ผมอยากได้ทางออกของชีวิตผมจริงๆ อยากได้วิธีแก้ไขด้วย ผมไม่รู้จะปรึกษาที่ไหนดี ลองเซิสกูเกิ้ลหาคนที่รับปรึกษาปัญหาด้านความรัก ก็มีแต่เสียเงิน ลองโทรไป 1323 สายด่วนสุขภาพจิต สายก็ไม่ว่างเลย
ขอเกริ่นเรื่องก่อนนะครับ คือ
ผมอายุมากกว่าแฟน 1 ปี ปัจจุบันผมเรียนอยู่ ปี2 ส่วนแฟนผม เรียนอยู่ปี 1 คือผมกับแฟนเราคบกันมา 6 ปี คบกันมาดีโดยตลอด ไม่ค่อยมีเรื่องใหญ่ๆ ให้เลิกกัน แทบจะไม่มีเลย คงเป็นเพราะตอนอยู่มัธยมเราอยู่ใกล้กันด้วยแหละ เจอกันทุกวัน เลยไม่ค่อยได้ทะเลาะกันมากเท่าไหร่ เพราะถ้าทะเลาะกัน ผมก็สามารถง้อแฟนที่โรงเรียนได้เลย พอมาถึงเมื่อปลายปี 58 ตอนนั้นผมอยู่ปี 1 แล้ว ผมกับแฟนก็เลิกกัน ด้วยเหตุผลเพราะว่า ผมหายไป คือเราทะเลาะกัน ด้วยเหตุผลเพราะว่า ผมพูดไม่ค่อยคิด ผมเป็นคนชอบพูดออกไปทันทีเลย ทำร้ายความรู้สึกคนฟัง แล้วผมก็ไม่ได้ตามง้อ เพราะคิดว่าเดี๋ยวเธอก็กลับมาง้อผมแบบตามเคย แบบผมคิดว่าเธอเป็นของตาย คบกันมาขนาดนี้แล้วไม่เลิกกันแล้วแหละ เราก็เลิกกันไปได้เกือบๆเดือน จนผมสอบมิดเทอมเสร็จ ผมก็พึ่งจะมาง้อแฟน เพราะตอนนั้นปิดเทอมแล้ว ผมก็กลับต่างจังหวัดไปที่โรงเรียนเดิมของผมกับแฟน แล้วผมก็ไปตามง้อๆทุกวัน ตอนแรกเธอก็ไม่ยอมดีด้วย เพราะแบบเธอทำใจได้แล้ว ผมหายไปเป็นอาทิตย์ๆทำไมไม่มาง้อ แต่ด้วยที่ผมตามไปง้อทุกวัน เลิกกันไปก็เกือบเดือน ผมก็ตามไปง้อถึงบ้านเธอ เธอก็ใจอ่อนขึ้น จนคุยกันดีขึ้น แล้วเธอก็อยากให้ผมทำเซอร์ไพรส์ให้ วันที่จะขอคบต่อ เมื่อปลายเดือนมกราปี 59 ที่ผ่านมา ผมก็จัดห้องทำเซอร์ไพรส์ให้เธอ แล้วเราก็ดีกัน กลับมารักกันเหมือนแต่ก่อน เรื่องที่เลิกกันไปคราวก่อน ผมก็ไม่เคยทำอีกเลย พองอนกัน หรือทะเลาะกันผมก็จะง้อเธอทันที ผมสนใจเธอมากกว่าเดิม ใส่ใจมากกว่าเดิม ไปไหนก็ไปด้วยกัน เธอมาหาผมที่มอผมบ่อยมาก ปิดเทอมเธอก็มาอยู่ด้วย จนเราผูกพันกันมากๆ แบบแทบไม่อยากอยู่ไกลกันเลย รักมากกว่าแต่ก่อนอีก แล้วผมก็สัญญากับเธอว่าจะไม่ทำตัวแย่ๆแล้ว จะไม่เลิกกันแล้ว จะคิดก่อนพูด คิดก่อนทำ และเมื่อต้นเดือนสิงหาคม ปี 59 ซึ่งเป็นวันคบรอบของเรา ผมก็ไปเที่ยวกับเธอครบรอบ 