ในชีวิตนี้ ผมเคยดู MV เพลงรักที่เศร้าที่สุด คือเพลง นี่แหลความเสียใจ นี่แหละครับ เป็น MV แรกที่ผมดูแล้วร้องไห้ออกมาเลย ถ้าลองไปดูใน youtube มันจะเป็น version ที่เนื้อหาโดนตัดไปเยอะมาก (
https://www.youtube.com/watch?v=NSc5YSVQSNs) ถ้าใครยังไม่เคยดู ก็ลองอ่านดูนะครับ จะพยายามบรรยายให้คล้าย ๆ หนังสือนิยาย โดยพระเอก MV มีชื่อว่า ต๊อด ส่วนนางเอก ชื่อ นาถ (จาก Season change)
ต๊อด จะเริ่มเกริ่นก่อนว่า "3 สิ่งในชีวิต ที่เราไม่สามารถเอากลับคืนมาได้ คือคำพูด เวลา และโอกาส ผมเข้าใจสิ่งนั้นได้ดี ในวันที่เธอจากผมไป"
แล้วก็เข้าฉากที่ต๊อดกับนาถนั่งดูทีวี แล้วนาถก็บอกว่า
นาถ: อยากไปอะ ไว้เรียนจบทำงานเก็บตังไปเที่ยวด้วยกันนะ
ต๊อด: ก็เอาดี้ เราก็อยากไปเหมือนกัน
นาถ: สัญญานะ สัญญา
ต๊อด: อื้อ สัญญา
(คำพูด)
เรื่องก็จะดำเนินต่อไป โดยที่ต๊อดเข้าไปทำงานที่บริษัทเอกชนบริษัทหนึ่ง แล้วเป็นหนุ่มใหม่ไฟแรง มุ่งมั่นทำงาน จนได้รับการชื่นชม ซึ่งทำให้เวลาที่อยู่กับนาถน้อยลงไป แม้แต่บนโต๊ะอาหาร ต๊อดก็ยังแทบไม่ค่อยได้คุยกับนาถ ต๊อดก็ยังคุยเรื่องงาน แล้วเหตุการณ์ก็เกิดขึ้นในวันที่ทั้งสองคนเฝ้ารอคอย นั่นคือวันที่ต๊อดกับนาถจะไปเที่ยวกัน (แต่ไม่ใช่ ตปท.ที่เคยตั้งใจไว้ตอนแรกนะ เป็นสถานที่อื่นในเมืองไทย)
เหตุการณ์ไม่คาดฝัน เกิดขึ้นขณะที่ต๊อดกำลังจะปิดคอมฯหลังทำงานเสร็จ เพื่อออกเดินทางไปเที่ยว คอมฯก็เกิดมีปัญหา ทำให้ข้อมูลที่ใช้ในการทำงานหายไปหมด ต๊อดก็เครียด นั่งสิ้นหวังอยู่หน้าคอมฯ ซึ่งนาถที่ผิดสังเกตว่าทำไมต๊อดยังไม่ออกมาเสียที จึงเดินตามเข้าไป พบต๊อดนั่งร้องไห้อยู่หน้าคอมฯ นาถจึงเปลี่ยนสีหน้าที่กำลังเครียดอยู่เป็นหน้ายิ้ม แล้วเดินเข้าไปกอดต๊อดจากด้านหลัง
ต๊อด: ขอโทษด้วยนะ
