หวังว่าคงเข้าใจความรู้สึกของผมนะ
วันนี้เป็นวันเกิดของผม ผมไม่อยากจะยอมรับว่าผมเกิดปี 34 ซึ่งหมายความว่าวันนี้ผม 25 แล้ว แต่อายุของผมคงไม่สำคัญอะไรหรอก
ผมไม่อยากจะได้อะไรหรอก ถือว่าเมื่อ 25 ปีก่อนได้ชีวิตมาแล้ว มีแต่สิ่งที่อยากจะให้ ให้ความสุขกับสาว 2D ผู้ถูกทำร้ายเหล่านั้น
เมื่อต้นปี 2555 ผมเคยพยายามร้องหากรมทรัพย์สินทางปัญญาให้มา #ไม่น่ารักเลย ควบคุมสิ่งเหล่านั้น แต่การทุบกำปั้นเล็กๆของผมไม่สามารถที่จะทำให้ผันคลื่นน้ำทะเลไปยังกลางมหาสมุทรได้เลย เสียงของผมมันเบามาก ผมคนเดียวไม่สามารถที่จะปกป้องสิ่งที่ผมรักได้ และไม่มีใครอยากจะปกป้องเธอบ้างเลย
ผมเสียใจจนวันนี้ แต่ผมก็ผิดที่ผมขี้อาย อยากจะตะโกนกลางห้าง ครั้นจะทำก็ไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม กลัวสายตาของสังคมว่าจะมองมาไม่ดี
สรุปว่าได้แต่เฝ้าดู กว่าจะมากล้าพูดกับพวกท่านก็ปีที่แล้วนี่แหละ
ผมเครียดนะ เรื่องจริงของผมก็คือบางคืนผมกลุ้มใจจนนอนไม่หลับเลยนี่แหละ ในฐานะของผู้จงรักภักดีต่อสาว 2D แล้ว
เอาแต่คิดว่าเสื้อเหล่านั้นถูกขายให้ใคร ที่ไหนบ้าง ผู้สวมใส่มีสภาพแวดล้อมหรือจิตใจเป็นเช่นไร (ผมไม่ต้องการให้เป็นไปในทางที่ไม่ดีเลย)
ผมได้แต่หวังว่าสิ่งที่ผมเขียนมาจะไปถึงคนที่ซื้อเสื้อเหล่านั้นไป ผมคงจะสบายใจมากกว่านี้ถ้าพวกเขารู้ว่ามีคนที่เป็นห่วงเสื้อที่พิมพ์ลายเหล่านั้น
ผมอยากให้พวกเขาดูแลสิ่งที่ผมรักให้ดีที่สุด อย่าให้อยู่ในที่ไม่ดีและห้ามทำลายมันโดยเด็ดขาด
ผมอยากคุ้มครองดูแลพวกเสื้อเหล่านั้นราวกับเป็นคนที่มีชีวิต ก็มองหน้าจ้องตาภาพโมเอะแล้วมันรู้สึกเช่นนั้นนี่นา
ความรู้สึกที่เหลือผมใส่ไว้ในไฟล์ภาพเหล่านี้นะ ทุกอย่างกลั่นกรองมาจากความรู้สึกจริงๆ ของผม
http://upic.me/i/2k/shirtbirthday1.jpg
http://upic.me/i/ax/shirtbirthday2.jpg
ถึงกับอยากจะปรับมาตรฐานหลายๆ อย่างในไทยให้เป็นแบบเดียวกับญี่ปุ่น
และมันได้เปลี่ยนทิศทางการศึกษาของผมด้วย ผมกลายเป็น Anti non-japanese ไปเลย
http://upic.me/i/0e/shirtbirthday3.jpg
เครียดเหมือนกันนะ ที่ตัวเองเป็นแบบนี้
Original Article : เจ้าหญิงตัวน้อย รักเด็กผู้หญิงโลลิ 2016.9.3(บทความพิเศษในวันเกิดตัวเอง)