6 ปี และก็สัญญากันว่าจะไม่เลิกกัน ซึ่งเป็นวันที่เราทั้งคู่มีความสุขมากๆ ที่คบกันมาถึง 6 ปี จนกระทั่งมาถึงช่วงปลายๆเดือนสิงหาคม ซึ่งช่วงนั้นเป็นช่วงนี้เธอพึ่งเปิดเทอม เธอขึ้นปี 1 เข้ามหาลัย ผมก็หวงเธอมากๆ หวงแบบจนเยอะเกินไป แบบผมคอยถามเธออยู่ตลอดว่าวันนี้ได้มองผู้ชายคนไหนไหม มีใครมาจีบไหม ซึ่งเธอก็พึ่งเข้ามหาลัย พึ่งเข้าสังคมใหม่ๆ เธอก็ต้องการมีเพื่อน มีรุ่นพี่ มีคนรู้จัก ผมกลับไปทำตัวไม่ดี พอมีเพื่อนผู้ชายเธอมาเม้น ผมก็ชอบไปว่าเธอ พอมีรุ่นพี่มาแอด แล้วมันขึ้นหน้าเฟสว่าเป็นเพื่อนกัน ผมก็ชอบไปเม้น ทำให้เธอรู้สึกอายมาก ถ้ารุ่นพี่เห็นจะรู้สึกยังไง หรือใครๆเห็น แบบผมเกินไป จนทำตัวเยอะเกิน จนเกินขอบเขตของเธอ แล้วผมก็ห้ามเธอแต่งหน้า ทาปาก เพราะตอนมัธยมเธอไม่เคยแต่งเลย ตั้งแต่ขึ้นมหาลัยมาเธอก็ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้น แต่เป็นผมที่ยังมีความคิดเด็กๆแบบเดิม ผมก็ห้ามเธอแต่งหน้า ทุกครั้ง ผมไปว่าเธอว่าแต่งแล้วแก่ ตอนเธอถ่ายรูปลงเฟส ผมก็ชอบไปเม้นประชด แบบสวยมาก บลาๆ ชอบไปเม้นกันซีน แบบมีแฟนยังครับ เพื่อต้องการให้เธอมาตอบว่ามีแฟนแล้ว เพื่อให้เพื่อนๆ หรือพี่ๆ ของเธอเห็น ไปห้ามเธอใส่ขาสั้นไปเรียน ผมไปว่าเธอว่าใส่สั้นจะไปอ่อยใคร ผมทำตัวเยอะเกิน จนเธอทนไม่ไหว เธอขอเลิกกับผมอีกครั้ง เธอบอกเธอเจ็บมากๆ แบบตั้งแต่เลิกกันคราวก่อน ผมก็ทำตัวดีมาโดยตลอด พอเธอขึ้นมหาลัยผมก็มาทำตัวเยอะ ผมหวงจนเกินไป แล้วเราก็เลิกกัน ผมก็ตามง้อเธอที่มอของเธอ แต่เธอก็ไม่ยอมมาพบหน้าผมเลย เพราะเธอรู้ตัวว่าถ้ามาพบหน้า เดี๋ยวผมก็จะง้อ ไม่ยอมเลิก ไม่ยอมปล่อยไปแน่ แบบคราวนี้เธอใจแข็งมากๆ เพราะเธอเจ็บมากๆ เพราะที่เลิกกันครั้งที่แล้วผมกับเธอสัญญากันว่า จะไม่ทำให้เสียใจอีก จะคิดก่อนพูด คิดก่อนทำ เราก็เลิกกันมา เธอก็บล็อกผมหมดทุกทาง ไม่ว่าจะเป็น เฟส เบอร์โทร บลาๆ แต่เธอให้คุยแค่ไลน์อย่างเดียวเท่านั้น ผมก็เสียใจมากๆที่เลิกกันคราวนี้ ผมรู้สึกผิดมากๆ ผมรักเธอมาก ผมเสียใจทุกวันตั้งแต่ที่เลิกกันไป ดราม่า ร้องไห้ทุกวัน เธอก็บอกให้เวลาผมไปปรับตัว 1 ปี