ถ้าลำบากยากจนไม่มีข้าวกิน อยู่ต่างประเทศจะต้องทำอย่างไร มีประเทศไหนบ้างที่มีสวัสดิการแบบนี้บ้าง

จขกท หมายถึงกรณีของประชาชนที่ยากจน ไร้งานทำระยะยาว  จนต้องรับสวัสดิการของรัฐซึ่งเท่ากับเป็นการช่วยเหลืออันดับแรกเลย  สำหรับผู้ "ยากจน" นั้นหมายถึง   เงินสวัสดิการของรัฐที่จะได้รับต่อเดือน   (กรณีที่ตกงานระยะสั้นจะได้รับเงินระหว่างตกงานอยู่แล้วระยะหนึ่งระหว่าง 1- 2ปี)

เงินสวัสดิการนี้จะครอบคลุมค่าใช้จ่ายสำหรับ   อาหารประจำวัน    ค่าเช่าบ้าน   ค่ารักษาพยาบาล   ค่าเสื้อผ้าและเครื่องใช้   ค่าน้ำ  ค่าไฟฟ้าสำหรับทำความร้อนในหน้าหนาว  ค่าไฟฟ้าสำหรับใช้ในบ้าน เช่น  สำหรับการหุงต้ม   ค่าเฟอร์นิเจอร์ที่จำเป็นในบ้าน (แถมด้วยว่า ถ้าเก่าขอซื้อใหม่แทนได้ด้วย)  ค่าศึกษา    บันเทิง และ  ฯลฯ

สิ่งเหล่านี้ที่ได้จากรัฐแล้วยังไม่พอ ขั้นตอนต่อไปจะเป็นดังนี้

แยกเป็น 2 กรณีครับ  

กรณีแรก   สำหรับผู้ยากจนที่ไม่มีรายได้และอาศัยสวัสดิการเงินเลี้ยงดูจากรัฐตามที่ผมอธิบายข้างต้นแล้ว    ซึ่งหมายถึงว่าคนเหล่านี้ยังมีที่อยู่อาศัยแต่ไม่มีเงินพอที่จะจับจ่ายซื้อวัตถุดิบประกอบอาหาร   จะมีองค์กรการกุศล (ในเยอรมนี) เรียกว่า  Tafeln ซึ่งแปลว่า  มื้ออาหาร  ซึ่งจะตั้งอยู่ทุกเมือง

องค์กรนี้จะแจกจ่ายวัตถุดิบหรือเข้าของเครื่องใช้ที่จำเป็นสำหรับประจำวัน  สบู่ ยาสีฟัน  อื่นๆ นอกเหนือจากอาหาร   อาหารและเครื่องใช้เหล่านี้ทางองค์กรได้รับบริจาคมาจากห้าง supermarket ต่างๆ ที่อยู่ในเมืองนั้นๆ   โดยที่นำสินค้าที่หมดอายุแล้วแต่ยังอยู่ในสภาพที่ใช้ได้ไม่เป็นอันตรายต่อสุขภาพของผู้รับบริจาคมามอบแก่องค์กรกุศลเหล่านี้เพื่อแจกจ่ายต่อผู้ยากไร้ต่อไป

กรณีที่สอง  ได้แก่ผู้ยากไร้ที่แม้แต่ไม่มีที่อยู่อาศัยหรือที่เรียกกันว่า   ผู้ร่อนเร่ค่ำไหนนอนที่นั่นเพียงหาที่คุ้มหัวนอนได้เท่านั้น   คนเหล่านี้จะต้องการอาหารที่ทำสำเร็จแล้ว  หรืออาหารร้อนในหน้าหนาว ได้แก่  ซุป  น้ำชา กาแฟ    จะมีผู้บริจาคองค์กรการกุศลเช่นกัน   อย่างเช่น  Caritas  
องค์กรเหล่านี้มีอยู่ทั่วไปทุกหนแห่งในประเทศ

นอกเหนือจากนั้นแล้วก็เหมือนเมืองไทยคือ  โบสถ์ ทุกแห่งสามารถเข้าไปขออาหารหรือที่พึ่งพิงได้เสมอ

ที่ผมกล่าวมานี้หมายถึงประเทศยุโรปที่อยู่ในฐานะเศรษฐกิจดีและปานกลาง   สำหรับบางประเทศยุโรปตะวันออกที่ยังยากจน  เช่น  โรมานีย  บุลกาเรีย  หรือประเทศบอลข่าน   เซอร์เบีย  อัลบาเนีย  มาเซโดเนีย   ฯลฯ   ที่ไม่มีสวัสดิการของรัฐเพียงพอ   องค์กรการกุศลมีน้อยหรือไม่มีเลย   ก็ยังจำเป็นต้องพึ่งโบสถ์เป็นหลักเช่นเดียวกับเมืองไทย

เข้ามาเพิ่มเติมให้อีกเรื่องคือ   เรื่องที่พักอาศัยก็เช่นเดียวกัน   ทางองค์กรการกุศลจะมีที่พักสำหรับคนจรจัดไว้ให้  โดยเฉพาะอย่างยิ่งหน้าหนาวซึ่งคนเหล่านี้จะเสียชีวิตเพราะไม่ยอมเข้าพักในที่พักที่จัดไว้ให้     ย้ำนะครับว่า   มีหลายคนที่ไม่ยอมเข้าพักเพราะไม่ต้องการอยู่ภายใต้กฏเกณฑ์การเข้าพักอาศัย   ก็จะดันทุรังนอนข้างนอกแล้วก็จะเสียชีวิตกันเนืองๆ    

องค์กรการกุศลเหล่านี้ได้รับเงินบริจาคจากบุคคลทั่วไป  เสริมด้วยการช่วยเหลือสมทบทางการเงินจากรัฐ    แต่เจ้าหน้าที่ที่ทำงานให้กับองค์กรกุศลเหล่านี้จะเป็นผู้อาสาสมัครที่ไม่ได้รับค่าตอบแทนอะไรทั้งสิ้น   เป็นการสมัครใจทำเพื่อการกุศลจริงๆ   และมีเยอะมากพอเสียด้วยไม่เคยขาด