...สวัสดี นี้คือกระทู้แรก
จะลงหลายครั้งแล้ว ก็ลังเลใจอยู่ จนถึงวันนี้...ไม่ไหวล่ะ
เรื่องมีอยู่ว่า...เราไปแอบชอบผู้ชายคนหนึ่ง เราเริ่มคุยกันในfacebook ช่วงปิดเทอม คุยกันทุกวันๆ เราก็เริ่มชอบเค้า เพราะเค้าชอบทำให้เรารู้สึกเหมือนเค้าก็ชอบเรา เราคุยกันทุกวัน เช้า เที่ยง เย็น เค้าคือคนแรกที่เราแชทไปคุยหลังตื่นนอน และคือคนสุดท้ายที่เราแชทไปคุยก่อนนอน
ทุกครั้งที่คุยกันเค้ามักจะหยอดมุกหวานๆมาให้เราเสมอ เราเริ่มสนิทกันมากขึ้นในระยะเวลาแค่3เดือน เราเริ่มไว้ใจเค้า มีอะไรก็เล่าให้เค้าฟังทุกอย่าง เค้าก็คงคิดเช่นเดียวกับเราจึงเล่าอะไรหลายๆอย่างให้เราฟังเหมือนกัน เราจึงได้รู้ว่าเค้าเคยแอบชอบเด็กสาขาเดียวกับเรา แต่เรากับผู้หญิงคนนั้นอยู่คนละห้องกัน เธอสวย น่ารัก อ่อนหวาน แต่เธอไม่ได้ชอบเค้า อาจจะเป็นเพราะตอนนั้นเค้าอ้วน เค้าเคยส่งรูปมาให้เราดู เค้าอ้วนจริงๆนั้นแหละ แต่เราก็ยังคุยกับเค้า เราชอบนิสัยของเค้า ยิ่งรู้จักก็ยิ่งชอบ เค้าเรียนคณะนิติศาสตร์ เค้าบอกเราว่าสักวันจะพาเราลอดซุ้มกระบี่ไปพร้อมๆเค้า (ตอนนั้นเราก็ไม่รู้ว่าเค้าคิดอะไรอยู่ แต่เราเริ่มคิดไปไกลล่ะ) ช่วงนั้นเค้าจะออกไปวิ่งทุกๆเย็น เค้าบอกว่าจะฟิตหุ่นให้ดีขึ้น วันเปิดเทอมจะได้ไปเจอกัน
ในที่สุดก็ถึงวันเปิดเทอม...เราก็ได้บังเอิญเจอกับเขาในมหาลัย แต่ไม่ได้คุยอะไรกัน เราได้แต่คิดว่าเค้าคงรับไม่ได้ในรูปร่างหน้าตาของเรา เพราะเราไม่ใช่คนสวย ตัวเตี้ยๆ ดำๆ T.T ไม่มีความแบ๋วเหมือนคนที่เค้าเคยชอบ ส่วนเค้าแตกต่างจากในรูปเยอะมาก เพราะเค้าเริ่มหุ่นดีขึ้น แต่เย็นวันนั้นเค้ากลับทักมาหาเรา เค้าบอกว่าเจอเราแต่เสียดายที่ไม่ได้เข้าไปทักเพราะรีบไปทำธุระ หลังจากนั้นเราก็เริ่มคุยกันเยอะขึ้นกว่าเดิม ช่วงเช้าและเที่ยงก็ไปเรียน ตกเย็นก็มาแชทคุยกันจนถึวเวลาตี3 ของเช้าวันต่อไป และก็เป็นเช่นนั้นทุกๆคืน
จนกระทั่งวันแข่งกีฬาของมหาลัย เค้าแชทมาหาว่าวันนี้เจอเรา แต่เค้าเริ่มเปลี่ยนไป จนกระทั่งเรารู้ว่าเค้าไป@เฟสเพื่อนในกลุ่มเรา เค้าบอกเราว่าเค้าชอบเพื่อนเรา ตอนนั้นเรารู้สึกแย่มาก เราไม่คุยกับเค้าอีก เค้าจึงสักถามเราว่าทำไมถึงเปลี่ยนไป ทำไมไม่คุยแชทเหมือนปกติ ทำไมเราโกรธหรือหงุดหงิดง่าย เพื่อนเราก็แชทมาหาเราว่ามีผู้ชายคนหนึ่งมาจีบเขา และเขาก็รู้จักกับเรา เพื่อนเราดูเหมือนจะชอบเค้าด้วย (เจ็บมากๆค่ะ วินาทีนั้นเจ็บจริงๆ) เราแชทไปถามเค้าว่าทำไมต้องมายุ่งกับเพื่อนของเรา เค้าบอกว่าเพื่อนเราน่ารักดี เราจึงบอกเขาไปว่า เราไม่ชอบให้เค้าเข้ามาวุ่นวายกับชีวิตของเรามากเกินไป รวมทั้งเพื่อนๆในกลุ่มของเราด้วย (ความจริงเราแค่ไม่อยากให้เขาชอบเพื่อนของเราก็เท่านั้น) วันนั้นเรากับเค้าทะเลาะกันแรงมาก จนเราบอกเขาว่าเลิกยุ่งเกี่ยวกันอีก เค้าเหมือนจะไม่ยอม เขาบอกว่า "เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอทำไมต้องเลิกรู้จักกันด้วย" เราพยายามต้องการเลิกยุ่งเกี่ยวกับเขา แต่เหมือนเขาจะยื้อเราไว้ (เราเจ็บ เราทรมาน เราไม่อยากรับรู้อะไรเกี่ยวกับเขาอีก)
เราจึงบอกเขาว่าเราอึดอัดใจ ไม่อยากเป็นคนกลางหรือแม่สื่อให้เค้ากับเพื่อนของเรา เค้าก็เงียบไป แล้วแชทมาว่า "เราไม่น่าทักไปจีบเพื่อนเธอเลย ขอโทษจริงๆ เราว่าเราควรถอยออกจากเธอและเพื่อนเธอดีกว่า เราไม่อยากทำให้เธอและเพื่อนต้องมาโกรธกันเพราะเรา โชคดีนะ" แล้วเค้าก็ไม่ติดต่อเราอีก
ตอนนั้นเราตัดสินใจผิดจริงๆ ตัดสินใจผิดที่แชทไปหาเค้า แล้วบอกให้เค้าจีบเพื่อนเราต่อ เราโอเคดี ถ้าเค้าชอบเพื่อนเราจริงๆ เราก็ยินดีด้วย แต่เค้าก็ยังยืนยันว่าจะถอยออกไป จะเลิกยุ่งเกี่ยวกับเราและเพื่อนของเรา ตอนนั้นมันรู้สึกใจหายวูบ เหมือนกำลังจะขาดอะไรบางอย่างไปจากชีวิต เราจึงบอกเค้าว่า "ถ้ามันคือความต้องการของคุณเราก็จะไม่ขัด โชคดีนะ" เราร้องไห้อีกรอบ แล้วปิดการติดต่อทุกอย่าง พยายามนั่งทำใจยอมรับความจริง หาอะไรมาทำเพื่อให้ลืมเค้า แต่แล้วเค้าก็ทักมาคุยกับเราเหมือนปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เราก็ปล่อยมันไปแบบนั้น เจอหน้ากันก็ทักทุกครั้ง เราก็รู้สึกดีนะ อย่างน้อยเค้าก็ยังคุยกับเราเหมือนปกติ ดีใจทุกครั้งที่เค้าแสดงความเป็นห่วงเรา แต่คืนนี้เรารู้สึกเจ็บมากกว่าดีใจอีก เจ็บเมื่อเค้าแชทมาคุย มาบอกว่าชอบเพื่อนเราอย่างโน้น อย่างนี้ และเพื่อนเราก็แชทมาบอกว่าชอบเค้าเช่นกัน เรารู้สึกเสียจริงๆ อยากหายตัวออกไปจากคนสองคนนี้ ไม่อยากรับรู้อะไรอีก ทำไมเขาต้องมาชอบเพื่อนสนิทของเราด้วย ทำไม ทำไม เราควรต้องทำยังไงดีให้ความเจ็บมันเบาบางลงสักที เราเหนื่อยกับการต้องฝืนยิ้ม ต้องทำเป็นไม่คิดอะไร และเหนื่อยกับการเป็นที่ปรึกษาให้พวกเค้าทั้งสองคน เหนื่อยที่ต้องให้คำปรึกษาที่มันโครตทำร้ายจิตใจของเรา เหนื่อยๆจริง
