ผมรู้สึกว่า...ผมเป็นโรคจิตประเภทหนึ่งครับ

ผมมีเรื่องอยากจะปรึกษาหน่อยครับ เรื่องมันมีอยู่ว่าผมกับแฟนนั้นคบกันได้2ปีแล้วครับ ตอนแรกๆที่เราคบกัน เราแยกกันอยู่ ต่างคนก็ต่างมีชีวิตของตัวเองไม่ก้าวก่ายกัน ไปไหนมาไหนทำอะไรก็อิสระ แต่พอแฟนผมได้ที่ทำงานใหม่ซึ่งอยู่แถวบ้านผมนั้นเธอก็ย้ายมาอยู่บ้านผมครับ โดยทางบ้านของเรา2คนก็รู้นะครับว่าคบกันและอยู่ด้วยกัน แรกๆที่มาอยู่ก็ดีครับเรารักกันดีไม่จู้จี้ไรกันมาก ไปไหนมาไหนด้วยกันบ้าง แต่ก็ไม่ได้บ่อยเพราะบางครั้งเค้าก็ไปกับเพื่อนเค้าบ้าง ซึ่งผมก็ไม่ได้ไปด้วย(ด้วยความที่ไม่สนิทกับเพื่อนเค้า) เพราะเคยไปแล้วเราก็นั่งเฉยๆไม่ค่อยได้พูดไร เลยไม่รู้จะไปทำไม ซึ่งก็มีบ้างที่ผมไปด้วยแต่ก็อยู่เฉยๆเหมือนเดิม แฟนก็บอกกับผมตลอดนะครับว่าไม่ต้องมาก็ได้เพราะเค้ารู้ว่าเราไปก็เบื่อ แต่ที่ผมไปด้วยเพราะผมเป็นห่วงเค้ากลัวกลับคนเดียวมันจะอันตราย ซึ่งช่วงหลังๆมานี้ผมก็ไม่ได้ไปซะส่วนใหญ่เพราะเค้าไปต่างจังหวัดบ้าง ไปกับที่ทำงานบ้างผมเลยไม่ได้ไปด้วย แต่ช่วงหลังๆมานี้เวลาผมไม่ได้ไปด้วยผมจะรู้สึกแปลกๆครับมันขัดๆใจยังไงก็ไม่รู้ รู้สึกไม่อยากให้เค้าไปไหนเลยถ้าเราไม่ได้ไปด้วย ทั้งๆที่รู้ว่ามันก็ไม่ได้มีอะไร เค้าไปกับเพื่อนผู้หญิง กับที่ทำงาน แต่เราก็รู้สึกระแวงแบบบอกไม่ถูกครับ รู้สึกไม่พอใจเอามากๆ แต่อีกใจนึงของผมมันก็เข้าใจนะครับว่ามันต้องมีเวลาส่วนตัวกันบ้าง จะไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดมันไม่ได้อยู่แล้ว แต่ทุกครั้งที่เค้าไปผมจะรู้สึกไม่พอใจแบบนี้ตลอด และทุกครั้งที่เค้ากลับมาผมก็จะงอนเค้าครับ ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจว่าเค้าไม่ได้ผิดอะไรเลย แต่เค้าก็เป็นฝ่ายมาง้อผมตลอดนะครับ(เฉพาะเรื่องนี้) ผมเลยไม่รู้ครับว่าตัวเองเป็นอะไรกันแน่ทำไมทำแบบนี้กับเค้า มันเป็นอาการทางจิตรึป่าวครับ เพราะผมกลัวแฟนจะอึกอัดกับผมเวลาเป็นแบบนี้ แล้วเวลาเราคุยกันสักพักผมก็ชอบหลุดปากบอกว่าเค้าไม่รักผมทั้งๆที่ก็รู้ครับว่าเค้ารักผมมาก จนแฟนผมบอกว่าไม่ชอบให้พูดแบบนี้นะ แต่ผมก็ยังหลุดมาบ่อยครั้งแล้วก็ทะเลาะกันแต่สุดท้ายผมก็ง้อเค้าครับโดยการบอกว่าล้อเล่น แต่ล้อเล่นบ่อยมากจนทะเลาะกัน ทุกครั้งที่ทะเลาะกันเหตุก็จะมาจากเรื่องนี้เกือบจะทุกครั้งแต่ก็จบด้วยดี ผมเลยกลัวว่าถ้าวันนึงแฟนผมทนไม่ไหวกับนิสัยแบบนี้จะทำให้เราเลิกกัน ผมจึงมานั่งคิดว่าผมเป็นโรคจิตรึป่าวครับที่จ้องจะหาเรื่องเธอตลอดเวลา ผมพยายามปล่อยว่างแล้วไม่สนใจแล้วคิดถึงใจเค้าใจเราแล้วแต่มันก็วกมาอาการเดิมไม่รู้จะแก้ไงดี ผมเลยกลัวเค้าทนผมไม่ไหวกับผู้ชายแบบผมครับ เลยอยากแก้ไขตัวเองให้ดีขึ้นครับเพื่ออนาคตที่ดีๆ ให้เธออยู่กับผมได้แบบไม่อึดอัดใจหรือฝืนใจอยู่กับผม

นี้เป็นกระทู้แรกของผมผิดพลาดยังไงขอโทษด้วยนะครับ
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 1
คุณต้องไม่ยึดติดกับเทอมากไป ลองหาอะไรทำ อะไรที่ทำให้คุณสามารถละความสนใจจากเทอได้ ไม่ได้แปลว่าไม่ให้สนใจแบบนั้นนะคะ แต่หมายถึงเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของคุณให้คิดเรื่องอื่นบ้าง จะได้มีเรื่องอื่นให้คิดมากกว่าเรื่องของเทอแค่คนเดียว ปัญหาการอยู่ใกล้กันมากเกิดไปคือ ตึงเกินไป ย่อมทำให้เกิดผลกระทบต่อคนข้างๆได้คะ ลองปล่อยวางนะคะ และข่มอารมณ์คิดในทางที่ดีไว้หรือภ้าทนไม่ไหวให้ไปเอาตะปูมาตอกกระดานแล้วดึงออก เพื่อย้ำในใจคุณว่าคำพูดที่พูดไปมันจะมีร่องรอยบาดแผลเหมือนกระดานแผ่นนี้ คิดก่อนพูดและทำ ก่อนที่กระดานจะเต็มไปด้วยบาดแผลค่ะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่