ให้เป็นผู้ใหญ่มากกว่านี้ก่อน มีความคิดที่เป็นแบบผู้ใหญ่ คิดเอง ตัดสินใจเอง คิดก่อนทำ คิดก่อนพูด มากกว่านี้ จนถึงตอนนี้ผมกับเธอก็เลิกกันมาเกือบๆ 3 อาทิตย์ได้แล้ว ผมก็คุยกับเธอทุกวัน เธอจะตอบบ้างไม่ตอบบ้าง ตอบสั้นๆ เพราะผมก็ไม่มีสิทธิไปเยอะกับเธออีก ไปให้เธอตอบตลอดไม่ได้ เพราะไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว เราก็คุยกันมาเรื่อยๆ เธออารมณ์ขึ้นๆลงๆ ใจอ่อนบ้างเป็นบางที ผมก็คอยคุยกับเพื่อนสนิทเธอตลอด เพื่อนเขาก็ให้คำปรึกษา ช่วยผมมาโดยตลอด ตั้งแต่เลิกคราวก่อนเพื่อนเธอก็ช่วยพูดๆให้ จนถึงตอนนี้ผมก็คิดได้เยอะขึ้น ผมสำนึก ผมรักเธอมาก ก็คุยกันมาทุกวัน เธอก็เริ่มใจอ่อนคุยดีกับผมบ้างแล้ว เริ่มตอบยาวแล้ว ผมก็ชวนเธอไปดูแฟนเดย์ เธอก็จะไปดูกับผม ให้ผมเป็นแฟนได้ 1 วัน จริงๆผมก็อยากง้อเธอ ขอคืนดีวันที่ดูหนัง แต่เธอบอกห้ามพูดถึงเรื่องที่เลิกกัน เพราะเธอไม่อยากคิดถึงมัน เพราะคิดแล้วก็เจ็บ แล้วเธอก็บอกอีกด้วยว่า ห้ามขอเป็นแฟนนะ ขอหล่ะ ยังไม่ใช่ตอนนี้ เธอยังเจ็บอยู่มาก ยังลืมไม่ได้ที่ผมทำกับเธอไว้ เธอบอกให้โอกาสสุดท้ายปีหน้าค่อยกลับมาคบกัน ผมก็เข้าใจเธอ ผมไม่อยากทำให้เธอเจ็บอีก ผมจึงมาขอคำแนะนำที่นี่ ผมต้องการจะเปลี่ยนตัวเองจริงๆ ผมอยากเป็นผู้ใหญ่มากกว่านี้ ไม่งี่เง่า ผมก็ไปหาวิธีที่จะฝึกให้คิดก่อนพูดจากกระทู้นึงในพันทิป ผมก็ได้ความมาว่า ต้องลองเงียบๆดูสักวัน แล้วจะได้รู้ว่าตอนคนเขาพูดมาแล้วเราคิดอะไรอยู่ ฝึกบ่อยๆแล้วจะติดเอง แต่ถึงตอนนี้ถึงผมจะคิดได้เยอะขึ้นแล้ว สำนึกได้แล้ว ประเด็นคือตอนนี้ ผมก็ยังไม่ไว้ใจตัวเองเลย ผมไม่มั่นใจในตัวเอง ว่าจะทำเธอเสียใจอีกไหม ผมกลัวผมทำไม่ได้ ผมอยากคบกับเธอรอบนี้แบบไม่เลิกกันอีกเลยจนแต่งงานกัน ผมอยากได้คำแนะนำว่าต้องทำตัวเองอย่างไร ถึงจะเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นกว่านี้ คิดให้ได้มากกว่านี้ รอบคอบกว่านี้ มีสติมากกว่านี้ เพราะเธอให้โอกาสผมแล้ว 1 ปี หรืออาจเร็วกว่านั้น เพราะเธอก็ใจอ่อนขึ้นทุกวัน แต่ผมรอได้ เพราะผมรักเธอมาก ผมอยากจะทำให้ได้ เป็นคนใหม่ที่เพอร์เฟคกว่าเดิม จนแบบไม่มีเรื่องใหญ่ๆให้ทะเลาะกัน
