สวัสดีค่ะนี้เป็นกระทู้แรกของเรา เราขอแทนตัวเองว่าแก้ม น่ะค่ะ
เราเป็นเด็กผู้หญิง ธรรมดา หน้าตาบ้านๆ ไม่ได้มีอะไรดีเด่น นิสัยห้าวๆ เราย้อนไปเมื่อ3ปีที่แล้ว
เราได้เข้าเรียนมหาลัยแห่งหนึ่ง ก็เหมือนนักศึกษาใหม่ทั่วๆไป เราเลือกเรียนวิศวะ ที่มหาลัยของรัฐ เราเข้ามาแบบไม่รู้จักใครเราเลือกที่จะเรียนสาขานี้แบบไม่มีเพื่อนเลย กะหาเพื่อนใหม่ และแล้ววันเปิดเทอมวันแรกก็มาถึง เราไปมหาลัยวันแรกตื่นเต้นมา เราไม่รู้จักใครเลย รู้แค่ว่าตั้งไปเรียนห้องไหนตึกไหนแค่นั้น และเราก็ได้เจอเพื่อนคนหนึ่งเจอกันหน้าบรรได เราขอแทนชื่อเพื่อนเราว่าเบญน่ะ
เรา : เฮ้ยเธอ เธอ้เรียนสาขาอะไร (หน้าคุณๆ เหมือนเคยเจอตอนปฐมนิเทศ)
เบญ: เรียนวิศวะ..
เรา: เออสาขาเดียวกันเลย ป่ะๆไปด้วยกัน เราเป็นคนสนิทกับคนง่ายมาก55555+
เราก็ได้ไปเจอเพื่อนไหม ห้องเราก็ไม่ได้เยอะอะไร ก็แนะนำตัว กันปกติ ตอนแรกเราทำตัวไม่ถูกเลยแต่เดี๋ยวนี้ซิ หึๆ
ต่อพักเที่ยง ก็มีรุ่นพี่ปี2 เรียกร่วมน้องๆ พวกเรากินข้าวเสร็จก็ไปรวมตัวกันตามที่รุ่นพี่นัด วันนั้นเราถึงได้รู้ว่า เอกเรามี2ห้อง มีห้อง1คือห้องเราสายสามัญกับ ปวช. ส่วนห้อง2เป็นพวกจบ ปวส. รุ่นพี่ก็ได้ให้แนะนำตัวกัน (รวม2ห้องยังไม่ถึง30คน) เราก็แนะนำตัวตามปกติ บอกชื่อจริง นามสกุลจริง รหัส และ สาขา เราก็ทำความรู้จัก เหมือนที่เราเคยบอกเราเป็นคนสนิทกับคนง่าย222+ หลังจากประชุมรวมตัวเสร็จเราก็แยกย้ายกันกลับบ้าน เพื่อนเราอยู่หอ กันซะส่วนใหญ่ ส่วนเรากับเพื่อนประมาณ5 คนอยู่บ้านค่ะ เราไปกลับ
เช้าวันต่อมา เราก็มาเรียนกันปกติ เราก็ขึ้นห้องเรียนตามปกติ วันนั้นเราสายเพราะเดินหาห้อง55555+ และแล้วเราก็เจอห้องเรียน เราเดินเข้าไปแบบงง ว่าทำไมมีเรียนรวมกัน2ห้องด้วยหรอ แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร ทุกคนก็ทักเราตามปกติ เรานั่งข้างเบญ และกับเพื่อนผู้หญิงอีกคนชื่อพร เราหนังเกือบหลังสุด
มีผู้ชายคนหนึ่งทักเรา ให้ชื่อว่า แก่น และพี่ข้างๆให้ชื่อว่า ดิ้ว
แก่น : เอ้าน้องชื่อไร
เรา: ชื่อแก้มค่ะ และยิ้มงามๆไปที่ และพี่ชื่อ อะไร
แก่น :พี่อ่ะชื่อแก่น ส่วนเนี้ย ชื่อดิ้ว และนั้นใอ่บอล และนั้น ใอ่เบ็น และนั้น ใอ่เหยิน
เราก็ยิ้มรับทุกคน วันนั้นอาจารย์แค่ทำความรู้จักกับนักศึกษา พวกเราก็เวลาเหลือกัน พวกพี่ๆก็ชวนกันไปกินข้าวข้าง ม. พวกเราก็ตอบตกลงไป
ก็แยกย้ายกันขึ้นรถ มีรถกะบะทั้งหมด3คัน ของเพื่อนเราที่ชื่อจอบ และของพี่ดิ้ว และก็พี่บอล (เราลืมบอกไปว่าเพื่อนเราที่ชื่อเบญ รู้จักกับพี่ห้อง2 เกื่อบหมดทั้งห้องเพราะจบมาจากที่เดียวกัน จบมาจากเทคนิคแห่งหนึ่ง ) เพื่อนเราที่ชื่อจอบ ก็เอาเพื่อนเราไปทั้งหมด7คน ที่เหลือก็ไปคันของพี่บอล เหลือเรากับ เบญ เราก็คุยกับเบญว่าจะเอาไงกันดี และก็มีเสียงผู้ชายแทรกเข้ามา
พี่ดิ้ว :มาๆขึ้นรถพี่ก็ได้ มาๆพี่ไม่กัด
เรากะเบญ : มองหน้ากันและก็ยักหน้า เราก็โอแค่ ยอมขึ้นรถไป
ทุกคนเริ่มเปิดบทสนทนากันอย่างเมามัน
คุยกันถามกันว่าจบจากที่ไหน และหลังจากนั้นเราทั้ง2ห้องก็สนิทกันมากจนเรามีเบอร์กัน มีไลน์ มีเฟส และมาวันหนึ่งนัดกันไปกินเหล้า
แต่วันนั้นเพื่อนเรามันไม่ว่าง มีว่างไม่กี่คน เราก็ไปค่ะ เพราะเพื่อนเราขยันขย่อให้ไป 5555+สาย- ห้อง2ไปกันทั้งหมด ห้องเรา มีเราเพื่อนเราอีก3คน
เราก็ไปกินกันที่ร้านแถว ข้าง ม.ค่ะ (เราจะพูดถึงคนที่สำคัญในเรื่องนี้น่ะค่ะ) เราก็ขึ้นรถไปกับเพื่อนเรา มีเรา มีใอ่หมี มีใอ่ต้น มีใอ่จอบ ค่ะ
(ผู้หญิงคนเดียวสะด้วย5555+) เราก็นั่งกินกันปกติสั่งเบียร์ กับแก้ม ก็นั่งพูดคุยกัน แต่เราจะไม่ค่อยพูดอะไรเพราะยังไม่สนิทมากเท่าไร ใครถามเราก็ตอบ และยิ้มให้ กินกันจนได้สักพัก ได้ยินคนเรียกชื่อเรา
แก่น: แก้มไหวไหม
เรา:ไหวค่ะ นิดเดียวเอง (ช่วงนั้นกินบ่อยร่างกายมันชิน555555+)
แก่น : แต่หน้าแก้มแดงน่ะ
เรา:ไม่เป็นไรจริงค่ะพี่
สิ้นสุดการสนทนาก็กินกันเรื่อยๆ จนเราเริ่มเมาและ เราก็ชวนเพื่อนกับ
เรา:เฮ้ย พวกเรากลับกันเถอะ ข้าเมาแล้ว (ยิ้มๆ)
เพื่อนเรา:อีกแปบก็แล้วกันเสียน้ำใจพี่เค้า เราคิดในใจน่ะเสียน้ำใจพ่องสิกูเมาแล้วน่ะ55555+
