สวัสดีค่ะ เพื่อนๆชาวพันทิป
กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกสำหรับเราเลยค่ะ ปกติก็แค่ๆอ่านเรื่องโน้นนี่เป็นแนวทาง แต่วันนี้เราอัดอั้นมากจริงๆ กับปัญหาโลกแตกรถติด เซ็ง
คนที่เดินทางไปทำงานในช่วงเช้าโดยรถโดยสารสาธารณะคงเข้าใจเราดี การเดินทางของเรา จริงๆดูง่ายๆไม่มีอะไรใช้เวลาในการเดินทางมาทำงานปกติก็ ชั่วโมงครึ่งจากรถตู้แถวเมืองทองศรีสมาน มาอนุเสารีย์ ต่อบีทีเอสมาทำงาน คือมีรถติดบ้าง เผื่อเวลาจริงๆก็ยี่สิบนาที-ครึ่งชั่วโมง คือต้องบอกก่อนช่วงทางด่วนตรงเมืองทองมุ่งหน้าอนุเสารีย์ วันหยุด รถบางๆก็ใช้เวลาประมาณ 15 นาที วันที่คนทำงานก็ใช้เวลา 40 - 50 นาที มีบางวันเท่านั้นที่อาจมีเหตุการณ์อุบัติเหตุหรืออื่นๆอาจจะใช้เวลามากกว่านั้น แต่นี่!!!!!!! ไม่กี่สัปดาห์ที่ผ่านมาตั้งแต่
เปิดทางด่วนสายศรีรัช-วงแหวนรอบนอก บอกได้คำเดียวว่าอ่วม!!!!! ไม่รู้เพราะทางเยอะขึ้นรถเข้ามามากขึ้น หรือเป็นคุณพี่จราจรที่โบกๆอยู่ จากรถที่ไหลๆอยู่แบบไปเรื่อยๆต้องมาหยุดทางนี้ทีทางโน้นทีแล้วรถมันก็ไหลได้แบบว่า 5 เมตรจอด 5 เมตรจอด คือช่วงแรกที่ตั้งรับไม่ทันก็ไปสายจะชั่วโมง!! มันใช่หรอ? คุณไปแก้ตัวกับเจ้านายอย่างไรเขาก็ไม่พอใจอยู่ดี เพราะสายก็คือสาย ไอเราก็แก้ปัญหาโดยการเผื่อเวลาหลังจากลองผิดลองถูกมา สรุปได้ว่าต้องเผื่อประมาณชั่วโมงครึ่งถึงสองชั่วโมงถึงจะไม่สาย คือ????? โดยรวมเวลาที่ใช้ในการเดินทางมาทำงาน จากชั่วโมงครึ่งเป็น เกือบสามชั่วโมง?? ดีที่นายเราอยู่เเถวเดียวกันเลยเข้าใจ แต่ก็คือคนเราคนทำงานก็ไม่ควรจะไปสายบ่อยๆโดยอ้างปัญหารถติด เป็นผู้ใหญ่เเล้วก็ควรคิดได้ว่าควรแก้ไขปัญหาอย่างไรยิ่งทำงานกับชาวญี่ปุ่นที่เคร่งครัดเรื่องเวลาด้วยเเล้ว แต่นี่คือควบคุมไม่ได้!!!! พอเผื่อเวลาเยอะความหมายคือต้องตื่นเช้ามากกกก ไปเช้ามากกก แล้วก็ถึงไวมากก กลายเป็นคนรักที่ทำงานขึ้นมาทันทีไปแต่ไก่โห่เหลือเวลากว่าชั่วโมงกว่าจะเริ่มงาน แต่ถ้าไม่เผื่อเวลามากๆก็อาจไปสายได้ จริงๆที่ทำงานกับบ้านเราก็ไม่ได้ไกลมากเดินทางสะดวกสบายเพราะมีบีทีเอส ติดอยู่แค่ช่วงก่อนจะถึงบีทีเอสนี่ล่ะแสนสาหัส คนขับรถมาทำงานก็ว่าอ่วมแล้ว คนมารถโดยสารสาธารณะนี่อ่วมหนักเพราะต้องเดินขึ้นๆลงๆเผื่อเวลารอรถอีก ทุกวันนี้นี่เซ็งกับทางด่วนเมืองไทยจริงๆ เพลียมาก..เพราะด่วนมากก (หรอ? *ประชด!)
เพื่อนๆคนไหนมีประสบการณ์เหมือนกันบ้างค่ะ (แอบหวังบ่นๆอยู่ บางทีคนของหน่วยงานใดๆที่เกี่ยวข้องอาจจะมองเห็นและแก้ไขปัญหาความเดือนร้อนนี้ไปได้บ้าง)
คือทางด่วนเมืองไทย ด่วนมากกก ..
กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกสำหรับเราเลยค่ะ ปกติก็แค่ๆอ่านเรื่องโน้นนี่เป็นแนวทาง แต่วันนี้เราอัดอั้นมากจริงๆ กับปัญหาโลกแตกรถติด เซ็ง
คนที่เดินทางไปทำงานในช่วงเช้าโดยรถโดยสารสาธารณะคงเข้าใจเราดี การเดินทางของเรา จริงๆดูง่ายๆไม่มีอะไรใช้เวลาในการเดินทางมาทำงานปกติก็ ชั่วโมงครึ่งจากรถตู้แถวเมืองทองศรีสมาน มาอนุเสารีย์ ต่อบีทีเอสมาทำงาน คือมีรถติดบ้าง เผื่อเวลาจริงๆก็ยี่สิบนาที-ครึ่งชั่วโมง คือต้องบอกก่อนช่วงทางด่วนตรงเมืองทองมุ่งหน้าอนุเสารีย์ วันหยุด รถบางๆก็ใช้เวลาประมาณ 15 นาที วันที่คนทำงานก็ใช้เวลา 40 - 50 นาที มีบางวันเท่านั้นที่อาจมีเหตุการณ์อุบัติเหตุหรืออื่นๆอาจจะใช้เวลามากกว่านั้น แต่นี่!!!!!!! ไม่กี่สัปดาห์ที่ผ่านมาตั้งแต่ เปิดทางด่วนสายศรีรัช-วงแหวนรอบนอก บอกได้คำเดียวว่าอ่วม!!!!! ไม่รู้เพราะทางเยอะขึ้นรถเข้ามามากขึ้น หรือเป็นคุณพี่จราจรที่โบกๆอยู่ จากรถที่ไหลๆอยู่แบบไปเรื่อยๆต้องมาหยุดทางนี้ทีทางโน้นทีแล้วรถมันก็ไหลได้แบบว่า 5 เมตรจอด 5 เมตรจอด คือช่วงแรกที่ตั้งรับไม่ทันก็ไปสายจะชั่วโมง!! มันใช่หรอ? คุณไปแก้ตัวกับเจ้านายอย่างไรเขาก็ไม่พอใจอยู่ดี เพราะสายก็คือสาย ไอเราก็แก้ปัญหาโดยการเผื่อเวลาหลังจากลองผิดลองถูกมา สรุปได้ว่าต้องเผื่อประมาณชั่วโมงครึ่งถึงสองชั่วโมงถึงจะไม่สาย คือ????? โดยรวมเวลาที่ใช้ในการเดินทางมาทำงาน จากชั่วโมงครึ่งเป็น เกือบสามชั่วโมง?? ดีที่นายเราอยู่เเถวเดียวกันเลยเข้าใจ แต่ก็คือคนเราคนทำงานก็ไม่ควรจะไปสายบ่อยๆโดยอ้างปัญหารถติด เป็นผู้ใหญ่เเล้วก็ควรคิดได้ว่าควรแก้ไขปัญหาอย่างไรยิ่งทำงานกับชาวญี่ปุ่นที่เคร่งครัดเรื่องเวลาด้วยเเล้ว แต่นี่คือควบคุมไม่ได้!!!! พอเผื่อเวลาเยอะความหมายคือต้องตื่นเช้ามากกกก ไปเช้ามากกก แล้วก็ถึงไวมากก กลายเป็นคนรักที่ทำงานขึ้นมาทันทีไปแต่ไก่โห่เหลือเวลากว่าชั่วโมงกว่าจะเริ่มงาน แต่ถ้าไม่เผื่อเวลามากๆก็อาจไปสายได้ จริงๆที่ทำงานกับบ้านเราก็ไม่ได้ไกลมากเดินทางสะดวกสบายเพราะมีบีทีเอส ติดอยู่แค่ช่วงก่อนจะถึงบีทีเอสนี่ล่ะแสนสาหัส คนขับรถมาทำงานก็ว่าอ่วมแล้ว คนมารถโดยสารสาธารณะนี่อ่วมหนักเพราะต้องเดินขึ้นๆลงๆเผื่อเวลารอรถอีก ทุกวันนี้นี่เซ็งกับทางด่วนเมืองไทยจริงๆ เพลียมาก..เพราะด่วนมากก (หรอ? *ประชด!)
เพื่อนๆคนไหนมีประสบการณ์เหมือนกันบ้างค่ะ (แอบหวังบ่นๆอยู่ บางทีคนของหน่วยงานใดๆที่เกี่ยวข้องอาจจะมองเห็นและแก้ไขปัญหาความเดือนร้อนนี้ไปได้บ้าง)