นาถ: ไม่เป็นไร ไว้วันหลังค่อยไปเที่ยวกันใหม่ก็ได้
หลังจากนั้น ต๊อดก็หลับโดยนอนหนุนตักนาถบนโซฟา ซึ่งนาถก็แสดงสีหน้าแห่งความเสียดายออกมา แล้วภาพในไดอารีนาถที่นาถวาดไว้ ก็ผุดขึ้นมา มีข้อความว่า "ช่วงเวลาที่เหลือขอให้เราได้ไปเที่ยวกันเป็นครั้งสุดท้าย"
ในเวลาต่อมา ต๊อดก็พยายามหาสถานที่ทำงานไปเรื่อง ๆ จากข่าวในนสพ. ซึ่งเป็นช่วงเวลาเดียวกันกับที่อาการป่วยของนาถเริ่มเพิ่มความรุนแรงขึ้น นาถเริ่มมีอาการไอเล็กน้อย แต่ก็ยังทำเหมือนไม่เป็นไร คงห่วงว่าจะทำให้คนรักไม่สบายใจ จนกระทั่งในที่สุด ต๊อดก็ได้งานใหม่
แต่ทว่า งานใหม่ของต๊อดคราวนี้ ไม่ได้ไหลลื่นเหมือนงานแรก แม้ต๊อดจะทำงานอย่างหนัก แต่การเติบโตในบริษัทใหม่ ก็ยังเป็นไปได้ช้า ต๊อดจึงทุ่มเวลาทั้งหมด เพื่องาน กลับมาบ้านก็ยังเอางานมาทำที่บ้าน ซึ่งเป็นเวลาเดียวกับที่อาการป่วยของนาถทวีความรุนแรงขึ้น นาถที่กำลังนั่งอยู่ในรถ อาการไอของนาถ รุนแรงจนนาถไออกมาเป็นเลือด!!! ซึ่งมันทำให้นาถตกใจมาก ทำให้นาถรู้ว่า เวลาเหลือน้อยเต็มที นาถจึงร้อนใจโทรไปหาต๊อด
นาถ: ต๊อด ต๊อดอยู่ไหนอะ ไปเที่ยวกับเราได้มั้ย ตอนนี้ ไปเที่ยวกับเราเหอะ
ต๊อด: นาถเป็นไรรึเปล่าเนี่ย? เห้ย พูดไม่รู้เรื่องหรอ บอกว่าไม่ว่าง (แล้วก็ตัดสายไป ทำงานต่อ)
นาถก็ยังไม่ยอมแพ้ ตามตื๊อต๊อดมาถึงที่บ้านด้วยความเหนื่อยล้าจากอาการป่วย นาถยืนอยู่บริเวณโต๊ะทำงานของต๊อด แล้วก็ไอ ซึ่งทำให้เลือดกระเด็นไปบนคีย์บอร์ด นาถจึงเอาทิชชู่มาเช็ดบนคีย์บอร์ด แต่โชคร้าย ที่ต๊อดเดินเข้ามาเห็นตอนที่นาถกำลังเอาทิชชู่เช็ดคีย์บอร์ด จึงตวาดด้วยความโมโห
ต๊อด: ทำไรอะ!!!!
นาถ: .......... (หน้าตาปนความเหนื่อยล้า)
ต๊อด: นี่นาถอยากไปเที่ยวกับเรา ถึงขั้นทำลายงานเราเลยหรอ ไม่ต้องมายุ่ง!
