ตื้นเต้นคร้า...ตื่นเต้น นาน นานทีจะมีโอกาสพาคนเมืองนอกเที่ยว แม้ภาษาปะกิตจะไม่แข็งแรง ภาษาญี่ปุ่นนอกจาก "อะริกะโตะ กะ ซาโยนาระ" ที่จำมาจากละครแล้วนอกนั้นพูดก็ไม่ได้เลย แถมภาษาไทยก็ดัน "พูกมะชัก" อีก 555
เป็นเพราะโชคชะตาฟ้าลิขิตที่ทำให้เรา 3 คนเวียนบรรจบหน้าที่การงานจนมาพบกัน ได้รู้จักกัน 3 เดือน แต่ได้พูดคุยกันแค่ 20 ชั่วโมงเห็นจะได้ ต้องรับหน้าที่เป็นไกด์จำเป็นพาไปท่องเที่ยวเสียแล้ว เห้ออออ+++ ขอถอนหายใจยาวยาววววว เอาว่ะ!!!! สู้ๆๆๆ แต่....จะพาไปเที่ยวไหนดีอ่ะ ไอ้เราก็ดันมีความรู้เยอะม๊ากกกก กะแหล่งท่องเที่ยวแถมหลงทางเป็นประจำอีก 555
หนุกกันสิค่ะงานนี้ ตั้งแต่เริ่มต้น ถามลูกทัวร์ที่พูดจากันรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้างว่าอยากไปไหน ได้รับคำตอบจากการพิมพ์ข้อความแล้วใช้อากู๋ กูเกิลแปลเอาว่า 2 คนอยากไปเที่ยวทะเล ภูเขา ขึ้นเหนือล่องใต้ท่องอีสานและโผล่ที่ตะวันออก 555 แต่ขออภัย ณ ที่นี้นะค่ะ รู้จักแค่กรุงเทพและปริมณฑลเท่านั้น
เริ่มต้นทริปกันเล้ยยยยย>>>>
ไกด์ (จำเป็น) กะลูกทัวร์(จำเป็น) เริ่มต้นที่เกาะเกร็ด จ.นนทบุรี เราไปกันวันศุกร์ ทำให้นักท่องเที่ยวและร้านค้าบางตา แต่ไม่ทำให้ความหนุกของเราหายไป 555
ลูกทัวร์ตื่นเต้นกะการนั่งเรือข้ามน้ำ แววตาเป็นประกายในขณะที่ไกด์ใจหวั่นๆ จะรอดไหมนี้ตรู!!! เพื่อความก้าวหน้าในหน้าที่การงาน สู้ๆ 5555
เรานั่งเรือข้ามฟากใช้เวลาไม่เกิน 5 นาทีก็ถึงฝั่งเกาะเกร็ดค่าบริการคนละ 2 บาท ลูกทัวร์ตื่นตาตื่นใจกับการนั่งเรือ ส่งยิ้มหวานตลอดเวลาหรืออาจเป็นเพราะไม่รู้จะคุยอะไร ยิ้มอย่างเดียวดีกว่า 5555 เป็นการท่องเที่ยวที่เงียบที่สุด ต่างฝ่ายต่างเกร็งๆ แต่ใช้เวลาไม่เกิน 10 นาที ไกด์อย่างเราก็เริ่มคุ้นชิน ฟุดฟิดฟอไฟไปตามประสา ชี้โบ้ชี้เบ้ไปเรื่อยๆ อธิบายสั้นๆ แค่เอาพอจับใจความให้รู้ว่าเรากำลังไปไหน แล้วต้องทำอย่างไรต่อ
ลูกทัวร์ท่าทางหนุกหนานมากกว่าไกด์ เล่นถามตลอดทาง ไกด์นึกในใจ "อย่าถามเยอะสิ รู้นะว่าถามอะไร แต่รู้ไหมช้านจะตอบยังไง อธิบายไม่ถูกโว๊ยยยยย" 5555
อธิบายไป ขำกันไปเพราะรู้เรื่องไม่รู้เรื่องบ้าง เหนื่อยกับการส่งภาษามือ ไมเกรนขึ้นสมองซีกซ้ายแล้วตอนนี้ ลูกทัวร์ก็น่ารักเสียจริงจริ๊งหันมาสบตาปิ๊งปิ๊ง ไอ้เราก็หลบตางิ๊ดงิ๊ด ยังจะมาสะกิด 5555
เลยแกล้งให้ทำท่าแปลกๆ ถ่ายรูปแต่ลูกทัวร์ก็ไม่หวั่น ทำตามซะงั้น 5555
