คือบ้านของผมเป็นทาวน์เฮ้าส์ชั้นเดียว เป็นธรรมดาที่จะพูดคุยหรือทำอะไรก็ตามสักอย่างหนึ่ง มันจะได้ยินถึงกัน
ถ้าพูดคุยในบ้านมันจะไม่ได้ยิน แต่ถ้าออกมาในรั้วหน้าบ้านหรือนอกรั้วออกหน้าบ้าน มันจะได้ยินดังมากและชัดมาก
ต้องบอกก่อนว่าผมอยู่ที่บ้าน ไม่ค่อยชอบออกไปพูดคุยกับใครและก็ไม่เคยรู้เลยว่า ใคร ทำอะไร ที่ไหน อย่างไร เนื่องจากว่า เรา เกรงใจ
ไม่อยากจะไปรู้เรื่องอะไรของใครมากนัก เดี๋ยวจะหาว่าเราไปยุ่งเรื่องของชาวบ้าน แต่ในทางกลับกันจะมีบ้านอยู่ 2-3 หลังที่มักจะชอบไป-มา หาสู่กัน
และชอบทำตัวเหมือนเจ้าของซอยหรือหมู่บ้านเอง พูดจาเสียงดัง โวยวาย ทั้ง หมา แมว ก็ปล่อยให้มาขี้เยี่ยว เหม็นไปหมด แถม แมวชอบมาขึ้นรถยนต์เดิน
ไปรอบคัน ทั้งรถมีแต่รอยเล็บแมว แต่ก็นั้นล่ะครับ เวลาเราไม่อยู่มันจะมาแต่ ถ้าเราอยู่มันจะไม่มา ทำให้ยิ่งแค้นใจนัก แถมวันดีคืนดี อยู่ๆก็สตาร์ทรถและซ่อมรถเสียงดังมาก ทั้งเบิ้ลรถ เสียงดังมาก และที่เป็นบ่อยๆ ชอบตกแต่งบ้าน เอาสว่าน หินเจียร ค้อน เลื่อย ทำมันแทบจะทุกวัน อย่างน้อยอาทิตย์ล่ะ 2-3 วัน
ทั้งๆบ้านที่เค้าอาศัยกันอยู่นั้นมันก็ไม่ได้เก่าหรือเสื่อมโทรม จนถึงขนาดต้องซ่อมแซมแทบทุกวัน ทุกวันต้องมานั่งฟังเสียงหมาเห่าเสียงดังพอเห่าดังมากเจ้าของหมาก็เริ่มโวยวายด่าหมาไปกันยกใหญ่ คือจริงๆแค่เดินมาเอาหมาเข้าไปไว้ในบ้านก็จบ แล้วยิ่งเวลาเค้ามารวมตัวกัน 2-3 บ้านนี้ยิ่งแล้วเลยครับ
เปิดบ้านคุยกันสนุกขำเสียงดังลั่นบ้านได้ยินไปหลายหลังเลย คือไม่เข้าใจว่า คนแบบนี้ไม่มีจิตสำนึกแห่งการเกรงใจบ้างเลยหรอครับ อย่างน้อยๆคนเรา
บ้านใกล้เรื่อนเคียงแทนที่ จะเก็บมิตรภาพที่ดีๆกันเอาไว้ เผื่อวันหน้าวันหลัง ขาดเหลืออะไรได้พึ่งพาอาศัยกัน แต่แบบนี้คงจะไม่ไหวล่ะครับ แย่ๆจริงๆ
เคยคิดที่จะเข้าไปพูดจาแล้วน่ะครับแต่คิดไปคิดมาเดี๋ยวจะหาว่า บ้านผมมีปัญหา บ้านอื่นเค้าอยู่ก่อนผมมานานเค้ายังอยู่กันได้ แต่บ้านผมอยู่ไม่ได้ ที่บ้านคนอื่นอยู่ได้เพราะเค้าปิดประตูเปิดแอร์เลยครับ ผมสังเกตหลายหลังเลยเค้าทำกันแบบนี้ หรือผมจะต้องติดแอร์บ้างรึป่าวครับ
ใครเคยประสบปัญหาแบบผมบ้างไหมครับ ถ้าเคยมีวิธียังไงบ้างครับ อยากฟังบ้างครับว่าทำแบบไหน
ปล.ขณะที่ผมพิมพ์เค้ายังคุยหัวเราะกันลั่นบ้านเลยครับ ปวดเฮทจริงๆ คนแบบนี้ครับ