เรา:โอเค และสุดจนเย็น ฮึๆ
ทุกคนต่างกำลังจะลุกออกจากร้าน เราก็คุยกับเพื่อน ว่าวันนี้ใครจะกลับรถ ม. บ้าง สรุปมีเราคนเดียวที่กลับรถ ม. (เออให้มันได้อย่างนี้ซิ)
เรา:จอบไปส่งกูใน ม. หน่อย
จอบ : ได้ดิ แต่รอกูแปบน่ะ กูจะอ้วก (-เข้าไปซิเห็นของฟรีเป็นไม่ได้)
เรา: เออๆได้ๆ เราเมาแล้วแหละแต่ยังมีสติดีอยู่
เราก็นั่งรอเพื่อนเรา สักแปบหนึ่งในขณะนั้นพี่ๆห้อง2ก็ยังไม่กลับกัน เราหันไปเราก็เลยยิ้มให้พวกพี่ๆ
ดิ้ว :อ้าวแก้ม กลับยังไง
เรา: เดี๋ยวใพ้เพื่อนไปส่งที่ ม. ค่ะนั่งรถ ม.กลับ
และพี่เค้าก็หันไปคุยกัน และก็หันมาตอบกับเราว่า
แก่น:ไปกับพี่ไหมใอ่ดิ้วมันต้องไปส่งพี่พอดี
เรา:ไม่เป็นอะไรค่ะ
ดิ้ว:ขึ้นมาเถอะเพื่อนน้องก็จะขับรถไม่ไหวแล้ว
จอบ:เออกูก็ว่าอย่างนั้นแหละ ไปกับพี่เค้าเถอะ กูเหมือนจะไม่ไหว
เราเลยหันไปตอบตกลง ได้ค่ะ กลับก็กลับ
แก่น : อ่ะเดี๋ยวแก้มน่ะข้างหน้าน่ะ
เรา: ค่ะ
เรารู้สึกสะดุดตากับผู้ชายคนนี้ พี่แก่น เราว่าเค้าน่ารักดี กวนตีน ยิ้มเก่ง (เค้าเรียกว่าแอบชอบป่าวว่ะ)
ในขณะที่อยู่กันบนรถก็คุยกัน เปิดประเด็นสนทนาโดยพี่ดิ้ว
พี่ดิ้ว : แก้มบ้านแก้มยุไหย
เรา : อยู่แถว..... ค่ะ
พี่แก่น : พี่มีเพื่อนอยู่แถวนั้น
เรา: อ่อค่ะ
แก่น :น้องจะลงตรงตรงไหน
เรา:แล้วพวกพี่ผ่านขนส่งไหมค่ะ
ดิ้ว : ไม่ผ่านหรอกแต่จะไปส่ง
เรา: ขอบคุณค่ะ
ดิ้ว : น้องไหวไหม กินเยอะอยู่นิ
เรา: ยังไหวอยู่พี่
พี่แก่น: กูอยาก- ก๋วยเตี๋ยวว่ะ ใอ่ดิ้ว
พี่ดิ้ว : เออก็ดีว่ะ กูก็อยาก-อะไรร้อนๆ และพี่ดิ้วก็หันมาถามเรา แก้มกินไหม
เรา : ก็ดีค่ะ พวกเราขับรถมาถึงร้านก๋วยเตี๋ยว ทุกคนก็ลงจากรถ ไปร้านก๋วยเตี๋ยวร้านประจำหน้าเทคนิค ของพวกพี่เค้า
ลงไปถึงหน้าร้อง
พี่ดิ้ว: เจ๊ ผมเอาเหมือนเดิม และหน้ามาคุยกับพี่แก่น แก่นเอาอะไร
พี่แก่น :เหมือนเดิม อ้าวแก้มกินไร
เรา:ไม่กินอะพี่ แก้มไม่หิวอ่ะ
พี่แก่น:อ้าว ใอ่นี่ ตอนแรกคิดว่าจะมากินด้วย
เรา: ไม่ดีกว่าพี่ กลัวจะอ้วก และพี่ก็หันหน้าไปหัวเราะกัน (น่าตลกตรงไหนว่ะ)
