ในละครตอนล่าสุด เมื่ออัคนีจำได้แล้วว่าตัวเองคือพระอรรค ประโยคแรกที่พูดกับอุบลคือ “ถึงคุณจะบอกว่าคุณรักเขา...แต่คุณไม่เคยรู้จักผู้ชายคนนั้นเลย อุบล!!!” อุบลตกใจคาดไม่ถึงว่าตัวเองจะได้ยินประโยคนี้ เพราะในความรู้สึกเธอ คุณพระต่างหากที่ไม่รู้จักเธอเลย สรุปว่าใครกันแน่ที่ไม่เข้าใจอีกฝ่าย
เรื่องนี้ทั้งเรื่องถูกเล่าจากมุมมองของอุบล เราจึงเห็นคุณพระที่ดุ พูดจาไม่ถนอมน้ำใจเมีย ไม่เคยขอร้องหรือปรึกษา มีแต่สั่ง บางการกระทำเธอเข้าใจโดยที่คุณพระไม่เอ่ยปาก คำว่ารักคนย่างคุณพระไม่เคยเอ่ย แต่อุบลรู้ได้ด้วยใจ เพราะมันอยู่ในแววตาที่ทอดมอง อยู่ในการกระทำที่ถ้าไม่ถามก็คงไม่บอก อย่างเช่น คุณพระอธิษฐานขอให้ได้ปกป้องดูแลอุบลทุกชาติไป และบอกว่าเป็นหน้าที่ ไม่ต้องนึกเป็นบุญคุณกัน มันคือการบอกรักที่หวานที่สุด ตราตรึงติดอยู่ในหัวใจทั้งสองคนข้ามชาติข้ามภพ แต่ถ้าอุบลไม่กราบขอบคุณคุณพระที่ช่วยเธอไว้จากโจร คุณพระก็คงไม่เอ่ยปากบอก
แต่บางเรื่องเธอก็ไม่เข้าใจ ก็ในเมื่อคุณพระไม่เคยบอก เธอไม่รู้หรอกว่า ที่คุณพระดุให้เธอหยุดร้องไห้ เพราะ "เราเป็นนาย อย่าร้องไห้ให้บ่าวไพร่เห็น" ที่จริงแล้วประโยคในใจที่ไม่ได้พูดออกมาคือ "อย่าร้องไห้อุบล ข้าทนเห็นน้ำตาเจ้าไม่ได้" หรืออย่างเหตุการณ์ที่เธอถูกบังคับให้ไปบ้านแม่ หลังจากเหตุการณ์ที่เธอไปแอบเห็นว่าขุนวิจิตรมาขอร้องคุณพระให้รับทิพเป็นเมียอีกคน ทำไมคุณพระต้องให้เธอไป จะได้รับน้องทิพมาสะดวกๆงั้นหรือ?
คุณพระไม่ชอบพูด แต่ชอบทำ อย่างที่ทิพเคยพูดกับอุบล "ถ้าอยากรู้ว่าคุณพระคิดยังไง ให้ดูว่าเค้าทำอะไรเจ้าค่ะ" คุณพระเป็นคนที่คิดว่า รักคือการกระทำ คำพูดหรือคำอธิบายไม่สำคัญ ดังนั้นคุณพระจึงให้ความรักแบบที่ตัวเองคิดว่าดีที่สุดกับอุบล และคุณพระก็หวังว่าจะได้ความรักแบบเดียวกันจากอุบล คือ ไม่ต้องพูดก็ได้ ทำให้เห็นก็พอ ยิ่งไปกว่านั้นคือ คุณพระคิดว่าอุบลจะต้องเข้าใจการกระทำที่ปราศจากคำพูดและการอธิบายของคุณพระ ซึ่งอุบลไม่เข้าใจ
อุบลในอีกด้านหนึ่ง รักด้วยทั้งหมดของหัวใจ ด้วยคำพูดและการกระทำ จึงหวังจะให้คุณพระตอบแทนด้วยสิ่งเดียวกัน แต่คุณพระเห็นว่าการกระทำกับเจตนาเท่านั้นที่สำคัญ คำพูดไม่มีความจำเป็น ดังนั้นอุบลจึงไม่เข้าใจคุณพระ โดยเฉพาะเมื่อคำพูดสวนทางกับการกระทำ
ในเรื่องของเจตนาและการกระทำ ทั้งสองคนนี้ก็มีค่านิยมที่ไม่เหมือนกัน ในขณะที่อุบลตัดสินคนที่คำพูดและการกระทำ คุณพระกลับตัดสินที่เจตนา