ดูแลสิ่งที่ผมรักที่สุดให้ดี และ อย่าทำร้ายพวกเธอ
วันนี้เป็นวันเกิดของผม ผมไม่อยากจะยอมรับว่าผมเกิดปี 34 ซึ่งหมายความว่าวันนี้ผม 25 แล้ว แต่อายุของผมคงไม่สำคัญอะไรหรอก
ผมไม่อยากจะได้อะไรหรอก ถือว่าเมื่อ 25 ปีก่อนได้ชีวิตมาแล้ว มีแต่สิ่งที่อยากจะให้ ให้ความสุขกับสาว 2D ผู้ถูกทำร้ายเหล่านั้น
เมื่อต้นปี 2555 ผมเคยพยายามร้องหากรมทรัพย์สินทางปัญญาให้มา #ไม่น่ารักเลย ควบคุมสิ่งเหล่านั้น แต่การทุบกำปั้นเล็กๆของผมไม่สามารถที่จะทำให้ผันคลื่นน้ำทะเลไปยังกลางมหาสมุทรได้เลย เสียงของผมมันเบามาก ผมคนเดียวไม่สามารถที่จะปกป้องสิ่งที่ผมรักได้ และไม่มีใครอยากจะปกป้องเธอบ้างเลย
ผมเสียใจจนวันนี้ แต่ผมก็ผิดที่ผมขี้อาย อยากจะตะโกนกลางห้าง ครั้นจะทำก็ไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม กลัวสายตาของสังคมว่าจะมองมาไม่ดี
สรุปว่าได้แต่เฝ้าดู กว่าจะมากล้าพูดกับพวกท่านก็ปีที่แล้วนี่แหละ
ผมเครียดนะ เรื่องจริงของผมก็คือบางคืนผมกลุ้มใจจนนอนไม่หลับเลยนี่แหละ ในฐานะของผู้จงรักภักดีต่อสาว 2D แล้ว
เอาแต่คิดว่าเสื้อเหล่านั้นถูกขายให้ใคร ที่ไหนบ้าง ผู้สวมใส่มีสภาพแวดล้อมหรือจิตใจเป็นเช่นไร (ผมไม่ต้องการให้เป็นไปในทางที่ไม่ดีเลย)
ผมได้แต่หวังว่าสิ่งที่ผมเขียนมาจะไปถึงคนที่ซื้อเสื้อเหล่านั้นไป ผมคงจะสบายใจมากกว่านี้ถ้าพวกเขารู้ว่ามีคนที่เป็นห่วงเสื้อที่พิมพ์ลายเหล่านั้น
ผมอยากให้พวกเขาดูแลสิ่งที่ผมรักให้ดีที่สุด อย่าให้อยู่ในที่ไม่ดีและห้ามทำลายมันโดยเด็ดขาด
ผมอยากคุ้มครองดูแลพวกเสื้อเหล่านั้นราวกับเป็นคนที่มีชีวิต ก็มองหน้าจ้องตาภาพโมเอะแล้วมันรู้สึกเช่นนั้นนี่นา
ความรู้สึกที่เหลือผมใส่ไว้ในไฟล์ภาพเหล่านี้นะ ทุกอย่างกลั่นกรองมาจากความรู้สึกจริงๆ ของผม
http://upic.me/i/2k/shirtbirthday1.jpg
http://upic.me/i/ax/shirtbirthday2.jpg
ถึงกับอยากจะปรับมาตรฐานหลายๆ อย่างในไทยให้เป็นแบบเดียวกับญี่ปุ่น
และมันได้เปลี่ยนทิศทางการศึกษาของผมด้วย ผมกลายเป็น Anti non-japanese ไปเลย
http://upic.me/i/0e/shirtbirthday3.jpg
เครียดเหมือนกันนะ ที่ตัวเองเป็นแบบนี้
Original Article : เจ้าหญิงตัวน้อย รักเด็กผู้หญิงโลลิ 2016.9.3(บทความพิเศษในวันเกิดตัวเอง)