สวัสดีครับเพื่อนๆพี่ๆทุกคน วันนี้ได้มาตั้งกระทู้สักที อยากตั้งมานานแล้ว
คือจะเป็นกระทู้ที่แชร์ประสบการณ์ของผมล้วนๆเลยครับ
เข้าเรื่องเลยนะ
คือตอนนี้ผมเรียนมหาลัยอยู่ในกทม. เรียนสถาบันเอกชนแห่งนึงเกี่ยวกับญี่ปุ่น(ไม่รู้บอกได้ป่าว 555)
อายุ 20 ปีแล้วครับ สำหรับผม คิดว่าตัวเองโตมากแล้ว เพราะผมเริ่มตั้งเป้าหมายชีวิตตั้งแต่อายุ 14 ปี
ว่า โตขึ้นไปจะไม่เป็นลูกน้องใคร จะไม่ทำงานบริษัท ไม่เป็นมนุษย์เงินเดือนโว้ยยยยย
อาจเพราะมีที่บ้านเป็นตัวอย่างด้วย ซึ่งพ่อผมเป็นทหารยศผู้พันแหละครับ แต่ใครจะรู้ว่าเงินเดือนไม่ได้เยอะ
ตามยศเลยประมาณ 40k-50kบวกลบ และก็หักค่าผ่อนนู้นผ่อนนี่ไปอีก แต่แม่ผมมีธุรกิจส่วนตัวเปิดร้านขายของอุปกรณ์ราชการ ฯลฯ ซึ่งมีเงินเดือนมากกว่าพ่อหลายเท่าตัว
ผมเลยอยากที่จะมีธุรกิจส่วนตัวดีกว่า เพราะต้องการเงิน 55555
แต่ผมมีพี่สาว 1 คน ซึ่งผมคิดว่าทางบ้านคงให้กิจการของทางบ้านกับพี่สาวแน่ๆ จึงเป็นแรงพลักดัน
ให้ผมต้องพยายามหาอะไรทำเพื่อหาเงินเอง เพื่อสร้างชีวิตให้ดีได้ก่อนเรียนจบมหาลัย
ตอนอายุ14 ปี ผมก็เริ่มที่จะทำงาน ซึ่งเป็นงานแรกเลยที่เคยทำแล้วได้ตัง คืองานเก็บค่ารถตามตลาดนัด
ซึ่งตอนนั้นยังจำได้อยู่ว่าได้เงินวันละ140 บาท ทำตั้งแต่ตี5-12.00 ก็เป็นเงินที่เยอะสำหรับอายุเท่านั้น
และก็ยังเหนื่อยด้วย ผมทำได้พักใหญ่ๆแล้วก็เลิกทำเพราะขี้เกียจ(ตอนเป็นเด็กก็งี้แหละ)
ต่อมาอายุ 15 ปี ผมได้มาเจออาชีพสุดฮิต อาชีพนึงให้ทาย อาชีพอะไร.............
มันคือ ธุรกิจเครื่อข่าย555555 อย่าขำไปเชียวเพราะผมมีความคิดได้เพราะการทำงานนี้เลย
ผมเริ่มมีการตั้งเป้าหมายมากขึ้น จากที่แค่ไม่อยากเป็นมนุษย์เงินเดือน เพื่มเป็นต้องมีเงินเดือนละ 100,000 บาท
ก่อนอายุ 30 ปี และผมก็ได้ทำมาเรื่อยๆ แรกๆไฟแรงมากๆ และที่บ้านก็สนับสนุนด้วย ผมคิดว่าผมเก่งมากๆตอนนั้น
เดือนแรกทำไป 20 วัน ได้เงินไปประมาณ5xxxบาท และทำต่อมาเรื่อยๆประมาณ 7 เดือน(เงินที่ได้
ไม่เพื่มขึ้นเลยด้วย)
และก็เลิกทำไปเพราะท้อกับการทำงานแบบนี้(ใครเคยทำต้องเข้าใจแน่ๆ)
หลังจากนั้นผมก็มาขายเสื้อรับตัดเสื้อ(อายุ16-17) ของที่รร. เพราะที่บ้านมีกิจการทางด้านแนวนี้อยู่แล้วด้วยเลยง่ายหน่อย
ผมก็เริ่มจากการหาลูกค้าซึ่งตอนนั้นก็ได้ลูกค้าเป็นรุ่นพี่และเพื่อนๆ ก็ได้งานมาให้ทำเสื้อสตาฟ 70 ตัว ซึ่งตอนนั้นผมดีใจมากที่ได้งานมา
แต่ก็คิดมากว่าแล้วกูจะทำทันตามกำหนดเวลาไหมวะ ด้วยความที่ผมอยากได้ตัง ก็รับงานมา แล้วก็ทำทัน ซึ่งตอนนั้นได้เงินก้อนมา