การที่คุณพระสร้างโรงละครให้อุบลเพื่อบังหน้าภารกิจขุดอุโมงค์ ถูกอุบลมองว่า เป็นการใช้เธอเป็นเครื่องมือเพื่อชาติ คุณพระไม่ได้ต้องการที่จะทำเพื่อเธอจริงๆ ดังนั้นมันคือการโกหก แต่สำหรับคุณพระเขาทำเพื่อเธอด้วย (ถ้าคนรู้เรื่องจะต้องตาย ดังนั้นจึงเป็นเหตุผลที่บอกอุบลไม่ได้) และเพื่อชาติด้วย ซึ่งอุบลควรจะต้องเข้าใจ คุณพระทำไปด้วยความสบายใจ และไม่เคยกลัวว่าอุบลจะโกรธถ้ารู้เหตุผลเบื้องหลัง เพราะสำหรับคุณพระ การกระทำที่ประกอบด้วยเจตนาที่ดี แม้ว่าจะไม่ถูกต้อง (โกหก) คือการกระทำที่ชอบธรรมแล้ว ดังนั้นการกระทำที่ปราศจากเจตนาร้าย ถึงแม้จะเป็นการกระทำที่ไม่ถูก = การกระทำที่ทำได้/ไม่ผิด
คุณพระมองว่าการโกหก หรือไม่บอกความจริง ด้วยเจตนาสีขาว เป็นสิ่งที่ยอมรับได้ และอุบลควรจะเข้าใจ เรื่องนี้ถูกนำมาใช้สร้างความชอบธรรมให้ตัวเองในการตัดคออุบลด้วย ว่าถึงแม้จะเป็นการกระทำที่ผิด คือ การฆ่าเมีย แต่ในเมื่อมันเป็นการกระทำเพื่อชาติ และเพื่อป้องกันไม่ให้อุบลตกเป็นของศัตรูเมื่อกรุงแตก ดังนั้นจึงทำได้ และต้องทำ โดยคุณพระหวังว่าอุบลจะเข้าใจ
ในขณะที่อุบลมองการกระทำแบบเป็นเส้นตรง ทุกอย่างตัดสินจากการกระทำที่แปลได้ตรงตัว เพราะสำหรับอุบล ความตั้งใจทำให้เกิดการกระทำ หรือพูดอีกอย่างคือ การกระทำสะท้อนให้เห็นความตั้งใจที่จะทำสิ่งนั้นแบบตรงตัว ดังนั้นอุบลจึงไม่ยอมรับการกระทำใดๆก็ตามของคุณพระ ที่เป็นการทำร้ายความรู้สึก ไม่ว่าจะเป็นการโกหก ตั้งใจปิดบัง พูดอย่างทำอย่าง ไม่ว่าจะมีเจตนาที่ดีหนือมีเหตุผลอะไรที่รับฟังได้แค่ไหนก็ตาม รวมถึงการฆ่าตัดคอ อุบลก็มองว่า จะฆ่าได้ก็ต้องเป็นเพราะเกลียด อุบลไม่เคยมองเจตนา การฆ่าเป็นการกระทำที่รับไม่ได้ในทุกกรณี ไม่ว่าจะมีเหตุผลอะไร
ทั้งคุณพระและอุบลต่างก็มีพื้นฐานความคิดคนละแบบ มอบความรักในแบบที่ตัวเองต้องการได้รับ และคาดหว้งให้อีกฝ่ายต้องเข้าใจ เมื่อไม่เข้าใจก็จึงน้อยใจ ทั้งๆที่อีกฝ่ายหนึ่งก็ให้ความรัก แต่เป็นด้วยวิธีการของเขา คุณพระรู้สึกว่าอุบลไม่เข้าใจตัวเอง ไม่เคยเห็นความรักที่มอบให้ อุบลก็รู้สึกว่าคุณพระไม่เห็นค่าความรักของเธอเช่นกัน เพราะต่างฝ่ายต่างให้ในสิ่งที่อีกคนไม่ต้องการ คุณพระให้การกระทำที่หวังดี แต่อุบลต้องการคำพูดที่จริงใจ อุบลให้ความรักและเอาใจใส่ แต่คุณพระต้องการความเข้าใจ
