกฎ แต่เราผิดหรอ ก็พนักงานคุณเองเป็นคนให้ข้อมูลเราแบบนั้นตั้งแต่ต้น
เราบอกเขาตรงๆว่าเราอาจจะสะเพร่านะที่ไม่ได้ถามชื่อ แต่เรายืนยันว่าเราระบุหอพักและตึกชัดเจน!
พอละบ่นเยอะ เครียด T_T