....สวัสดีเพื่อนๆชาวพันทิปนะครับ ผมมีเรื่องราวที่อยากจะระบาย ซึ่งมันเกิดขึ้นด้วยความวู่วามของผมเอง ผมมีเพื่อนที่เป็นรุ่นน้อง เธอมาชอบผมครับ มันเริ่มจากการที่เธอทักมาหาผมก่อน ผมก็คุยกับเธอเพราะเธอคุยสนุกดี คุยไปเรื่อยๆเพราะเธอทักมาทุกวันอีกอย่างเราเป็นคนบ้านเดียวกันครับ
....เวลากลับบ้าน เธอก็จะขอผมกลับด้วย หรือไม่ผมก็จะชวนเธอกลับ เราไปเที่ยว กินข้าว นั่งทำงานด้วยกันตลอดครับ เธอค่อนข้างจะบริการผมตลอดจนผมเองก็เคยตัว เธอเป็นคนง่ายๆครับ บางทีผมไม่อยากกินข้าวคนเดียวผมก็จะชวนเธอไปด้วย หรือบางทีผมอินดี้ผมก็จะไม่ให้เธอไปด้วย เราใช้ชีวิตแบบนี้มาตั้งแต่เราได้คุยกัน ก็เป็นปีได้ครับ
....จนนานวันเข้า เธอก็บอกว่าเธอรู้สึกดีและรักผม แล้วนิสัยเธอก็เปลี่ยนไป เธอตามจุกจิกผมตลอด อยู่ไหน ทำอะไร ไปกับใคร เธอพยายามที่จะรู้ความเป็นอยู่ของผมตลอด จนผมรู้สึกว่ามันล้ำเส้นความเป็นส่วนตัว ผมเข้าใจความรู้สึกเธอนะครับ แต่เราก็ไม่ได้เป็นอะไรกันที่จะมาตามติดขนาดนั้น
....คำพูดและการกระทำของเธอบางอย่างมันก็ทำให้ผู้ชายอย่างผมรู้สึกน้อยใจและเสียใจ เราเคยเปิดใจคุยกันหลายครั้ง และผมก็ให้โอกาสเธอได้ปรับปรุงตัวใหม่อยู่หลายครั้งเหมือนกัน แต่เธอก็ยังเป็นเหมือนเดิม เธอเป็นคนดีครับ ดีทุกอย่าง เธอทำเพื่อผมทุกอย่าง แต่ผมอยากให้เธอเป็นเธอคนเดิมเหมือนวันแรกที่รู้จักกัน
....ผมตัดสินใจครั้งใหญ่ที่จะปิดกั้นเธอให้ออกไปจากชีวิตผม ผมจึงบล็อคช่องทางการสื่อสารทุกอย่างไม่ว่าจะเบอร์โทรศัพท์ เฟสบุ๊ค และไลน์ของเธอ ผมหายไปจากเธอโดยที่ไม่มีสัญญาณเตือนเธอใดๆทั้งสิ้น ผมว่าเธอก็คงเสียใจมาก แต่ผมรู้สึกดีมากครับที่ไม่มีคนคอยวุ่นวายจุกจิก ผมใช้ชีวิตของผมอย่างมีความสุข คุยกับสาวๆไปเรื่อยในแชท นี่ซิครับอิสระ ผมชอบมาก อยากไปไหนทำอะไรก็ไม่มีคนมาวุ่นวาย กินข้าวกับเพื่อนกับสาวๆ เที่ยวเล่นขับรถไปตามที่อยากจะไป มีความสุขดีครับ
....ผมก็รู้สึกว่ามันก็มีความสุขแค่ช่วงแรกที่ไม่มีเธอ เหมือนผมใช้ชีวิตไปวันๆ เพื่อนก็ว่างบ้างไม่ว่างบ้าง สาวที่คุยก็เหมือนจะให้เราเลี้ยงข้าวเลี้ยงขนมผมไม่รู้ว่าผมหลง ปลื้ม หรือชอบสาวที่คุยด้วย ผมต้องคอยเอาใจคอยตามใจ ซึ่งมันไม่เหมือนที่คุยกับเธอ เธอใส่ใจดูแลและทำเพื่อผมได้ทุกอย่าง บางอย่างที่ผมไม่ได้เรียกร้องเธอก็ทำให้ ความเป็นแม่ในตัวของเธอมีพอสมควรครับ เธอเข้มแข็งและแข็งแกร่งในการใช้ชีวิต ซึ่งผมเองก็ยังไม่เคยเห็นเธออ่อนแอ
