สวัสดีค่ะทุกคน
นี่เป็นกระทู้แรกของผิดพลาดอะไรต้องขอโทษด้วย
ตอนนี้เราอยู่ม.6ค่ะ กำลังจะเข้ามหาลัย ทุกคนคงทราบว่าในเวลาเป็นช่วงที่ทุกคนกำลังยุ่งกับเรื่องของตนเอง เราก็ยุ่งเช่นกันค่ะ
แต่กลับมีปัญหาที่ทำให้เราทั้งกลุ่มต้องมานั่งคิดและกลุ้มใจกัน กลุ่มเรากันหลายคนค่ะ อีกคนหนึ่งพึ่งเข้ามาตอนต้นเทอมม.6ค่ะ ขอเรียกว่าAนะคะ เริ่มแรกเลยเอทักมาหาเพื่อนในกลุ่มเราบ่อยมากค่ะ ประมาณช่วงม.5เทอม2 บอกว่าเพื่อนอีกกลุ่มไม่สนใจขออยู่ด้วยได้ไหม ซึ่งกลุ่มเราก็โอเคค่ะเพราะก็คิดว่าคงไม่มีอะไรบวกกับสงสารด้วย เอก็ทักมาเรื่อยๆจนเปิดเทอมม.6เอก็มาอยู่กลุ่มเรา ตอนแรกก็ไม่มีอะไรค่ะ ทุกอย่างดูปกติดี แต่เอเป็นโรคกระเพาะซึ่งพวกเราก็เข้าใจดี แต่นับวันเอเริ่มเป็นนู่นเป็นนี่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เช่น ปวดท้อง ปวดหัว คลื่นไส้ จะเป็นลม แม้แต่ถ่ายหนักก็ยังบอกเราค่ะ เป็นสีแบบนี้นะจะเป็นอะไรไหม คาดว่าน่าจะเกิดจากความเครียดความวิตกกังวลไปเองด้วย และเอหยุดเรียนบ่อยมากค่ะ พวกเราก็บอกให้มาเรียนถ้าไม่เป็นอะไรมากมาย บอกพวกเราว่าเป็นนู่นเป็นนี่เราก็บอกให้ไปบอกพ่อแม่ให้พาไปหาหมอ เอก็บอกว่าพ่อแม่ไม่ว่างบ้างทะเลาะกันบ้าง เพื่อนในกลุ่มก็อาสาพาไปหาหมอค่ะ แต่เอก็เลี่ยงตลอดอ้างไปเรื่อย (คหสต.คิดว่าเหมือนแค่อยากบอกแต่ไม่ได้อยากให้พาไปจริงๆ) พวกเราคอยดูแลให้คำปรึกษาเท่าที่จะทำได้ หลายๆอย่างทำให้เราคิดว่าจะพ่อแม่ที่ไม่ว่างขนาดพาลูกไปหาหมอเลยหรอคะ(เคยโทรปรึกษากับแม่เขาแล้วแต่คุณแม่บอกว่าเข้าใจดี แต่ก็ไม่เห็นมีอะไรดีขึ้นค่ะ ทราบมาว่าทำงานตลอดไม่มีเวลาให้ลูก ส่วนพ่อทำงานกลับดึกตลอดนานๆทีจะกลับบ้าน) พวกเราก็ยุ่ง ซึ่งเรารู้สึกว่าเรื่องของพวกเราก็หนักแล้วต้องวิ่งสอบต้องเรียนให้ทัน แต่ยังต้องคอยบอกให้เอมาเรียน บอกให้ไปหาหมอให้กินผักกินอาหารที่มีกากใยจะได้ถ่ายสะดวก คือเรารู้สึกว่ามันเป็นสิ่งพื้นฐานที่ทุกคนต้องรู้ บางครั้งคำถามที่เอถามพวกเรามันเป็นคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบเพราะทุกคนก็ต้องรู้อยู่แล้ว คือบอกแล้วบอกอีก บอกเรื่องเดิมๆแต่พออีกสองสามวันก็มาถามคำถามเดิม ตอนนี้เรารู้สึกว่าอยากเทแล้วค่ะ เราจำเป็นต้องมารู้เรื่องนี้ให้เสียสุขภาพจิตตามไปด้วยหรอ? มันเยอะเกินไปจริงๆ รบกวนขอคำแนะนำด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
