ประเด็นของหนูคือ แม่ถามว่าทำไม แล้วนูแค่ตอบคำถามแม่ได้ไม่หมด
เอิ่มคือ ถูกทำร้ายจิตใจ ด้วยกรากระทำ และคำพูด ที่ไม่น่าจะเกิดขึ้น
เรื่องมีอยู่ว่า ขอแทนตัวเจ้าของกระทู้ว่า อ๋อมนะ คืออ๋อม ย้ายไปอยู่กับแม่ โดยที่แม่มีสามีใหม่ ทีแรกก่อนจะตัดสินใตไปอยู่ด้วย สามีใหม่ของแม่ก็พูดโน้มน้าว ต่างๆนาๆ ว่า จะให้นู้น ให้นี่ แต่ที่อ๋อมตัดสินใจไปอยู่ด้วยไม่ใช่เพราะข้าวของแต่สิ่งใด แต่เห็นว่าแม่ ท้องแก่แล้ว ถ้าไปอยู่ด้วยคงจะช่วยแบ่งเบาภาระได้ไม่มากก็น้อย จึงไปอยู่ด้วย แต่หลังจากขึ้นไป แรกๆก็ดี นับนานวัน สามีใหม่ของแม่ยิ่งเข้ามาไกล้ขึ้นเรื่อยๆ จนบางทีคิดว่าเหตุการณ์บางอย่างมันไม่น่าจะเกิดขึ้น แต่ไม่ได้เกินเลย เหตุการณ์ที่ว่าคือ ชอบมาไกล้ๆ จนเกินไป เอาตรงๆ กลัว มีอยู่ครั้งหนึ่ง ตอนนั้นแม่คลอดแล้ว อ๋อมรีดผ้าอยู่ แม่นอนอยู่กับน้อง สามีใหม่ของแม่ มาไกล้ๆ แล้วมาไซร้คอ ด้วยความที่กลัว เลยสะบัดออก และเดินออกมาจากจุดนั้นทันที นับจากวันนั้น นับแย่ลงทุกวัน ล่าสุด เขาให้เงินอ๋อม และอ๋อมก็ไหว้ตามประสาเด็กคนนึ่งได้ของจากผู้ใหญ่ แต่สิ่งที่เขาพูดตอบกลับมา กลับไม่ใช่การตอบรับที่ผู้ใหญ่ปกติพูด เขากลับพูดตอบกลับมาแบบเสียงเบาๆว่า ขอหอมแก้มหน่อย ซึ้งเป็นคำที่ ไม่คิดเลยว่าจะหลุดออกปากเขาออกมา แต่อ๋อมก็ตอบกลับไปว่าไม่!! และเขาก็พูดเสียงเบาอีกว่า ให้กำลังใจคนให้หน่อยสิ เขาพูดกับอ๋อมแบบนี้ อ๋อมก็ยังยืนยันคำเดิมค่ะ ไม่!! และเดินออกมาจากจุดนั้นอย่างทันทีทันใด เพราะในเวลานั้นมีเพียงอ๋อมกะเขาเท่านั้น หลังจากวันนั้นก็ไม่อยู่ไกล้อีกเลย อ๋อมก็กลับมาอยู่ที่บ้านเดิม ด้วยสาเหตุที่อึดอัด เหมือนจะไม่ปลอดภัย แม่ก็ถาม ว่าทำไมถึงอยากกลับไปอยู่ที่เดิม หนูก็ตอบคำถามแม่ได้คะ แต่ ตอบได้ไม่หมดหรอก เหมือนพูดไปแม่ก็คิดว่าหนูโกหก หรือว่าแม่จะคิดยังไงหนูก็ไม่รู้ หรือใครที่มาอ่าน จะคิดว่าหนูโลกสวยก็ได้นะคะ หนูไม่ว่าคะ เพราะสถานนะการณ์แบบนี้ หนูไม่เคยเจอมาคะ เพราะก่อนหนูจะไปอยู่กับแม่ หนูอยู่กับน้าคะ ซึ่ง เขาไม่เคยแม้แต่จะมาเล่นด้วยอะไรเลย แค่ใส่เสื้อก้ามเดินออกห้องมาเอาชุดนักเรียนที่รีดไว้ข้างนอก แค่นี้น้าเห็นน้ายังด่าหูไหม้คะ หนูคิดว่าที่ไหนหนูอยู่แล้วปลอดภัยหนูจะอยู่ที่นั้นคะ ใครที่อ่านจบแล้วก็ขอขอบคุณนะคะ นี่ที่มานี้คือ อึดอัดคะ นี่เป็นแค่เรื่องที่หนูย่อมานะคะ บางเหตุการที่หนูทนไม่ไหวแค่นั้นเอง ขอบคุณค่ะ
เคยไหม ไม่สามารถตอบคำถามได้ทั้งหมด??
