เป็นระยะเวลา 9 ปีทีเดียว คือตั้งแต่ปี 1964 ถึง 1973 สหรัฐฯได้ทิ้งระเบิดดาวกระจายมากกว่า 270 ล้านลูกในประเทศซึ่งมีฐานะความเป็นอยู่ยากจนแห่งนี้ –นั่นคือมากกว่าที่อเมริกาทิ้งลงไปในเยอรมนีและญี่ปุ่นตอนช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 เสียอีก— โดยถือเป็นส่วนหนึ่งของสงครามที่ขยายวงกว้างขวางออกไป เพื่อต่อสู้เล่นงานกำราบเวียดนามเหนือ [2] การสู้รบขัดแย้งคราวนั้น ซึ่งเป็นที่รู้จักเรียกขานกันชื่อว่า “สงครามลับ” ของซีไอเอ ได้ทำให้ลาวกลายเป็นประเทศที่ถูกถล่มทิ้งระเบิดอย่างหนักหน่วงรุนแรงที่สุดในประวัติศาสตร์มนุษย์ ทั้งนี้เมื่อคิดเฉลี่ยต่อจำนวนประชากรแต่ละคน
ชชชชชชชชชชชชชชชชชชชชชชชชชช
โดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกเด็กๆ มีความอ่อนแอที่จะถูกวัตถุระเบิดหรือลูกบอมบ์เล็กๆ เหล่านี้เล่นงานมากเป็นพิเศษ เนื่องจากมันมีลักษณะคล้ายๆ ลูกกลมหรือของเล่นกลมๆ เล็กๆ จึงดึงดูดใจที่จะไปเก็บขึ้นมา ดั้งนั้นเอง ในเวลาต่อมานานาชาติจึงได้มีความเคลื่อนไหวจนกระทั่งสามารถจัดทำสนธิสัญญาระหว่างประเทศขึ้นมาฉบับหนึ่ง ซึ่งมี 119 ชาติร่วมลงนาม เพื่อห้ามการใช้ระเบิดประเภทนี้
ระเบิดดาวกระจายไม่เพียงสร้างความสูญเสียต่อมนุษย์อย่างมหาศาลในเชิงกายภาพในรูปของการเสียชีวิตและการทำให้พิกลพิการสูญเสียแขนขาและอวัยวะอื่นๆ เท่านั้น แต่ยังส่งผลทำให้ประเทศซึ่งถูกถล่มด้วยลูกบอมบ์ประเภทนี้ ต้องตกอยู่ในภาวะยากจนต่อไปอีกหลายสิบปีภายหลังสงคราม ในประเทศลาว ถึงแม้มีที่ดินอุดมสมบูรณ์เหมาะแก่การเพาะปลูก ทว่าชาวไร่ชาวนาก็ไม่สามารถใช้ที่ดินเหล่านั้นมาทำการเกษตรได้ สืบเนื่องจากยังคงมีลูกระเบิดซึ่งยังไม่ถูกตรวจพบหรือยังไม่ทันระเบิดตกค้างอยู่ รวมทั้งพวกเขาก็ไม่สามารถพัฒนาที่ดินเหล่านี้เพื่อสนองความต้องการทางด้านโครงสร้างพื้นฐาน, อุตสาหกรรม, หรือที่อยู่อาศัย
คิดไวกับบทบาทเมกาให้เงินกู้กับระเบิดดาวกระจายที่เมกาทิ้งในลาวในขณะที่ขายระเบิดแบบนี้ให้ซาอุเอาไปทิ้งที่เยเมน
ชชชชชชชชชชชชชชชชชชชชชชชชชช
โดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกเด็กๆ มีความอ่อนแอที่จะถูกวัตถุระเบิดหรือลูกบอมบ์เล็กๆ เหล่านี้เล่นงานมากเป็นพิเศษ เนื่องจากมันมีลักษณะคล้ายๆ ลูกกลมหรือของเล่นกลมๆ เล็กๆ จึงดึงดูดใจที่จะไปเก็บขึ้นมา ดั้งนั้นเอง ในเวลาต่อมานานาชาติจึงได้มีความเคลื่อนไหวจนกระทั่งสามารถจัดทำสนธิสัญญาระหว่างประเทศขึ้นมาฉบับหนึ่ง ซึ่งมี 119 ชาติร่วมลงนาม เพื่อห้ามการใช้ระเบิดประเภทนี้
ระเบิดดาวกระจายไม่เพียงสร้างความสูญเสียต่อมนุษย์อย่างมหาศาลในเชิงกายภาพในรูปของการเสียชีวิตและการทำให้พิกลพิการสูญเสียแขนขาและอวัยวะอื่นๆ เท่านั้น แต่ยังส่งผลทำให้ประเทศซึ่งถูกถล่มด้วยลูกบอมบ์ประเภทนี้ ต้องตกอยู่ในภาวะยากจนต่อไปอีกหลายสิบปีภายหลังสงคราม ในประเทศลาว ถึงแม้มีที่ดินอุดมสมบูรณ์เหมาะแก่การเพาะปลูก ทว่าชาวไร่ชาวนาก็ไม่สามารถใช้ที่ดินเหล่านั้นมาทำการเกษตรได้ สืบเนื่องจากยังคงมีลูกระเบิดซึ่งยังไม่ถูกตรวจพบหรือยังไม่ทันระเบิดตกค้างอยู่ รวมทั้งพวกเขาก็ไม่สามารถพัฒนาที่ดินเหล่านี้เพื่อสนองความต้องการทางด้านโครงสร้างพื้นฐาน, อุตสาหกรรม, หรือที่อยู่อาศัย