ความรักเป็นเรื่องแปลก มาตอนไหน ไปตอนไหน เอ๊ะยังไง
เราเป็นเด็กผู้หญิง ธรรมดา หน้าตาบ้านๆ ไม่ได้มีอะไรดีเด่น นิสัยห้าวๆ เราย้อนไปเมื่อ3ปีที่แล้ว
เราได้เข้าเรียนมหาลัยแห่งหนึ่ง ก็เหมือนนักศึกษาใหม่ทั่วๆไป เราเลือกเรียนวิศวะ ที่มหาลัยของรัฐ เราเข้ามาแบบไม่รู้จักใครเราเลือกที่จะเรียนสาขานี้แบบไม่มีเพื่อนเลย กะหาเพื่อนใหม่ และแล้ววันเปิดเทอมวันแรกก็มาถึง เราไปมหาลัยวันแรกตื่นเต้นมา เราไม่รู้จักใครเลย รู้แค่ว่าตั้งไปเรียนห้องไหนตึกไหนแค่นั้น และเราก็ได้เจอเพื่อนคนหนึ่งเจอกันหน้าบรรได เราขอแทนชื่อเพื่อนเราว่าเบญน่ะ
เรา : เฮ้ยเธอ เธอ้เรียนสาขาอะไร (หน้าคุณๆ เหมือนเคยเจอตอนปฐมนิเทศ)
เบญ: เรียนวิศวะ..
เรา: เออสาขาเดียวกันเลย ป่ะๆไปด้วยกัน เราเป็นคนสนิทกับคนง่ายมาก55555+
เราก็ได้ไปเจอเพื่อนไหม ห้องเราก็ไม่ได้เยอะอะไร ก็แนะนำตัว กันปกติ ตอนแรกเราทำตัวไม่ถูกเลยแต่เดี๋ยวนี้ซิ หึๆ
ต่อพักเที่ยง ก็มีรุ่นพี่ปี2 เรียกร่วมน้องๆ พวกเรากินข้าวเสร็จก็ไปรวมตัวกันตามที่รุ่นพี่นัด วันนั้นเราถึงได้รู้ว่า เอกเรามี2ห้อง มีห้อง1คือห้องเราสายสามัญกับ ปวช. ส่วนห้อง2เป็นพวกจบ ปวส. รุ่นพี่ก็ได้ให้แนะนำตัวกัน (รวม2ห้องยังไม่ถึง30คน) เราก็แนะนำตัวตามปกติ บอกชื่อจริง นามสกุลจริง รหัส และ สาขา เราก็ทำความรู้จัก เหมือนที่เราเคยบอกเราเป็นคนสนิทกับคนง่าย222+ หลังจากประชุมรวมตัวเสร็จเราก็แยกย้ายกันกลับบ้าน เพื่อนเราอยู่หอ กันซะส่วนใหญ่ ส่วนเรากับเพื่อนประมาณ5 คนอยู่บ้านค่ะ เราไปกลับ
เช้าวันต่อมา เราก็มาเรียนกันปกติ เราก็ขึ้นห้องเรียนตามปกติ วันนั้นเราสายเพราะเดินหาห้อง55555+ และแล้วเราก็เจอห้องเรียน เราเดินเข้าไปแบบงง ว่าทำไมมีเรียนรวมกัน2ห้องด้วยหรอ แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร ทุกคนก็ทักเราตามปกติ เรานั่งข้างเบญ และกับเพื่อนผู้หญิงอีกคนชื่อพร เราหนังเกือบหลังสุด
มีผู้ชายคนหนึ่งทักเรา ให้ชื่อว่า แก่น และพี่ข้างๆให้ชื่อว่า ดิ้ว
แก่น : เอ้าน้องชื่อไร
