ยังมีคนที่ถูกทำโทษรุนแรงกว่านี้อีกมั้ย ขอระบายนะคะ

ขอแตกจากจากกระทู้นี้นะคะ http://pantip.com/topic/35141085

ความจริงไม่ค่อยอยากเล่า เมันเหมือนประจารณ์พ่อแม่ตัวเอง แต่เล่าไว้เป็นอุทาหรณ์ และ ขอระบายนะคะ

บ้านเราเป็นครอบครัวคนจีน ตอนนั้นฐานะดี พ่อเราเป็นเจ้าของโรงงาน แต่เวลาเครียดกับงาน มักจะมาลงที่ลูกเสมอ เราถูกด่าด้วยถ้อยคำที่รุนแรง เช่น โคด_ีแม่  โคดแม่  หน้า_ี  สัตว์นรก ช้าง...  ทุกคำที่เป็นคำหยาบบนโลกใบนี้สรรหามาด่าตั้งแต่เด็ก จนเราซึมซับ เราเป็นคนที่ปากจัดมาก มาตั้งแต่เด็ก

อายุ 5-6 ขวบ โดนกระหน่ำตีด้วยไม้แขวนเสื้อจนอาบน้ำเองไม่ได้ น้องชายที่อ่อนกว่า 2 ปีต้องมาตักขันน้ำราดให้ จำไม่ได้แล้วว่าความผิดอะไร

6 ขวบ กลิ้งตกบันได้จากขั้นแรกจนขั้นสุดท้าย ไม่มีมีปลอบ ไม่มีการโอ๋ มีแต่สมน้ำหน้าและด่าซ้ำ

10 ขวบ โดนตบครั้งแรก ตบหัวซ้ำแล้วซ้ำอีกและกระชากหัวเหวี่ยงไปมาจนผมหลุดเป็นกระจุก และโดนกระทำแบบนั้นเรื่อยมาเมื่อทำผิด แม้ว่าจะเรื่องเล็กน้อย เช่นไม่กรอกน้ำเข้าตู้เย็น ไม่เก็บที่นอน

13 ขวบ โดนฉีกสมุดพกเพราะได้เกรด 2 กว่าๆ และโดนตบหัวกระทำแรงขึ้นเรื่อยๆ กระชากผมเหวี่ยงไปมา ตีเข่า เหวี่ยงลงไปกองกับพื้น และจิกผมลากจนตัวลอย ทั้งที่ยังนอนกับพื้นอยู่ เอามีดในครัววิ่งเข้ามาทำท่าจะแทงท้อง ถึงไม่แทงจริง แต่เรากลัวจนแทบช็อก ต้องแหกปากร้องขอชีวิต

มีครั้งนึงเขาขับรถอยู่ เราเล่นกับน้องแล้วพ่อรำคาญ ด่าเราตะคอกใส่เราว่า เมิงยื่นหน้ามา เราต้องเอาหน้ายื่นไปข้างหน้าเพื่อให้เค้าตบ ตบหัว กระชากผม

อายุ15 ปี โดนกระทำแบบเดิมเรื่อยมา เฉลี่ย เดือนละ 1 ครั้งที่ต้องมีเรื่องให้เค้าโมโห บางครั้งตบตีเสร็จไล่เข้าไปในห้องนอน ไม่หนำใจ ทุบประตูห้องนอนเรียกให้ออกมาแล้วตบอีกรอบ สาเหตุเช่น ไม่เก็บผ้าที่ตากไว้ ทะเลาะกับน้อง บอกน้องว่าห้ามเรียกเราว่า เจ้ ให้เรียกว่า ตัวเ_ี้ย


ตอนนั้นในโลกเราเหมือนไม่เหลือใคร แม่เราก็ไม่กล้าห้าม ไม่กล้าหือกับพ่อ ได้แต่ร้องว่าอย่าทำๆ และแอบเอาข้าวมาให้เรากินเวลาเราถูกสั่งให้อดข้าว หรือจับเราไปขังในห้องมืด เรารู้สึกโรงเรียนเป็นสวรรค์  เราเกลียดบ้าน บ้านเป็นเหมือนขุมนรกที่เราต้องทนกลับจากโรงเรียนไปที่นั่น

