เราแค่ข้องใจว่าทำไม ชีวิตเราค่อนข้างที่จะเปลี่ยนงานบ่อย ทั้งๆที่จริง ไม่ได้อยากจะเปลี่ยนงานบ่อยๆ อยากทำงานกับองค์กรดีๆ และอยู่ไปนานๆ แต่ด้วยจังหวะชีวิต และโอกาสต่างๆไม่ได้เป็นไปตามที่คิด
คุณสมบัติเบื้องต้นเรา
1.ปัจจุบันอายุ 20 ปลายๆ
2. เรียนจบป.ตรี ม.รัฐ ดังแห่งนึง ใน กทม. เกรดเฉลี่ยไม่ต่ำกว่า 3
3. ภาษาอังกฤษ ไม่เก่งมาก แต่จัดอยู่ระดับที่สื่อสารตอบโต้ได้
เรามานั่งพิจารณาตัวเองหาสาเหตุต่างๆว่าเป็นเพราะอะไร ก็ทำให้ท้อแท้ใจมากขึ้นไปอีก คิดมากไปต่างๆนานา ว่าตัวเองคงไม่เอาไหน ไม่มีความอดทน
แต่จากสาเหตุที่ออกจากงาน ก็มีประมาณนี้
1. ที่แรก - จบมาใหม่ๆ ไฟแรง ไม่ได้คิดอะไร ได้งานที่ไหนก่อน ก็ทำที่นั่น แต่ทำได้ประมาณ 2-3 เดือน และก็ลาออกมา เพราะเดินทางลำบาก ไกล เป็นงานโรงงานในจังหวัดใกล้กทม.
2. ที่สอง - เป็นงานบริษัทฝรั่ง ให้เงินเดือนค่อนข้างเยอะกว่าที่อี่น (จ่ายตามนโยบายขั้นต่ำ 15,000) แต่สุดท้ายทำงานได้ประมาณ 3-4 เดือน ก็เริ่มหางานใหม่ เพราะรู้สึกธุรกิจแปลกๆ มีอะไรแอบแฝง และทำงานแบบไม่ได้ใช้ความสามารถ
3. ที่สาม - เป็นบริษัทฝรั่ง เป็นงานธุรการทั่วไป ที่นี่ทำนานกว่า 2 ที่ที่ผ่านมา ประมาณปีกว่า แต่ก็ลาออกมาเอง เพราะรู้สึกสายงานโอกาสก้าวหน้าน้อย และเงินเดือน สวัสดิการค่อนข้างน้อย
4.ที่สาม - เป็นบริษัทเล็กๆของคนไทย+คนต่างชาติ ตอนสัมภาษณ์งาน เขาตอบรับและให้เงินเดือนค่อนข้างสูง ก็เลยตัดสินใจทำ แต่ก็ทำงานได้ไม่นาน เพราะบริษัทไม่มั่นคง มีปัญหาผู้ร่วมหุ้น มีโอกาสปิดกิจการ (ตอนสัมภาษณ์ไม่ทราบเรื่องนี้) ด้วยเหตุนี้ ก็มองหางานใหม่ และก็ได้งานที่ที่ 5 และเลยลาออกหลังพ้นโปร
5. ล่าสุด - เป็นบริษัทญี่ปุ่น ที่นี่ทำงานนานหน่อย 2 ปีกว่า เนื่องจากสวัสดิการดี มีการปรับเงินเดือนทุกปี แต่ทำงานค่อนข้างหนักตามสไตล์ญี่ปุ่น และมีปัญหาการเมืองภายใน
เรายอมรับเลยว่า ที่นี่เราตั้งใจทำงานมากกกกกกกก ยอมเหนื่อย ทุ่มเท แต่สุดท้ายทำงานจนไม่มีเวลาดูแลตัวเอง จนสุขภาพย่ำแย่ และทนรับแรงกดดัน รอบข้าง+สงครามประสาทไม่ไหว สุขภาพจิตแย่ รู้สึกตัวเองเริ่มเป็นโรคซึมเศร้า จึงตัดสินใจลาออก
ตอนนี้รู้สึกเหนื่อยเรื้อรังจากการทำงาน ไร้แรงบันดาลใจ ท้อแท้มาก จนไม่รู้ว่าชีวิตจะไปทางใดต่อ