....ผมไปนั่งกินข้าวคนเดียวในที่ที่เคยมากินกับเธอ ผมก็รู้สึกคิดถึงเธอ อะไรที่เธอคอยใส่ใจคอยทำให้ วันนี้ผมก็ต้องทำมันเอง เธอชอบให้กำลังใจผม เธอเชื่อว่าทุกสิ่งทุกอย่างผมสามารถที่จะผ่านมันไปได้ เวลาผมมีอะไรใหม่ๆผมจะชอบเอาไปอวดเธอ มันมีแค่เธอเท่านั้นที่เออ-ออและสนุกไปกับการอวดของผม มันเป็นเพราะเธอรักผมจริงๆใช่ไหมครับ
....ผมอยากกลับไปหาเธอครับ ผมอยากกลับไปคุยกับเธอเหมือนเดิม ผมไม่รู้ว่าเธอจะยังอยากคุยกับผมอยู่ไหม หรือเธอจะยังรักผมเหมือนที่เธอเคยบอกผมหรือเปล่า ผมอยากขอโทษเธอครับ ที่ผ่านมาผมคงหลอกตัวเองว่าผมไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอ จนผมตัดเธอออกไปจากชีวิต ช่วงเวลาเกือบเจ็ดเดือนที่ผมไม่ได้คุยกับเธอ มันทำให้ผมรู้ว่าผมเองก็มีใจให้เธอ
....อย่างที่ใครๆเขาว่ากันไว้นั่นแหละครับ ช่วงแรกผู้ชายจะมีความสุขหลังจากที่ได้ตัดความสัมพันธ์ นานเข้าก็ถึงจะรู้สึกว่ามันเริ่มหดหู่ กลับกันกับผู้หญิงที่ช่วงแรกจะนั่งร้องไห้เสียใจ พอเวลาผ่านไปเธอก็จะเข้มแข็งและใช้ชีวิตได้ปกติ ผมมีเพื่อนน้อยครับ เลยรู้สึกว่าตอนมีเธอมันทำให้ผมรู้สึกเหมือนมีเพื่อนเยอะ เพราะเพื่อนเธอเยอะครับ ผมได้เห็นเธอจากรูปในเฟสบุ๊คของเพื่อนๆเธอ มันทำให้ผมรู้สึกว่าเธอคงมีความสุขดี
....สุดท้ายนี้ ถ้าเธอได้อ่านเรื่องราวนี้ ผมอยากบอกเธอครับว่าผมขอโทษ ผมอยากกลับไปหาเธอ แต่กลัวเธอจะไม่มีความห่วงใยให้ผมแล้ว และอีกอย่างที่ทำให้ผมไม่กล้ากลับไป เพราะผมเป็นคนเดินออกมาเอง ผมไม่ได้เป็นคนกล้าแสดงออกแบบเธอ ผมไม่เข้มแข็งแบบเธอ ผมไม่เคยง้อเธอเหมือนที่เธอง้อผม ผมมันเห็นแก่ตัวครับ คนเห็นแก่ตัวที่อยากกลับไปหากลับไปคุยกับเธออีกครั้ง จะมีอีกไหมโอกาสจากคนดีแบบเธอ
ถ้าวันนั้นฉันไม่วู่วาม ในวันนี้ความรักของเรา คงอยู่ตรงนี้เหมือนวันเก่า คงมีคำว่าเราไม่ใช่เหงา ได้แต่คิด แต่ทำอะไรไม่ได้
ขอบคุณทุกคนที่รับฟังปัญหาของผมและขอบคุณทุกคำแนะนำครับ
เพราะวันนั้นผมวู่วาม แล้ววันนี้ผมควรทำอย่างไร ??