ขอคำแนะนำด้วยครับ
ขอบคุณครับ
[ปัญหาความรัก] ขอคำแนะนำหน่อยครับ อยากได้ทางออก ผมต้องการเป็นคนใหม่
ขอเกริ่นเรื่องก่อนนะครับ คือ
ผมอายุมากกว่าแฟน 1 ปี ปัจจุบันผมเรียนอยู่ ปี2 ส่วนแฟนผม เรียนอยู่ปี 1 คือผมกับแฟนเราคบกันมา 6 ปี คบกันมาดีโดยตลอด ไม่ค่อยมีเรื่องใหญ่ๆ ให้เลิกกัน แทบจะไม่มีเลย คงเป็นเพราะตอนอยู่มัธยมเราอยู่ใกล้กันด้วยแหละ เจอกันทุกวัน เลยไม่ค่อยได้ทะเลาะกันมากเท่าไหร่ เพราะถ้าทะเลาะกัน ผมก็สามารถง้อแฟนที่โรงเรียนได้เลย พอมาถึงเมื่อปลายปี 58 ตอนนั้นผมอยู่ปี 1 แล้ว ผมกับแฟนก็เลิกกัน ด้วยเหตุผลเพราะว่า ผมหายไป คือเราทะเลาะกัน ด้วยเหตุผลเพราะว่า ผมพูดไม่ค่อยคิด ผมเป็นคนชอบพูดออกไปทันทีเลย ทำร้ายความรู้สึกคนฟัง แล้วผมก็ไม่ได้ตามง้อ เพราะคิดว่าเดี๋ยวเธอก็กลับมาง้อผมแบบตามเคย แบบผมคิดว่าเธอเป็นของตาย คบกันมาขนาดนี้แล้วไม่เลิกกันแล้วแหละ เราก็เลิกกันไปได้เกือบๆเดือน จนผมสอบมิดเทอมเสร็จ ผมก็พึ่งจะมาง้อแฟน เพราะตอนนั้นปิดเทอมแล้ว ผมก็กลับต่างจังหวัดไปที่โรงเรียนเดิมของผมกับแฟน แล้วผมก็ไปตามง้อๆทุกวัน ตอนแรกเธอก็ไม่ยอมดีด้วย เพราะแบบเธอทำใจได้แล้ว ผมหายไปเป็นอาทิตย์ๆทำไมไม่มาง้อ แต่ด้วยที่ผมตามไปง้อทุกวัน เลิกกันไปก็เกือบเดือน ผมก็ตามไปง้อถึงบ้านเธอ เธอก็ใจอ่อนขึ้น จนคุยกันดีขึ้น แล้วเธอก็อยากให้ผมทำเซอร์ไพรส์ให้ วันที่จะขอคบต่อ เมื่อปลายเดือนมกราปี 59 ที่ผ่านมา ผมก็จัดห้องทำเซอร์ไพรส์ให้เธอ แล้วเราก็ดีกัน กลับมารักกันเหมือนแต่ก่อน เรื่องที่เลิกกันไปคราวก่อน ผมก็ไม่เคยทำอีกเลย พองอนกัน หรือทะเลาะกันผมก็จะง้อเธอทันที ผมสนใจเธอมากกว่าเดิม ใส่ใจมากกว่าเดิม ไปไหนก็ไปด้วยกัน เธอมาหาผมที่มอผมบ่อยมาก ปิดเทอมเธอก็มาอยู่ด้วย จนเราผูกพันกันมากๆ แบบแทบไม่อยากอยู่ไกลกันเลย รักมากกว่าแต่ก่อนอีก แล้วผมก็สัญญากับเธอว่าจะไม่ทำตัวแย่ๆแล้ว จะไม่เลิกกันแล้ว จะคิดก่อนพูด คิดก่อนทำ และเมื่อต้นเดือนสิงหาคม ปี 59 ซึ่งเป็นวันคบรอบของเรา ผมก็ไปเที่ยวกับเธอครบรอบ 6 ปี และก็สัญญากันว่าจะไม่เลิกกัน ซึ่งเป็นวันที่เราทั้งคู่มีความสุขมากๆ ที่คบกันมาถึง 6 ปี จนกระทั่งมาถึงช่วงปลายๆเดือนสิงหาคม ซึ่งช่วงนั้นเป็นช่วงนี้เธอพึ่งเปิดเทอม เธอขึ้นปี 1 เข้ามหาลัย ผมก็หวงเธอมากๆ หวงแบบจนเยอะเกินไป แบบผมคอยถามเธออยู่ตลอดว่าวันนี้ได้มองผู้ชายคนไหนไหม มีใครมาจีบไหม ซึ่งเธอก็พึ่งเข้ามหาลัย พึ่งเข้าสังคมใหม่ๆ เธอก็ต้องการมีเพื่อน มีรุ่นพี่ มีคนรู้จัก ผมกลับไปทำตัวไม่ดี พอมีเพื่อนผู้ชายเธอมาเม้น ผมก็ชอบไปว่าเธอ พอมีรุ่นพี่มาแอด แล้วมันขึ้นหน้าเฟสว่าเป็นเพื่อนกัน ผมก็ชอบไปเม้น ทำให้เธอรู้สึกอายมาก ถ้ารุ่นพี่เห็นจะรู้สึกยังไง หรือใครๆเห็น แบบผมเกินไป จนทำตัวเยอะเกิน จนเกินขอบเขตของเธอ แล้วผมก็ห้ามเธอแต่งหน้า ทาปาก เพราะตอนมัธยมเธอไม่เคยแต่งเลย ตั้งแต่ขึ้นมหาลัยมาเธอก็ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้น แต่เป็นผมที่ยังมีความคิดเด็กๆแบบเดิม ผมก็ห้ามเธอแต่งหน้า ทุกครั้ง ผมไปว่าเธอว่าแต่งแล้วแก่ ตอนเธอถ่ายรูปลงเฟส ผมก็ชอบไปเม้นประชด แบบสวยมาก บลาๆ ชอบไปเม้นกันซีน แบบมีแฟนยังครับ เพื่อต้องการให้เธอมาตอบว่ามีแฟนแล้ว เพื่อให้เพื่อนๆ หรือพี่ๆ ของเธอเห็น ไปห้ามเธอใส่ขาสั้นไปเรียน ผมไปว่าเธอว่าใส่สั้นจะไปอ่อยใคร ผมทำตัวเยอะเกิน จนเธอทนไม่ไหว เธอขอเลิกกับผมอีกครั้ง เธอบอกเธอเจ็บมากๆ แบบตั้งแต่เลิกกันคราวก่อน ผมก็ทำตัวดีมาโดยตลอด พอเธอขึ้นมหาลัยผมก็มาทำตัวเยอะ ผมหวงจนเกินไป แล้วเราก็เลิกกัน ผมก็ตามง้อเธอที่มอของเธอ แต่เธอก็ไม่ยอมมาพบหน้าผมเลย เพราะเธอรู้ตัวว่าถ้ามาพบหน้า เดี๋ยวผมก็จะง้อ ไม่ยอมเลิก ไม่ยอมปล่อยไปแน่ แบบคราวนี้เธอใจแข็งมากๆ เพราะเธอเจ็บมากๆ เพราะที่เลิกกันครั้งที่แล้วผมกับเธอสัญญากันว่า จะไม่ทำให้เสียใจอีก จะคิดก่อนพูด คิดก่อนทำ เราก็เลิกกันมา เธอก็บล็อกผมหมดทุกทาง ไม่ว่าจะเป็น เฟส เบอร์โทร บลาๆ แต่เธอให้คุยแค่ไลน์อย่างเดียวเท่านั้น ผมก็เสียใจมากๆที่เลิกกันคราวนี้ ผมรู้สึกผิดมากๆ ผมรักเธอมาก ผมเสียใจทุกวันตั้งแต่ที่เลิกกันไป ดราม่า ร้องไห้ทุกวัน เธอก็บอกให้เวลาผมไปปรับตัว 1 ปี ให้เป็นผู้ใหญ่มากกว่านี้ก่อน มีความคิดที่เป็นแบบผู้ใหญ่ คิดเอง