อยากได้คำแนะนำดีๆ ที่ช่วยให้มีกำลังใจ
อะไรที่ทำให้ต้องเปลี่ยนงานบ่อย
คุณสมบัติเบื้องต้นเรา
1.ปัจจุบันอายุ 20 ปลายๆ
2. เรียนจบป.ตรี ม.รัฐ ดังแห่งนึง ใน กทม. เกรดเฉลี่ยไม่ต่ำกว่า 3
3. ภาษาอังกฤษ ไม่เก่งมาก แต่จัดอยู่ระดับที่สื่อสารตอบโต้ได้
เรามานั่งพิจารณาตัวเองหาสาเหตุต่างๆว่าเป็นเพราะอะไร ก็ทำให้ท้อแท้ใจมากขึ้นไปอีก คิดมากไปต่างๆนานา ว่าตัวเองคงไม่เอาไหน ไม่มีความอดทน
แต่จากสาเหตุที่ออกจากงาน ก็มีประมาณนี้
1. ที่แรก - จบมาใหม่ๆ ไฟแรง ไม่ได้คิดอะไร ได้งานที่ไหนก่อน ก็ทำที่นั่น แต่ทำได้ประมาณ 2-3 เดือน และก็ลาออกมา เพราะเดินทางลำบาก ไกล เป็นงานโรงงานในจังหวัดใกล้กทม.
2. ที่สอง - เป็นงานบริษัทฝรั่ง ให้เงินเดือนค่อนข้างเยอะกว่าที่อี่น (จ่ายตามนโยบายขั้นต่ำ 15,000) แต่สุดท้ายทำงานได้ประมาณ 3-4 เดือน ก็เริ่มหางานใหม่ เพราะรู้สึกธุรกิจแปลกๆ มีอะไรแอบแฝง และทำงานแบบไม่ได้ใช้ความสามารถ
3. ที่สาม - เป็นบริษัทฝรั่ง เป็นงานธุรการทั่วไป ที่นี่ทำนานกว่า 2 ที่ที่ผ่านมา ประมาณปีกว่า แต่ก็ลาออกมาเอง เพราะรู้สึกสายงานโอกาสก้าวหน้าน้อย และเงินเดือน สวัสดิการค่อนข้างน้อย
4.ที่สาม - เป็นบริษัทเล็กๆของคนไทย+คนต่างชาติ ตอนสัมภาษณ์งาน เขาตอบรับและให้เงินเดือนค่อนข้างสูง ก็เลยตัดสินใจทำ แต่ก็ทำงานได้ไม่นาน เพราะบริษัทไม่มั่นคง มีปัญหาผู้ร่วมหุ้น มีโอกาสปิดกิจการ (ตอนสัมภาษณ์ไม่ทราบเรื่องนี้) ด้วยเหตุนี้ ก็มองหางานใหม่ และก็ได้งานที่ที่ 5 และเลยลาออกหลังพ้นโปร
5. ล่าสุด - เป็นบริษัทญี่ปุ่น ที่นี่ทำงานนานหน่อย 2 ปีกว่า เนื่องจากสวัสดิการดี มีการปรับเงินเดือนทุกปี แต่ทำงานค่อนข้างหนักตามสไตล์ญี่ปุ่น และมีปัญหาการเมืองภายใน
เรายอมรับเลยว่า ที่นี่เราตั้งใจทำงานมากกกกกกกก ยอมเหนื่อย ทุ่มเท แต่สุดท้ายทำงานจนไม่มีเวลาดูแลตัวเอง จนสุขภาพย่ำแย่ และทนรับแรงกดดัน รอบข้าง+สงครามประสาทไม่ไหว สุขภาพจิตแย่ รู้สึกตัวเองเริ่มเป็นโรคซึมเศร้า จึงตัดสินใจลาออก
ตอนนี้รู้สึกเหนื่อยเรื้อรังจากการทำงาน ไร้แรงบันดาลใจ ท้อแท้มาก จนไม่รู้ว่าชีวิตจะไปทางใดต่อ
อยากได้คำแนะนำดีๆ ที่ช่วยให้มีกำลังใจ