ลุงกับป้าแบ็คแพ็ครอบโลก ตะลุยสหรัฐอเมริกา เม็กซิโก อเมริกากลาง อเมริกาใต้ และอัฟริกา 26 ประเทศ 74 วัน ตอนที่ 56 กรุงมาเซรู เมืองหลวง ประเทศเลโซโท
(ตอนอยู่ตปท. ภาพนิ่งล้นไอโฟน จึงลบออกหลังโพสต์เพจแล้ว ส่วนพันทิปโหลดหน้ารีวิวไม่ได้ ต้องกลับมาทำใทย ตอนนี้ขอให้ชมยูทูปไปก่อน ถ้ารีบชมภาพนิ่ง ให้ไปที่เพจ ลุงกับป้าแบ็คแพ็ครอบโลก)
https://www.youtube.com/watch?v=4zstOQ3rpVc&list=PLNNEpgjidh3o3vU44K5Op2M1w_g3Pg5Jk&index=63
วันเสาร์ที่ 13 ส.ค. เวลา 06.30 น. ถึงบลูมฟอนเทน ต่อแท็กซี่ไปท่ารถทางไกลในราคา 50 รันด์ เขาพาเข้าไปในออฟฟิศเพื่อจองที่นั่งแท็กซี่ ไป Maseru เมืองหลวงของ Lesotho เขาบอกว่า ไม่ต้องใช้วีซ่า แค่พาสปอร์ต ค่าแท็กซี่คนละ 100 รันด์ ตอนนี้อยู่บนรถแล้ว มัน คือ รถตู้ 15 ที่นั่ง ต้องรอให้คนเต็ม หรือ รอเวลา ไม่แน่ใจ เรารอจนซื้ออาหารมากินอิ่มแล้ว คนขับยังไม่ปรากฏตัว อาหารที่ท่ารถก็พอให้หายหิว คอกาแฟ มีความสุขทุกที่ เพราะมีกาแฟอยู่ทุกซอกทุกมุม
คราวนี้ได้เพื่อนคุยเป็นตำรวจสายสืบ เขาต้องใช้ไม้เท้าช่วยพยุงตัว เขาชวนเรามาซื้อที่ดินปลูกบ้านอยู่ที่ อัฟริกาใต้ เพราะเมืองไทยน้ำท่วม หาที่ฝังศพยาก เขาศรัทธาในพระเจ้ามาก กลัวไม่มีที่ฝังศพ พอป้าบอกว่า ศาสนาพุทธไม่ต้องการที่ฝังศพ เราเผา แล้วเอาเถ้ากระดูก ไปลอยทะเล เขาตกใจ
เขาชื่อแม็คโดนัล เขาเอาบัตรประจำตัวให้ดู 2 ใบ ชื่อแบบนั้นจริงๆ เขาคิดว่าประเทศเขาอุดมสมบูรณ์มาก
เพราะเขาอยู่ในประเทศที่ใหญ่ที่สุด ประเทศรอบๆ มีแต่ประเทศเล็กๆ และต้องการการพัฒนา อย่างเลโซโท สวาซีแลนด์ โมซัมบิก และซิมบับเว เขาจึงคิดว่า ประเทศเล็กๆ ที่มีกษัตริย์อย่างประเทศเรา คงเหมือนประเทศพวกนั้น