ประมาณ 15,000-20,000นี่แหละ ผมดีใจมาก เป็นเงินที่ได้เยอะที่สุดในชีวิตแล้ว พอได้เงินมาแล้ว ผมก็มีความคิดต่อไปอีกว่า
อยากได้เงินอีกวะ ต้องทำยังไงดีวะ ผมเลยนั่งค้นคว้าหาความรู้ในเน็ตไปเรื่อยๆ จนได้ไปถูกใจกับธุรกิจนึง คือ การทำแบนด์ของตัวเอง
แต่ตอนนั้นผมก็ยังไม่รู้ว่าจะทำอะไรดีวะใหัเป็นแบนด์เรา ผมจึงใช้วิธีการสำรวจ โดยการไปเดินตลาดนัด ถนนคนเดินจ.นครสวรรคฺ์(บ้านผมอยู่จ.นครสวรรค์) แล้วดูของ ของคนอื่น
ว่ามีอะไรที่เราถูกใจบ้างวะ ที่ขายดีๆหน่อย ซึ่งผมก็ได้ไปเจอกับกระเป๋าแฮนเมด (สุดยอดมากชอบเลยแม่ค้าสวยจัด ล้อเล่น)
หลังจากนั้นผมก็รีบกลับบ้านมา ค้นหากระเป๋าในเน็ตดู แล้วก็เจอที่ถูกใจ เลยติดต่อไป สรุปผมก็รับเขามา 50 ใบ ใบละ 250 บาท(กระเป๋าผ้าโคตรแพงเลยสัส
กูจะขายยังไง มาคิดตอนนี้ทำไมกูโง่จัง)ผมใช้เงินซื้อกระเป๋าไปหมื่นกว่าบาท พอได้ของมาแล้ว ก็จัดการเลยเริ่มขายเลยในหน้าเฟสบุ๊คก่อน ผ่านมาเดือนนึง
ยังไม่มีคนซื้อกูสักใบเดียว (ลืมบอกไป ขายราคา 350 บาท) ตอนนั้นเริ่มคิดหนักละ เลยถามพ่อกับแม่ว่า อยากเปิดร้านอะที่ถนนคนเดิน(จ.นว.) พ่อกับแม่ก็ให้คำปรึกษามาให้ไปติดต่อที่เทศบาล หลังจากนั้นผมก็ไปทำการติดต่อเลย ก็ได้ล็อคมา1ล็อค (ค่าล็อก 20 บาท ค่าไฟดวงละ 10 บาท/วัน) แล้วก็เริ่มขายเลย ซึ่งคือตอนนั้นคือกูไม่รู้ต้องใช้อะไรบ้าง กูต้องมีอะไรบ้างเนี้ยในการขาย ก็เลยเอาเงินที่เหลืออยู่ไปซื้ออุปกรณ์ตั้งร้านมาอีก แล้วก็ขายซะเลย ขายได้สักพักก็เริ่มเก่งขึ้น (เรื่องชักเริ่มยาวไปแล้ว ผมก็รวบๆเลยนะ). หลังจากนั้นเลยหาช่องทางการผลิตเอง หาร้านตัดเย็บอะไรเรียบร้อย เชื่อไหมต้นทุนเหลือแค่80บาท (กูโง่มากไปรับมันมาตั้งนาน) ก็ขายไปเรื่อยๆจนเข้ามหาลัยแรกๆ ก็ยังขายอยู่ พอเรียนไปสักพัก พ่อกับแม่ผมเริ่มเป็นห่วง อยากให้ผมเลิกขาย เพราะว่า ต้องกลับมาขายของทุกอาทิตย์ ผมเลิกเรียนวันศุกร์บ่าย2โมง
ต้องขับรถจาก กทม.ไปนว.ระยะทาง239กม. กลับไปตั้งร้าน5โมงเย็น ซึ่งทรหดมากๆ ผมเลยตัดสินใจเลิกขาย และเซ้งกิจการต่อคนอื่นไป
ตัดมาปัจจุบันเลยดีกว่าขี้เกียจเขียนแล้ว
ตอนนี้ผมเรียนอยู่ปี 3 แล้ว มีเป้าหมายใหม่คือ ต้องมีเงินเดือนจากธุรกิจของตัวเองรองรับตอนเรียนจบไปอย่างน้อยเดือนละ100,000 บาท
ตอนนี้ผมก็ทำธุรกิจหลายอย่าง
1)กลับมาทำธุรกิจเครื่อข่าย(เปลี่ยนบริษัทนะ)
ได้เงินต่อเดือนประมาณ 20,000 บาท
2)ขายกระเป๋าแบนด์ผมเอง (Sweetie Bag)