....เวลากลับบ้าน เธอก็จะขอผมกลับด้วย หรือไม่ผมก็จะชวนเธอกลับ เราไปเที่ยว กินข้าว นั่งทำงานด้วยกันตลอดครับ เธอค่อนข้างจะบริการผมตลอดจนผมเองก็เคยตัว เธอเป็นคนง่ายๆครับ บางทีผมไม่อยากกินข้าวคนเดียวผมก็จะชวนเธอไปด้วย หรือบางทีผมอินดี้ผมก็จะไม่ให้เธอไปด้วย เราใช้ชีวิตแบบนี้มาตั้งแต่เราได้คุยกัน ก็เป็นปีได้ครับ
....จนนานวันเข้า เธอก็บอกว่าเธอรู้สึกดีและรักผม แล้วนิสัยเธอก็เปลี่ยนไป เธอตามจุกจิกผมตลอด อยู่ไหน ทำอะไร ไปกับใคร เธอพยายามที่จะรู้ความเป็นอยู่ของผมตลอด จนผมรู้สึกว่ามันล้ำเส้นความเป็นส่วนตัว ผมเข้าใจความรู้สึกเธอนะครับ แต่เราก็ไม่ได้เป็นอะไรกันที่จะมาตามติดขนาดนั้น
....คำพูดและการกระทำของเธอบางอย่างมันก็ทำให้ผู้ชายอย่างผมรู้สึกน้อยใจและเสียใจ เราเคยเปิดใจคุยกันหลายครั้ง และผมก็ให้โอกาสเธอได้ปรับปรุงตัวใหม่อยู่หลายครั้งเหมือนกัน แต่เธอก็ยังเป็นเหมือนเดิม เธอเป็นคนดีครับ ดีทุกอย่าง เธอทำเพื่อผมทุกอย่าง แต่ผมอยากให้เธอเป็นเธอคนเดิมเหมือนวันแรกที่รู้จักกัน
....ผมตัดสินใจครั้งใหญ่ที่จะปิดกั้นเธอให้ออกไปจากชีวิตผม ผมจึงบล็อคช่องทางการสื่อสารทุกอย่างไม่ว่าจะเบอร์โทรศัพท์ เฟสบุ๊ค และไลน์ของเธอ ผมหายไปจากเธอโดยที่ไม่มีสัญญาณเตือนเธอใดๆทั้งสิ้น ผมว่าเธอก็คงเสียใจมาก แต่ผมรู้สึกดีมากครับที่ไม่มีคนคอยวุ่นวายจุกจิก ผมใช้ชีวิตของผมอย่างมีความสุข คุยกับสาวๆไปเรื่อยในแชท นี่ซิครับอิสระ ผมชอบมาก อยากไปไหนทำอะไรก็ไม่มีคนมาวุ่นวาย กินข้าวกับเพื่อนกับสาวๆ เที่ยวเล่นขับรถไปตามที่อยากจะไป มีความสุขดีครับ
....ผมก็รู้สึกว่ามันก็มีความสุขแค่ช่วงแรกที่ไม่มีเธอ เหมือนผมใช้ชีวิตไปวันๆ เพื่อนก็ว่างบ้างไม่ว่างบ้าง สาวที่คุยก็เหมือนจะให้เราเลี้ยงข้าวเลี้ยงขนมผมไม่รู้ว่าผมหลง ปลื้ม หรือชอบสาวที่คุยด้วย ผมต้องคอยเอาใจคอยตามใจ ซึ่งมันไม่เหมือนที่คุยกับเธอ เธอใส่ใจดูแลและทำเพื่อผมได้ทุกอย่าง บางอย่างที่ผมไม่ได้เรียกร้องเธอก็ทำให้ ความเป็นแม่ในตัวของเธอมีพอสมควรครับ เธอเข้มแข็งและแข็งแกร่งในการใช้ชีวิต ซึ่งผมเองก็ยังไม่เคยเห็นเธออ่อนแอ