อายุ 16 ปี เราโตแล้ว ครั้งนึงเราทนไม่ไหว เอามือกันในขณะที่เค้าจะตบ เค้าหาว่าเราสู้ ตีเข่าเรา เราเอามือกันอีก บอกว่า "พอได้แล้ว ทนมามากพอแล้ว" เค้าเอาขวดเบียร์ฟาดเป็นปากฉลาม วิ่งเข้ามามือถึงกระชากหัว อีกมือนึงเอาปากฉลามจ่อท้องเรา แล้วบอกว่า ถ้ากุไม่เห็เมิงเป็นลูก กุเสียบท้องเมิงตายตรงนี้แล้ว ตอนเค้าง้างมือจะเสียบท้องเรา เรากรี๊ดลั่น นึกว่าเค้าจะทำจริงๆ ถึงไม่ทำจริง แต่จิตใจเราบอบช้ำมาก

จนกระทั่งวันนึงเราแอบมีแฟน เรารักมาก เค้าเป็นเหมือนน้ำหล่อเลี้ยงหัวใจเรา เป็นที่พึ่งเดียวที่ทำให้เรามีความสุข เราแอบพาเค้าเข้าบ้าน แอบไว้ในห้องนอน เวลาเราโดนกระทำ แฟนเราแอบเห็นอยู่เสมอ และเค้าก็กอดและปลอบใจเรา บอกให้รีบเรียนให้จบ ม.6 แล้วเราแต่งงานกันเถอะ เค้าจะพาเราไปจากนรกแห่งแห่งนี้ สุดท้ายโดนแม่จับได้ แม่ไปฟ้องพ่อ เรากลัวมาก วิ่งหนีออกจากบ้านไปพร้อมแฟน ลุยสวน ลุยป่า กระโดลงคูน้ำ ด้วยชุดนอน แอบหนีไปอยู่บ้านเพื่อน พ่อเราประกาศว่าถ้าเจอเราจะฆ่าเราให้ตาย เราต้องไปอยู่กับอา และแฟนเราพาพ่อแม่มาหมั้นและขอขมา พ่อแม่เราไม่ไป มีแต่อาที่ไป

ส่วนอา เราเหมือนจะดี ระหว่างที่เราอยู่ด้วย ด่าเราสารพัด เอาเรื่องที่เราพาผู้ชายเข้าบ้านมาด่าเราทุกวัน ซ้ำเติมเรา พ่อแม่เราก็ไม่เอา มีแต่เค้าที่ต้องมารับภาระเลี้ยงดู ว่าเราเน่าเฟะ เน่าใน ทำตัวเหลวแหลก จนเราบอกว่า งั้นให้เราไปจากที่นี่เถอะ เข้าโมโห เข้ามาตบเราและบอกว่า "เมิงไปไหนไม่ได้ ต่อให้เมิงไปกูจะตามล่าตามรังควานไม่ให้เมิงชีวิตเมิงสงบสุข" เราคิดว่าชีวิตนี้คงไม่มีทางมีความสุขได้แล้ว แฟนเราถึงแม้จะมาหมั้น แต่ก็ถูกกีดกันไม่ให้เจอกัน ได้แต่ไปเล่าให้เขาฟังที่โรงเรียน เค้าก็ไปขอแม่เค้าว่า ให้รับเรามาอยู่ด้วยได้มั้ย แต่แม่เค้าบอกว่าอย่างน้อยให้จบ ม.6 ก่อน  เราเหมือนหมดหนทาง

วันนั้นเราตัดสินใจโทรไปหาแม่เค้าบอกว่า มาแต่งหนูเถอะ หนูอยู่ที่นี่ไม่ได้อีกแล้ว แม่แฟนเค้าก็ดีนะคะ บอกว่า แม่รักหนู ไม่ทิ้งหนู ให้หนูเรียนจบ ม.6 แล้วแม่จะรับมาอยู่ด้วย แต่นี้ทางบ้านหนูไม่ยอม หนูยังเพิ่ง 16 ถ้าผู้ปกครองไม่ยอมหนูก็มาไม่ได้" เราเหมือนโลกจะถล่ม จะให้ทนอยู่กับคนที่ประกาศว่าจะตามราวีเราไม่ให้มีความสุขไปชั่วชีวิต เราตายดีกว่า เราเลยหยิบยาพารามานั่งนับ นับแล้วนับอีกว่ามีกี่เม็ด นับได้ 50 เม็ด อัดเข้าปากทีเดียวแล้วกรอกน้ำตาม