เขาถามป้าว่า บ้านเรามีเนื้อวัว กินไหม เนื้อแกะล่ะ เรามีกะหล่ำปลี...มีผลไม้อย่างองุ่น ส้ม...ไหม ฯลฯ คำถามที่เขาคิดว่าบ้านเราอดอยาก คือ เรากินเนื้อหมาไหม พอป้าบอกว่า บ้านเรามีอาหารมากมาย ในแม่น้ำมีปลาน้ำจืด ในทะเลมีอาหารจากทะเล ถึงจะไม่มากเท่าบ้านเขาที่มีมหาสมุทรรอบด้าน แต่เราก็มี โดยเฉพาะผลไม้ บ้านเรามีทั้งที่ราบ และภูเขาที่อุดมสมบูรณ์ .... เขาถามว่า ทำไมไม่ปลูกข้าวบนเขา น้ำจะได้ไม่ท่วม ป้าตอบตามประสาป้า ว่า เราปลูกข้าวบางชนิดบนเขา แต่ข้าวเจ้าชอบให้น้ำขัง จึงต้องปลูกที่ลุ่ม...อันนี้สันนิษฐานจากบริเวณที่ปลูกข้าวเหนียวกับข้าวเจ้า....เกษตรกรตัวจริง สามารถแก้ต่างได้ ถ้าพูดผิด เพราะไม่ใช่ประสบการณ์ตรง แค่สังเกตเอา😉😉😉😉😉
เราคุยกันหลายอย่าง คนที่มีความเชื่อ และ ศรัทธาในพระเจ้า นรก สรรค์ หรือ สิ่งศักดิ์สิทธิ์มักจะไม่พอใจ เมื่อป้าพูดว่า ความจริงป้าอาจไม่นับว่า เป็นคนมีศาสนาก็ได้ เพราะป้าเชื่อมั่น และศรัทธาในคำสอนของพระพุทธเจ้า แต่ทุกคำสอนที่เชื่อต้องผ่านการไตร่ตรอง ตามหลักกาลามสูตร และป้าเชื่อมั่นในการทำความดี ไม่เบียดเบียน กรรม คือ การกระทำ ที่มีเงินเที่ยวก็ไม่ใช่พระเจ้าบันดาล เพราะไม่เคยสวดมนต์ ภาวนา ขอใคร แต่ทำด้วยตัวเอง...
เขาถามว่า ป้าสวดมนต์ไหม ป้าตอบว่า เคย แต่หลังจากทำงานหนัก และเดินทางไปหลายที่ เห็นอะไรมากมาย ป้าก็เลิกสวดมนต์ เพราะไม่มีเวลาคิดฟุ้งซ่าน จนต้องอาศัยเสียงสวดมนต์ไปสั่งให้ประสาทส่วนการรับรู้ฟังจังหวะการสวด เพื่อกล่อมตัวเองให้หลับ บางทีการทบทวนบทอาขยาน หรือ สูตรคูณ จะข่วยทบทวนความจำได้ดีกว่า ก็บอกแล้วไงว่า การคุยเรื่องความเชิ่อ อาจทำให้ คู่สนทนาผิดใจกัน
ตอนนี้ ภาพจำเกี่ยวกับประเทศไทยของเขา คือ น้ำท่วมๆๆๆ ไม่มีที่สงบสำหรับผู้เสียชีวิต เพราะหลุมศพล้วนถูกน้ำท่วม😐😐😐😐😐
ระยะทางจากบูมฟอนเทน ถึง ชายแดน ตอนที่ออกจากท่ารถมาประมาณ 3 กม. บอกว่า 137 กม. รถวิ่ง 1.20 ชม.
ลุงช่วยแม็คโดนัลด์ ขนของ เขาจะได้เดินได้สะดวก พอไปถึงตม. เขาทักทายเราว่า ทำไมไม่เอาปลามาฝาก เขารู้ว่า บ้านเรามีปลาสารพัดชนิด ....