ดังนั้นคู่รักคู่นี้จึงเป็นคู่รักและคู่กัด ไม่มีอะไรที่เหมือนกันเลย และต่างคนก็ต่างไม่เข้าใจกัน ทั้งที่ต่างก็หวังดีต่อกันและก็รักกันมาก
พระอรรคกับอุบล ใครกันแน่ที่ไม่เคยรู้จักกัน
เรื่องนี้ทั้งเรื่องถูกเล่าจากมุมมองของอุบล เราจึงเห็นคุณพระที่ดุ พูดจาไม่ถนอมน้ำใจเมีย ไม่เคยขอร้องหรือปรึกษา มีแต่สั่ง บางการกระทำเธอเข้าใจโดยที่คุณพระไม่เอ่ยปาก คำว่ารักคนย่างคุณพระไม่เคยเอ่ย แต่อุบลรู้ได้ด้วยใจ เพราะมันอยู่ในแววตาที่ทอดมอง อยู่ในการกระทำที่ถ้าไม่ถามก็คงไม่บอก อย่างเช่น คุณพระอธิษฐานขอให้ได้ปกป้องดูแลอุบลทุกชาติไป และบอกว่าเป็นหน้าที่ ไม่ต้องนึกเป็นบุญคุณกัน มันคือการบอกรักที่หวานที่สุด ตราตรึงติดอยู่ในหัวใจทั้งสองคนข้ามชาติข้ามภพ แต่ถ้าอุบลไม่กราบขอบคุณคุณพระที่ช่วยเธอไว้จากโจร คุณพระก็คงไม่เอ่ยปากบอก
แต่บางเรื่องเธอก็ไม่เข้าใจ ก็ในเมื่อคุณพระไม่เคยบอก เธอไม่รู้หรอกว่า ที่คุณพระดุให้เธอหยุดร้องไห้ เพราะ "เราเป็นนาย อย่าร้องไห้ให้บ่าวไพร่เห็น" ที่จริงแล้วประโยคในใจที่ไม่ได้พูดออกมาคือ "อย่าร้องไห้อุบล ข้าทนเห็นน้ำตาเจ้าไม่ได้" หรืออย่างเหตุการณ์ที่เธอถูกบังคับให้ไปบ้านแม่ หลังจากเหตุการณ์ที่เธอไปแอบเห็นว่าขุนวิจิตรมาขอร้องคุณพระให้รับทิพเป็นเมียอีกคน ทำไมคุณพระต้องให้เธอไป จะได้รับน้องทิพมาสะดวกๆงั้นหรือ?
คุณพระไม่ชอบพูด แต่ชอบทำ อย่างที่ทิพเคยพูดกับอุบล "ถ้าอยากรู้ว่าคุณพระคิดยังไง ให้ดูว่าเค้าทำอะไรเจ้าค่ะ" คุณพระเป็นคนที่คิดว่า รักคือการกระทำ คำพูดหรือคำอธิบายไม่สำคัญ ดังนั้นคุณพระจึงให้ความรักแบบที่ตัวเองคิดว่าดีที่สุดกับอุบล และคุณพระก็หวังว่าจะได้ความรักแบบเดียวกันจากอุบล คือ ไม่ต้องพูดก็ได้ ทำให้เห็นก็พอ ยิ่งไปกว่านั้นคือ คุณพระคิดว่าอุบลจะต้องเข้าใจการกระทำที่ปราศจากคำพูดและการอธิบายของคุณพระ ซึ่งอุบลไม่เข้าใจ
อุบลในอีกด้านหนึ่ง รักด้วยทั้งหมดของหัวใจ ด้วยคำพูดและการกระทำ จึงหวังจะให้คุณพระตอบแทนด้วยสิ่งเดียวกัน แต่คุณพระเห็นว่าการกระทำกับเจตนาเท่านั้นที่สำคัญ คำพูดไม่มีความจำเป็น ดังนั้นอุบลจึงไม่เข้าใจคุณพระ โดยเฉพาะเมื่อคำพูดสวนทางกับการกระทำ
ในเรื่องของเจตนาและการกระทำ ทั้งสองคนนี้ก็มีค่านิยมที่ไม่เหมือนกัน ในขณะที่อุบลตัดสินคนที่คำพูดและการกระทำ คุณพระกลับตัดสินที่เจตนา
