สวัสดีครับ ตอนนี้ผมเรียนอยู่ต่างประเทศ สังเกตพฤติกรรมกับร่างกายตัวเองเปลี่ยนแปลงไปจากเดิมหลายอย่าง
ตอนแรกๆมีแค่อาการเครียด นอนไม่หลับ ปวดหัว เนือยๆ ไม่สนใจอะไรรอบตัว
แต่หลังๆมานี้มันเริ่มไม่ค่อยไหวแล้วครับ ผมกลัวการเรียนเสีย กลัวพ่อแม่ผิดหวัง ขอความคิดเห็นครับ อาการคร่าวๆประมาณนี้

1. แพนิค หัวใจเต้นเร็วและแรง มือเท้าชาสั่น และเหงื่อออกเยอะมาก บางครั้งมีอาการเจ็บหน้าอกร่วมด้วย
2. เวลาต้องพูดผมสังเกตว่ามีstammerนิดๆอยู่ตลอด ซึ่งแต่ก่อนเป็นคนค่อนข้างมั่นใจ ไม่มีอาการประหม่าแบบนี้
3. ไม่อยากออกจากบ้าน ไม่อยากเจอใคร รู้สึกเหนื่อยตลอดเวลา นอนเยอะ กินเยอะ น้ำหนักขึ้นเร็วมาก
3. คิดเรื่องอยากตายเกือบตลอด จะตายยังไงไม่ให้คนอื่นเดือดร้อน หรือไม่ก็คิดแต่ว่าตัวเองทำให้พ่อแม่ผิดหวัง
4. สมาธิสั้นกว่าแต่ก่อน ไม่สามารถจดจ่อสมาธิกับหนังสือหรืออาจารย์ได้นานๆ แถมยังหลงๆลืมๆจำอะไรไม่ค่อยได้อีก
5. รู้สึกเบื่อสิ่งที่ตัวเองเคยชอบมากๆ

ทั้งหมดนี้เวลาเป็นผมรู้ตัวทุกอย่างแต่ควบคุมไม่ได้ สวดมนต์ทำสมาธิก็ไม่หาย ยิ่งรู้สึกฟุ้งซ่านหนักกว่าเก่า
ผมทำแบบทดสอบตามinternetแล้วได้ผลว่ามีโอกาสจะเป็น เลยคิดอยากลองไปพบจิตแพทย์ดู
แต่ผปค.บอกว่าเป็นข้ออ้างมากกว่า เพราะผมขี้เกียจ อ่อนแอ ไม่สู้ปัญหา ส่วนเพื่อนก็บอกว่าเรียกร้องความสนใจ
ผมอยากทราบจริงๆครับว่าผมควรจะไปรึเปล่า ผมจะได้เก็บเงินไปเอง
หรือถ้ามันเป็นข้ออ้างจริงๆ ผมควรจะฉุดตัวเองขึ้นมาอย่างไรดีครับ ผมยังไม่อยากตาย

ขอบคุณมากครับ