เมื่อรุ่นน้องบอกชอบ แต่เค้ามีแฟนแล้ว

สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเราเลยค่ะ ผิดพลาดขออภัยทุกคนด้วยนะคะ อาจจะวกไปวนมาก็ขอโทษด้วย เราชื่อเคทค่ะ อายุ 26 ปี ปัจจุบันเป็นอาจารย์พิเศษอยู่ม.แห่งหนึ่งค่ะ บุคลิกของเราเป็นคนที่ค่อนข้างมีความมั่นใจสูง แล้วก็โสดมาสักพักแล้วค่ะ ก่อนหน้านี้เคยมีแฟนคบกันตอนเรียน ป.ตรี 4 ปี ความคิดเราไม่ตรงกันมั้งคะ เลยไปไม่รอด เราเป็นผญ.ลุยๆค่ะ แกร่งๆ ถามว่ามีผช.เข้ามาจียเยอะมั้ย ก็มีนะคะ แต่ไม่ค่อยจัถูกใจใครง่ายๆ ไม่ใช้เลือกเยอะนะ แต่มันไม่ถูกใจจริงๆ แต่แล้ววันหนึ่งก็มีเหตุการณ์นี้เกิดขึ้น วันนั้นนัดเจอเพื่อนๆน้องๆชวนแฮงค์เอ้าท์กันค่ะ ที่ร้านนั่งชิลแห่งหนึ่ง มีรุ่นน้องเราคนนึงเค้ามากับเพื่อน คือรุ่นน้องเราคนนี้สนิทกับเรามาก ค่อนข้างถึงเนื้อถึงตัวเลยทีเดียว แต่ไม่มีอะไรนะ น้องเค้ามีแฟนค่ะ มีอะไรจะเล่าให้ฟังกันเสมอ คราวนี้ขอแทนชื่อเพื่อนของรุ่นน้องคนนี้ว่า"แบงค์" นะคะ เอาจริงๆตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก เพราะเป็นคนที่ไม่ค่อยสนใจผช.ที่เด็กกว่าอยู่แล้ว คือเค้าอายุห่างกับเรา 2 ปีอ่าค่ะ แต่พอคุยกันไปเรื่อยๆ ก็มีความรู้สึกว่าเค้าจะแอบมองเรา ไม่ได้รู้สึกไปเองนะ แต่เค้ามองจริงๆ เซนส์ของผญ.ส่วนใหญ่จะรู้ค่ะ ว่าใครกำลังมอง แล้วด้วยความที่เป็นผญ.มั่นอยู่แล้ว อิป้าก็มองกลับซิคะ คราวนี้แหละ คือตาจ้องตาไง ทำไงละทีนี้ แต่ก็ไม่ได้นั่งใกล้กันนะ รุ่นน้องเรากั้นกลางอยู่ จะช็อตก็ไม่ช็อต555 ป้าเริ่มไปไกล...จนกระทั่งรุ่นน้องเราลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ คือคืนนั้นเพื่อนๆเรามากันเป็นคู่ๆอ่าค่ะ เพื่อนลุกไปเข้าห้องน้ำแฟนก็ไปเป็นเพื่อน จนมีโอกาสที่ให้เรากับแบงค์นั่งคุยกัน คือถึงเป็นร้านชิว แต่เสียงมันก็ดังเนอะ เค้าถามเราว่า "ชื่อพี่เคทใช่มั้ยครับ" เรา "ใช่ค่ะ ชื่อแบงค์ใช่มะคะ" เราถามกลับ แล้วก็ชวนคุยกันเรื่อยๆ แต่แบบคุยหูแนบหูอ่าจ้าาาา ป้าไม่ได้คิดอะไรจริงๆนะ555 จนต่างคนต่างแยกย้ายกลับ เราพารถมาเอง ห้องเรากับร้านห่างกันไม่เยอะ แล้วคืนนั้นก็ไม่ได้ดื่มหนัก แต่น้องๆเกิดความเป็นห่วง รวมถึงแบงค์เลยขอขับตามมาส่ง ขับตามจริงๆ55 ไม่มีไรเล๊ยยย แล้วมันก็มีจุดพีค รุ่นน้องเราลงรูปที่ไปเที่ยวกัน เช้าวันรุ่งขึ้น แท็กเพื่อนๆทุกคน รวมถึงแบงค์ ป๊าดดดดด เอาไงดีละทีนี้ อิป้าแอดเพื่อนไปซิคะ รออะไรอยู่555 นางก็รับแอดเราอย่างไว และทักเรามาด้วยการส่งรูปมาให้ นั่นแหละค่ะ  เป็นการเปิดบทสนทนาระหว่างเรากับเพื่อนของรุ่นน้องที่ชื่อแบงค์ มันเหมือนจะดีนะคะ แต่ก็ไม่ เหมือนที่บอกคือเค้ามีแฟนอยู่แล้ว ละอีกอย่างเราคิดว่าความสัมพันธ์ที่เจอกันในสถานที่เที่ยวมันก็ไม่น่ามั่นคง แต่แบงค์พังมันลงมาหมดเลยค่ะ เอาจริงๆคือเค้าก็ไม่ได้ปกปิด กลับเล่าเรื่องแฟนให้เราฟังด้วยซ้ำ เราก็ไม่ได้รู้สึกนอยส์อะไร คือเค้าเป็นคนคุยเก่ง หาเรื่องคุยเก่ง แต่พูดออกตัวประมาณว่า รักแฟนมากนะ...มีอยู่ครั้งนึงค่ะ เป็นครั้งแรกที่เค้าบอกว่าชอบเรา พูดประมาณว่า
แบงค์ "เห็นพี่เคทครั้งแรก ตอนที่แอบมองรู้ใช่มั้ยว่ามองอยู่"
เรา "รู้ซิ ถึงได้มองกลับไง แล้วมองอะไร?"