ขายเล่นๆต่อเดือนประมาณ 2,000 บาท
3)ธุรกิจขายส่ง(ไม่สามารถบอกได้)
เฉลี่ยเดือนละ 30,000 บาท
เหตุผลที่มาเขียนกระทู้นี้ ไม่ได้อยากจะมาโชว์รายได้นะครับ เพราะโชว์ไปก็ไม่มีใครรู้ว่าผมเป็นใครอยู่ดี
แค่อยากจะมาแชร์ประสบการณ์ตรง ของเด็กคนนึงที่มีเป้าหมาย มีฝันและลงมือทำ ซึ่งถ้าให้ผมเล่าทั้งหมดผมก็มือพังพอดี
แต่ความจริงก็อยากเล่านะ 5555 แต่ง่วงแล้ว
กว่าจะมาอยู่ตรงนี้ได้ ผมก็เจ็บมาเยอะ ติดหนี้ตอนทำแบนด์กระเป๋าของตัวเอง ประมาณ 30,000 ซึ่งเยอะมาก เพราะไม่มีตังสักบาท
แต่ก็ผ่านมันมาได้ ผ่านการโดนดูถูกมาเยอะมากๆ ซึ่งเป็นแรงกระตุ้นได้ดี เป็นการดูถูกจากสังคมรอบข้างและสุดท้ายคือผมก็เป็นคนเรียนไม่เก่ง
เกรดแค่ 1.9 เองครับ แต่ผมมีเป้าหมายว่าการทำอะไรที่ตั้งใจจะทำให้เต็มที่ พ่อผมสอนมาว่าถ้าเราไม่ขยันเรียนก็ต้องขยันทำงาน เอาจริงสักทาง ไม่ใช่ไม่เอาอะไรเลย
ขอฝากไว้แค่นี้นะครับ วันนี้ผมนอนก่อน ว่างๆจะเข้ามาดู มาอ่าน. อาจจะมีมาเพื่มเติมครับ
อายุ 20 ปี มีเงินเดือน 100,000 บาทต่อเดือน
คือจะเป็นกระทู้ที่แชร์ประสบการณ์ของผมล้วนๆเลยครับ
เข้าเรื่องเลยนะ
คือตอนนี้ผมเรียนมหาลัยอยู่ในกทม. เรียนสถาบันเอกชนแห่งนึงเกี่ยวกับญี่ปุ่น(ไม่รู้บอกได้ป่าว 555)
อายุ 20 ปีแล้วครับ สำหรับผม คิดว่าตัวเองโตมากแล้ว เพราะผมเริ่มตั้งเป้าหมายชีวิตตั้งแต่อายุ 14 ปี
ว่า โตขึ้นไปจะไม่เป็นลูกน้องใคร จะไม่ทำงานบริษัท ไม่เป็นมนุษย์เงินเดือนโว้ยยยยย
อาจเพราะมีที่บ้านเป็นตัวอย่างด้วย ซึ่งพ่อผมเป็นทหารยศผู้พันแหละครับ แต่ใครจะรู้ว่าเงินเดือนไม่ได้เยอะ
ตามยศเลยประมาณ 40k-50kบวกลบ และก็หักค่าผ่อนนู้นผ่อนนี่ไปอีก แต่แม่ผมมีธุรกิจส่วนตัวเปิดร้านขายของอุปกรณ์ราชการ ฯลฯ ซึ่งมีเงินเดือนมากกว่าพ่อหลายเท่าตัว
ผมเลยอยากที่จะมีธุรกิจส่วนตัวดีกว่า เพราะต้องการเงิน 55555
แต่ผมมีพี่สาว 1 คน ซึ่งผมคิดว่าทางบ้านคงให้กิจการของทางบ้านกับพี่สาวแน่ๆ จึงเป็นแรงพลักดัน
ให้ผมต้องพยายามหาอะไรทำเพื่อหาเงินเอง เพื่อสร้างชีวิตให้ดีได้ก่อนเรียนจบมหาลัย
ตอนอายุ14 ปี ผมก็เริ่มที่จะทำงาน ซึ่งเป็นงานแรกเลยที่เคยทำแล้วได้ตัง คืองานเก็บค่ารถตามตลาดนัด
ซึ่งตอนนั้นยังจำได้อยู่ว่าได้เงินวันละ140 บาท ทำตั้งแต่ตี5-12.00 ก็เป็นเงินที่เยอะสำหรับอายุเท่านั้น
และก็ยังเหนื่อยด้วย ผมทำได้พักใหญ่ๆแล้วก็เลิกทำเพราะขี้เกียจ(ตอนเป็นเด็กก็งี้แหละ)
ต่อมาอายุ 15 ปี ผมได้มาเจออาชีพสุดฮิต อาชีพนึงให้ทาย อาชีพอะไร.............