เราเดินข้ามแม่น้ำกั้นพรมแดนไปกับแม็คโดนัลด์ ก่อนออกจากเขตอัฟริกาใต้ เขาขอเวลาโทรหาแม่ พอข้ามเส้นแบ่งเขตกลางสะพาน เขาเริ่มการสวดมนต์ ไปจนถึงประตูตม. และคงสวดไปตลอดจนถึงโบสถ์ เพราะเขาจะไปพักที่โบสถ์ สัปดาห์หน้า ภรรยาของเขาจะพาลูกคนเล็กที่อายุ 6 เดือน ตามไป ส่วนลูกคนโตอายุ 7 ขวบ ไปโรงเรียน ก็ฝากให้คนอื่นดูแล ลุงถ่ายภาพหลายๆ อย่าง ตั้งแต่เครื่องแต่งกายแบบพื้นเมืองอัฟริกาใต้ ไปจนถึงเลโซโท
เรามีปัญหาที่ตม.อีกแล้ว ขนาดแม็คโดนัลด์ ช่วยสวดมนต์ให้ทุกอย่างราบรื่นแล้วนะ เขาแสดงความเสียใจ ที่เขาเป็นคนรับรองว่า เราจะเข้าเลโซโทได้แน่นอน ตม.เรียกป้าเข้าไปในห้องพร้อมกับแม็คโดนัลด์ ให้ดูเอกสารพร้อมกัน ว่า เราต้องมีวีซ่า จึงจะเข้าได้ และเธอพาป้า ไปดูอัตรา ค่า ทำวีซ่า 1 เดือน 1,000 รันด์ 3 เดือน 2,000 รันด์ ป้าขอเวลา คุยกับลุงก่อน
แต่จนท. อยากให้เราได้เข้าไปมาก เธอบอกว่า โทรคุยกับหัวหน้าเถอะ อาจไม่ต้องจ่าย เพราะไปแค่ถ่ายรูปแล้วก็กลับ ความจริงป้ารู้คำตอบล่วงหน้าแล้ว แต่อยากให้ภาพออกมาดูดี ขนาดออกมาข้างนอกแล้ว เธอยังตามให้ป้าเข้าไปอีก
คนเลโซโท น่ารักมาก แต่ขึ้นอยู่กับนโยบายทางการทูตของประเทศเรา ที่ไม่ดำเนินการ ขนาดญี่ปุ่น กับ นิวซีแลนด์เจริญกว่าบ้านเราตั้งมากมาย ยังไม่ต้องใช้วีซ่า เลย☺☺☺☺☺
Lesotho มีพื้นที่ 30,355 ตร.กม. พื้นที่ส่วนใหญ่เป็นภูเขาสูง เนื่องจากทีพื้นที่สำหรับทำการเกษตรกรรมตามเชิงเขาเท่านั้น ที่แบบนั้นเป็นที่ที่ให้ชีวิตและเลี้ยงผู้คน พวกเขาจึงชื่อที่แปลว่า อวัยวะเพศหญิง มีประชากร 4 ล้านคน รายได้ต่อหัว ต่อปีของประชากร $2,764 สกุลเงิน โลดี (LTL) ใช้ภาษา โซโท กับ ภาษาอังกฤษ เมืองหลวงชื่อ Maseru
เลโซโท แยกประเทศออกจากอัฟริกาใต้ เนื่องจากมีกษัตริย์ จึงมีลักษณะเหมือนเป็นจังหวัด อยู่ใกล้ๆ ขอบประเทศอัฟริกาใต้ ไม่มีดินแดนที่ติดทะเล ที่ด่านชายแดนมีรถพ่วงขนรถยนต์ญี่ปุ่น จอดอยู่หลายคัน อาศัยการขนส่งทางบก เป็นหลัก แต่ไม่มีรถบัสจากอัฟริกาใต้เปิดให้บริการ สำหรับนักท่องเที่ยว