หลังจากขำท่าทางและการสื่อสารที่เข้าใจกันอย่างดี๊ดีแล้ว จึงพาลูกทัวร์ไปไหว้พระที่วัดแรกคือวัดปรมัยยิกาวาส ลูกทัวร์ทำท่า งง งง ว่าต้องเอาอะไรอย่างไร จึงต้องบอกไปว่า you keep the lotus นะ (ยูคีปเดอะโลตัส) 555 อารมณ์นั้นพูดไปเหอะพร้อมทำท่าประกอบ คนต่างชาติเข้าใจทั้งนั้น แล้วสำเนียงกะไวยากรณ์ค่อยตามมาทีหลัง 5555 พอนึกขึ้นได้ เอ๊ย!!! เราพูดอะไรออกไปแล้วจะรู้เรื่องกันไหมอ่ะ แต่ลูกทัวร์ก็มองและทำตามอย่างดี 5555 ขำตัวเอง อุตส่าห์เรียนภาษาปะกิตมาตั้งหลายปี พอจะเอามาใช้จริงลืมโหม้ดไวยากงไวยากรณ์อะไรนั่น
ไปต่อกัน เราเดินเล่นไปในตลาด พ่อค้าแม่ค้ายิ้มรับทักทาย พอได้ยินลูกทัวร์พูดญี่ปุ่น ก็หันมาส่งภาษาปะกิตเชิญชวนเราด้วย อิอิ นู๋คนไทยคร้าพันเปอร์เซ็น แม้หน้าตาจะออกลูกครึ่งลาวไทยบ้าง 5555
เห็นลูกทัวร์หนุกหนานก็มีความสุข ไอ้เราก็พลอยหนุกหนานไปด้วย เริ่มสนิทสนมรู้ทางแล้วว่าจะพูดสื่อสารอย่างไรให้เข้าใจ
บอกให้ทำท่าอังศุมาลินยืนคอยโกโบริตรงประตูหน้าบ้าน พร้อมร้องเรียก โกโบริ ลูกทัวร์ก็ยอมทำตาม ฮากันใหญ่ทั้งลูกทัวร์ไกด์และผู้ที่เดินผ่านไปมา แกล้งซะให้เข็ด 555
เดินชมตลาดไปถ่ายรูปเล่นกันไปท้องก็เริ่มหิว แวะสิแวะ นั่นร้านข้าวแช่ขึ้นชื่อของที่นี้ (หรือเปล่า) 555
ลูกทัวร์ชอบหรือเปล่าไม่รู้ แต่ไกด์ชอบ 555 เลยบอก You can try. (ยุแคนทาย) อาหร่อย อร่อยแรงนิ 555
แรกๆ ลูกทัวร์มองอาหารที่อยู่ตรงหน้าแปลกๆ เราก็จัดการกินโชว์ซะเลย บอก "อาหร่อยสุดยอด" พร้อมทำท่ายกนิ้วโป้ง ลูกทัวร์ก็เริ่มชิม พร้อมหันมายิ้ม หลังจากนั้นอย่าถามว่าอาหารที่อยู่ตรงหน้าหายไปไหน 555 เริ่มมีการแย่งชิงกันละคร้างานนี้ ^^
หลังจากอิ่มท้องกันแล้ว เดินหน้าลุยต่อ ไกด์ถามว่าอยากไปต่อหรือกลับเพราะไกด์เริ่มเหนื่อย คราวนี้ลูกทัวร์เข้าใจง่ายทันที บอกเป็นเสียงเดียวกันว่า ไปต่อ 5555
เราจึงมุ่งต่อไปที่วัดไผ่ล้อม จริงๆ ระยะทางไม่ไกล แต่ไกด์มัวแต่พาลูกทัวร์ชมนกชมไม้
เดินไปไม่ไกลก็ถึงวัดที่ 2 ของเรา "วัดไผ่ล้อม"
ได้ไหว้พระ เดินชมความสวยงามของผนังโบสถ์และบริเวณรอบๆ วัดเต็มอิ่มแล้วผนวกกับผู้คน พ่อค้าแม่ค้าเก็บร้านกลับบ้านกันแล้ว เราเลยจำเป็นต้องกลับด้วย กลัวจะต้องว่ายน้ำกลับไป 555
ก่อนกลับยังไม่ลืมแกล้งลูกทัวร์ให้มองกล้องถ่ายรูปในป้าย 555 ลูกทัวร์เราเชื่อคนง่ายดีแท้นัก