เรา: ชื่อแก้มค่ะ และยิ้มงามๆไปที่ และพี่ชื่อ อะไร
แก่น :พี่อ่ะชื่อแก่น ส่วนเนี้ย ชื่อดิ้ว และนั้นใอ่บอล และนั้น ใอ่เบ็น และนั้น ใอ่เหยิน
เราก็ยิ้มรับทุกคน วันนั้นอาจารย์แค่ทำความรู้จักกับนักศึกษา พวกเราก็เวลาเหลือกัน พวกพี่ๆก็ชวนกันไปกินข้าวข้าง ม. พวกเราก็ตอบตกลงไป
ก็แยกย้ายกันขึ้นรถ มีรถกะบะทั้งหมด3คัน ของเพื่อนเราที่ชื่อจอบ และของพี่ดิ้ว และก็พี่บอล (เราลืมบอกไปว่าเพื่อนเราที่ชื่อเบญ รู้จักกับพี่ห้อง2 เกื่อบหมดทั้งห้องเพราะจบมาจากที่เดียวกัน จบมาจากเทคนิคแห่งหนึ่ง ) เพื่อนเราที่ชื่อจอบ ก็เอาเพื่อนเราไปทั้งหมด7คน ที่เหลือก็ไปคันของพี่บอล เหลือเรากับ เบญ เราก็คุยกับเบญว่าจะเอาไงกันดี และก็มีเสียงผู้ชายแทรกเข้ามา
พี่ดิ้ว :มาๆขึ้นรถพี่ก็ได้ มาๆพี่ไม่กัด
เรากะเบญ : มองหน้ากันและก็ยักหน้า เราก็โอแค่ ยอมขึ้นรถไป
ทุกคนเริ่มเปิดบทสนทนากันอย่างเมามัน
คุยกันถามกันว่าจบจากที่ไหน และหลังจากนั้นเราทั้ง2ห้องก็สนิทกันมากจนเรามีเบอร์กัน มีไลน์ มีเฟส และมาวันหนึ่งนัดกันไปกินเหล้า
แต่วันนั้นเพื่อนเรามันไม่ว่าง มีว่างไม่กี่คน เราก็ไปค่ะ เพราะเพื่อนเราขยันขย่อให้ไป 5555+สาย- ห้อง2ไปกันทั้งหมด ห้องเรา มีเราเพื่อนเราอีก3คน
เราก็ไปกินกันที่ร้านแถว ข้าง ม.ค่ะ (เราจะพูดถึงคนที่สำคัญในเรื่องนี้น่ะค่ะ) เราก็ขึ้นรถไปกับเพื่อนเรา มีเรา มีใอ่หมี มีใอ่ต้น มีใอ่จอบ ค่ะ
(ผู้หญิงคนเดียวสะด้วย5555+) เราก็นั่งกินกันปกติสั่งเบียร์ กับแก้ม ก็นั่งพูดคุยกัน แต่เราจะไม่ค่อยพูดอะไรเพราะยังไม่สนิทมากเท่าไร ใครถามเราก็ตอบ และยิ้มให้ กินกันจนได้สักพัก ได้ยินคนเรียกชื่อเรา
แก่น: แก้มไหวไหม
เรา:ไหวค่ะ นิดเดียวเอง (ช่วงนั้นกินบ่อยร่างกายมันชิน555555+)
แก่น : แต่หน้าแก้มแดงน่ะ
เรา:ไม่เป็นไรจริงค่ะพี่
สิ้นสุดการสนทนาก็กินกันเรื่อยๆ จนเราเริ่มเมาและ เราก็ชวนเพื่อนกับ
เรา:เฮ้ย พวกเรากลับกันเถอะ ข้าเมาแล้ว (ยิ้มๆ)
เพื่อนเรา:อีกแปบก็แล้วกันเสียน้ำใจพี่เค้า เราคิดในใจน่ะเสียน้ำใจพ่องสิกูเมาแล้วน่ะ55555+