ก่อนถึงมีเมือง Ladybrand เป็นเมืองทะเลสาบ คนผิวขาวเป็นคนตั้งชื่อ ใกล้ๆ เมืองเลดี้แบรนด์ มีเมืองที่เต็มไปด้วยโรงงาน และมีตลาดค้าขาย แลกเปลี่ยนแกะที่ถูกบรรทุกมาโดยรถปิคอัพบ้าง รถเข็นบ้าง มีซุ้มขายของ และอาหาร จำนวนมากขึ้นต้นด้วยคำว่า Lady.... Brotcha.....คือ ชื่อของเมือง
ลุงให้ป้าขอถ่ายรูปสตรีในชุดพื้นเมืองหรู ก่อนออกจากด่าน ตอนแรกเธอไม่ยินดี เพราะฟังไม่รู้เรื่อง แต่พอป้า ทำท่า ว่าชุดเธอสวยมาก เธอโพสต์ท่าถ่ายด้วยความยินดี
[CR] ลุงกับป้าแบ็คแพ็ครอบโลก ตะลุยสหรัฐ เม็กฯ เมกากลาง เมกาใต้ อัฟริกา 26ประเทศ74วัน ตอน56 กรุงมาเซรู เมืองหลวง ประเทศเลโซโท
(ตอนอยู่ตปท. ภาพนิ่งล้นไอโฟน จึงลบออกหลังโพสต์เพจแล้ว ส่วนพันทิปโหลดหน้ารีวิวไม่ได้ ต้องกลับมาทำใทย ตอนนี้ขอให้ชมยูทูปไปก่อน ถ้ารีบชมภาพนิ่ง ให้ไปที่เพจ ลุงกับป้าแบ็คแพ็ครอบโลก)
https://www.youtube.com/watch?v=4zstOQ3rpVc&list=PLNNEpgjidh3o3vU44K5Op2M1w_g3Pg5Jk&index=63
วันเสาร์ที่ 13 ส.ค. เวลา 06.30 น. ถึงบลูมฟอนเทน ต่อแท็กซี่ไปท่ารถทางไกลในราคา 50 รันด์ เขาพาเข้าไปในออฟฟิศเพื่อจองที่นั่งแท็กซี่ ไป Maseru เมืองหลวงของ Lesotho เขาบอกว่า ไม่ต้องใช้วีซ่า แค่พาสปอร์ต ค่าแท็กซี่คนละ 100 รันด์ ตอนนี้อยู่บนรถแล้ว มัน คือ รถตู้ 15 ที่นั่ง ต้องรอให้คนเต็ม หรือ รอเวลา ไม่แน่ใจ เรารอจนซื้ออาหารมากินอิ่มแล้ว คนขับยังไม่ปรากฏตัว อาหารที่ท่ารถก็พอให้หายหิว คอกาแฟ มีความสุขทุกที่ เพราะมีกาแฟอยู่ทุกซอกทุกมุม
คราวนี้ได้เพื่อนคุยเป็นตำรวจสายสืบ เขาต้องใช้ไม้เท้าช่วยพยุงตัว เขาชวนเรามาซื้อที่ดินปลูกบ้านอยู่ที่ อัฟริกาใต้ เพราะเมืองไทยน้ำท่วม หาที่ฝังศพยาก เขาศรัทธาในพระเจ้ามาก กลัวไม่มีที่ฝังศพ พอป้าบอกว่า ศาสนาพุทธไม่ต้องการที่ฝังศพ เราเผา แล้วเอาเถ้ากระดูก ไปลอยทะเล เขาตกใจ
เขาชื่อแม็คโดนัล เขาเอาบัตรประจำตัวให้ดู 2 ใบ ชื่อแบบนั้นจริงๆ เขาคิดว่าประเทศเขาอุดมสมบูรณ์มาก
เพราะเขาอยู่ในประเทศที่ใหญ่ที่สุด ประเทศรอบๆ มีแต่ประเทศเล็กๆ และต้องการการพัฒนา อย่างเลโซโท สวาซีแลนด์ โมซัมบิก และซิมบับเว เขาจึงคิดว่า ประเทศเล็กๆ ที่มีกษัตริย์อย่างประเทศเรา คงเหมือนประเทศพวกนั้น