นาถ: (เงียบ)
ต๊อด: คือ ตอนนี้เราไม่ค่อยมีเวลาอะ
นาถ: นาถก็ไม่มีเวลาแล้วเหมือนกันอะ ตอนนี้นาถยอมแพ้แล้วอะ สำหรับต๊อดอะ งานก็สำคัญกว่านาถเสมอ
แล้วนาถก็เดินจากไป
(เวลา)
เวลาผ่านไปหลายเดือน ระหว่างที่นาถหายไปจากชีวิตต๊อด (ต๊อดก็ไม่ได้มีท่าทางจะติดต่อหานาถเลยแม้แต่นิดเดียว) ชีวิตการทำงานของต๊อดก็ก้าวกระโดด ต๊อดได้รับรางวัลจากบริษัท ได้ไปเที่ยวต่างประเทศ จนวันหนึ่ง ซึ่งเป็นวันเกิดต๊อด อีเมล์ของนาถก็ส่งเข้ามา เป็นภาพเคลื่อนไหวที่ตัวการ์ตูน เดินผ่าน 4 ฤดูกาล แล้วก็เป็นคลิปที่นาถแต่งตัวในชุดกันหนาว มีหมวกไหมพรม สถานที่คือเมืองนอกที่ทั้งคู่เคยสัญญาไว้ว่าจะไปด้วยกัน
นาถ: แฮปปีเบิร์ดเดย์จะต๊อด นาถขอให้ต๊อดมีความสุขมาก ๆ แล้วก็เลิกบ้างานได้แล้วด้วย (ต๊อดหัวเราะ) กว่าจะถึงวันเกิดต๊อดวันนี้ นาถก็คงไม่อยู่แล้วแหละ (หน้าเริ่มถอดสี) ขอโทษด้วยนะที่หนีมาเที่ยวก่อน นาถก็แค่อยากไปที่ที่เราฝันไว้ เพระานาถก็รู้ว่าคงไม่มีโอกาสได้มาเที่ยวเล่นอีกนานเท่าไร ดูแลตัวเองดีดีนะ บ๊ายบายจ่ะ
เหมือนฟ้าผ่ามากลางห้อง ต๊อดจึงติดต่อไปที่บ้านของนาถ แล้วก็เป็นเสียงแม่ของนาถ ที่กรีดแทงหัวใจ ให้ต๊อดได้ลิ้มรสของความเสียใจที่แท้จริง
แม่นาถ: นาถเค้าเสียไปตั้งแต่เดือนที่แล้วแล้วลูก แล้วต๊อดหายไปไหนมาล่ะลูก
สุดท้าย สิ่งที่ต๊อดทำได้ คือร้องไห้ คร่ำครวญ เสียใจ กับสิ่งที่เคยทำลงไป และนั่นก็เป็น โอกาส ที่ต๊อดทำหายไป
นี่เป็นเนื้อใน MV ที่ผมพอจะจำได้ อาจมีการเรียบเรียงที่สลับไป แต่เป็น MV ที่ถ่ายทอดความเจ็บปวด ความเสียใจ ได้ถึงขั้วหัวใจมากที่สุดครับ
สุดท้าย ถ้าใครยังพอจะเก็บ MV ตัวเต็มนั้นไว้ อยากจะรบกวนขอหน่อยครับ ขอบคุณมากครับ
MV เพลงรักที่เศร้าที่สุด (นี่แหละความเสียใจ)
ต๊อด จะเริ่มเกริ่นก่อนว่า "3 สิ่งในชีวิต ที่เราไม่สามารถเอากลับคืนมาได้ คือคำพูด เวลา และโอกาส ผมเข้าใจสิ่งนั้นได้ดี ในวันที่เธอจากผมไป"
แล้วก็เข้าฉากที่ต๊อดกับนาถนั่งดูทีวี แล้วนาถก็บอกว่า
นาถ: อยากไปอะ ไว้เรียนจบทำงานเก็บตังไปเที่ยวด้วยกันนะ
ต๊อด: ก็เอาดี้ เราก็อยากไปเหมือนกัน
นาถ: สัญญานะ สัญญา
ต๊อด: อื้อ สัญญา
(คำพูด)