มันคือ ธุรกิจเครื่อข่าย555555 อย่าขำไปเชียวเพราะผมมีความคิดได้เพราะการทำงานนี้เลย
ผมเริ่มมีการตั้งเป้าหมายมากขึ้น จากที่แค่ไม่อยากเป็นมนุษย์เงินเดือน เพื่มเป็นต้องมีเงินเดือนละ 100,000 บาท
ก่อนอายุ 30 ปี และผมก็ได้ทำมาเรื่อยๆ แรกๆไฟแรงมากๆ และที่บ้านก็สนับสนุนด้วย ผมคิดว่าผมเก่งมากๆตอนนั้น
เดือนแรกทำไป 20 วัน ได้เงินไปประมาณ5xxxบาท และทำต่อมาเรื่อยๆประมาณ 7 เดือน(เงินที่ได้
และก็เลิกทำไปเพราะท้อกับการทำงานแบบนี้(ใครเคยทำต้องเข้าใจแน่ๆ)
หลังจากนั้นผมก็มาขายเสื้อรับตัดเสื้อ(อายุ16-17) ของที่รร. เพราะที่บ้านมีกิจการทางด้านแนวนี้อยู่แล้วด้วยเลยง่ายหน่อย
ผมก็เริ่มจากการหาลูกค้าซึ่งตอนนั้นก็ได้ลูกค้าเป็นรุ่นพี่และเพื่อนๆ ก็ได้งานมาให้ทำเสื้อสตาฟ 70 ตัว ซึ่งตอนนั้นผมดีใจมากที่ได้งานมา
แต่ก็คิดมากว่าแล้วกูจะทำทันตามกำหนดเวลาไหมวะ ด้วยความที่ผมอยากได้ตัง ก็รับงานมา แล้วก็ทำทัน ซึ่งตอนนั้นได้เงินก้อนมา
ประมาณ 15,000-20,000นี่แหละ ผมดีใจมาก เป็นเงินที่ได้เยอะที่สุดในชีวิตแล้ว พอได้เงินมาแล้ว ผมก็มีความคิดต่อไปอีกว่า
อยากได้เงินอีกวะ ต้องทำยังไงดีวะ ผมเลยนั่งค้นคว้าหาความรู้ในเน็ตไปเรื่อยๆ จนได้ไปถูกใจกับธุรกิจนึง คือ การทำแบนด์ของตัวเอง
แต่ตอนนั้นผมก็ยังไม่รู้ว่าจะทำอะไรดีวะใหัเป็นแบนด์เรา ผมจึงใช้วิธีการสำรวจ โดยการไปเดินตลาดนัด ถนนคนเดินจ.นครสวรรคฺ์(บ้านผมอยู่จ.นครสวรรค์) แล้วดูของ ของคนอื่น
ว่ามีอะไรที่เราถูกใจบ้างวะ ที่ขายดีๆหน่อย ซึ่งผมก็ได้ไปเจอกับกระเป๋าแฮนเมด (สุดยอดมากชอบเลยแม่ค้าสวยจัด ล้อเล่น)
หลังจากนั้นผมก็รีบกลับบ้านมา ค้นหากระเป๋าในเน็ตดู แล้วก็เจอที่ถูกใจ เลยติดต่อไป สรุปผมก็รับเขามา 50 ใบ ใบละ 250 บาท(กระเป๋าผ้าโคตรแพงเลยสัส
กูจะขายยังไง มาคิดตอนนี้ทำไมกูโง่จัง)ผมใช้เงินซื้อกระเป๋าไปหมื่นกว่าบาท พอได้ของมาแล้ว ก็จัดการเลยเริ่มขายเลยในหน้าเฟสบุ๊คก่อน ผ่านมาเดือนนึง
