ตามหาคน เวลาประมาณ17.30 นิดๆที่ถนนหน้ายูเนี่ยนมอลตรงข้ามเซ็นลาด

ตามหาคน เวลาประมาณ17.30 นิดๆที่ถนนหน้ายูเนี่ยนมอลตรงข้ามเซ็นลาด
เรื่องมีอยู่ว่า ผมออกมาจากเซ็นลาดแล้วข้ามมาอีกฝั่ง มีกลุ่มคนกลุ่มนึงยืนรอรถแท้กซี่อยู่ ตอนแรกก็เข้าไปรอด้วย(แอบสะดุดตาละ ผู้หญิงคนนี้หน้าคมมาก แต่ก็ไม่ได้คิดไร เพราะกรุงเทพคนหน้าตาดีเยอะแยะ) แต่คิดว่าคงไม่ทันเครื่องแน่ๆ
ก็เลยเดินไปดักแท้กซี่ข้างหน้า แต่เหมือนเกิดภาพหลอน ผู้หญิงคนนั้นหายตัวมาอยู่ข้างหลังเราได้ไงวะ พอรอไปซักพัก(ใหญ่ๆ) ก็เลยตีเนียน หันไปถามว่า "รอแท้กซี่หรอครับ" เค้าก็ตอบกลับมาว่า"ค่ะ" พร้อมด้วยรอยยิ้มอันหวานบาดเยิ้มด้วยลิปสติกที่ทาเกินตรงมุมปากหน่อยประกอบกับนัยย์ตาอันกลมมน ผสมกับผมอันปลิวไสวที่อึมครึมด้วยควันรถบนถนน
เอาไงล่ะทีนี้ ใจนี่สั่นตับๆ มันไม่ใช่ตกหลุมรักแน่นอน แต่นี่มันเหวเลยนี่หว่า
ผมก็เลยชวนเค้าไปรอดักข้างหน้าดีมั้ย เค้าก็พยักหน้าเดินตามออกไป
ณ ตอนนั้นผมลืมไปแล้วว่านี่กูต้องรีบไปขึ้นเครื่องนะ เดินได้แปปเดียวแท้กซี่เจ้ากรรมดั๊นนน มาพอดี ผมเลยโบกให้เค้าไป แต่เค้าก็อาจจะบอกตามมารยาทให้ผมไปก่อน แต่ผมก็ดันโชว์แมน บอกให้เค้าไปก่อน (ในใจคิดไว้แล้วว่า เค้าต้องรอกับเราแน่ๆแบบในซีรีส์เกาหลี) สุดท้าย เธอก็ขึ้นรถจากไป
เธอใส่ชุดนักศึกษาครับ น่าจะปี3 ใส่กระโปรงพีท สูงประมาณ 160 แต่งหน้าเข้มๆหน่อย(จำได้แค่นี้ จะให้แยกสีลิปสติกผู้ชายอย่างผมก็คงบอกได้แค่ว่าแดงๆ)
เจอคนมาก็เยอะนะครับ
แต่ไม่รู้ทำไมสะดุดกับคนๆนี้
แค่อยากพบอีกครั้งนึง อยากซึ้งอีกสักนาที5555
ถ้าผมหยุดเวลาได้ ผมคงจะหยิบทิชชู่แล้วซับเบาๆตรงมุมปากเล็กๆของเธอ .
แต่ถ้ามีคนรู้ใจแล้วก็ขอให้รักกันนานๆนะครับ.