พึ่งได้ไปดูหนังเรื่องแฟนเดย์มา ตลอดเวลาที่ดูก็นั่งคิดตามไป ยอมรับว่าตัวผมเองก็ไม่ได้อดสูเหมือนเด่นชัย แต่รู้สึกได้ว่าเราก็จริงใจกับความรักทุกครั้งที่เกิดขึ้น ไมว่าจะความสัมพันธ์แบบแฟนหรือคนคุย แต่ทำไมกลับรู้สึกว่าคนจะแพ้ยังไงมันก็แพ้ คนไม่ใช่ พยามให้ตายยังไงก็ไม่ใช่อยู่ดี แอบคิดว่าอาจจะยังมีคนที่มองเข้าไปในใจเราและเห็นความจริงใจที่มีอยู่ แต่อีกมุมก็ค่อยๆหมดศัทราในความรัก จนอยากที่จะยอมแพ้แล้ว
เลยอยากรู้ว่ามีใครเคยได้รับความเห็นใจแบบนั้นบ้าง กับการปีนเขาเอเวอร์เรส แล้วข้างบนมันรู้สึกยังไง
ในชีวิตจริง คนแบบตัวละครในหนังเคยถูกเห็นใจรึเปล่าครับ
เลยอยากรู้ว่ามีใครเคยได้รับความเห็นใจแบบนั้นบ้าง กับการปีนเขาเอเวอร์เรส แล้วข้างบนมันรู้สึกยังไง