ผมเป็นคนขี้อาย (คิดว่าคนคงมองว่าหยิ่ง) รักใครชอบใครก็ไม่แสดงออกให้เค้ารู้ อายที่จะแสดงความรู้สึกออกมา เอาแต่เฝ้ารอให้เค้าเป็นฝ่ายแสดงออกมาเอง แล้วก็คิดเข้าข้างเพื่อปกปิดความกากของตัวเองว่าเป็นการพิสูจน์ว่าเค้าจริงใจกับเรามั้ย เพราะผมไม่รวย เลยอยากพิสูจน์รักแท้บ้าบออะไรไม่รู้
คิดถึง เป็นห่วง แต่ก็ไม่ทักไป เอาแต่นั่งเฝ้ารอให้เค้าทักมา บางครั้งทักไปก็ดันไปแกล้งชวนคุยเรื่องอื่นซะงั้น แถมพอเค้าทักมาก็ทำเป็นหยิ่ง รอสักพักค่อยตอบ ทั้งที่นั่งเฝ้ามือถืออยู่แท้ๆ เพราะคิดว่าทำให้ตัวเองดูมีค่า ไม่อยากให้เค้ารู้ว่ารอคุยกับเค้าตลอด แล้วสุดท้ายก็จบโดยที่เค้าไม่เข้าใจความรู้สึกของผมเลย แต่ผมคงย้อนเวลาไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว ก็ยอมรับแต่โดยดี
ผมมั่นใจนะว่าตัวเองเป็นผู้ชายที่ดี รักและซื่อสัตย์ แคร์อีกฝ่ายมากๆ (จะมีแค่ฐานะที่ไม่ค่อยดี) 555 ปัญหาคือการแสดงออกนี่แหละ ถ้าเค้าเข้าใจตัวตนของผม เค้าอาจจะเลือกผมก็ได้ หรือถ้าไม่เลือก ผมก็คงยอมรับได้ว่าทำเต็มที่แล้ว เฮ้อ ตอนยังมีโอกาสก็ต้องอึดอัดกับการทำอะไรที่ไม่เป็นตัวของตัวเอง พอสายเกินไปก็มานั่งเสียใจอีก
ชั่วชีวิตจะเจอคนที่เรารู้สึกแบบนี้ด้วยสักกี่คน คนที่อยากอยู่ด้วยกัน อยากดูแลปกป้อง คอยให้กำลังใจกันไปตลอดชีวิต แล้วก็มาเสียโอกาสเพราะความงี่เง่าของตัวเอง ไม่รู้จะมีโอกาสเจอคนที่ทำให้รู้สึกแบบนี้อีกสักครั้งมั้ย ถ้าเจอจะไม่ทำพลาดแบบนี้อีกแล้ว
เรื่องขี้อายนี่ ที่บ้านถามผมบ่อยๆว่าไม่มีสาวมาจีบบ้างเหรอ หลังจากนี้ต้องเพิ่มความหนาของหน้าขึ้นแล้ว ไม่งั้นอาจต้องอยู่คนเดียวไปตลอดชีวิต มันจะมีประโยชน์อะไร ถ้าวันนึงเราประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน แต่ไม่รู้จะทำมันไปเพื่อใคร
รู้สึกยังไงกับใครก็แสดงมันออกมาเถอะครับ ถ้ามันไม่ไปผิดอะไรกับใคร (เช่น อีกฝ่ายมีแฟนแล้ว) ทำเต็มที่แล้วผิดหวัง ยังดีกว่ามานั่งเสียดายทีหลังนะ ขอพลังในการแสดงความรู้สึกจงอยู่กับทุกท่าน
ความในใจของผู้ชายขี้อาย
คิดถึง เป็นห่วง แต่ก็ไม่ทักไป เอาแต่นั่งเฝ้ารอให้เค้าทักมา บางครั้งทักไปก็ดันไปแกล้งชวนคุยเรื่องอื่นซะงั้น แถมพอเค้าทักมาก็ทำเป็นหยิ่ง รอสักพักค่อยตอบ ทั้งที่นั่งเฝ้ามือถืออยู่แท้ๆ เพราะคิดว่าทำให้ตัวเองดูมีค่า ไม่อยากให้เค้ารู้ว่ารอคุยกับเค้าตลอด แล้วสุดท้ายก็จบโดยที่เค้าไม่เข้าใจความรู้สึกของผมเลย แต่ผมคงย้อนเวลาไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว ก็ยอมรับแต่โดยดี
ผมมั่นใจนะว่าตัวเองเป็นผู้ชายที่ดี รักและซื่อสัตย์ แคร์อีกฝ่ายมากๆ (จะมีแค่ฐานะที่ไม่ค่อยดี) 555 ปัญหาคือการแสดงออกนี่แหละ ถ้าเค้าเข้าใจตัวตนของผม เค้าอาจจะเลือกผมก็ได้ หรือถ้าไม่เลือก ผมก็คงยอมรับได้ว่าทำเต็มที่แล้ว เฮ้อ ตอนยังมีโอกาสก็ต้องอึดอัดกับการทำอะไรที่ไม่เป็นตัวของตัวเอง พอสายเกินไปก็มานั่งเสียใจอีก
ชั่วชีวิตจะเจอคนที่เรารู้สึกแบบนี้ด้วยสักกี่คน คนที่อยากอยู่ด้วยกัน อยากดูแลปกป้อง คอยให้กำลังใจกันไปตลอดชีวิต แล้วก็มาเสียโอกาสเพราะความงี่เง่าของตัวเอง ไม่รู้จะมีโอกาสเจอคนที่ทำให้รู้สึกแบบนี้อีกสักครั้งมั้ย ถ้าเจอจะไม่ทำพลาดแบบนี้อีกแล้ว
เรื่องขี้อายนี่ ที่บ้านถามผมบ่อยๆว่าไม่มีสาวมาจีบบ้างเหรอ หลังจากนี้ต้องเพิ่มความหนาของหน้าขึ้นแล้ว ไม่งั้นอาจต้องอยู่คนเดียวไปตลอดชีวิต มันจะมีประโยชน์อะไร ถ้าวันนึงเราประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน แต่ไม่รู้จะทำมันไปเพื่อใคร
รู้สึกยังไงกับใครก็แสดงมันออกมาเถอะครับ ถ้ามันไม่ไปผิดอะไรกับใคร (เช่น อีกฝ่ายมีแฟนแล้ว) ทำเต็มที่แล้วผิดหวัง ยังดีกว่ามานั่งเสียดายทีหลังนะ ขอพลังในการแสดงความรู้สึกจงอยู่กับทุกท่าน