ตัดสินใจเอง คิดก่อนทำ คิดก่อนพูด มากกว่านี้ จนถึงตอนนี้ผมกับเธอก็เลิกกันมาเกือบๆ 3 อาทิตย์ได้แล้ว ผมก็คุยกับเธอทุกวัน เธอจะตอบบ้างไม่ตอบบ้าง ตอบสั้นๆ เพราะผมก็ไม่มีสิทธิไปเยอะกับเธออีก ไปให้เธอตอบตลอดไม่ได้ เพราะไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว เราก็คุยกันมาเรื่อยๆ เธออารมณ์ขึ้นๆลงๆ ใจอ่อนบ้างเป็นบางที ผมก็คอยคุยกับเพื่อนสนิทเธอตลอด เพื่อนเขาก็ให้คำปรึกษา ช่วยผมมาโดยตลอด ตั้งแต่เลิกคราวก่อนเพื่อนเธอก็ช่วยพูดๆให้ จนถึงตอนนี้ผมก็คิดได้เยอะขึ้น ผมสำนึก ผมรักเธอมาก ก็คุยกันมาทุกวัน เธอก็เริ่มใจอ่อนคุยดีกับผมบ้างแล้ว เริ่มตอบยาวแล้ว ผมก็ชวนเธอไปดูแฟนเดย์ เธอก็จะไปดูกับผม ให้ผมเป็นแฟนได้ 1 วัน จริงๆผมก็อยากง้อเธอ ขอคืนดีวันที่ดูหนัง แต่เธอบอกห้ามพูดถึงเรื่องที่เลิกกัน เพราะเธอไม่อยากคิดถึงมัน เพราะคิดแล้วก็เจ็บ แล้วเธอก็บอกอีกด้วยว่า ห้ามขอเป็นแฟนนะ ขอหล่ะ ยังไม่ใช่ตอนนี้ เธอยังเจ็บอยู่มาก ยังลืมไม่ได้ที่ผมทำกับเธอไว้ เธอบอกให้โอกาสสุดท้ายปีหน้าค่อยกลับมาคบกัน ผมก็เข้าใจเธอ ผมไม่อยากทำให้เธอเจ็บอีก ผมจึงมาขอคำแนะนำที่นี่ ผมต้องการจะเปลี่ยนตัวเองจริงๆ ผมอยากเป็นผู้ใหญ่มากกว่านี้ ไม่งี่เง่า ผมก็ไปหาวิธีที่จะฝึกให้คิดก่อนพูดจากกระทู้นึงในพันทิป ผมก็ได้ความมาว่า ต้องลองเงียบๆดูสักวัน แล้วจะได้รู้ว่าตอนคนเขาพูดมาแล้วเราคิดอะไรอยู่ ฝึกบ่อยๆแล้วจะติดเอง แต่ถึงตอนนี้ถึงผมจะคิดได้เยอะขึ้นแล้ว สำนึกได้แล้ว ประเด็นคือตอนนี้ ผมก็ยังไม่ไว้ใจตัวเองเลย ผมไม่มั่นใจในตัวเอง ว่าจะทำเธอเสียใจอีกไหม ผมกลัวผมทำไม่ได้ ผมอยากคบกับเธอรอบนี้แบบไม่เลิกกันอีกเลยจนแต่งงานกัน ผมอยากได้คำแนะนำว่าต้องทำตัวเองอย่างไร ถึงจะเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นกว่านี้ คิดให้ได้มากกว่านี้ รอบคอบกว่านี้ มีสติมากกว่านี้ เพราะเธอให้โอกาสผมแล้ว 1 ปี หรืออาจเร็วกว่านั้น เพราะเธอก็ใจอ่อนขึ้นทุกวัน แต่ผมรอได้ เพราะผมรักเธอมาก ผมอยากจะทำให้ได้ เป็นคนใหม่ที่เพอร์เฟคกว่าเดิม จนแบบไม่มีเรื่องใหญ่ๆให้ทะเลาะกัน
ขอคำแนะนำด้วยครับ
ขอบคุณครับ