การที่คุณพระสร้างโรงละครให้อุบลเพื่อบังหน้าภารกิจขุดอุโมงค์ ถูกอุบลมองว่า เป็นการใช้เธอเป็นเครื่องมือเพื่อชาติ คุณพระไม่ได้ต้องการที่จะทำเพื่อเธอจริงๆ ดังนั้นมันคือการโกหก แต่สำหรับคุณพระเขาทำเพื่อเธอด้วย (ถ้าคนรู้เรื่องจะต้องตาย ดังนั้นจึงเป็นเหตุผลที่บอกอุบลไม่ได้) และเพื่อชาติด้วย ซึ่งอุบลควรจะต้องเข้าใจ คุณพระทำไปด้วยความสบายใจ และไม่เคยกลัวว่าอุบลจะโกรธถ้ารู้เหตุผลเบื้องหลัง เพราะสำหรับคุณพระ การกระทำที่ประกอบด้วยเจตนาที่ดี แม้ว่าจะไม่ถูกต้อง (โกหก) คือการกระทำที่ชอบธรรมแล้ว ดังนั้นการกระทำที่ปราศจากเจตนาร้าย ถึงแม้จะเป็นการกระทำที่ไม่ถูก = การกระทำที่ทำได้/ไม่ผิด
คุณพระมองว่าการโกหก หรือไม่บอกความจริง ด้วยเจตนาสีขาว เป็นสิ่งที่ยอมรับได้ และอุบลควรจะเข้าใจ เรื่องนี้ถูกนำมาใช้สร้างความชอบธรรมให้ตัวเองในการตัดคออุบลด้วย ว่าถึงแม้จะเป็นการกระทำที่ผิด คือ การฆ่าเมีย แต่ในเมื่อมันเป็นการกระทำเพื่อชาติ และเพื่อป้องกันไม่ให้อุบลตกเป็นของศัตรูเมื่อกรุงแตก ดังนั้นจึงทำได้ และต้องทำ โดยคุณพระหวังว่าอุบลจะเข้าใจ
ในขณะที่อุบลมองการกระทำแบบเป็นเส้นตรง ทุกอย่างตัดสินจากการกระทำที่แปลได้ตรงตัว เพราะสำหรับอุบล ความตั้งใจทำให้เกิดการกระทำ หรือพูดอีกอย่างคือ การกระทำสะท้อนให้เห็นความตั้งใจที่จะทำสิ่งนั้นแบบตรงตัว ดังนั้นอุบลจึงไม่ยอมรับการกระทำใดๆก็ตามของคุณพระ ที่เป็นการทำร้ายความรู้สึก ไม่ว่าจะเป็นการโกหก ตั้งใจปิดบัง พูดอย่างทำอย่าง ไม่ว่าจะมีเจตนาที่ดีหนือมีเหตุผลอะไรที่รับฟังได้แค่ไหนก็ตาม รวมถึงการฆ่าตัดคอ อุบลก็มองว่า จะฆ่าได้ก็ต้องเป็นเพราะเกลียด อุบลไม่เคยมองเจตนา การฆ่าเป็นการกระทำที่รับไม่ได้ในทุกกรณี ไม่ว่าจะมีเหตุผลอะไร
ทั้งคุณพระและอุบลต่างก็มีพื้นฐานความคิดคนละแบบ มอบความรักในแบบที่ตัวเองต้องการได้รับ และคาดหว้งให้อีกฝ่ายต้องเข้าใจ เมื่อไม่เข้าใจก็จึงน้อยใจ ทั้งๆที่อีกฝ่ายหนึ่งก็ให้ความรัก แต่เป็นด้วยวิธีการของเขา คุณพระรู้สึกว่าอุบลไม่เข้าใจตัวเอง ไม่เคยเห็นความรักที่มอบให้ อุบลก็รู้สึกว่าคุณพระไม่เห็นค่าความรักของเธอเช่นกัน เพราะต่างฝ่ายต่างให้ในสิ่งที่อีกคนไม่ต้องการ คุณพระให้การกระทำที่หวังดี แต่อุบลต้องการคำพูดที่จริงใจ อุบลให้ความรักและเอาใจใส่ แต่คุณพระต้องการความเข้าใจ
ดังนั้นคู่รักคู่นี้จึงเป็นคู่รักและคู่กัด ไม่มีอะไรที่เหมือนกันเลย และต่างคนก็ต่างไม่เข้าใจกัน ทั้งที่ต่างก็หวังดีต่อกันและก็รักกันมาก