เอิ่มคือ ถูกทำร้ายจิตใจ ด้วยกรากระทำ และคำพูด ที่ไม่น่าจะเกิดขึ้น
เรื่องมีอยู่ว่า ขอแทนตัวเจ้าของกระทู้ว่า อ๋อมนะ คืออ๋อม ย้ายไปอยู่กับแม่ โดยที่แม่มีสามีใหม่ ทีแรกก่อนจะตัดสินใตไปอยู่ด้วย สามีใหม่ของแม่ก็พูดโน้มน้าว ต่างๆนาๆ ว่า จะให้นู้น ให้นี่ แต่ที่อ๋อมตัดสินใจไปอยู่ด้วยไม่ใช่เพราะข้าวของแต่สิ่งใด แต่เห็นว่าแม่ ท้องแก่แล้ว ถ้าไปอยู่ด้วยคงจะช่วยแบ่งเบาภาระได้ไม่มากก็น้อย จึงไปอยู่ด้วย แต่หลังจากขึ้นไป แรกๆก็ดี นับนานวัน สามีใหม่ของแม่ยิ่งเข้ามาไกล้ขึ้นเรื่อยๆ จนบางทีคิดว่าเหตุการณ์บางอย่างมันไม่น่าจะเกิดขึ้น แต่ไม่ได้เกินเลย เหตุการณ์ที่ว่าคือ ชอบมาไกล้ๆ จนเกินไป เอาตรงๆ กลัว มีอยู่ครั้งหนึ่ง ตอนนั้นแม่คลอดแล้ว อ๋อมรีดผ้าอยู่ แม่นอนอยู่กับน้อง สามีใหม่ของแม่ มาไกล้ๆ แล้วมาไซร้คอ ด้วยความที่กลัว เลยสะบัดออก และเดินออกมาจากจุดนั้นทันที นับจากวันนั้น นับแย่ลงทุกวัน ล่าสุด เขาให้เงินอ๋อม และอ๋อมก็ไหว้ตามประสาเด็กคนนึ่งได้ของจากผู้ใหญ่ แต่สิ่งที่เขาพูดตอบกลับมา กลับไม่ใช่การตอบรับที่ผู้ใหญ่ปกติพูด เขากลับพูดตอบกลับมาแบบเสียงเบาๆว่า ขอหอมแก้มหน่อย ซึ้งเป็นคำที่ ไม่คิดเลยว่าจะหลุดออกปากเขาออกมา แต่อ๋อมก็ตอบกลับไปว่าไม่!! และเขาก็พูดเสียงเบาอีกว่า ให้กำลังใจคนให้หน่อยสิ เขาพูดกับอ๋อมแบบนี้ อ๋อมก็ยังยืนยันคำเดิมค่ะ ไม่!! และเดินออกมาจากจุดนั้นอย่างทันทีทันใด เพราะในเวลานั้นมีเพียงอ๋อมกะเขาเท่านั้น หลังจากวันนั้นก็ไม่อยู่ไกล้อีกเลย อ๋อมก็กลับมาอยู่ที่บ้านเดิม ด้วยสาเหตุที่อึดอัด เหมือนจะไม่ปลอดภัย แม่ก็ถาม ว่าทำไมถึงอยากกลับไปอยู่ที่เดิม หนูก็ตอบคำถามแม่ได้คะ แต่ ตอบได้ไม่หมดหรอก เหมือนพูดไปแม่ก็คิดว่าหนูโกหก หรือว่าแม่จะคิดยังไงหนูก็ไม่รู้ หรือใครที่มาอ่าน จะคิดว่าหนูโลกสวยก็ได้นะคะ หนูไม่ว่าคะ เพราะสถานนะการณ์แบบนี้ หนูไม่เคยเจอมาคะ เพราะก่อนหนูจะไปอยู่กับแม่ หนูอยู่กับน้าคะ ซึ่ง เขาไม่เคยแม้แต่จะมาเล่นด้วยอะไรเลย แค่ใส่เสื้อก้ามเดินออกห้องมาเอาชุดนักเรียนที่รีดไว้ข้างนอก แค่นี้น้าเห็นน้ายังด่าหูไหม้คะ หนูคิดว่าที่ไหนหนูอยู่แล้วปลอดภัยหนูจะอยู่ที่นั้นคะ ใครที่อ่านจบแล้วก็ขอขอบคุณนะคะ นี่ที่มานี้คือ อึดอัดคะ นี่เป็นแค่เรื่องที่หนูย่อมานะคะ บางเหตุการที่หนูทนไม่ไหวแค่นั้นเอง ขอบคุณค่ะ