คิดยังไงกับเพื่อนบ้านข้างเคียงที่ชอบเสียงดัง
ถ้าพูดคุยในบ้านมันจะไม่ได้ยิน แต่ถ้าออกมาในรั้วหน้าบ้านหรือนอกรั้วออกหน้าบ้าน มันจะได้ยินดังมากและชัดมาก
ต้องบอกก่อนว่าผมอยู่ที่บ้าน ไม่ค่อยชอบออกไปพูดคุยกับใครและก็ไม่เคยรู้เลยว่า ใคร ทำอะไร ที่ไหน อย่างไร เนื่องจากว่า เรา เกรงใจ
ไม่อยากจะไปรู้เรื่องอะไรของใครมากนัก เดี๋ยวจะหาว่าเราไปยุ่งเรื่องของชาวบ้าน แต่ในทางกลับกันจะมีบ้านอยู่ 2-3 หลังที่มักจะชอบไป-มา หาสู่กัน
และชอบทำตัวเหมือนเจ้าของซอยหรือหมู่บ้านเอง พูดจาเสียงดัง โวยวาย ทั้ง หมา แมว ก็ปล่อยให้มาขี้เยี่ยว เหม็นไปหมด แถม แมวชอบมาขึ้นรถยนต์เดิน
ไปรอบคัน ทั้งรถมีแต่รอยเล็บแมว แต่ก็นั้นล่ะครับ เวลาเราไม่อยู่มันจะมาแต่ ถ้าเราอยู่มันจะไม่มา ทำให้ยิ่งแค้นใจนัก แถมวันดีคืนดี อยู่ๆก็สตาร์ทรถและซ่อมรถเสียงดังมาก ทั้งเบิ้ลรถ เสียงดังมาก และที่เป็นบ่อยๆ ชอบตกแต่งบ้าน เอาสว่าน หินเจียร ค้อน เลื่อย ทำมันแทบจะทุกวัน อย่างน้อยอาทิตย์ล่ะ 2-3 วัน
ทั้งๆบ้านที่เค้าอาศัยกันอยู่นั้นมันก็ไม่ได้เก่าหรือเสื่อมโทรม จนถึงขนาดต้องซ่อมแซมแทบทุกวัน ทุกวันต้องมานั่งฟังเสียงหมาเห่าเสียงดังพอเห่าดังมากเจ้าของหมาก็เริ่มโวยวายด่าหมาไปกันยกใหญ่ คือจริงๆแค่เดินมาเอาหมาเข้าไปไว้ในบ้านก็จบ แล้วยิ่งเวลาเค้ามารวมตัวกัน 2-3 บ้านนี้ยิ่งแล้วเลยครับ
เปิดบ้านคุยกันสนุกขำเสียงดังลั่นบ้านได้ยินไปหลายหลังเลย คือไม่เข้าใจว่า คนแบบนี้ไม่มีจิตสำนึกแห่งการเกรงใจบ้างเลยหรอครับ อย่างน้อยๆคนเรา
บ้านใกล้เรื่อนเคียงแทนที่ จะเก็บมิตรภาพที่ดีๆกันเอาไว้ เผื่อวันหน้าวันหลัง ขาดเหลืออะไรได้พึ่งพาอาศัยกัน แต่แบบนี้คงจะไม่ไหวล่ะครับ แย่ๆจริงๆ
เคยคิดที่จะเข้าไปพูดจาแล้วน่ะครับแต่คิดไปคิดมาเดี๋ยวจะหาว่า บ้านผมมีปัญหา บ้านอื่นเค้าอยู่ก่อนผมมานานเค้ายังอยู่กันได้ แต่บ้านผมอยู่ไม่ได้ ที่บ้านคนอื่นอยู่ได้เพราะเค้าปิดประตูเปิดแอร์เลยครับ ผมสังเกตหลายหลังเลยเค้าทำกันแบบนี้ หรือผมจะต้องติดแอร์บ้างรึป่าวครับ
ใครเคยประสบปัญหาแบบผมบ้างไหมครับ ถ้าเคยมีวิธียังไงบ้างครับ อยากฟังบ้างครับว่าทำแบบไหน
ปล.ขณะที่ผมพิมพ์เค้ายังคุยหัวเราะกันลั่นบ้านเลยครับ ปวดเฮทจริงๆ คนแบบนี้ครับ