จะรับมือยังไงกับจิตใจตัวเอง เมื่อคนที่เรารักเล่าอดีตที่แสนโสมมและสกปรกของเขาให้เรารับรู้ แล้วคุณจะรับได้มากน้อยแค่ไหน?

อยู่ในช่วงศึกษาซึ่งกันและกันค่ะ ...
เชื่อว่าคู่รักทุกคู่คงต้องเคยผ่านเรื่องราวที่หลากหลายมาด้วยกันอย่างแน่นอน.  คนทุกคนต่างก็มีอดีต มีด้านมืดที่แตกต่างกันไป
ตัวเราเองก็เช่นกันค่ะ.....
ตัวเราเองและคนที่ดิฉันรัก "พี" นางเป็นคนต่างชาติค่ะ จริงๆ เรา2 คนก็ยังไม่ได้เป็นอะไรกัน และเราก็เป็นคู่รัก ชาย ชาย ด้วยซ้ำ
เราคุยกันมานานพอประมาณ และ ระยะทางก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคใดๆสำหรับการศึกษาดูใจกันในครั้งนี้ และนานๆ เราก็จะเจอกันที
ดิฉันไปหาเขาบ้าง เขามาหาเราบ้าง  มันก็เป็นอะไรที่ทำให้เรามั่นใจค่ะว่า ยังไงความสัมพันธ์ของเรามันพัฒนาและดีขึ้นแน่นอน.
เราคุยโทรศัพท์กันผ่าน whatsapp ทุกวัน  message หากันทุกครั้งที่มีเวลาว่าง.

เราคุยกันทุกเรื่อง และที่เรายังไม่ตกลงเป็นแฟนกันเพราะว่าเราต้องการที่จะศึกษาและดูใจกันไปอย่างช้าๆ เพราะอายุเราก็ 25+ และก็ไม่ได้คิดที่จะเล่นๆ
เหมือนที่ผ่านมาแล้วด้วยซ้ำ.

จู่ๆวันนึงก็เหมือนฟ้าผ่ามาที่หัวใจค่ะ  เมื่อคนดีๆที่เราไว้ใจ เป็นคนดีที่เราแสนจะภูมิใจที่เขามีเรา และ ทำดีกับเรามาตลอดจะมีอดีตที่น่าสะพรึงขนาดนี้!!!

ช่วงที่พีอยู่ อเมริกาใต้ โดยไปพักผ่อนกับญาติๆของเขา เขาก็เล่าให้ฟังว่า มันเป็นช่วง Beach Party
และเขาก็เพิ่งอกหักจากแฟนคนแรก เลยอยากจะทำอะไรสักอย่างเพื่อให้ลืม เลย จัดการฟาด ผู้ชายไป 50 กว่าคนภายใน 2 เดือน
โดย ฟาด ผู้ชาย Mexican ไป 9 คนภายใน 1 อาทิตย์. สถิติ น่าสะพรึงมากสำหรับเรา !

ตัวเราเองก็ฟัง และ ตั้งคำถามอย่างใจเย็น เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นค่ะ
อย่างที่บอก เราคุยกันทุกเรื่องอย่างเปิดอก แต่นี่มันก็เปิดไปหน่อย ก็ค่อนข้างช็อคมากเหมือนกัน แต่ก็พยายามบอกเขาว่า โอเคแหละมันเป็นอดีต
โดยพยายามจะเก็บความรู้สึกไว้

แม้มันจะผ่านมานาน 3-4 ปีแล้วก็ตาม  ตัวเขาเองก็ยอมรับว่าช่วงนั้นค่อนข้าง addicted เรื่องของการมี sex และการพบปะผู้คน
ตัวดิฉันก็ไม่ได้ใสสะอาดนะคะ แต่ก็ไม่เคยมีแฟนมาก่อนเหมือนกัน นี่กำลังจะเป็นคนแรกเลยที่ยอมเปิดใจให้แบบนี้

แต่พอรับรู้เรื่องนี้แล้วความรู้สึกแรกคือชา และ หัวใจเต้นแรงมาก เต้นแรงขนาดที่ว่าเจ็บหน้าอก และนอนไม่หลับเลย
คิดภาพในหัวตลอดเวลาว่า "แม่งง ทำไปได้ยัง มีอะไรกับผู้ชายเยอะขนาดนั้นในเวลาที่แสนสั้น"

เจ็บปวด และรู้สึกขยะแขยง  เลยต้องกลับมาถามตัวเองว่าจะทำยังไงกับคววามรู้สึกที่เกิดขึ้น?
จะคุยกับเขายังไงต่อไป?     จะยังไว้ใจเขาได้ต่ออีกไหม??  อยู่ไกลกันคนละทวีป แล้ว จะต้องตั้งคำถามเรื่องของความเชื่อใจได้อีกหรือเปล่า?

ต้องยอมรับมันเหรอ? หลากหลายความรู้สึกถาโถม เข้าใจในสมองจนแทบจะระเบิด
ในขณะที่เขาดูเหมือนจะไม่ได้รู้สึกอะไรที่เล่าเรื่องนี้ให้เราฟัง เสมือนเราเป็นคนนึงที่พร้อมจะรับเขาได้ตลอด ไม่ว่าจะเป็นสถานการณ์ใดก็ตาม


ตอนนี้เจ็บปวดมากค่ะ แต่พอพูดคุยกับคุณแม่ก็ดีขึ้น
แล้วถ้าเป็นคุณล่ะ จะจัดการกับความรู้สึกของตัวเองที่เกิดขึ้นยังไง...?
ตัวเราเอง ก็พยายามเข้าใจค่ะ ว่ามันเป็นอดีต และพยายามจะหาเหตุผลทุกอย่างที่คอยสนับสนุนเพื่อให้เรายอมรับความจริง

จนลืมไปว่าเราก็แค่คนธรรมดาคนนึง...
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่