เขาถามป้าว่า บ้านเรามีเนื้อวัว กินไหม เนื้อแกะล่ะ เรามีกะหล่ำปลี...มีผลไม้อย่างองุ่น ส้ม...ไหม ฯลฯ คำถามที่เขาคิดว่าบ้านเราอดอยาก คือ เรากินเนื้อหมาไหม พอป้าบอกว่า บ้านเรามีอาหารมากมาย ในแม่น้ำมีปลาน้ำจืด ในทะเลมีอาหารจากทะเล ถึงจะไม่มากเท่าบ้านเขาที่มีมหาสมุทรรอบด้าน แต่เราก็มี โดยเฉพาะผลไม้ บ้านเรามีทั้งที่ราบ และภูเขาที่อุดมสมบูรณ์ .... เขาถามว่า ทำไมไม่ปลูกข้าวบนเขา น้ำจะได้ไม่ท่วม ป้าตอบตามประสาป้า ว่า เราปลูกข้าวบางชนิดบนเขา แต่ข้าวเจ้าชอบให้น้ำขัง จึงต้องปลูกที่ลุ่ม...อันนี้สันนิษฐานจากบริเวณที่ปลูกข้าวเหนียวกับข้าวเจ้า....เกษตรกรตัวจริง สามารถแก้ต่างได้ ถ้าพูดผิด เพราะไม่ใช่ประสบการณ์ตรง แค่สังเกตเอา😉😉😉😉😉
เราคุยกันหลายอย่าง คนที่มีความเชื่อ และ ศรัทธาในพระเจ้า นรก สรรค์ หรือ สิ่งศักดิ์สิทธิ์มักจะไม่พอใจ เมื่อป้าพูดว่า ความจริงป้าอาจไม่นับว่า เป็นคนมีศาสนาก็ได้ เพราะป้าเชื่อมั่น และศรัทธาในคำสอนของพระพุทธเจ้า แต่ทุกคำสอนที่เชื่อต้องผ่านการไตร่ตรอง ตามหลักกาลามสูตร และป้าเชื่อมั่นในการทำความดี ไม่เบียดเบียน กรรม คือ การกระทำ ที่มีเงินเที่ยวก็ไม่ใช่พระเจ้าบันดาล เพราะไม่เคยสวดมนต์ ภาวนา ขอใคร แต่ทำด้วยตัวเอง...
เขาถามว่า ป้าสวดมนต์ไหม ป้าตอบว่า เคย แต่หลังจากทำงานหนัก และเดินทางไปหลายที่ เห็นอะไรมากมาย ป้าก็เลิกสวดมนต์ เพราะไม่มีเวลาคิดฟุ้งซ่าน จนต้องอาศัยเสียงสวดมนต์ไปสั่งให้ประสาทส่วนการรับรู้ฟังจังหวะการสวด เพื่อกล่อมตัวเองให้หลับ บางทีการทบทวนบทอาขยาน หรือ สูตรคูณ จะข่วยทบทวนความจำได้ดีกว่า ก็บอกแล้วไงว่า การคุยเรื่องความเชิ่อ อาจทำให้ คู่สนทนาผิดใจกัน
ตอนนี้ ภาพจำเกี่ยวกับประเทศไทยของเขา คือ น้ำท่วมๆๆๆ ไม่มีที่สงบสำหรับผู้เสียชีวิต เพราะหลุมศพล้วนถูกน้ำท่วม😐😐😐😐😐
ระยะทางจากบูมฟอนเทน ถึง ชายแดน ตอนที่ออกจากท่ารถมาประมาณ 3 กม. บอกว่า 137 กม. รถวิ่ง 1.20 ชม.
ลุงช่วยแม็คโดนัลด์ ขนของ เขาจะได้เดินได้สะดวก พอไปถึงตม. เขาทักทายเราว่า ทำไมไม่เอาปลามาฝาก เขารู้ว่า บ้านเรามีปลาสารพัดชนิด ....