ไม่รู้ว่าควรจะอยู่หรือควรจะไป
จะลงหลายครั้งแล้ว ก็ลังเลใจอยู่ จนถึงวันนี้...ไม่ไหวล่ะ
เรื่องมีอยู่ว่า...เราไปแอบชอบผู้ชายคนหนึ่ง เราเริ่มคุยกันในfacebook ช่วงปิดเทอม คุยกันทุกวันๆ เราก็เริ่มชอบเค้า เพราะเค้าชอบทำให้เรารู้สึกเหมือนเค้าก็ชอบเรา เราคุยกันทุกวัน เช้า เที่ยง เย็น เค้าคือคนแรกที่เราแชทไปคุยหลังตื่นนอน และคือคนสุดท้ายที่เราแชทไปคุยก่อนนอน
ทุกครั้งที่คุยกันเค้ามักจะหยอดมุกหวานๆมาให้เราเสมอ เราเริ่มสนิทกันมากขึ้นในระยะเวลาแค่3เดือน เราเริ่มไว้ใจเค้า มีอะไรก็เล่าให้เค้าฟังทุกอย่าง เค้าก็คงคิดเช่นเดียวกับเราจึงเล่าอะไรหลายๆอย่างให้เราฟังเหมือนกัน เราจึงได้รู้ว่าเค้าเคยแอบชอบเด็กสาขาเดียวกับเรา แต่เรากับผู้หญิงคนนั้นอยู่คนละห้องกัน เธอสวย น่ารัก อ่อนหวาน แต่เธอไม่ได้ชอบเค้า อาจจะเป็นเพราะตอนนั้นเค้าอ้วน เค้าเคยส่งรูปมาให้เราดู เค้าอ้วนจริงๆนั้นแหละ แต่เราก็ยังคุยกับเค้า เราชอบนิสัยของเค้า ยิ่งรู้จักก็ยิ่งชอบ เค้าเรียนคณะนิติศาสตร์ เค้าบอกเราว่าสักวันจะพาเราลอดซุ้มกระบี่ไปพร้อมๆเค้า (ตอนนั้นเราก็ไม่รู้ว่าเค้าคิดอะไรอยู่ แต่เราเริ่มคิดไปไกลล่ะ) ช่วงนั้นเค้าจะออกไปวิ่งทุกๆเย็น เค้าบอกว่าจะฟิตหุ่นให้ดีขึ้น วันเปิดเทอมจะได้ไปเจอกัน
ในที่สุดก็ถึงวันเปิดเทอม...เราก็ได้บังเอิญเจอกับเขาในมหาลัย แต่ไม่ได้คุยอะไรกัน เราได้แต่คิดว่าเค้าคงรับไม่ได้ในรูปร่างหน้าตาของเรา เพราะเราไม่ใช่คนสวย ตัวเตี้ยๆ ดำๆ T.T ไม่มีความแบ๋วเหมือนคนที่เค้าเคยชอบ ส่วนเค้าแตกต่างจากในรูปเยอะมาก เพราะเค้าเริ่มหุ่นดีขึ้น แต่เย็นวันนั้นเค้ากลับทักมาหาเรา เค้าบอกว่าเจอเราแต่เสียดายที่ไม่ได้เข้าไปทักเพราะรีบไปทำธุระ หลังจากนั้นเราก็เริ่มคุยกันเยอะขึ้นกว่าเดิม ช่วงเช้าและเที่ยงก็ไปเรียน ตกเย็นก็มาแชทคุยกันจนถึวเวลาตี3 ของเช้าวันต่อไป และก็เป็นเช่นนั้นทุกๆคืน
จนกระทั่งวันแข่งกีฬาของมหาลัย เค้าแชทมาหาว่าวันนี้เจอเรา แต่เค้าเริ่มเปลี่ยนไป จนกระทั่งเรารู้ว่าเค้าไป@เฟสเพื่อนในกลุ่มเรา เค้าบอกเราว่าเค้าชอบเพื่อนเรา ตอนนั้นเรารู้สึกแย่มาก เราไม่คุยกับเค้าอีก เค้าจึงสักถามเราว่าทำไมถึงเปลี่ยนไป ทำไมไม่คุยแชทเหมือนปกติ ทำไมเราโกรธหรือหงุดหงิดง่าย เพื่อนเราก็แชทมาหาเราว่ามีผู้ชายคนหนึ่งมาจีบเขา และเขาก็รู้จักกับเรา เพื่อนเราดูเหมือนจะชอบเค้าด้วย (เจ็บมากๆค่ะ วินาทีนั้นเจ็บจริงๆ) เราแชทไปถามเค้าว่าทำไมต้องมายุ่งกับเพื่อนของเรา เค้าบอกว่าเพื่อนเราน่ารักดี เราจึงบอกเขาไปว่า เราไม่ชอบให้เค้าเข้ามาวุ่นวายกับชีวิตของเรามากเกินไป รวมทั้งเพื่อนๆในกลุ่มของเราด้วย (ความจริงเราแค่ไม่อยากให้เขาชอบเพื่อนของเราก็เท่านั้น) วันนั้นเรากับเค้าทะเลาะกันแรงมาก จนเราบอกเขาว่าเลิกยุ่งเกี่ยวกันอีก เค้าเหมือนจะไม่ยอม เขาบอกว่า "เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอทำไมต้องเลิกรู้จักกันด้วย" เราพยายามต้องการเลิกยุ่งเกี่ยวกับเขา แต่เหมือนเขาจะยื้อเราไว้ (เราเจ็บ เราทรมาน เราไม่อยากรับรู้อะไรเกี่ยวกับเขาอีก)
เราจึงบอกเขาว่าเราอึดอัดใจ ไม่อยากเป็นคนกลางหรือแม่สื่อให้เค้ากับเพื่อนของเรา เค้าก็เงียบไป แล้วแชทมาว่า "เราไม่น่าทักไปจีบเพื่อนเธอเลย ขอโทษจริงๆ เราว่าเราควรถอยออกจากเธอและเพื่อนเธอดีกว่า เราไม่อยากทำให้เธอและเพื่อนต้องมาโกรธกันเพราะเรา โชคดีนะ" แล้วเค้าก็ไม่ติดต่อเราอีก
ตอนนั้นเราตัดสินใจผิดจริงๆ ตัดสินใจผิดที่แชทไปหาเค้า แล้วบอกให้เค้าจีบเพื่อนเราต่อ เราโอเคดี ถ้าเค้าชอบเพื่อนเราจริงๆ เราก็ยินดีด้วย แต่เค้าก็ยังยืนยันว่าจะถอยออกไป จะเลิกยุ่งเกี่ยวกับเราและเพื่อนของเรา ตอนนั้นมันรู้สึกใจหายวูบ เหมือนกำลังจะขาดอะไรบางอย่างไปจากชีวิต เราจึงบอกเค้าว่า "ถ้ามันคือความต้องการของคุณเราก็จะไม่ขัด โชคดีนะ" เราร้องไห้อีกรอบ แล้วปิดการติดต่อทุกอย่าง พยายามนั่งทำใจยอมรับความจริง หาอะไรมาทำเพื่อให้ลืมเค้า แต่แล้วเค้าก็ทักมาคุยกับเราเหมือนปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เราก็ปล่อยมันไปแบบนั้น เจอหน้ากันก็ทักทุกครั้ง เราก็รู้สึกดีนะ อย่างน้อยเค้าก็ยังคุยกับเราเหมือนปกติ ดีใจทุกครั้งที่เค้าแสดงความเป็นห่วงเรา แต่คืนนี้เรารู้สึกเจ็บมากกว่าดีใจอีก เจ็บเมื่อเค้าแชทมาคุย มาบอกว่าชอบเพื่อนเราอย่างโน้น อย่างนี้ และเพื่อนเราก็แชทมาบอกว่าชอบเค้าเช่นกัน เรารู้สึกเสียจริงๆ อยากหายตัวออกไปจากคนสองคนนี้ ไม่อยากรับรู้อะไรอีก ทำไมเขาต้องมาชอบเพื่อนสนิทของเราด้วย ทำไม ทำไม เราควรต้องทำยังไงดีให้ความเจ็บมันเบาบางลงสักที เราเหนื่อยกับการต้องฝืนยิ้ม ต้องทำเป็นไม่คิดอะไร และเหนื่อยกับการเป็นที่ปรึกษาให้พวกเค้าทั้งสองคน เหนื่อยที่ต้องให้คำปรึกษาที่มันโครตทำร้ายจิตใจของเรา เหนื่อยๆจริง