แบงค์ "ก็ชอบไง ชอบผญ.แบบนี้ มีเสน่ห์ ดูมั่นใจ ไม่แคร์โลก"
เรา "นี่ชมใช่มะ"
แบงค์ "ยังพูดกับเม่น(รุ่นน้องเรา)ยุเลยคืนนั้นอ่า ว่าถ้าเกิดไม่มีแฟนคงจะจีบ"
เรา "ละนี่ยังไม่หรอ"
แบงค์ "ไม่รู้ซิ ตกลงกิ๊กกันยัง"
แอร้ยยยยย อิเด็กบ้า เอาความเขินชั้นคืนมาาาาาา
เรา "ไม่นี่ ก็พี่น้อง ปกติ" แต่ในใจเขินบ้าบออะไรเบอร์นั้น5555
อย่างน้อยเราก็ได้รู้ละว่าเค้าไม่ได้เข้ามาคุยๆ แต่มีจุดประสงค์ นางจะชอบเล่าเรื่องแฟนให้ฟังคือเท่าที่ฟัง แฟนนางเรียบร้อยมากเลยหละ ตอนนี้เราคุยกันมา 4 เดือนกว่าแล้วค่ะ เคยเจอกันครั้งนึง เจอกันก็ปกติเหมือนคนชอบกัน มีใจให้กัน ก็มีจับมือกัน ตอนนั้นมือเค้าเย็นมากกกกกก จนเราถามว่าตื่นเต้นอะไรมาจากไหน เย็นมากจริงๆ นั่งอยู่ในรถขับรถ จับมือเราตลอดทางเลย โอ้ยยยย ฟินนนนน555 จนตอนนี้เราเริ่มคุยเรื่องส่วนตัวของกันและกันมากขึ้น จนเค้าไว้ใจจะพูด และเราก็ไว้ใจเค้าที่จะพูด จากที่เคยแทนตัวเอง พี่และผม มีบางครั้งเค้าก็เรียกเราว่าอาจารย์บ้าง(อันนี้กวนตีนดี) จนตอนนี้เค้าเรียกเราว่า ตัวเองงงงง แทนตัวเค้าเองว่า เค้า โอ้ววววว เจ้ามาไกลจัง.... อย่างไรก็แล้วแต่หละคะ ความสำนึกผิด มันบังเกิดได้กับทุกคนเราก็ด้วย กลัวเหลือเกิดค่ะ กลัวรักเค้าแล้วมันไม่สามารถเป็นไปได้ กลัวเจ็บ เคยคุยกับเค้านะคะ เราบอกว่าตอนนี้เรากำลังระวังใจอยู่นะ เธอก็อย่างลืมระวังใจเธอ เค้าพูดกลับมาว่า เค้าชอบเราและอยากจะได้เรา แม่เจ้า อะไรกันนี่ การที่พูดกันประหนึ่งสนิทกันทำให้คนเราใช้คำพูดแบบนี้ได้หรอ แต่เราไม่ได้โกรธเค้านะ ติดๆตลกมากกว่า เค้าไม่ได้อะไร แต่ก็บอกว่าแล้วแต่เรา ทุกอย่างอยู่ที่เรา ไม่ได้ก็ไม่อะไร เราก็คุยกันเหมือนเดิม ดูแลกันเหมือนเดิม ห่วงใยกันเหมือนเดิม สาเหตุคงมาจากที่แฟนเค้าไม่ค่อยใส่ใจเรื่องพวกนี้มั้งคะ เค้าเป็นคนค่อนข้างเปิดนะ เล่าให้เราฟังแบบไว้ใจเรามากเลย เหมือนที่บอกไปอ่าค่ะ เรากลัวรักเค้า กลัวเจ็บ กลัวเปลืองตัว กลัวปล่อยอารมณ์ตัวเองไปกับความไม่ถูกต้อง เราเคยนะคะ เคยไม่อยากรับสายเค้า แต่พอเค้าโทรมาเราก็รับอยู่ดี เบื่อตัวเองจังค่ะ
...เพื่อนๆตรงนี้ ใครก็ได้ค่ะ ช่วยหาทางออกให้เราที คืออยากคุยกันน้อยลง เราควรหยุด หรือควรเดินหน้าต่อไป หรือควรจะเป็นแบบนี้จนกว่าวันนึงที่เราเห็นอะไรชัดเจนกว่านี้ แต่บอกตรงๆค่ะ เราตกหลุมเข้าแล้ว หลุมอะไรไม่รู้ หลงหรืออะไรไม่ทราบ แต่มันถอนตัวยากจังค่ะ