ยังไม่มีคนซื้อกูสักใบเดียว (ลืมบอกไป ขายราคา 350 บาท) ตอนนั้นเริ่มคิดหนักละ เลยถามพ่อกับแม่ว่า อยากเปิดร้านอะที่ถนนคนเดิน(จ.นว.) พ่อกับแม่ก็ให้คำปรึกษามาให้ไปติดต่อที่เทศบาล หลังจากนั้นผมก็ไปทำการติดต่อเลย ก็ได้ล็อคมา1ล็อค (ค่าล็อก 20 บาท ค่าไฟดวงละ 10 บาท/วัน) แล้วก็เริ่มขายเลย ซึ่งคือตอนนั้นคือกูไม่รู้ต้องใช้อะไรบ้าง กูต้องมีอะไรบ้างเนี้ยในการขาย ก็เลยเอาเงินที่เหลืออยู่ไปซื้ออุปกรณ์ตั้งร้านมาอีก แล้วก็ขายซะเลย ขายได้สักพักก็เริ่มเก่งขึ้น (เรื่องชักเริ่มยาวไปแล้ว ผมก็รวบๆเลยนะ). หลังจากนั้นเลยหาช่องทางการผลิตเอง หาร้านตัดเย็บอะไรเรียบร้อย เชื่อไหมต้นทุนเหลือแค่80บาท (กูโง่มากไปรับมันมาตั้งนาน) ก็ขายไปเรื่อยๆจนเข้ามหาลัยแรกๆ ก็ยังขายอยู่ พอเรียนไปสักพัก พ่อกับแม่ผมเริ่มเป็นห่วง อยากให้ผมเลิกขาย เพราะว่า ต้องกลับมาขายของทุกอาทิตย์ ผมเลิกเรียนวันศุกร์บ่าย2โมง
ต้องขับรถจาก กทม.ไปนว.ระยะทาง239กม. กลับไปตั้งร้าน5โมงเย็น ซึ่งทรหดมากๆ ผมเลยตัดสินใจเลิกขาย และเซ้งกิจการต่อคนอื่นไป
ตัดมาปัจจุบันเลยดีกว่าขี้เกียจเขียนแล้ว
ตอนนี้ผมเรียนอยู่ปี 3 แล้ว มีเป้าหมายใหม่คือ ต้องมีเงินเดือนจากธุรกิจของตัวเองรองรับตอนเรียนจบไปอย่างน้อยเดือนละ100,000 บาท
ตอนนี้ผมก็ทำธุรกิจหลายอย่าง
1)กลับมาทำธุรกิจเครื่อข่าย(เปลี่ยนบริษัทนะ)
ได้เงินต่อเดือนประมาณ 20,000 บาท
2)ขายกระเป๋าแบนด์ผมเอง (Sweetie Bag)
ขายเล่นๆต่อเดือนประมาณ 2,000 บาท
3)ธุรกิจขายส่ง(ไม่สามารถบอกได้)
เฉลี่ยเดือนละ 30,000 บาท
เหตุผลที่มาเขียนกระทู้นี้ ไม่ได้อยากจะมาโชว์รายได้นะครับ เพราะโชว์ไปก็ไม่มีใครรู้ว่าผมเป็นใครอยู่ดี
แค่อยากจะมาแชร์ประสบการณ์ตรง ของเด็กคนนึงที่มีเป้าหมาย มีฝันและลงมือทำ ซึ่งถ้าให้ผมเล่าทั้งหมดผมก็มือพังพอดี
แต่ความจริงก็อยากเล่านะ 5555 แต่ง่วงแล้ว
กว่าจะมาอยู่ตรงนี้ได้ ผมก็เจ็บมาเยอะ ติดหนี้ตอนทำแบนด์กระเป๋าของตัวเอง ประมาณ 30,000 ซึ่งเยอะมาก เพราะไม่มีตังสักบาท
แต่ก็ผ่านมันมาได้ ผ่านการโดนดูถูกมาเยอะมากๆ ซึ่งเป็นแรงกระตุ้นได้ดี เป็นการดูถูกจากสังคมรอบข้างและสุดท้ายคือผมก็เป็นคนเรียนไม่เก่ง
เกรดแค่ 1.9 เองครับ แต่ผมมีเป้าหมายว่าการทำอะไรที่ตั้งใจจะทำให้เต็มที่ พ่อผมสอนมาว่าถ้าเราไม่ขยันเรียนก็ต้องขยันทำงาน เอาจริงสักทาง ไม่ใช่ไม่เอาอะไรเลย
ขอฝากไว้แค่นี้นะครับ วันนี้ผมนอนก่อน ว่างๆจะเข้ามาดู มาอ่าน. อาจจะมีมาเพื่มเติมครับ