สวัสดีครับ วันนี้ผมจะมาเล่าอุบัติเหตุที่ผมเจอมาเมื่อวาน
เมื่อวานวันที่ 13 กันยายน 2559  คือผมปั่นฟิกเกียร์ครับ
วันนั้นจะไปส่งอะไหล่จักรยาน แถวๆ เขตสะพานสูงครับ
ผมไปกะเพื่อนอีกคนนึง ให้มันชื่อ A แล้วกันครับ
ผมก็พามันไปเป็นเพื่อนครับ เพราะไม่อยากไปคนเดียว
ผมเอาอะไหล่ใส่ในกระเป๋าด้านหลังครับ ทุกอย่างก็ปกติดีครับ
แต่คนที่ผมจะส่งอะไหล่ให้น้ะครับ เค้าบอกว่าให้ลงมาเจอกันที่
ลานจอดรถด้านล่างครับ ผมก็ไปตามปกติครับ เหตุมันเกิดตรงนี้แหละครับ
คือผมยังไม่ได้ส่งอะไหล่น้ะครับ คือด้านล่างทางมันซับซ้อนมากครับ
เพื่อนผมมันขับอยู๋ข้างหลังผมน้ะครับ ผมเห็นรถคันนึงครับน่าจะเป็นบีเอ็ม ขับมา
ก็ประมาณ 30-40 ได้น้ะครับ ผมก็ปั่นเร็วอยู่น้ะ แต่ ผมเห็นเค้าอยู๋ไกลมากครับ แล้วไม่คิดว่าเค้าจะมาไวได้ขนาดนี้
ด้วยความประมาท ตรงนั้นคือทางสามแยก ผมหันไปถามไอ A ครับว่า "เลี้ยวไปทางไหนซ้ายหรือขวา"
ขณะนั้นเองครับ ผมก็รู้สึกได้ยินเสียงรถครับ ผมหันกลับมา ระยะห่างฟิกของผมกับรถของเค้า
ไม่ถึง เมตรครึ่งครับ ผมตกใจมากครับเบรกอย่างแรง แต่ระยะเบรคมันสั้นขนาดนั้นครับ
ใครจะเบรคทันได้ ผมชนไปเต็มๆ ที่ประตูด้าน ที่นั่งข้างคนขับ หรือทางซ้ายอ้ะแหละ
ผมชนไปเต็มๆประดูซ้ายของรถเลยครับ รู้สึกอีกทีผมกระเด็นมานั่ง ข้างขวาของรถเค้าแล้วครับ
แต่ฟิกผมมันยังอยู๋ข้างซ้ายของรถอยู่เลยครับ ผมงงงวยมากในตอนนั้น ทำไรไม่ถูกเลยครับ
หายใจก็ไม่ออก ต้องหายใจทางปากเลยครับ เพราะแฮนจักรยานมันกระแทกเต็มอกเลยครับ
ผมจุกพูดไม่ออกครับ แล้วคิดในใจ ต้องเสียเงินกี่บาทว้ะเนี่ย เค้าลงมาดูครับ ผมมือสั่นมากครับ
ตอนนั้นจับอะไรไม่ได้เลย ขาก็แทบขยับไม่ได้ ผมนึกว่าขาของผมมันหักไปแล้วครับ
เพราะมันปวดและขยับไม่ได้ ซักนิด ชาทั้งตัวครับ ในตอนที่เค้าลงมา ผมคิด 2 อย่างเลยครับ
โดนด่ากับเสียตังค์ แต่ผิดครับ เค้าลงมาถามว่าผมเป็นอะไรมากรึเปล่า ผมยังจุกและพูดไม่ออกครับ
เค้าบอกจะพาผมไปโรงบาลเพราะผมดูไม่ไหวจริงๆครับ ไอ A มันก็วิ่งเค้ามาดูผมครับ แต่มันก็ไม่พูดอะไรครับ