เรา:โอเค และสุดจนเย็น ฮึๆ
ทุกคนต่างกำลังจะลุกออกจากร้าน เราก็คุยกับเพื่อน ว่าวันนี้ใครจะกลับรถ ม. บ้าง สรุปมีเราคนเดียวที่กลับรถ ม. (เออให้มันได้อย่างนี้ซิ)
เรา:จอบไปส่งกูใน ม. หน่อย
จอบ : ได้ดิ แต่รอกูแปบน่ะ กูจะอ้วก (-เข้าไปซิเห็นของฟรีเป็นไม่ได้)
เรา: เออๆได้ๆ เราเมาแล้วแหละแต่ยังมีสติดีอยู่
เราก็นั่งรอเพื่อนเรา สักแปบหนึ่งในขณะนั้นพี่ๆห้อง2ก็ยังไม่กลับกัน เราหันไปเราก็เลยยิ้มให้พวกพี่ๆ
ดิ้ว :อ้าวแก้ม กลับยังไง
เรา: เดี๋ยวใพ้เพื่อนไปส่งที่ ม. ค่ะนั่งรถ ม.กลับ
และพี่เค้าก็หันไปคุยกัน และก็หันมาตอบกับเราว่า
แก่น:ไปกับพี่ไหมใอ่ดิ้วมันต้องไปส่งพี่พอดี
เรา:ไม่เป็นอะไรค่ะ
ดิ้ว:ขึ้นมาเถอะเพื่อนน้องก็จะขับรถไม่ไหวแล้ว
จอบ:เออกูก็ว่าอย่างนั้นแหละ ไปกับพี่เค้าเถอะ กูเหมือนจะไม่ไหว
เราเลยหันไปตอบตกลง ได้ค่ะ กลับก็กลับ
แก่น : อ่ะเดี๋ยวแก้มน่ะข้างหน้าน่ะ
เรา: ค่ะ
เรารู้สึกสะดุดตากับผู้ชายคนนี้ พี่แก่น เราว่าเค้าน่ารักดี กวนตีน ยิ้มเก่ง (เค้าเรียกว่าแอบชอบป่าวว่ะ)
ในขณะที่อยู่กันบนรถก็คุยกัน เปิดประเด็นสนทนาโดยพี่ดิ้ว
พี่ดิ้ว : แก้มบ้านแก้มยุไหย
เรา : อยู่แถว..... ค่ะ
พี่แก่น : พี่มีเพื่อนอยู่แถวนั้น
เรา: อ่อค่ะ
แก่น :น้องจะลงตรงตรงไหน
เรา:แล้วพวกพี่ผ่านขนส่งไหมค่ะ
ดิ้ว : ไม่ผ่านหรอกแต่จะไปส่ง
เรา: ขอบคุณค่ะ
ดิ้ว : น้องไหวไหม กินเยอะอยู่นิ
เรา: ยังไหวอยู่พี่
พี่แก่น: กูอยาก- ก๋วยเตี๋ยวว่ะ ใอ่ดิ้ว
พี่ดิ้ว : เออก็ดีว่ะ กูก็อยาก-อะไรร้อนๆ และพี่ดิ้วก็หันมาถามเรา แก้มกินไหม
เรา : ก็ดีค่ะ พวกเราขับรถมาถึงร้านก๋วยเตี๋ยว ทุกคนก็ลงจากรถ ไปร้านก๋วยเตี๋ยวร้านประจำหน้าเทคนิค ของพวกพี่เค้า
ลงไปถึงหน้าร้อง
พี่ดิ้ว: เจ๊ ผมเอาเหมือนเดิม และหน้ามาคุยกับพี่แก่น แก่นเอาอะไร
พี่แก่น :เหมือนเดิม อ้าวแก้มกินไร
เรา:ไม่กินอะพี่ แก้มไม่หิวอ่ะ
พี่แก่น:อ้าว ใอ่นี่ ตอนแรกคิดว่าจะมากินด้วย
เรา: ไม่ดีกว่าพี่ กลัวจะอ้วก และพี่ก็หันหน้าไปหัวเราะกัน (น่าตลกตรงไหนว่ะ)