แล้วค่อยกลับมาเจอกับทริปต่อไปของเรา ไกด์จำเป็นคนนี้จะพาไปเที่ยวที่ไหน งานนี้เมื่อเริ่มคุ้นเคยกะคุ้นชินภาษากันแล้ว คงไม่ปล่อยให้จบแค่ทริปเดียวหร๊อก 5555
เมื่อคนบ้านนอก>>>พาคนเมืองนอกเที่ยวเมืองไทย...^^
เป็นเพราะโชคชะตาฟ้าลิขิตที่ทำให้เรา 3 คนเวียนบรรจบหน้าที่การงานจนมาพบกัน ได้รู้จักกัน 3 เดือน แต่ได้พูดคุยกันแค่ 20 ชั่วโมงเห็นจะได้ ต้องรับหน้าที่เป็นไกด์จำเป็นพาไปท่องเที่ยวเสียแล้ว เห้ออออ+++ ขอถอนหายใจยาวยาววววว เอาว่ะ!!!! สู้ๆๆๆ แต่....จะพาไปเที่ยวไหนดีอ่ะ ไอ้เราก็ดันมีความรู้เยอะม๊ากกกก กะแหล่งท่องเที่ยวแถมหลงทางเป็นประจำอีก 555
หนุกกันสิค่ะงานนี้ ตั้งแต่เริ่มต้น ถามลูกทัวร์ที่พูดจากันรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้างว่าอยากไปไหน ได้รับคำตอบจากการพิมพ์ข้อความแล้วใช้อากู๋ กูเกิลแปลเอาว่า 2 คนอยากไปเที่ยวทะเล ภูเขา ขึ้นเหนือล่องใต้ท่องอีสานและโผล่ที่ตะวันออก 555 แต่ขออภัย ณ ที่นี้นะค่ะ รู้จักแค่กรุงเทพและปริมณฑลเท่านั้น
เริ่มต้นทริปกันเล้ยยยยย>>>>
ไกด์ (จำเป็น) กะลูกทัวร์(จำเป็น) เริ่มต้นที่เกาะเกร็ด จ.นนทบุรี เราไปกันวันศุกร์ ทำให้นักท่องเที่ยวและร้านค้าบางตา แต่ไม่ทำให้ความหนุกของเราหายไป 555
ลูกทัวร์ตื่นเต้นกะการนั่งเรือข้ามน้ำ แววตาเป็นประกายในขณะที่ไกด์ใจหวั่นๆ จะรอดไหมนี้ตรู!!! เพื่อความก้าวหน้าในหน้าที่การงาน สู้ๆ 5555
เรานั่งเรือข้ามฟากใช้เวลาไม่เกิน 5 นาทีก็ถึงฝั่งเกาะเกร็ดค่าบริการคนละ 2 บาท ลูกทัวร์ตื่นตาตื่นใจกับการนั่งเรือ ส่งยิ้มหวานตลอดเวลาหรืออาจเป็นเพราะไม่รู้จะคุยอะไร ยิ้มอย่างเดียวดีกว่า 5555 เป็นการท่องเที่ยวที่เงียบที่สุด ต่างฝ่ายต่างเกร็งๆ แต่ใช้เวลาไม่เกิน 10 นาที ไกด์อย่างเราก็เริ่มคุ้นชิน ฟุดฟิดฟอไฟไปตามประสา ชี้โบ้ชี้เบ้ไปเรื่อยๆ อธิบายสั้นๆ แค่เอาพอจับใจความให้รู้ว่าเรากำลังไปไหน แล้วต้องทำอย่างไรต่อ
ลูกทัวร์ท่าทางหนุกหนานมากกว่าไกด์ เล่นถามตลอดทาง ไกด์นึกในใจ "อย่าถามเยอะสิ รู้นะว่าถามอะไร แต่รู้ไหมช้านจะตอบยังไง อธิบายไม่ถูกโว๊ยยยยย" 5555
อธิบายไป ขำกันไปเพราะรู้เรื่องไม่รู้เรื่องบ้าง เหนื่อยกับการส่งภาษามือ ไมเกรนขึ้นสมองซีกซ้ายแล้วตอนนี้ ลูกทัวร์ก็น่ารักเสียจริงจริ๊งหันมาสบตาปิ๊งปิ๊ง ไอ้เราก็หลบตางิ๊ดงิ๊ด ยังจะมาสะกิด 5555
เลยแกล้งให้ทำท่าแปลกๆ ถ่ายรูปแต่ลูกทัวร์ก็ไม่หวั่น ทำตามซะงั้น 5555