เราเดินข้ามแม่น้ำกั้นพรมแดนไปกับแม็คโดนัลด์ ก่อนออกจากเขตอัฟริกาใต้ เขาขอเวลาโทรหาแม่ พอข้ามเส้นแบ่งเขตกลางสะพาน เขาเริ่มการสวดมนต์ ไปจนถึงประตูตม. และคงสวดไปตลอดจนถึงโบสถ์ เพราะเขาจะไปพักที่โบสถ์ สัปดาห์หน้า ภรรยาของเขาจะพาลูกคนเล็กที่อายุ 6 เดือน ตามไป ส่วนลูกคนโตอายุ 7 ขวบ ไปโรงเรียน ก็ฝากให้คนอื่นดูแล ลุงถ่ายภาพหลายๆ อย่าง ตั้งแต่เครื่องแต่งกายแบบพื้นเมืองอัฟริกาใต้ ไปจนถึงเลโซโท
เรามีปัญหาที่ตม.อีกแล้ว ขนาดแม็คโดนัลด์ ช่วยสวดมนต์ให้ทุกอย่างราบรื่นแล้วนะ เขาแสดงความเสียใจ ที่เขาเป็นคนรับรองว่า เราจะเข้าเลโซโทได้แน่นอน ตม.เรียกป้าเข้าไปในห้องพร้อมกับแม็คโดนัลด์ ให้ดูเอกสารพร้อมกัน ว่า เราต้องมีวีซ่า จึงจะเข้าได้ และเธอพาป้า ไปดูอัตรา ค่า ทำวีซ่า 1 เดือน 1,000 รันด์ 3 เดือน 2,000 รันด์ ป้าขอเวลา คุยกับลุงก่อน
แต่จนท. อยากให้เราได้เข้าไปมาก เธอบอกว่า โทรคุยกับหัวหน้าเถอะ อาจไม่ต้องจ่าย เพราะไปแค่ถ่ายรูปแล้วก็กลับ ความจริงป้ารู้คำตอบล่วงหน้าแล้ว แต่อยากให้ภาพออกมาดูดี ขนาดออกมาข้างนอกแล้ว เธอยังตามให้ป้าเข้าไปอีก
คนเลโซโท น่ารักมาก แต่ขึ้นอยู่กับนโยบายทางการทูตของประเทศเรา ที่ไม่ดำเนินการ ขนาดญี่ปุ่น กับ นิวซีแลนด์เจริญกว่าบ้านเราตั้งมากมาย ยังไม่ต้องใช้วีซ่า เลย☺☺☺☺☺
Lesotho มีพื้นที่ 30,355 ตร.กม. พื้นที่ส่วนใหญ่เป็นภูเขาสูง เนื่องจากทีพื้นที่สำหรับทำการเกษตรกรรมตามเชิงเขาเท่านั้น ที่แบบนั้นเป็นที่ที่ให้ชีวิตและเลี้ยงผู้คน พวกเขาจึงชื่อที่แปลว่า อวัยวะเพศหญิง มีประชากร 4 ล้านคน รายได้ต่อหัว ต่อปีของประชากร $2,764 สกุลเงิน โลดี (LTL) ใช้ภาษา โซโท กับ ภาษาอังกฤษ เมืองหลวงชื่อ Maseru
เลโซโท แยกประเทศออกจากอัฟริกาใต้ เนื่องจากมีกษัตริย์ จึงมีลักษณะเหมือนเป็นจังหวัด อยู่ใกล้ๆ ขอบประเทศอัฟริกาใต้ ไม่มีดินแดนที่ติดทะเล ที่ด่านชายแดนมีรถพ่วงขนรถยนต์ญี่ปุ่น จอดอยู่หลายคัน อาศัยการขนส่งทางบก เป็นหลัก แต่ไม่มีรถบัสจากอัฟริกาใต้เปิดให้บริการ สำหรับนักท่องเที่ยว
ก่อนถึงมีเมือง Ladybrand เป็นเมืองทะเลสาบ คนผิวขาวเป็นคนตั้งชื่อ ใกล้ๆ เมืองเลดี้แบรนด์ มีเมืองที่เต็มไปด้วยโรงงาน และมีตลาดค้าขาย แลกเปลี่ยนแกะที่ถูกบรรทุกมาโดยรถปิคอัพบ้าง รถเข็นบ้าง มีซุ้มขายของ และอาหาร จำนวนมากขึ้นต้นด้วยคำว่า Lady.... Brotcha.....คือ ชื่อของเมือง
ลุงให้ป้าขอถ่ายรูปสตรีในชุดพื้นเมืองหรู ก่อนออกจากด่าน ตอนแรกเธอไม่ยินดี เพราะฟังไม่รู้เรื่อง แต่พอป้า ทำท่า ว่าชุดเธอสวยมาก เธอโพสต์ท่าถ่ายด้วยความยินดี