เรื่องก็จะดำเนินต่อไป โดยที่ต๊อดเข้าไปทำงานที่บริษัทเอกชนบริษัทหนึ่ง แล้วเป็นหนุ่มใหม่ไฟแรง มุ่งมั่นทำงาน จนได้รับการชื่นชม ซึ่งทำให้เวลาที่อยู่กับนาถน้อยลงไป แม้แต่บนโต๊ะอาหาร ต๊อดก็ยังแทบไม่ค่อยได้คุยกับนาถ ต๊อดก็ยังคุยเรื่องงาน แล้วเหตุการณ์ก็เกิดขึ้นในวันที่ทั้งสองคนเฝ้ารอคอย นั่นคือวันที่ต๊อดกับนาถจะไปเที่ยวกัน (แต่ไม่ใช่ ตปท.ที่เคยตั้งใจไว้ตอนแรกนะ เป็นสถานที่อื่นในเมืองไทย)
เหตุการณ์ไม่คาดฝัน เกิดขึ้นขณะที่ต๊อดกำลังจะปิดคอมฯหลังทำงานเสร็จ เพื่อออกเดินทางไปเที่ยว คอมฯก็เกิดมีปัญหา ทำให้ข้อมูลที่ใช้ในการทำงานหายไปหมด ต๊อดก็เครียด นั่งสิ้นหวังอยู่หน้าคอมฯ ซึ่งนาถที่ผิดสังเกตว่าทำไมต๊อดยังไม่ออกมาเสียที จึงเดินตามเข้าไป พบต๊อดนั่งร้องไห้อยู่หน้าคอมฯ นาถจึงเปลี่ยนสีหน้าที่กำลังเครียดอยู่เป็นหน้ายิ้ม แล้วเดินเข้าไปกอดต๊อดจากด้านหลัง
ต๊อด: ขอโทษด้วยนะ
นาถ: ไม่เป็นไร ไว้วันหลังค่อยไปเที่ยวกันใหม่ก็ได้
หลังจากนั้น ต๊อดก็หลับโดยนอนหนุนตักนาถบนโซฟา ซึ่งนาถก็แสดงสีหน้าแห่งความเสียดายออกมา แล้วภาพในไดอารีนาถที่นาถวาดไว้ ก็ผุดขึ้นมา มีข้อความว่า "ช่วงเวลาที่เหลือขอให้เราได้ไปเที่ยวกันเป็นครั้งสุดท้าย"
ในเวลาต่อมา ต๊อดก็พยายามหาสถานที่ทำงานไปเรื่อง ๆ จากข่าวในนสพ. ซึ่งเป็นช่วงเวลาเดียวกันกับที่อาการป่วยของนาถเริ่มเพิ่มความรุนแรงขึ้น นาถเริ่มมีอาการไอเล็กน้อย แต่ก็ยังทำเหมือนไม่เป็นไร คงห่วงว่าจะทำให้คนรักไม่สบายใจ จนกระทั่งในที่สุด ต๊อดก็ได้งานใหม่
แต่ทว่า งานใหม่ของต๊อดคราวนี้ ไม่ได้ไหลลื่นเหมือนงานแรก แม้ต๊อดจะทำงานอย่างหนัก แต่การเติบโตในบริษัทใหม่ ก็ยังเป็นไปได้ช้า ต๊อดจึงทุ่มเวลาทั้งหมด เพื่องาน กลับมาบ้านก็ยังเอางานมาทำที่บ้าน ซึ่งเป็นเวลาเดียวกับที่อาการป่วยของนาถทวีความรุนแรงขึ้น นาถที่กำลังนั่งอยู่ในรถ อาการไอของนาถ รุนแรงจนนาถไออกมาเป็นเลือด!!! ซึ่งมันทำให้นาถตกใจมาก ทำให้นาถรู้ว่า เวลาเหลือน้อยเต็มที นาถจึงร้อนใจโทรไปหาต๊อด
นาถ: ต๊อด ต๊อดอยู่ไหนอะ ไปเที่ยวกับเราได้มั้ย ตอนนี้ ไปเที่ยวกับเราเหอะ
ต๊อด: นาถเป็นไรรึเปล่าเนี่ย? เห้ย พูดไม่รู้เรื่องหรอ บอกว่าไม่ว่าง (แล้วก็ตัดสายไป ทำงานต่อ)
นาถก็ยังไม่ยอมแพ้ ตามตื๊อต๊อดมาถึงที่บ้านด้วยความเหนื่อยล้าจากอาการป่วย นาถยืนอยู่บริเวณโต๊ะทำงานของต๊อด แล้วก็ไอ ซึ่งทำให้เลือดกระเด็นไปบนคีย์บอร์ด นาถจึงเอาทิชชู่มาเช็ดบนคีย์บอร์ด แต่โชคร้าย ที่ต๊อดเดินเข้ามาเห็นตอนที่นาถกำลังเอาทิชชู่เช็ดคีย์บอร์ด จึงตวาดด้วยความโมโห
ต๊อด: ทำไรอะ!!!!
นาถ: .......... (หน้าตาปนความเหนื่อยล้า)
ต๊อด: นี่นาถอยากไปเที่ยวกับเรา ถึงขั้นทำลายงานเราเลยหรอ ไม่ต้องมายุ่ง!
นาถ: (เงียบ)
ต๊อด: คือ ตอนนี้เราไม่ค่อยมีเวลาอะ
นาถ: นาถก็ไม่มีเวลาแล้วเหมือนกันอะ ตอนนี้นาถยอมแพ้แล้วอะ สำหรับต๊อดอะ งานก็สำคัญกว่านาถเสมอ
แล้วนาถก็เดินจากไป
(เวลา)
เวลาผ่านไปหลายเดือน ระหว่างที่นาถหายไปจากชีวิตต๊อด (ต๊อดก็ไม่ได้มีท่าทางจะติดต่อหานาถเลยแม้แต่นิดเดียว) ชีวิตการทำงานของต๊อดก็ก้าวกระโดด ต๊อดได้รับรางวัลจากบริษัท ได้ไปเที่ยวต่างประเทศ จนวันหนึ่ง ซึ่งเป็นวันเกิดต๊อด อีเมล์ของนาถก็ส่งเข้ามา เป็นภาพเคลื่อนไหวที่ตัวการ์ตูน เดินผ่าน 4 ฤดูกาล แล้วก็เป็นคลิปที่นาถแต่งตัวในชุดกันหนาว มีหมวกไหมพรม สถานที่คือเมืองนอกที่ทั้งคู่เคยสัญญาไว้ว่าจะไปด้วยกัน
นาถ: แฮปปีเบิร์ดเดย์จะต๊อด นาถขอให้ต๊อดมีความสุขมาก ๆ แล้วก็เลิกบ้างานได้แล้วด้วย (ต๊อดหัวเราะ) กว่าจะถึงวันเกิดต๊อดวันนี้ นาถก็คงไม่อยู่แล้วแหละ (หน้าเริ่มถอดสี) ขอโทษด้วยนะที่หนีมาเที่ยวก่อน นาถก็แค่อยากไปที่ที่เราฝันไว้ เพระานาถก็รู้ว่าคงไม่มีโอกาสได้มาเที่ยวเล่นอีกนานเท่าไร ดูแลตัวเองดีดีนะ บ๊ายบายจ่ะ
เหมือนฟ้าผ่ามากลางห้อง ต๊อดจึงติดต่อไปที่บ้านของนาถ แล้วก็เป็นเสียงแม่ของนาถ ที่กรีดแทงหัวใจ ให้ต๊อดได้ลิ้มรสของความเสียใจที่แท้จริง
แม่นาถ: นาถเค้าเสียไปตั้งแต่เดือนที่แล้วแล้วลูก แล้วต๊อดหายไปไหนมาล่ะลูก
สุดท้าย สิ่งที่ต๊อดทำได้ คือร้องไห้ คร่ำครวญ เสียใจ กับสิ่งที่เคยทำลงไป และนั่นก็เป็น โอกาส ที่ต๊อดทำหายไป
นี่เป็นเนื้อใน MV ที่ผมพอจะจำได้ อาจมีการเรียบเรียงที่สลับไป แต่เป็น MV ที่ถ่ายทอดความเจ็บปวด ความเสียใจ ได้ถึงขั้วหัวใจมากที่สุดครับ
สุดท้าย ถ้าใครยังพอจะเก็บ MV ตัวเต็มนั้นไว้ อยากจะรบกวนขอหน่อยครับ ขอบคุณมากครับ