....ผมไปนั่งกินข้าวคนเดียวในที่ที่เคยมากินกับเธอ ผมก็รู้สึกคิดถึงเธอ อะไรที่เธอคอยใส่ใจคอยทำให้ วันนี้ผมก็ต้องทำมันเอง เธอชอบให้กำลังใจผม เธอเชื่อว่าทุกสิ่งทุกอย่างผมสามารถที่จะผ่านมันไปได้ เวลาผมมีอะไรใหม่ๆผมจะชอบเอาไปอวดเธอ มันมีแค่เธอเท่านั้นที่เออ-ออและสนุกไปกับการอวดของผม มันเป็นเพราะเธอรักผมจริงๆใช่ไหมครับ
....ผมอยากกลับไปหาเธอครับ ผมอยากกลับไปคุยกับเธอเหมือนเดิม ผมไม่รู้ว่าเธอจะยังอยากคุยกับผมอยู่ไหม หรือเธอจะยังรักผมเหมือนที่เธอเคยบอกผมหรือเปล่า ผมอยากขอโทษเธอครับ ที่ผ่านมาผมคงหลอกตัวเองว่าผมไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอ จนผมตัดเธอออกไปจากชีวิต ช่วงเวลาเกือบเจ็ดเดือนที่ผมไม่ได้คุยกับเธอ มันทำให้ผมรู้ว่าผมเองก็มีใจให้เธอ
....อย่างที่ใครๆเขาว่ากันไว้นั่นแหละครับ ช่วงแรกผู้ชายจะมีความสุขหลังจากที่ได้ตัดความสัมพันธ์ นานเข้าก็ถึงจะรู้สึกว่ามันเริ่มหดหู่ กลับกันกับผู้หญิงที่ช่วงแรกจะนั่งร้องไห้เสียใจ พอเวลาผ่านไปเธอก็จะเข้มแข็งและใช้ชีวิตได้ปกติ ผมมีเพื่อนน้อยครับ เลยรู้สึกว่าตอนมีเธอมันทำให้ผมรู้สึกเหมือนมีเพื่อนเยอะ เพราะเพื่อนเธอเยอะครับ ผมได้เห็นเธอจากรูปในเฟสบุ๊คของเพื่อนๆเธอ มันทำให้ผมรู้สึกว่าเธอคงมีความสุขดี
....สุดท้ายนี้ ถ้าเธอได้อ่านเรื่องราวนี้ ผมอยากบอกเธอครับว่าผมขอโทษ ผมอยากกลับไปหาเธอ แต่กลัวเธอจะไม่มีความห่วงใยให้ผมแล้ว และอีกอย่างที่ทำให้ผมไม่กล้ากลับไป เพราะผมเป็นคนเดินออกมาเอง ผมไม่ได้เป็นคนกล้าแสดงออกแบบเธอ ผมไม่เข้มแข็งแบบเธอ ผมไม่เคยง้อเธอเหมือนที่เธอง้อผม ผมมันเห็นแก่ตัวครับ คนเห็นแก่ตัวที่อยากกลับไปหากลับไปคุยกับเธออีกครั้ง จะมีอีกไหมโอกาสจากคนดีแบบเธอ
ถ้าวันนั้นฉันไม่วู่วาม ในวันนี้ความรักของเรา คงอยู่ตรงนี้เหมือนวันเก่า คงมีคำว่าเราไม่ใช่เหงา ได้แต่คิด แต่ทำอะไรไม่ได้
ขอบคุณทุกคนที่รับฟังปัญหาของผมและขอบคุณทุกคำแนะนำครับ