ขอคำแนะนำเพื่อนเป็นแบบนี้ทำยังไงดีคะ รบกวนจิตใจมาก
นี่เป็นกระทู้แรกของผิดพลาดอะไรต้องขอโทษด้วย
ตอนนี้เราอยู่ม.6ค่ะ กำลังจะเข้ามหาลัย ทุกคนคงทราบว่าในเวลาเป็นช่วงที่ทุกคนกำลังยุ่งกับเรื่องของตนเอง เราก็ยุ่งเช่นกันค่ะ
แต่กลับมีปัญหาที่ทำให้เราทั้งกลุ่มต้องมานั่งคิดและกลุ้มใจกัน กลุ่มเรากันหลายคนค่ะ อีกคนหนึ่งพึ่งเข้ามาตอนต้นเทอมม.6ค่ะ ขอเรียกว่าAนะคะ เริ่มแรกเลยเอทักมาหาเพื่อนในกลุ่มเราบ่อยมากค่ะ ประมาณช่วงม.5เทอม2 บอกว่าเพื่อนอีกกลุ่มไม่สนใจขออยู่ด้วยได้ไหม ซึ่งกลุ่มเราก็โอเคค่ะเพราะก็คิดว่าคงไม่มีอะไรบวกกับสงสารด้วย เอก็ทักมาเรื่อยๆจนเปิดเทอมม.6เอก็มาอยู่กลุ่มเรา ตอนแรกก็ไม่มีอะไรค่ะ ทุกอย่างดูปกติดี แต่เอเป็นโรคกระเพาะซึ่งพวกเราก็เข้าใจดี แต่นับวันเอเริ่มเป็นนู่นเป็นนี่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เช่น ปวดท้อง ปวดหัว คลื่นไส้ จะเป็นลม แม้แต่ถ่ายหนักก็ยังบอกเราค่ะ เป็นสีแบบนี้นะจะเป็นอะไรไหม คาดว่าน่าจะเกิดจากความเครียดความวิตกกังวลไปเองด้วย และเอหยุดเรียนบ่อยมากค่ะ พวกเราก็บอกให้มาเรียนถ้าไม่เป็นอะไรมากมาย บอกพวกเราว่าเป็นนู่นเป็นนี่เราก็บอกให้ไปบอกพ่อแม่ให้พาไปหาหมอ เอก็บอกว่าพ่อแม่ไม่ว่างบ้างทะเลาะกันบ้าง เพื่อนในกลุ่มก็อาสาพาไปหาหมอค่ะ แต่เอก็เลี่ยงตลอดอ้างไปเรื่อย (คหสต.คิดว่าเหมือนแค่อยากบอกแต่ไม่ได้อยากให้พาไปจริงๆ) พวกเราคอยดูแลให้คำปรึกษาเท่าที่จะทำได้ หลายๆอย่างทำให้เราคิดว่าจะพ่อแม่ที่ไม่ว่างขนาดพาลูกไปหาหมอเลยหรอคะ(เคยโทรปรึกษากับแม่เขาแล้วแต่คุณแม่บอกว่าเข้าใจดี แต่ก็ไม่เห็นมีอะไรดีขึ้นค่ะ ทราบมาว่าทำงานตลอดไม่มีเวลาให้ลูก ส่วนพ่อทำงานกลับดึกตลอดนานๆทีจะกลับบ้าน) พวกเราก็ยุ่ง ซึ่งเรารู้สึกว่าเรื่องของพวกเราก็หนักแล้วต้องวิ่งสอบต้องเรียนให้ทัน แต่ยังต้องคอยบอกให้เอมาเรียน บอกให้ไปหาหมอให้กินผักกินอาหารที่มีกากใยจะได้ถ่ายสะดวก คือเรารู้สึกว่ามันเป็นสิ่งพื้นฐานที่ทุกคนต้องรู้ บางครั้งคำถามที่เอถามพวกเรามันเป็นคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบเพราะทุกคนก็ต้องรู้อยู่แล้ว คือบอกแล้วบอกอีก บอกเรื่องเดิมๆแต่พออีกสองสามวันก็มาถามคำถามเดิม ตอนนี้เรารู้สึกว่าอยากเทแล้วค่ะ เราจำเป็นต้องมารู้เรื่องนี้ให้เสียสุขภาพจิตตามไปด้วยหรอ? มันเยอะเกินไปจริงๆ รบกวนขอคำแนะนำด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