หลังจากขำท่าทางและการสื่อสารที่เข้าใจกันอย่างดี๊ดีแล้ว จึงพาลูกทัวร์ไปไหว้พระที่วัดแรกคือวัดปรมัยยิกาวาส ลูกทัวร์ทำท่า งง งง ว่าต้องเอาอะไรอย่างไร จึงต้องบอกไปว่า you keep the lotus นะ (ยูคีปเดอะโลตัส) 555 อารมณ์นั้นพูดไปเหอะพร้อมทำท่าประกอบ คนต่างชาติเข้าใจทั้งนั้น แล้วสำเนียงกะไวยากรณ์ค่อยตามมาทีหลัง 5555 พอนึกขึ้นได้ เอ๊ย!!! เราพูดอะไรออกไปแล้วจะรู้เรื่องกันไหมอ่ะ แต่ลูกทัวร์ก็มองและทำตามอย่างดี 5555 ขำตัวเอง อุตส่าห์เรียนภาษาปะกิตมาตั้งหลายปี พอจะเอามาใช้จริงลืมโหม้ดไวยากงไวยากรณ์อะไรนั่น
ไปต่อกัน เราเดินเล่นไปในตลาด พ่อค้าแม่ค้ายิ้มรับทักทาย พอได้ยินลูกทัวร์พูดญี่ปุ่น ก็หันมาส่งภาษาปะกิตเชิญชวนเราด้วย อิอิ นู๋คนไทยคร้าพันเปอร์เซ็น แม้หน้าตาจะออกลูกครึ่งลาวไทยบ้าง 5555
เห็นลูกทัวร์หนุกหนานก็มีความสุข ไอ้เราก็พลอยหนุกหนานไปด้วย เริ่มสนิทสนมรู้ทางแล้วว่าจะพูดสื่อสารอย่างไรให้เข้าใจ
บอกให้ทำท่าอังศุมาลินยืนคอยโกโบริตรงประตูหน้าบ้าน พร้อมร้องเรียก โกโบริ ลูกทัวร์ก็ยอมทำตาม ฮากันใหญ่ทั้งลูกทัวร์ไกด์และผู้ที่เดินผ่านไปมา แกล้งซะให้เข็ด 555
เดินชมตลาดไปถ่ายรูปเล่นกันไปท้องก็เริ่มหิว แวะสิแวะ นั่นร้านข้าวแช่ขึ้นชื่อของที่นี้ (หรือเปล่า) 555
ลูกทัวร์ชอบหรือเปล่าไม่รู้ แต่ไกด์ชอบ 555 เลยบอก You can try. (ยุแคนทาย) อาหร่อย อร่อยแรงนิ 555
แรกๆ ลูกทัวร์มองอาหารที่อยู่ตรงหน้าแปลกๆ เราก็จัดการกินโชว์ซะเลย บอก "อาหร่อยสุดยอด" พร้อมทำท่ายกนิ้วโป้ง ลูกทัวร์ก็เริ่มชิม พร้อมหันมายิ้ม หลังจากนั้นอย่าถามว่าอาหารที่อยู่ตรงหน้าหายไปไหน 555 เริ่มมีการแย่งชิงกันละคร้างานนี้ ^^
หลังจากอิ่มท้องกันแล้ว เดินหน้าลุยต่อ ไกด์ถามว่าอยากไปต่อหรือกลับเพราะไกด์เริ่มเหนื่อย คราวนี้ลูกทัวร์เข้าใจง่ายทันที บอกเป็นเสียงเดียวกันว่า ไปต่อ 5555
เราจึงมุ่งต่อไปที่วัดไผ่ล้อม จริงๆ ระยะทางไม่ไกล แต่ไกด์มัวแต่พาลูกทัวร์ชมนกชมไม้
เดินไปไม่ไกลก็ถึงวัดที่ 2 ของเรา "วัดไผ่ล้อม"
ได้ไหว้พระ เดินชมความสวยงามของผนังโบสถ์และบริเวณรอบๆ วัดเต็มอิ่มแล้วผนวกกับผู้คน พ่อค้าแม่ค้าเก็บร้านกลับบ้านกันแล้ว เราเลยจำเป็นต้องกลับด้วย กลัวจะต้องว่ายน้ำกลับไป 555
ก่อนกลับยังไม่ลืมแกล้งลูกทัวร์ให้มองกล้องถ่ายรูปในป้าย 555 ลูกทัวร์เราเชื่อคนง่ายดีแท้นัก
แล้วค่อยกลับมาเจอกับทริปต่อไปของเรา ไกด์จำเป็นคนนี้จะพาไปเที่ยวที่ไหน งานนี้เมื่อเริ่มคุ้นเคยกะคุ้นชินภาษากันแล้ว คงไม่ปล่อยให้จบแค่ทริปเดียวหร๊อก 5555