มันทำหน้าตกใจคงจะสตั้นไปหลายวิ แล้วเค้าก็บอกผมว่าเดี๋ยวจะพาไปส่งโรงบาลครับ ผมเกรงใจมากครับ
เลยบอกว่าไม่เป็นไร ตอนนั้น กระเป๋าที่ใส่อะไหล่ก็ยังอยู๋ที่หลังน้ะครับ ผมไม่คิดถึงเรื่องอะไหล่ซักนิดเลยครับ
เค้าบอกว่าแน่ใจน้ะว่าไม่เป็นอะไร ไหวแน่ใช่ไหม ผมตอบว่าใช่ครับ เค้าก็เดินไปดูรถเค้าครับ กระจกมองข้างด้าน
ซ้ายที่ผมชนแตกแล้วมันหลุดออกมาเลยครับ เค้าเดินมาบอกผมว่า ไม่เป็นอะไรแค่กระจกแตกเฉยๆ
เค้าไม่ให้ผมจ่ายอะไรครับ ต่างคนต่างแยกย้าย ผมยังจุกอยู่ครับ ขาก็ขยับไม่ค่อยได้
แต่ก่อนเค้าจะไป เค้าก็บอกว่าน้องอ้ะไม่ผิดหรอก เพราะถ้าพี่เบรกก่อน น้องคงไม่ชน
ผมก็คิดเหมือนกันครับว่า ถ้าผมเบรกทันก็คงไม่ชน ต่างคนต่างคิดว่าจะเบรกครับ สรุปไม่มีใครเบรกก็ชนครับ
เค้าบอกว่า พี่ประมาทที่ไม่เบรกเพราะพี่นึกว่าน้องจะเบรกก่อน ครับ เค้าถามอีกรอบว่า เป็นอะไรรึเปล่า
ผมตอบคำเดิมครับไม่เป็นไร แล้วพี่เค้าก็บอกว่า ถ้าต้องการไปหาหมอโทรมาหาพี่น้ะ
แล้วเค้าก็ไปครับ ยังไม่ได้ให้เบอร์ผมเลย -..-
ผมนั่งอยู่ตรงนั้นประมาณ ชั่วโมงครับ ผมก็เริ่มโล่งใจเพราะว่าขาผมจากที่มันขยับไม่ได้
มันขยับได้แล้วครับแต่ไม่มากแค่ยืนได้เดินได้นิดหน่อย หายชา หายเกือบทุกอย่างครับ หายใจออกแล้วครับแต่ยังไม่เต็มปอด
ผมก็เริ่มรู้สึกว่าขาผมข้างซ้าย ข้อเท้าพริก เข่าปวดมาก ต้นขาช้ำครับ
มันยังไม่จบแค่นั้นครับ เพราะหลังจากที่นั่งอยู๋กับไอ A มันก็ถามไปเรื่อยครับ ผมคิดได้ว่า
มาที่นี่เพื่อส่งของนิหว่าผมรีบ เปิดกระเป๋าดูเลยครับ อะไหล่นี่ไม่เป็นอะไหล่เลยครับบิดเบี้ยวไปหมด
ผมไปหาคนที่เค้าซื้ออะไหล่ผมครับ บอกเค้าว่าเกิดอุบัติเหตุ อะไหล่มันไม่ครบ 32 แล้วครับ
เค้าขอดูครับนั้นแหละครับ ซวยคูนสอง เพราะเค้าบอกว่าหาอันใหม่ให้ได้ไหมม ?
ก่อนที่เขาจะซื้อ เค้าโอนมาก่อนแล้วครับ ไม่มีแล้ว มีอันเดียวครับ
เลยบอกเค้าไปว่าผมมีแค่อันนี้อันเดียวอ้ะดิ เค้าขอเงินคืนครับ ผมก็ให้ไปครับ
แล้วผมก็กลับบ้านครับ จบแล้วครับขอบคุณครับ